The Speckled Band 1 Helen's StoryAt

The Speckled Band
1
Helen's Story
At the time of this story, I was still living at my friend Sherlock Holmes's flat in Baker Street in London. Very early one morning, a young woman, dressed in black,
came to see us. She looked tired and unhappy, and her face was very white. 'I'm afraid! Afraid of death, Mr Holmes!' she cried. 'Please help me! I'm not thirty
yet and look at my grey hair! I'm so afraid!'
'Just sit down and tell us your story,' said Holmes kindly.
'My name is Helen Stoner,' she began, 'and I live with my stepfather, Dr Grimesby Roylott, near a village in the country. His family was once very rich, but they had no money when my stepfather was born. So he studied to be a doctor, and went out to India. He met and married my mother there, when my sister Julia and I were very young. Our father was dead, you see.'
'Your mother had some money, perhaps?' asked Sherlock Holmes.
'Oh yes, mother had a lot of money, so my stepfather wasn't poor any more.'
'Tell me more about him, Miss Stoner,' said Holmes.
'Well, he's a violent man. In India he once got angry with his Indian servant and killed him! He had to go to prison because of that, and then we all came back to England. Mother died in an accident eight years ago. So my stepfather got all her money, but if Julia or I marry, he must pay us £250 every year.'
'And now you live with him in the country,' said Holmes.
'Yes, but he stays at home and never sees anybody, Mr Holmes!' answered Helen Stoner. 'He's more and more violent now, and sometimes has fights with the people from the village. Everybody's afraid of him now, and they run away when they see him. And they're also afraid of his Indian wild animals which
run freely around the garden. A friend sends them to him from India. And the animals are not the only wild things in the garden; there are also gipsies. My stepfather likes these wild people, and they can come and go where they like. Poor Julia and I had very unhappy lives. We had no servants. They always left because they were afraid of my stepfather, and we had to do all the work in the house. Julia was only thirty when she died, and her hair was already grey, like my hair now.'
'When did she die?' asked Sherlock Holmes.
'She died two years ago, and that's why I'm here. We never met anybody in the country, but sometimes we visited some of my family who live near London. There Julia met a young man who asked to marry her. My stepfather agreed, but soon after this she died.' Miss Stoner put her hand over her eyes and cried for a minute.
Sherlock Holmes was listening with his eyes closed, but now he opened them and looked at Helen Stoner.
'Tell me everything about her death,' he said.
'I can remember it all very well. It was a terrible time!' she answered. 'Our three bedrooms are all downstairs. First there is my stepfather's room. Julia's room is next to his, and my room is next to Julia's. The rooms all have windows on the garden side of the house, and doors which open into the corridor. One evening our stepfather was smoking his strong Indian
cigarettes in his room. Julia couldn't sleep because she could smell them in her room, so she came into my room to talk to me. Before she went back to bed, she said to me, "Helen, have you ever heard a whistle in the middle of the night?"
I was surprised. "No," I said.
"It's strange," she said. "Sometimes I hear a whistle, but I don't know where it comes from. Why don't you hear it?"
I laughed and said, "I sleep better than you do." So Julia went to her room, and locked the door after her.' 'Why did you lock your doors?' asked Sherlock
Holmes.
'We were afraid of the wild animals, and the gipsies,'
she answered.
'Please go on,' said Holmes.
'I couldn't sleep that night. It was a very stormy
night, with a lot of wind and rain. Suddenly I heard a woman's scream. It was my sister's voice. I ran into the corridor, and just then I heard a whistle, and a minute later the sound of falling metal. I didn't know what it was. I ran to my sister's door. She opened it and fell to the ground. Her face was white and afraid, and she was crying, "Help me, help me, Helen, I'm ill, I'm dying!" I put my arms around her, and she cried out in a terrible voice: "Helen! Oh my God, Helen! It was the band! The speckled band!" She wanted to say more, but she couldn't. I called my stepfather, who tried to
help her, but we could do nothing. And so my dear, dear sister died.'
'Are you sure about the whistle and the sound of falling metal?' asked Holmes.
