n the Philippines, providing basic

n the Philippines, providing basic social services, except public education, is the responsibility of local governments. However, children are not the top priority of many local governments. Most local officials invest more on constructing physical structures than funding basic social services. Despite US$ 600 million (P27 billion) budget surplus in 2006, only 29 per cent of total expenditures in UNICEF focus areas were spent for social services. Therefore, it is essential that governments, SOs, legislators and other partners at national and local levels develop and implement social and economic policies, legislative measures and budgetary allocations that advance the realization of children’s rights and women’s rights and gender equality.

Significant legislations and human rights instruments have been ratified and accepted in the Philippines , among them the Convention on the Rights of the Child (CRC) and the Convention on the Elimination of all Forms of Discrimination Against Women (CEDAW). The government has adopted a 25-year strategic plan (2000-2025) for children’s welfare called “Child 21”. The challenge is making sure these national policies are localized and implemented in all localities through their policies, plans, laws , budgets and reporting systems. The number of child rights-oriented local governments is increasing, as shown by the increasing number of those that have adopted the Four Gifts for Children. The number of local governments participating in the government’s Search for Child-Friendly Local Governments has gone up as well.

The impact of migration, urbanization, social protection, climate change and emergencies on children have to be studied systematically and policies and programs recommended . UNICEF has to leverage partners and national processes to deliver better results for children.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

n ฟิลิปปินส์ การให้บริการสังคมพื้นฐาน ยกเว้น การศึกษาสาธารณะเป็นความรับผิดชอบของรัฐบาลท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม เด็กไม่สำคัญสูงสุดของรัฐบาลท้องถิ่นจำนวนมาก เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นที่ส่วนใหญ่ลงทุนมากในการสร้างโครงสร้างทางกายภาพมากกว่าทุนบริการสังคมพื้นฐาน แม้สหรัฐอเมริกา $ 600 ล้าน (P27 พันล้าน) งบประมาณเกินดุลในปี 2549 เท่านั้น 29 ร้อยละของค่าใช้จ่ายทั้งหมดในองค์การยูนิเซฟเน้นใช้ไปสำหรับบริการสังคม ดังนั้น มันเป็นสิ่งสำคัญที่รัฐบาล SOs เกื้อ และคู่ค้าอื่น ๆ ในระดับประเทศ และท้องถิ่นพัฒนา และนโยบายสังคม และเศรษฐกิจ กฎหมายมาตรการ และการปันส่วนงบประมาณที่ล่วงหน้าก่อให้เกิดสิทธิเด็ก และสิทธิสตรี และความเสมอภาคหญิงชายเครื่องมือกฎหมายและสิทธิมนุษยชนที่สำคัญได้รับการลงสัตยาบัน และยอมรับในฟิลิปปินส์ เขาอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก (CRC) และการประชุมเกี่ยวกับการกำจัดของทุกฟอร์มของเลือกปฏิบัติต่อสตรี (CEDAW) รัฐบาลได้นำแผนเชิงกลยุทธ์ 25 ปี (2000-2025) สำหรับสวัสดิการของเด็กที่เรียกว่า "เด็ก 21" ความท้าทายคือการทำให้นโยบายชาติเหล่านี้มีภาษาท้องถิ่น และนำมาใช้ในท้องถิ่นทั้งหมดผ่านการนโยบาย แผนการ กฎหมาย งบประมาณ และระบบการรายงาน จำนวนเด็กเป็นสิทธิรัฐบาลท้องถิ่นเพิ่มขึ้น เพิ่มจำนวนผู้ที่ได้นำของขวัญสี่สำหรับเด็ก จำนวนรัฐบาลท้องถิ่นเข้าร่วมในรัฐบาลท้องถิ่นสำหรับเด็กหารัฐบาลได้ไปขึ้นด้วยผลกระทบของการโยกย้าย กลายเป็นเมือง การป้องกันสังคม การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และภาวะฉุกเฉินในเด็กมีการศึกษาอย่างเป็นระบบ และนโยบายและโปรแกรมแนะนำ องค์การยูนิเซฟเพื่อใช้ประโยชน์จากคู่ค้าและกระบวนการแห่งชาติเพื่อให้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นสำหรับเด็กได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

