species and shows tissue distributi

species and shows tissue distribution in puffer fish,
with the highest concentrations in liver and ovary,
and to a lesser extent in intestine and skin (Halstead,
1988; Soong and Venkatesh, 2006; Hwang and
Noguchi, 2007). The detailed mechanism involved
in TTX toxification of puffer fish is still unclear,
although numerous attempts have been made by
many researchers. As to the toxification route of
puffer fish, symbiosis or parasitism with TTXproducing
bacteria and/or marine food chain is
proposed. The most likely explanation is that TTX
is first produced by some marine bacteria, then
travels from the bacteria into carnivores, omnivores,
detritus feeders and scavengers, and finally
concentrated in puffer fish through marine food
chain with bioaccumulation (Yasumoto and Yotsu-
Yamashita, 1996; Miyazawa and Noguchi, 2001;
Noguchi et al., 2006). Matsui et al. (1981) first
reported that liver, skin, spleen and gallbladder of
Takifugu rubripes were toxic on the 5th day when
the puffer fish was fed on the diet containing the
toxic ovary of Takifugu porphyreus or the methanol
extract of the toxic ovary, whereas the puffer fish
feeding the diet containing crystalline TTX showed
no toxicity in all tissues on the 5th day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สายพันธุ์และแสดงการแจกจ่ายเนื้อเยื่อในปลาปักเป้ามีความเข้มข้นสูงสุดในตับและรังไข่และขอบเขตที่น้อยกว่าในลำไส้และผิวหนัง (Halstead1988 Soong และ Venkatesh, 2006 Hwang และNoguchi, 2007) กลไกรายละเอียดที่เกี่ยวข้องใน TTX toxification ของปลาปักเป้าไม่ยังคงชัดเจนแม้ว่าพยายามมากมายเกิดขึ้นโดยนักวิจัยมากขึ้น เป็นเส้นทาง toxification ของปลาปักเป้า symbiosis หรือ parasitism กับ TTXproducingแบคทีเรียหรือห่วงโซ่อาหารทางทะเลคือการนำเสนอ คำอธิบายมักจะที่ TTXก่อนผลิตแบคทีเรียบางอย่างทางทะเล จากนั้นเดินทางจากแบคทีเรียที่เป็น carnivores, omnivoresdetritus feeders และ scavengers และสุดท้ายเข้มข้นในปลาปักเป้าทะเลอาหารห่วงโซ่ bioaccumulation (ยะซุโมะโตะและ Yotsu-ยามาชิตะ 1996 Miyazawa และ Noguchi, 2001Noguchi et al., 2006) โรงและ al. (1981) แรกรายงานที่ตับ ผิว ม้ามและถุงน้ำดีของTakifugu rubripes มีพิษใน 5 วันเมื่อปลาปักเป้าที่เลี้ยงบนอาหารที่ประกอบด้วยการรังไข่พิษ Takifugu porphyreus หรือเมทานอลแยกของรังไข่เป็นพิษ ในขณะที่ปลาปักเป้าที่อาหารอาหารที่ประกอบด้วยผลึก TTX พบไม่มีความเป็นพิษในเนื้อเยื่อทั้งหมดในวัน 5

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชนิด และแสดงการกระจายของเนื้อเยื่อในปลาปักเป้าปลา
ที่มีความเข้มข้นสูงสุดในตับและรังไข่ ,
และขอบเขตที่น้อยกว่าในลำไส้และผิวหนัง ( ฮาสเตลส
, 1988 ; ซองกับ Venkatesh , 2006 ; ฮวางและ
โนงุจิ , 2007 ) กลไกที่เกี่ยวข้องในรายละเอียด
ทีทีเ กซ์ toxification ของปลาปักเป้ายังไม่ชัดเจน แม้ว่าหลายครั้งได้

โดยนักวิจัยหลายกับเส้นทางของปลาปักเป้า toxification
,
ttxproducing contact หรือปรสิตกับแบคทีเรีย และ / หรือห่วงโซ่อาหารทางทะเล
เสนอ คำอธิบายมากที่สุดก็คือทีทีเ กซ์
ถูกผลิตครั้งแรกโดยบางทะเลแบคทีเรียแล้ว
เดินทางจากแบคทีเรียเป็นสัตว์กินเนื้อสัตว์กิน detritus
, , และ คนเก็บขยะ และในที่สุด

อาหารข้นในปลาปักเป้าผ่านทางทะเลการสะสม ( กิ ยะซุโมะโตะ และ โซ่กับ yotsu -
ยามาชิตะ , 1996 ; มิยาซาว่า และโนงูจิ , 2001 ;
โนงุจิ et al . , 2006 ) อิ et al . ( 1981 ) ครั้งแรก
รายงานว่า ตับ ผิวหนัง และม้ามถุงน้ำดีของ
สกุลทากิฟุกุ rubripes ถูกพิษใน 5 วันเมื่อ
ปลาปักเป้าถูกเลี้ยงบนอาหารที่มีสารพิษของนิตยสารดนตรี porphyreus
รังไข่หรือสารสกัดจากรังไข่

ส่วนปลาปักเป้า พิษการให้อาหารที่มีผลึกทีทีเ กซ์พบ
ไม่มีความเป็นพิษในเนื้อเยื่อที่ทั้งหมดในวันที่ 5