This article seeks to extend the de

This article seeks to extend the debate about evaluating television by focusing specifically on television drama. It reviews some of the reasons why such evaluation has been difficult in cultural studies but suggests that by refusing evaluation in relation to television cultural studies academics are opting out of a key debate in broadcasting and failing students who in their own viewing and practical work are making evaluative judgements. The article suggests that rather than looking for one set of television aesthetics, as Williams, Ellis and others have done, a more precise approach might attend to particular television categories, in this case television drama. The article compares the position in film and in television, suggesting that one of the problems is that television lacks a critical culture in which evaluation is openly discussed. It offers a framework for assessing individual programmes and, through an analysis of some textbooks on teaching television, indicates how this tactic would open up the rather narrow approaches to evaluation that currently concentrate mainly on ideological questions of representation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทความนี้พยายามขยายการอภิปรายเกี่ยวกับประเมินโทรทัศน์โดยมุ่งเน้นเฉพาะละครโทรทัศน์ มันคิดบางประการเหตุดังกล่าวประเมินได้ยากในการศึกษาวัฒนธรรม แต่แนะนำว่า โดยการปฏิเสธการประเมินเกี่ยวกับโทรทัศน์วัฒนธรรมศึกษา นักวิชาการจะเลือกจากการอภิปรายที่สำคัญในการออกอากาศ และนักเรียนที่ตนเองปฏิบัติ และดูงานทำ evaluative judgements ล้มเหลว บทความแนะนำที่ แทนที่มองหาชุดหนึ่งของโทรทัศน์ความสวยงาม เป็นวิลเลียมส์ เอลลิส และคนอื่น ๆ ได้กระทำ เป็นแนวทางที่ชัดเจนยิ่งขึ้นอาจร่วมประเภทเฉพาะโทรทัศน์ ละครโทรทัศน์กรณีนี้ บทความเปรียบเทียบตำแหน่ง ในภาพยนตร์ และ โทรทัศน์ การแนะนำว่า ปัญหาใดปัญหาหนึ่งคือว่า โทรทัศน์ขาดวัฒนธรรมสำคัญที่ประเมินอย่างเปิดเผยกล่าวถึง มันมีกรอบสำหรับการประเมินแต่ละโครงการ และ ผ่านการวิเคราะห์บางตำราบนสอนโทรทัศน์ บ่งชี้วิธีนี้แทจะเปิดวิธีการประเมินค่อนข้างแคบที่ปัจจุบันเน้นส่วนใหญ่ถามอุดมการณ์ของแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้พยายามที่จะขยายการอภิปรายเกี่ยวกับการประเมินโทรทัศน์โดยเน้นเฉพาะในละครโทรทัศน์ มันความคิดเห็นบางส่วนของเหตุผลที่การประเมินผลดังกล่าวได้รับความยากลำบากในการศึกษาวัฒนธรรม แต่แสดงให้เห็นว่าโดยปฏิเสธการประเมินผลในความสัมพันธ์กับนักวิชาการวัฒนธรรมศึกษาโทรทัศน์มีการเลือกจากการอภิปรายที่สำคัญในการแพร่ภาพและความล้มเหลวนักเรียนที่อยู่ในการรับชมของตัวเองและการปฏิบัติงานมีการทำ การตัดสินการประเมิน บทความที่แสดงให้เห็นว่าแทนที่จะมองหาชุดหนึ่งของความสวยงามโทรทัศน์, วิลเลียมส์, เอลลิสและคนอื่น ๆ ได้ทำวิธีที่แม่นยำมากขึ้นอาจจะเข้าร่วมกับโทรทัศน์ประเภทโดยเฉพาะอย่างยิ่งในละครโทรทัศน์กรณีนี้ บทความเปรียบเทียบตำแหน่งในภาพยนตร์และโทรทัศน์บอกว่าหนึ่งในปัญหาคือการที่โทรทัศน์ขาดวัฒนธรรมที่สำคัญในการที่จะกล่าวถึงการประเมินผลอย่างเปิดเผย มันมีกรอบในการประเมินแต่ละโปรแกรมและผ่านการวิเคราะห์ตำราบางอย่างเกี่ยวกับการเรียนการสอนทางโทรทัศน์ที่แสดงให้เห็นว่ากลยุทธ์นี้จะเปิดแนวทางแคบค่อนข้างที่จะประเมินว่าขณะนี้มุ่งเน้นตามคำถามอุดมการณ์ของการเป็นตัวแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้พยายามที่จะขยายการอภิปรายเกี่ยวกับการประเมิน โทรทัศน์โดยเน้นเฉพาะในละครโทรทัศน์มันรีวิวบางส่วนของเหตุผลที่การประเมินดังกล่าวได้ยากในการศึกษาวัฒนธรรม แต่แสดงให้เห็นว่าโดยปฏิเสธการประเมินด้านโทรทัศน์การศึกษาวัฒนธรรมนักวิชาการจะ opting ออกจากการอภิปรายที่สำคัญในการกระจายเสียงและการ นักเรียนที่ดูตนเองและการปฏิบัติงาน ทำให้ประเมินการตัดสินใจ .บทความแสดงให้เห็นว่ามากกว่าการมองหาชุดหนึ่งของสุนทรียศาสตร์ โทรทัศน์เป็น วิลเลี่ยม เอลลิส และคนอื่น ๆทำ วิธีการที่แม่นยำมากขึ้นอาจเข้าร่วม ประเภทโทรทัศน์ โดยเฉพาะในกรณีนี้ โทรทัศน์ ละคร บทความเปรียบเทียบตำแหน่งในภาพยนตร์และโทรทัศน์แนะนำว่า หนึ่งในปัญหาที่สำคัญในโทรทัศน์ ขาดวัฒนธรรม ซึ่งการประเมินอย่างเปิดเผยได้ มันมีกรอบการประเมินโครงการของแต่ละบุคคลและผ่านการวิเคราะห์บางตำราการสอนโทรทัศน์แสดงว่ารูปนี้จะเปิดแคบค่อนข้างวิธีการประเมินผลที่ปัจจุบันเน้นหลักในอุดมการณ์ในการเป็นตัวแทน