n ฟิลิปปินส์ให้บริการทางสังคมขั้นมูลฐานยกเว้นการศึกษาของประชาชนเป็นความรับผิดชอบของรัฐบาลท้องถิ่น อย่างไรก็ตามเด็กไม่ได้ให้ความสำคัญสูงสุดของรัฐบาลท้องถิ่นจำนวนมาก เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นส่วนใหญ่ลงทุนมากขึ้นในการสร้างโครงสร้างทางกายภาพกว่าเงินทุนบริการทางสังคมขั้นพื้นฐาน แม้สหรัฐ $ 600 ล้านบาท (หน้า 27 พันล้านดอลลาร์) เกินดุลงบประมาณในปี 2006 เพียงร้อยละ 29 ของค่าใช้จ่ายโดยรวมในพื้นที่โฟกัสยูนิเซฟถูกใช้สำหรับการให้บริการทางสังคม ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่รัฐบาล SOS สมาชิกสภานิติบัญญัติและพันธมิตรอื่น ๆ ในระดับชาติและระดับท้องถิ่นในการพัฒนาและดำเนินการตามนโยบายสังคมและเศรษฐกิจ, มาตรการทางกฎหมายและการจัดสรรงบประมาณที่ความก้าวหน้าของการสำนึกของสิทธิเด็กและสิทธิสตรีและความเท่าเทียมทางเพศ. กฎหมายที่สําคัญและมนุษย์ ตราสารสิทธิได้รับการให้สัตยาบันและเป็นที่ยอมรับในประเทศฟิลิปปินส์ในหมู่พวกเขาอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก (CRC) และอนุสัญญาว่าด้วยการขจัดการเลือกปฏิบัติ ต่อสตรีในทุกรูปแบบ (CEDAW) รัฐบาลได้นำแผน 25 ปียุทธศาสตร์ (2000-2025) เพื่อสวัสดิการเด็กที่เรียกว่า "21 เด็ก" ความท้าทายคือการทำให้แน่ใจว่านโยบายระดับชาติเหล่านี้จะมีการแปลและการดำเนินการในทุกท้องที่ของพวกเขาผ่านนโยบายแผนกฎหมายงบประมาณและระบบการรายงาน จำนวนของเด็กสิทธิเชิงรัฐบาลท้องถิ่นจะเพิ่มขึ้นดังที่ปรากฏในจำนวนที่เพิ่มขึ้นของผู้ที่ได้รับการยอมรับทั้งสี่ของขวัญสำหรับเด็ก จำนวนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีส่วนร่วมในรัฐบาลที่ค้นหาที่เหมาะสำหรับเด็กรัฐบาลท้องถิ่นได้ไปขึ้นเช่นกัน. ผลกระทบของการย้ายถิ่นกลายเป็นเมืองการคุ้มครองทางสังคมเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและเหตุฉุกเฉินในเด็กต้องได้รับการศึกษาอย่างเป็นระบบและนโยบายและโปรแกรมแนะนำ ยูนิเซฟมีการยกระดับพันธมิตรแห่งชาติและกระบวนการในการส่งมอบผลลัพธ์ที่ดีสำหรับเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- ฟิลิปปินส์ การให้บริการพื้นฐานทางสังคม ยกเว้นการศึกษาสาธารณะเป็นความรับผิดชอบขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม เด็กไม่สําคัญที่สุดของรัฐบาลท้องถิ่นมากมาย เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นส่วนใหญ่ลงทุนมากขึ้นกว่าเดิมในการสร้างโครงสร้างทางกายภาพพื้นฐานสังคมบริการ แม้เรา $ 600 ล้านบาท ( p27 พันล้าน ) เกินดุลงบประมาณในปี 2549 เพียง 29 เปอร์เซ็นต์ของค่าใช้จ่ายทั้งหมดในยูนิเซฟมุ่งเน้นพื้นที่ที่ใช้สำหรับบริการสังคม ดังนั้น จึงเป็นสิ่งจำเป็นที่รัฐบาล , SOS , ผู้ออกกฎหมายและคู่ค้าอื่น ๆในระดับชาติ และระดับท้องถิ่น พัฒนาและดำเนินการตามนโยบายสังคมและเศรษฐกิจ กฎหมาย มาตรการ และงบประมาณจัดสรรล่วงหน้านั้น การรับรู้สิทธิเด็กและสิทธิสตรี และความเสมอภาคทางเพศกฎหมายสิทธิมนุษยชนที่สำคัญและได้รับการยอมรับและได้รับการยอมรับในฟิลิปปินส์ ในหมู่พวกเขาอนุสัญญาสิทธิเด็ก ( CRC ) และอนุสัญญาว่าด้วยการขจัดการเลือกปฏิบัติต่อสตรีในทุกรูปแบบ ( ซีดอว์ ) รัฐบาลได้ประกาศใช้แผนยุทธศาสตร์ 25 ปี ( 2000-2025 ) สำหรับเด็กสวัสดิการเรียกเด็ก " 21 " ความท้าทายคือการทำให้แน่ใจว่านโยบายเหล่านี้จะดำเนินการในพื้นที่ที่มีทั้งหมดของพวกเขา ผ่านนโยบาย กฎหมาย แผน งบประมาณและการรายงานระบบ จํานวนของสิทธิเด็ก และรัฐบาลท้องถิ่นจะเพิ่มขึ้น ดังจะเห็นได้จากตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของผู้ที่ได้นำสี่ของขวัญสำหรับเด็ก จำนวนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีส่วนร่วมในการค้นหาของรัฐสำหรับเด็กที่เป็นมิตรรัฐบาลท้องถิ่นขึ้นเช่นกันผลกระทบของการย้ายถิ่นเศรษฐกิจ สังคม การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและภาวะฉุกเฉินในเด็กต้องได้รับการศึกษาอย่างเป็นระบบและนโยบายและโปรแกรมแนะนำ ยูนิเซฟได้ยกระดับคู่ค้าและกระบวนการแห่งชาติเพื่อส่งมอบผลลัพธ์ที่ดีกว่าสำหรับเด็ก