Doctor Teesdale visited the condemn

Doctor Teesdale visited the condemned man in prison once or twice during the week before he was
put to death. Condemned men often find a strange peace as the hour of their death comes closer.
Linkworth was like this. While there was still hope of saving his life, Linkworth had experienced
horrible doubts and fears. When all hope had gone, he seemed to accept that his death was certain, and
he became calm and quiet. The murder had been a particularly horrible one, and no one felt sympathetic
towards the murderer. The condemned man owned a small paper shop in Sheffield, in the north of
England. He lived there with his wife and his mother. The old lady was not rich, but she had five
hundred pounds, and Linkworth knew this. Linkworth himself needed money because he owed a
hundred pounds, and he simply killed his mother for her money. While his wife was away from home
visiting some relations, Link− worth strangled his mother.
He and his mother had had many arguments and disagreements over the past few years. She had
often threatened to take her money and go and live somewhere else. In fact, during his wife's absence,
Linkworth and his mother had another violent argument. The old lady took all her money out of the
bank and made plans to leave Sheffield the next day. She told her son that she was going to live with
friends in London. He saw his chance, and that evening he strangled her. During the night he buried the
Ghost Stories
1 17
body in the small back garden behind the shop.
His next step, before his wife's return, was a very sensible one. The next morning he packed up all
his mother's clothes. He took them down to the station and sent them off to London by passenger train.
In the evening he invited several friends to supper, and told them about his mother's departure. He
openly admitted that he and his mother had never really agreed with each other. He said that he was not
sorry that she had left. He added that she had not given him her London address. That too seemed quite
natural, but it was a clever idea all the same. Linkworth did not want his wife to write to the old lady.
When his wife returned, Linkworth told her the same believable story and she accepted it
completely. Indeed, this is not surprising, for there was nothing strange or unusual about it. And for a
while everything went very well. At first Linkworth was clever. He did not pay the money he owed
immediately. Instead, he took a paying guest into his house. This young man rented the old lady's room.
At the same time Linkworth mentioned to everyone how he was making money from his little shop. It
was a month before he used any of the money from the locked drawer in his mother's room. Then he
changed two fifty−pound notes and paid back the money that he owed.
At that point, however, he became careless. Instead of being patient, he paid another two hundred
pounds into the bank. And he began to worry about the body in the garden. Was it buried deeply
enough? He bought some rocks and stones, and spent the long summer evenings building a rock garden
over the grave. The flowers grew, and he began to feel safer and more confident.
But then something quite unexpected happened. His mother's luggage had arrived at Kings Cross
Station in London, and of course nobody collected it. It was sent to the lost−luggage office to wait for
its owner. It waited and waited − until there was a fire at the office. The old lady's luggage was partly
destroyed, and the railway company wrote to her about it at her Sheffield address.
The letter was of course addressed to Mrs Linkworth, and naturally Linkworth's wife opened it.
That letter was the beginning of the end for Linkworth. Why was his mother's luggage still in the
lost−luggage office? He could give no reasonable explanation. Of course he had to call the police and
tell them his mother was missing. Then the silent, slow machinery of English law began to move. Quiet
men in dark suits visited Linkworth's shop. They enquired at his bank, and inspected the rock garden
behind his shop. Then came the arrest, and the trial, which did not last very long.
Finally, the last day of the trial arrived. Well−dressed ladies in large hats came along to hear the
judgement, and the room was bright with colour. No one in the crowd felt sorry for the young man who
was condemned. Many of the audience were mothers themselves. The prisoner's crime, they felt, was a
crime against motherhood. They felt pleased when the judge put on his black hat. They understood what
the black hat meant, and they agreed with the judge. The man was a murderer, and the judge was right
to condemn him to death.
