It is a functional food ingredient

It is a functional food ingredient (EU code, E440) with gelling,
thickening and stabilising properties, as well as a dietary fibre (Willats
et al., 2006), depending on the source and extraction method.
Typical sources for the industrial extraction of pectin are agricultural
raw materials such as citrus peels. The primary plant cell wall
of citrus peels is composed of various polysaccharides, mainly
cellulose, xyloglucan and pectin and proteins, which form entangled
networks (Carpita & McCann, 2000). Xyloglucan is known to
associate to cellulose microfibrils, probably via hydrogen bonding
(Vincken, Keizer, Beldman, & Voragen, 1995). The cellulose and
xyloglucan network are surrounded in a pectic matrix, in conjunction
with a protein network. Recent studies have shown the
possibility of forming interactions between cellulose and pectin side
chains (Zykwinska, Ralet, Garnier, & Thibault, 2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นส่วนผสมทำอาหาร (EU รหัส E440) กับ gellingthickening และสำหรับคุณสมบัติ รวมทั้งเส้นใยอาหาร (Willatsและ al., 2006), ขึ้นอยู่กับวิธีการสกัดและแหล่งแหล่งทั่วไปสำหรับอุตสาหกรรมสกัดเพกทินเป็นเกษตรดิบเช่นส้ม peels ผนังเซลล์พืชหลักของส้ม peels ประกอบด้วย polysaccharides ต่าง ๆ ส่วนใหญ่เซลลูโลส xyloglucan และเพกทิน และ โปรตีน แบบฟอร์มที่เกี่ยวเครือข่าย (Carpita & McCann, 2000) เป็นที่รู้จัก Xyloglucanเชื่อมโยงกับเซลลูโลส microfibrils คงผ่านงานไฮโดรเจน(Vincken, Keizer, Beldman และ Voragen, 1995) เซลลูโลส และเครือข่าย xyloglucan แห่งเมทริกซ์ pectic ร่วมมีเครือข่ายของโปรตีน การศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นการความเป็นไปได้ของการโต้ตอบระหว่างเซลลูโลสและเพกทินด้านโซ่ (Zykwinska, Ralet, Garnier และ Thibault, 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นส่วนผสมอาหารฟังก์ชัน ( EU โค้ด e440 ) กับ gelling
, thickening และปรับคุณสมบัติเป็นเส้นใยอาหาร ( วาดภาพ
et al . , 2006 ) ขึ้นอยู่กับแหล่งและวิธีการสกัด .
แหล่งทั่วไปสำหรับการสกัดเพคตินเป็นอุตสาหกรรมการเกษตร
วัตถุดิบ เช่น เปลือกส้ม หลักของผนังเซลล์พืช
ส้ม peels ประกอบด้วยพอลิแซ็กคาไรด์ต่าง ๆส่วนใหญ่
เซลลูโลสและเพกติน และโปรตีนไซโลกลูแคน ซึ่งรูปแบบเครือข่ายพัวพัน
( carpita & McCann , 2000 ) ไซโลกลูแคนรู้จักเชื่อมโยงกับเซลลูโลสไมโครไฟบริล

อาจจะผ่านทางพันธะไฮโดรเจน ( vincken keizer beldman & , , , voragen , 1995 ) เซลลูโลสและ
เครือข่ายไซโลกลูแคนอยู่ในเมทริกซ์ที่มี ร่วม
กับโปรตีนของเครือข่าย การศึกษาล่าสุดแสดง
ความเป็นไปได้ของการสร้างปฏิสัมพันธ์ระหว่างเซลลูโลสและเพกตินข้าง
โซ่ ( zykwinska ralet Garnier , , , &ติบอลต์ , 2005 )