et al. 1995). On the other hand, fl

et al. 1995). On the other hand, flavor could pass through the maternal breast barrier and transfer to the offspring, thus continuing to strengthen offspring flavor preference (Mennella & Beauchamp 1991; Mennella et al. 2001). However, previous studies have primarily focused on the effect of a single flavor source on the performance or feeding behavior of animals,while detailed responses to flavor complexes remain unknown. In particular, anise flavor was well accepted by pigs, while milk cheese and fruit flavor were more frequently used in pig diets (Jacela et al. 2010;Oostindjer et al. 2010). Therefore, the objective of the present study was to test whether supplementation of fruit-milk flavor or fruit-milk-anise flavor could improve both sow and piglet feed intake.Butyric acid, as the main energy source for colonic epithelial cells, is quickly absorbed and utilized(Roediger 1980). A study conducted previously had proven that supplementation of sodium butyrate improved porcine intestinal development by increasing crypt depth, villi length and mucosa thickness (Kotunia et al. 2004). Furthermore, as an important acidifier, sodium butyrate could reduce gastric emptying,improve feed digestibility, stimulate intestinal mucosal maturation and differentiation, and so on(Mazzoni et al. 2008; Le Gall et al. 2009). Based on these physiological functions, many studies of sodium butyrate on piglets showed a higher feed intake and performance (Le Gall et al. 2009; Piva et al. 2009). The effects of flavor or sodium butyrate on weaning and
growing piglets have been described extensively;however, the effects of flavor or sodium butyrate on sows, and comparison between flavor and acidifier are poorly documented. We were therefore concerned with the comparative effects of sodium butyrate and flavors on feed intake of lactating sows and performance of piglets.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร้อยเอ็ด al. 1995) บนมืออื่น ๆ รสสามารถผ่านอุปสรรคเต้านมแม่ และถ่ายโอนไปยังลูกหลาน ดัง ต่อเนื่องหนุนลูกหลานชอบรส (Mennella และ Beauchamp 1991 Mennella et al. 2001) อย่างไรก็ตาม การศึกษาก่อนหน้านี้ได้มีเน้นหลักผลของแหล่งเดียวรสชาติการทำงานประสิทธิภาพหรือการให้อาหารของสัตว์ ขณะตอบละเอียดรส คอมเพล็กซ์ยังคงไม่ทราบ โดยเฉพาะ anise รสดียอมรับ โดยสุกร ขณะบ่อยใช้นมรสชีสและผลไม้ในอาหารหมู (Jacela et al. 2010; Oostindjer et al. 2010) การ ดังนั้น วัตถุประสงค์ของการศึกษาปัจจุบันคือการ ทดสอบว่าแห้งเสริมนมผลไม้รสหรือรสผลไม้นม-anise สามารถปรับปรุงเสาและลูกสุกรอาหารบริโภค กรด butyric เป็นแหล่งพลังงานหลักของเซลล์ epithelial colonic ถูกดูดซึมอย่างรวดเร็ว และใช้ (Roediger 1980) การศึกษาที่ดำเนินการก่อนหน้านี้ได้พิสูจน์ที่แห้งเสริมโซเดียม butyrate ที่ปรับปรุงพัฒนาลำไส้ช่วงความลึกเพิ่มขึ้น crypt, villi หนายาวและ mucosa (Kotunia et al. 2004) นอกจากนี้ เป็น acidifier ที่สำคัญ โซเดียม butyrate สามารถลดล้างในกระเพาะอาหาร ปรับปรุงตัวดึงข้อมูล digestibility กระตุ้นพ่อแม่ mucosal ลำไส้และสร้างความแตกต่าง และอื่น ๆ (Mazzoni et al. 2008 เลอปากปราศรัยน้ำใจเชือด et al. 2009) ตามฟังก์ชันเหล่านี้สรีรวิทยา ศึกษาจำนวนมากของโซเดียม butyrate บนทรูดพบบริโภคอาหารสูงและประสิทธิภาพ (เลอปากปราศรัยน้ำใจเชือด et al. 2009 Piva et al. 2009) ผลของโซเดียมหรือรส butyrate การ weaning และมีการอธิบายทรูดเติบโตอย่างกว้างขวาง อย่างไรก็ตาม ผลรสหรือโซเดียม butyrate sows และเปรียบเทียบระหว่าง acidifier และรสไม่ดีมีเอกสาร เราได้ดังนั้นเกี่ยวข้องกับผลเปรียบเทียบของ butyrate โซเดียมและรสชาติอาหารบริโภคของ sows ศึกษาและประสิทธิภาพการทำงานของทรูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