2
Linkworth went to his death with a calm, expressionless face. Mr Dawkins, the prison chaplain, did
his best to persuade Linkworth to confess his crime. Linkworth refused to admit his guilt. Now, on a
bright September morning, the sun shone warmly on the terrible little group that crossed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แพทย์ Teesdale ชมประณามคนในคุกครั้งในระหว่างสัปดาห์ก่อนเขาทำให้ตาย ประณามผู้ชายมักจะพบความสงบที่แปลกเป็นชั่วโมงแห่งความตายของพวกเขามาใกล้ชิดLinkworth เป็นเช่นนี้ ในขณะที่มันยังมีความหวังของการบันทึกชีวิตของเขา มีประสบการณ์ Linkworthสงสัยกลัวและความกลัว เมื่อทั้งหมดหวังว่า หายไปไหน เขาดูเหมือนจะยอมรับว่า ตายเป็นบาง และเขาได้กลายเป็นความสงบ และเงียบสงบ สังหารอันน่ากลัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้ และไม่รู้สึกเห็นอกเห็นใจต่อฆาตกร เจ้าของร้านเล็กในเชฟฟิลด์ ตอนเหนือของคนประณามอังกฤษ เขาอาศัยอยู่ที่นั่นพร้อมกับภรรยาและแม่ของเขา หญิงชราไม่รวย แต่เธอห้าร้อยปอนด์ และ Linkworth รู้ว่านี้ Linkworth ตัวเองต้องการเงินเนื่องจากเขาต้องชำระตัวร้อยปอนด์ และเขาก็ฆ่าแม่ของเขาสำหรับเงินของเธอ ในขณะที่ภรรยาของเขาออกจากบ้านLink− มูลค่าไปสัมพันธ์บาง เชือดคอแม่ของเขา แม่ได้มีอาร์กิวเมนต์และความขัดแย้งมากไม่กี่ปีผ่านมา เธอมีมักจะขู่ว่า จะใช้เงินของเธอไป และอาศัยอยู่ในประเทศอื่น ในความเป็นจริง ในระหว่างที่ภรรยาของเขาขาดLinkworth และแม่ของเขามีอาร์กิวเมนต์รุนแรงอีก หญิงชราเอาเงินของเธอเต็มธนาคารและทำแผนการออกจากเชฟฟิลด์ถัดไปวันนั้น เธอบอกลูกชายของเธอว่า เธอกำลังจะไปอยู่กับเพื่อนในลอนดอน เขาเห็นโอกาสของเขา และว่าเขาผูกคอตายของเธอ ช่วงกลางคืน เขาฝังตัวGhost Stories1 17body in the small back garden behind the shop. His next step, before his wife's return, was a very sensible one. The next morning he packed up allhis mother's clothes. He took them down to the station and sent them off to London by passenger train.In the evening he invited several friends to supper, and told them about his mother's departure. Heopenly admitted that he and his mother had never really agreed with each other. He said that he was notsorry that she had left. He added that she had not given him her London address. That too seemed quitenatural, but it was a clever idea all the same. Linkworth did not want his wife to write to the old lady. When his wife returned, Linkworth told her the same believable story and she accepted itcompletely. Indeed, this is not surprising, for there was nothing strange or unusual about it. And for awhile everything went very well. At first Linkworth was clever. He did not pay the money he owedimmediately. Instead, he took a paying guest into his house. This young man rented the old lady's room.At the same time Linkworth mentioned to everyone how he was making money from his little shop. Itwas a month before he used any of the money from the locked drawer in his mother's room. Then hechanged two fifty−pound notes and paid back the money that he owed. At