“We do!” Miss Mackle exclaimed. Eve

“We do!” Miss Mackle exclaimed. Everyone laughed as the principal returned the world to the globe stand. “Miss Mackle, are you going to finish the story?” Mary asked. “What story is Miss Mackle reading?” Mr. Cardini asked. “The Night Before Christmas,” Mary replied. “It’s 168 years old.” “That old, huh? Well, I haven’t heard it yet this year! May I join you?” he said, pulling up a little blue chair from the library table. “What do you think, class?” Miss Mackle asked. “YEAAAAAASSSSSS!” Miss Mackle opened her big heavy storybook and turned to the right page. “Why doesn’t everyone help me read the story this time?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เราทำได้" นางสาว Mackle ทางหลุดรอด ทุกคนหัวเราะเป็นหลักกลับโลกไปยืนทั่วโลก "นางสาว Mackle เป็นคุณจะเสร็จสิ้นเรื่อง" แมรี่ถาม "เรื่องอะไรคือนางสาว Mackle อ่าน" นาย Cardini ถาม "ในคืนก่อนวันคริสต์มาส แมรี่ตอบกลับ "มันเป็น 168 ปี" "ที่เก่า ฮะ ดี ฉันไม่เคยได้ยินแต่ปีนี้ อาจฉันเข้าร่วมคุณ "เขากล่าวว่า ดึงขึ้นเป็นเก้าอี้สีฟ้าเล็กน้อยจากตารางไลบรารี "สิ่งที่คุณคิดว่า ชั้น" นางสาว Mackle ถาม "YEAAAAAASSSSSS" นางสาว Mackle เปิดสินค้ายอดนิยมอย่างหนักของเธอใหญ่ และเปิดไปหน้าขวา "ทำไมไม่คนช่วยฉันอ่านเรื่องราวครั้งนี้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เราทำ!" มิส Mackle อุทาน ทุกคนหัวเราะเป็นหลักกลับโลกที่จะยืนโลก "Mackle นางสาวคุณจะจบเรื่องได้หรือไม่" แมรี่ถาม "สิ่งที่เรื่องนี้นางสาว Mackle อ่าน?" นาย Cardini ถาม "คืนก่อ​​นวันคริสต์มาส" แมรี่ตอบ "มันเป็น 168 ปี." "ที่เก่าฮะ? ดีฉันยังไม่เคยได้ยินเลยในปีนี้! ฉันอาจจะเข้าร่วมคุณ? "เขากล่าวว่าการดึงขึ้นเก้าอี้สีฟ้าเล็ก ๆ น้อย ๆ จากตารางห้องสมุด "คุณคิดอย่างไรกับชั้น?" มิส Mackle ถาม "YEAAAAAASSSSSS!" นางสาว Mackle เปิดนิทานของเธอหนักขนาดใหญ่และหันไปหน้าขวา "ทำไมทุกคนไม่ช่วยให้ฉันอ่านเรื่องราวในครั้งนี้?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ที่เราทำ ! " คุณ mackle อุทาน ทุกคนหัวเราะเป็นอาจารย์ใหญ่กลับมาโลกทั่วโลกยืน " คุณ mackle จะเล่าต่อจนจบ " แมรี่ถาม " อะไรเล่า คือคุณ mackle อ่าน ? " คุณ คาร์ดินีถาม " คืนก่อนวันคริสต์มาส " แมรี่ตอบ " มันเป็น 168 ปี " ที่เก่าเหรอ ผมยังไม่เคยได้ยินเลยในปีนี้ ผมไปด้วยได้มั้ย " เขากล่าวว่าดึงขึ้นเก้าอี้สีฟ้าเล็ก ๆจากห้องสมุดตาราง " แล้วนายคิดว่าชั้น ? " คุณ mackle ถาม " yeaaaaaassssss ! " คุณ mackle เปิดหนังสือนิทานของเธอใหญ่หนัก และหันหน้าขวา " ทำไมทุกคนไม่ช่วยฉันอ่านเรื่องราวในครั้งนี้ "