et al, 1995) บนมืออื่น ๆ รสชาติจะผ่านอุปสรรคเต้านมของมารดาและการถ่ายโอนไปยังลูกหลานจึงอย่างต่อเนื่องเพื่อเสริมสร้างการตั้งค่ารสชาติลูกหลาน (Mennella และเตช 1991. Mennella et al, 2001) อย่างไรก็ตามการศึกษาก่อนหน้านี้ได้เน้นหลักในผลกระทบของแหล่งที่มาของรสชาติเดียวกับประสิทธิภาพหรือพฤติกรรมการกินอาหารของสัตว์ในขณะที่การตอบสนองรายละเอียดเพื่อคอมเพล็กซ์รสชาติยังไม่ทราบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งรสชาติโป๊ยกั๊กได้รับการยอมรับเป็นอย่างดีจากสุกรในขณะที่ชีสนมและรสผลไม้ถูกนำมาใช้บ่อยครั้งมากขึ้นในอาหารสุกร (Jacela et al, 2010;.. Oostindjer et al, 2010) ดังนั้นวัตถุประสงค์ของการศึกษาในปัจจุบันคือการทดสอบว่าการเสริมรสชาติผลไม้นมหรือรสผลไม้นมโป๊ยกั๊กสามารถปรับปรุงทั้งหว่านและลูกสุกรกินกรด intake.Butyric เป็นแหล่งพลังงานหลักสำหรับเซลล์เยื่อบุผิวลำไส้ใหญ่และถูกดูดซึมได้อย่างรวดเร็ว และนำมาใช้ (Roediger 1980) จากการศึกษาก่อนหน้านี้ได้พิสูจน์แล้วว่าการเสริม butyrate โซเดียมพัฒนาปรับปรุงให้ดีขึ้นในลำไส้สุกรโดยการเพิ่มความลึกใต้ดินความยาวและความหนา villi เยื่อเมือก (Kotunia et al. 2004) นอกจากนี้ในฐานะที่เป็นกรดที่สำคัญ butyrate โซเดียมสามารถลดล้างกระเพาะอาหารในการปรับปรุงการย่อยอาหารช่วยกระตุ้นการเจริญเติบโตของเยื่อเมือกในลำไส้และความแตกต่างและอื่น ๆ (Mazzoni et al, 2008;. Le Gall et al, 2009). ขึ้นอยู่กับฟังก์ชั่นทางสรีรวิทยาเหล่านี้การศึกษาจำนวนมากของ butyrate โซเดียมในลูกสุกรแสดงให้เห็นว่าการบริโภคอาหารที่สูงขึ้นและผลการปฏิบัติงาน (Le Gall et al, 2009;.. พิวา et al, 2009) ผลกระทบของรสชาติหรือ butyrate
โซเดียมในหย่านมและการเจริญเติบโตของลูกสุกรได้รับการอธิบายอย่างกว้างขวางอย่างไรก็ตามผลกระทบของรสชาติหรือbutyrate โซเดียมในแม่สุกรและเปรียบเทียบระหว่างรสชาติและกรดมีเอกสารไม่ดี เราจึงมีความกังวลกับผลเปรียบเทียบ butyrate โซเดียมและรสชาติในปริมาณอาหารที่กินของแม่สุกรให้นมบุตรและประสิทธิภาพของลูกสุกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

et al . 1995 ) บนมืออื่น ๆ , รสที่สามารถผ่านด่านแม่เต้านมและโอนให้ลูกหลาน ดังนั้น การเสริมสร้างการ mennella ลูกหลานรส ( & Beauchamp 1991 ; mennella et al . 2001 ) อย่างไรก็ตาม การศึกษาก่อนหน้านี้ได้เน้นหลักในผลของแหล่งรสเดียวในการปฏิบัติหรือพฤติกรรมการกินอาหารของสัตว์ในขณะที่การตอบสนองรายละเอียดซับซ้อนรสยังคงไม่ทราบ โดยเฉพาะรสโป๊ยกั๊กเป็นที่ยอมรับของหมู ในขณะที่ ชีส นม และผลไม้รสเป็นบ่อยใช้ในอาหารสุกร ( jacela et al . 2010 ; oostindjer et al . 2010 ) ดังนั้นวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อทดสอบว่าการเสริมนมรสผลไม้หรือรสโป๊ยกั๊กนมผลไม้สามารถปรับปรุงทั้งหว่าน และการบริโภคอาหารลูกสุกร ปริมาณกรด เป็นแหล่งพลังงานหลักสำหรับเครื่องหมายเซลล์เยื่อได้อย่างรวดเร็วดูดซึมและนำไปใช้ ( roediger 1980 )จากการศึกษาก่อนหน้านี้ได้พิสูจน์ว่า การเสริมโซเดียมบิวดีขึ้นจากลำไส้พัฒนาโดยการเพิ่มความลึก ความยาว และความหนาของเยื่อบุสุสาน วิลไล ( kotunia et al . 2004 ) นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญ acidifier โซเดียมบิวช่วยล้างกระเพาะอาหาร การย่อยเยื่อบุลำไส้ปรับปรุงอาหารกระตุ้นการเจริญพันธุ์ และความแตกต่าง ,และอื่นๆ ( mazzoni et al . 2008 ; เลอกอลล์ et al . 2009 ) ขึ้นอยู่กับฟังก์ชั่นทางสรีรวิทยาเหล่านี้ การศึกษาของโซเดียมบิวมากในลูกสุกร มีค่าปริมาณอาหารที่กินและประสิทธิภาพ ( เลอกอลล์ et al . 2009 ; piva et al . 2009 ) ผลของรส หรือโซเดียมบิวในลูกสุกรหย่านมและ
เติบโตได้รับการอธิบายอย่างกว้างขวาง อย่างไรก็ตาม ผลของรส หรือโซเดียมบิวในแม่สุกรและเปรียบเทียบระหว่างรสชาติและ acidifier จะจัดได้ไม่ดี เราจึงเกี่ยวข้องกับการศึกษาเปรียบเทียบผลของโซเดียมบิวและรสชาติในการกินอาหารของแม่สุกรและลูกสุกรระยะการทำงานของ .