that point, however, he became careless. Instead of being patient, he paid another two hundredปอนด์ เป็นธนาคาร และเขาเริ่มที่จะกังวลเกี่ยวกับร่างกายในสวน ถูกมันฝังลึกเพียงพอหรือไม่ เขาซื้อหินและหินบาง และใช้เวลาฤดูร้อนยาวเย็นอาคารสวนหินผ่านหลุมฝังศพ ดอกไม้เติบโต และเขาเริ่มที่จะรู้สึกปลอดภัย และมั่นใจมากขึ้น แต่แล้ว สิ่งไม่คาดคิดที่ค่อนข้างเกิดขึ้น กระเป๋าแม่ของเขามาถึงที่คิงส์ครอสสถานีในลอนดอน และแน่นอนไม่มีใครรวบรวมมัน ส่งไปสำนักงาน lost−luggage เพื่อรอเจ้าของ ก็รอ และรอจนกว่าจะมีไฟไหม้ที่สำนักงาน− กระเป๋าของหญิงชราถูกบางส่วนทำลาย และบริษัทรถไฟเขียนเธอเลยที่เธออยู่เชฟฟิลด์ ตัวอักษรแก้ไขได้แน่นอนกับนาง Linkworth และธรรมชาติของ Linkworth ภรรยาเปิดมันตัวอักษรมีจุดสิ้นสุดสำหรับ Linkworth ทำไมถูกกระเป๋าของมารดาในการสำนักงาน lost−luggage เขาอาจให้คำอธิบายที่ไม่สมเหตุสมผล แน่นอนเขาต้องโทรแจ้งตำรวจ และบอกให้แม่ของเขาหายไป แล้ว เครื่องเงียบ ช้าของกฎหมายอังกฤษเริ่มที่จะย้าย เงียบสงบผู้ชายในชุดสีเข้มเข้าชมร้านค้าของ Linkworth พวกเขาสอบถามที่ธนาคารของเขา และการตรวจสอบสวนหินหลังร้านของเขา แล้ว ก็มาจับกุม และทดลอง ซึ่งก็ไม่นานมาก สุดท้าย วันสุดท้ายของการทดลองมา Well−dressed ผู้หญิงในหมวกใหญ่มาฟังการตัดสิน ท่านสดใส ด้วยสี ไม่มีใครในฝูงชนรู้สึกเสียใจสำหรับหนุ่มสาวคนที่ถูกประณาม หลายของผู้ชมถูกแม่ตัวเอง ของนักโทษอาชญากรรม พวกเขารู้สึกว่า มีการอาชญากรรมกับมารดา พวกเขารู้สึกยินดีเมื่อผู้พิพากษาใส่หมวกสีดำของเขา พวกเขาเข้าใจอะไรหมวกสีดำหมายถึง และพวกเขายอมรับกับผู้พิพากษา คนที่เป็นฆาตกร และผู้พิพากษาก็ขวาตำหนิเขาตาย2 Linkworth ไปตายด้วยใบหน้าสงบ expressionless นาย Dawkins จารย์เรือนจำ ไม่ของเขาดีที่สุดเพื่อจูงใจให้รับสารภาพอาชญากรรมของเขา Linkworth Linkworth ปฏิเสธที่จะยอมรับความผิดของเขา ตอนนี้ ในเช้าสดใสกันยายน ดวงอาทิตย์ส่องอย่างอบอุ่นน่ากลัวเล็กน้อยกลุ่มที่ข้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมอ teesdale เยี่ยมผู้ต้องหาชายในคุกครั้งหรือสองครั้งในระหว่างสัปดาห์ก่อนเขาถึงตาย ประณามผู้ชายมักจะพบความแปลกเหมือนวันตายของตนเข้ามาใกล้ๆlinkworth เป็นแบบนี้ ในขณะที่ยังคงมีความหวังของการประหยัดชีวิตของเขา linkworth มีประสบการณ์สงสัยที่น่ากลัวและความกลัว เมื่อหมดหวังไปแล้ว ดูเหมือนเขาจะยอมรับว่าการตายของเขาแน่นอนเขากลายเป็นความสงบและเงียบ ฆาตกรรมได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งน่ากลัว และไม่หนึ่งก็รู้สึกสงสารต่อฆาตกร ชายผู้ถูกเป็นเจ้าของร้านขายกระดาษขนาดเล็กในเชฟฟิลด์ ในภาคเหนือของอังกฤษ เขาอาศัยอยู่กับภรรยาของเขาและแม่ของเขา หญิงชราไม่ได้รวย แต่เธอมีห้าปอนด์ และ linkworth รู้เรื่องนี้ linkworth เองต้องการเงินเพราะเขาเป็นหนี้100 ปอนด์ และเขาก็ฆ่าแม่ของเขา เพราะเงินของเธอ ขณะที่ภรรยาของเขาอยู่ห่างจากบ้านเยี่ยมชมมีความสัมพันธ์ เชื่อมโยง บริษัท เวสเทิร์น น่ารัดคอแม่ของเขาเขาและแม่ของเขา เคยทะเลาะกันหลายครั้งและความขัดแย้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอมีมักจะขู่เอาเงินของเธอและไปอยู่ที่อื่น ในความเป็นจริงในระหว่างการขาดของภรรยาของเขาlinkworth และแม่ของเขามีความรุนแรง การโต้แย้ง หญิงชราเอาเงินทั้งหมดของเธอออกจากธนาคาร และมีแผนจะไป Sheffield ในวันถัดไป