'I think so,' answered Helen. 'But it was a very wild, stormy night. Perhaps I made a mistake. The police couldn't understand why my sister died. Her door was locked and nobody could get into her room. They didn't find any poison in her body. And what was "the speckled band"? Gipsies wear something like that round their necks. I think she died because she was so afraid, but I don't know what she was afraid of. Perhaps it was the gipsies. What do you think, Mr Holmes?'
Holmes thought for a minute. 'Hmm,' he said. 'That is a difficult question. But please go on.'
'That was two years ago,' Helen Stoner said. 'I have been very lonely without my sister, but a month ago a dear friend asked me to marry him. My stepfather has
agreed, and so we're going to marry soon. But two days ago I had to move to my sister's old bedroom, because some men are mending my bedroom wall, and
last night I heard that whistle again! I ran out of the
house immediately and came to London to ask for your help. Please help me, Mr Holmes! I don't want to die like Julia!'
'We must move fast,' said Holmes. 'If we go to your house today, can we look at these rooms? But your stepfather must not know.'
'He's in London today, so he won't see you. Oh thank you, Mr Holmes, I feel better already.'
(2)

Holmes went out for the morning, but he came back at lunch-time. We then went by train into the country,
and took a taxi to Dr Roylott's house. 'You see,' said Holmes to me, 'our dangerous friend Roylott needs the girls' money, because he only has £750 a year from his
dead wife. I found that out this morning. But the
gipsies, the whistle, the band - they are more difficult to understand, but I think I have an answer.'
When we arrived, Helen Stoner showed us the three bedrooms. We saw her room first.
'Why are they mending your bedroom wall?' asked Holmes. 'There's nothing wrong with it.'
'You're right,' she said. 'I think it was a plan to move me into my sister's room.'
'Yes,' said Holmes. We went into Julia's room, and Holmes looked at the windows carefully.
'Nobody could come in from outside,' he said. Then he looked round the room. 'Why is that bell-rope there, just over the bed?'
'My stepfather put it there two years ago. It's for calling a servant, but Julia and I never used it because
we didn't have any servants. He also put in that air- vent on the wall between his room and this one.'
Holmes pulled the rope. 'But it doesn't work,' he said. 'How strange! And it's just over the air-vent. That also is interesting. Why have an air-vent on an inside wall? Air-vents are usually on outside walls.'
Then we went into Dr Roylott's room. Holmes saw a large metal box near the wall.
'My stepfather keeps business papers in there,' said Helen.
'Does he keep a cat in there too?' asked Holmes. 'Look!' There was some milk on a plate on top of the
box. 'Now, Miss Stoner,' he said, 'I think your life is in danger. Tonight my friend Watson and I must spend the night in your sister's room, where you are sleeping at the moment.'
Helen Stoner and I looked at him in surprise.
'Yes, we must,' he went on. 'We'll take a room in a hotel in the village. When your stepfather goes to bed, put a light in your sister's bedroom window and leave it open. Then go into your old room and we'll get into your sister's room through the window. We'll wait for the sound of the whistle and the falling metal.'
'How did my sister die, Mr Holmes? Do you know?
Please tell me!' said Helen. She put her hand on Sherlock Holmes's arm.
'I must find out more before I tell you, Miss Stoner. Now goodbye, and don't be afraid,' replied Sherlock Holmes.
We walked to the village, and Holmes said to me, Tonight will be dangerous, Watson. Roylott is a very violent man.'
'But if I can help, Holmes, I shall come with you,' I said.
'Thank you, Watson. I'll need your help. Did you see the bell-rope, and the air-vent? I knew about the air- vent before we came. Of course there is a hole between the two rooms. That explains why Helen's sister could smell Dr Roylott's cigarette.'
'My dear Holmes! How clever of you!' I cried.
'And did you see the bed? It's fixed to the floor. She can't move it. It must stay under the rope, which is near the air-vent.'
'Holmes!' I cried. 'I begin to understand! What a terrible crime!'
'Yes, this doctor is a very clever man. But we can stop him, I think, Watson.'
