I was astounded (I recall asking th

I was astounded (I recall asking them jokingly if they used a light aircraft to get to the supermarket, which simply drew blank looks and the mental scratching of my name from all future invitation lists), but I have since come to realize that there was nothing especially odd in their driving less than a couple of hundred feet to visit us. Nobody walks anywhere in America nowadays.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผม astounded (ฉันเรียกคืนขอให้เล่นถ้า จะใช้ลำแสงไปซุปเปอร์มาร์เก็ต ที่วาดก็ดูว่างเปล่าและเกาจิตของฉันชื่อจากรายการในอนาคตเชิญทั้งหมด), แต่ฉันตั้งแต่มาตระหนักว่า ไม่มีอะไรแปลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการขับรถน้อยกว่าสองสามร้อยฟุตแวะไป ไม่มีใครเดินที่ใดก็ได้ในอเมริกาทุกวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันประหลาดใจ (ผมจำได้ขอให้พวกเขาติดตลกถ้าพวกเขาใช้อากาศยานเบาที่จะได้รับการซูเปอร์มาร์เก็ตซึ่งก็ดึงรูปลักษณ์ที่ว่างเปล่าและเกาจิตของฉันชื่อจากทั่วทุกรายการเชิญในอนาคต) แต่ผมได้มาตั้งแต่รู้ว่ามี ไม่มีอะไรแปลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการขับรถของพวกเขาน้อยกว่าสองสามร้อยฟุตเยี่ยมชมเรา ไม่มีใครเดินได้ทุกที่ในอเมริกาในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมก็งง ( ผมเรียกถามติดตลกว่าเขาใช้อากาศยานเบาไปซูเปอร์มาร์เก็ต ซึ่งเพียงแค่วาดดูว่างเปล่าและจิตเกาชื่อของฉันจากอนาคตเชิญรายการ ) แต่ผมมี เพราะตระหนักดีว่ามีอะไรแปลกมากในการขับขี่ของพวกเขาน้อยกว่าสองสามร้อยฟุต เยี่ยมชมเรา ไม่มีใครเดินที่ใดก็ได้ในอเมริกาในปัจจุบัน