เธอบอกว่าลูกชายของเธอ ที่เธอจะอยู่ด้วยเพื่อนในลอนดอน เขาเห็นโอกาส และเย็นวันนั้นเขาบีบคอเธอ คืนนั้นเขาฝังเรื่องราวของผี1 17ร่างกายเล็กกลับสวนหลังร้านขั้นตอนต่อไปของเขา ก่อนกลับภรรยาของเขาเป็นฉลาดมากคนหนึ่ง เช้าวันรุ่งขึ้น เขาเก็บของทั้งหมดเสื้อผ้าของแม่ของเขา เขาเอามันไปที่สถานีและส่งพวกเขาไปลอนดอนโดยรถไฟผู้โดยสารในตอนเย็น เขาเชิญเพื่อน ๆ หลายมื้อ และบอกพวกเขาเกี่ยวกับการจากไปของแม่ของเขา เขายอมรับอย่างเปิดเผยว่าเขาและแม่ของเขาก็ไม่เคยเห็นด้วยกับแต่ละอื่น ๆ เขาบอกว่าเขาไม่ได้ขอโทษที่เธอเหลืออยู่ เขาเสริมว่าเธอไม่ได้ให้เขาที่อยู่ในกรุงลอนดอนของเธอ ไปดูธรรมชาติ แต่มันฉลาดคิดเหมือนกันหมด linkworth ไม่ต้องการภรรยาของเขาเขียนให้หญิงชราเมื่อภรรยากลับมา linkworth บอกเรื่องราวน่าเชื่อถือเหมือนกัน เธอยอมรับมันอย่างสมบูรณ์ แน่นอน ไม่น่าประหลาดใจ เพราะไม่มีอะไรแปลกหรือผิดปกติ เกี่ยวกับมัน และ สำหรับในขณะที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ตอนแรก linkworth ฉลาด เขาไม่ได้จ่ายเงินที่เขาเป็นหนี้ทันที แทน เขาหยิบจ่ายแขกเข้ามาในบ้านเขา ชายหนุ่มคนนี้เช่าห้องเก่าของนางในเวลาเดียวกัน linkworth กล่าวกับทุกคนว่า เขาทำเงินจากร้านเล็กๆ ของเขา มันเป็นเดือน ก่อนที่จะใช้ใด ๆของเงินจากลิ้นชักในห้องของแม่ของเขา แล้ว เขาเปลี่ยนห้าสิบสองบันทึกปอนด์−และจ่ายกลับเงินที่เขาเป็นหนี้ณจุดนั้น แต่เขาก็ไม่สนใจ แทนที่จะต้องอดทน เขาจ่ายอีกสองร้อยปอนด์เป็นธนาคาร และเขาเริ่มกังวลกับร่างกายในสวน มันฝังลึกพอ เขาซื้อหินและหินและใช้เวลาตอนเย็นของฤดูร้อนยาวสร้างเป็นสวนหินเหนือหลุมฝังศพ ดอกไม้ที่เติบโตขึ้นและเขาเริ่มที่จะรู้สึกปลอดภัย และมั่นใจกว่าแต่ก็เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น แม่ของเขาที่เก็บได้เดินทางมาถึงที่คิงส์ครอสสถานีรถไฟในกรุงลอนดอน และแน่นอนไม่มีใครเก็บรวบรวม มันถูกส่งไปที่สูญเสีย−ที่เก็บสำนักงานเพื่อรอเจ้าของ ก็ได้แต่รอ รอ รอ บริษัท เวสเทิร์น จนมีไฟไหม้ที่สำนักงาน กระเป๋าเลดี้เก่าเป็นบางส่วนทำลาย , และบริษัทรถไฟเขียนเรื่องที่เธอเชฟฟิลด์ ที่อยู่จดหมายถูกส่งถึงคุณแน่นอน linkworth และเป็นธรรมชาติ linkworth ภรรยาเปิดมันนั่นคือจุดเริ่มต้นของจุดจบของ linkworth . ทำไมแม่ของเขาที่เก็บอยู่ในสูญหายสำนักงานที่เก็บ− ? เขาอาจไม่สมเหตุสมผล อธิบาย แน่นอน เขาต้องเรียกตำรวจบอกเขาว่าแม่ของเขาหายตัวไป แล้วเงียบ เครื่องจักรช้าของกฎหมายอังกฤษเริ่มที่จะย้าย เงียบผู้ชายใส่สูทดำเข้าชม linkworth ของร้าน พวกเขาตรวจสอบที่ธนาคาร และตรวจสอบสวนหินหลังร้านของเขา จากนั้นก็จับกุม และสอบสวน ซึ่งไม่ได้สุดท้ายยาวมากในที่สุด วันสุดท้ายของการพิจารณาคดีแล้ว คือ−แต่งตัวผู้หญิงในหมวกขนาดใหญ่เข้ามาฟังการตัดสิน และห้องก็สดใสด้วยสี หนึ่งในฝูงชนรู้สึกสงสารชายหนุ่มที่คือว่า หลายของผู้ชมเป็นแม่ตัวเอง ความผิดของนักโทษ พวกเขารู้สึกเป็นอาชญากรรมกับความเป็นแม่ พวกเขารู้สึกยินดีเมื่อผู้พิพากษาใส่หมวกสีดำของเขา พวกเขาเข้าใจหมวกสีดำหมายถึง และพวกเขาเห็นด้วยกับผู้พิพากษา เขาเป็นฆาตกร และตัดสินถูกประณามเขาจนตาย2linkworth ไปตายกับความสงบ ใบหน้าไร้อารมณ์ . นายดอว์ คุกพยาบาลแล้วเขาพยายามเกลี้ยกล่อม linkworth สารภาพความผิดของเขาได้ linkworth ปฏิเสธที่จะยอมรับความผิด ตอนนี้ , ในวันที่สดใสยามเช้า ดวงอาทิตย์ส่องแสงอบอุ่นที่น่ากลัวน้อยกลุ่มที่ข้าม