(3)

That night we went back to the house. When we saw Helen Stoner's light, Holmes and I got in quietly through the window. Then we waited silently in the middle bedroom in the dark. We waited for three hours and did not move. Suddenly we saw a light and heard a sound from Dr Roylott's room. But nothing happened, and again we waited in the dark. Then there was another sound, a very quiet sound . . . Immediately Holmes jumped up and hit the bell-rope hard.
'Can you see it, Watson?' he shouted. But I saw nothing. There was a quiet whistle. We both looked up at the air-vent, and suddenly we heard a terrible cry in the next room. Then the house was silent again.
Immediately Holmes jumped up and hit the bell-rope hard.

The Speckled Band 
1 
Helen's Story
At the time of this story, I was still living at my friend Sherlock Holmes's flat in Baker Street in London. Very early one morning, a young woman, dressed in black,
came to see us. She looked tired and unhappy, and her face was very white. 'I'm afraid! Afraid of death, Mr Holmes!' she cried. 'Please help me! I'm not thirty
yet and look at my grey hair! I'm so afraid!'
'Just sit down and tell us your story,' said Holmes kindly.
'My name is Helen Stoner,' she began, 'and I live with my stepfather, Dr Grimesby Roylott, near a village in the country. His family was once very rich, but they had no money when my stepfather was born. So he studied to be a doctor, and went out to India. He met and married my mother there, when my sister Julia and I were very young. Our father was dead, you see.'
'Your mother had some money, perhaps?' asked Sherlock Holmes.
'Oh yes, mother had a lot of money, so my stepfather wasn't poor any more.'
'Tell me more about him, Miss Stoner,' said Holmes.
'Well, he's a violent man. In India he once got angry with his Indian servant and killed him! He had to go to prison because of that, and then we all came back to England. Mother died in an accident eight years ago. So my stepfather got all her money, but if Julia or I marry, he must pay us £250 every year.'
'And now you live with him in the country,' said Holmes.
'Yes, but he stays at home and never sees anybody, Mr Holmes!' answered Helen Stoner. 'He's more and more violent now, and sometimes has fights with the people from the village. Everybody's afraid of him now, and they run away when they see him. And they're also afraid of his Indian wild animals which
run freely around the garden. A friend sends them to him from India. And the animals are not the only wild things in the garden; there are also gipsies. My stepfather likes these wild people, and they can come and go where they like. Poor Julia and I had very unhappy lives. We had no servants. They always left because they were afraid of my stepfather, and we had to do all the work in the house. Julia was only thirty when she died, and her hair was already grey, like my hair now.'
'When did she die?' asked Sherlock Holmes.
'She died two years ago, and that's why I'm here. We never met anybody in the country, but sometimes we visited some of my family who live near London. There Julia met a young man who asked to marry her. My stepfather agreed, but soon after this she died.' Miss Stoner put her hand over her eyes and cried for a minute.
Sherlock Holmes was listening with his eyes closed, but now he opened them and looked at Helen Stoner.
'Tell me everything about her death,' he said.
'I can remember it all very well. It was a terrible time!' she answered. 'Our three bedrooms are all downstairs. First there is my stepfather's room. Julia's room is next to his, and my room is next to Julia's. The rooms all have windows on the garden side of the house, and doors which open into the corridor. One evening our stepfather was smoking his strong Indian
cigarettes in his room. Julia couldn't sleep because she could smell them in her room, so she came into my room to talk to me. Before she went back to bed, she said to me, "Helen, have you ever heard a whistle in the middle of the night?"
I was surprised. "No," I said.
"It's strange," she said. "Sometimes I hear a whistle, but I don't know where it comes from. Why don't you hear it?"
I laughed and said, "I sleep better than you do." So Julia went to her room, and locked the door after her.' 'Why did you lock your doors?' asked Sherlock
Holmes.
'We were afraid of the wild animals, and the gipsies,'
she answered.
'Please go on,' said Holmes.
'I couldn't sleep that night. It was a very stormy
night, with a lot of wind and rain. Suddenly I heard a woman's scream. It was my sister's voice. I ran into the corridor, and just then I heard a whistle, and a minute later the sound of falling metal. I didn't know what it was. I ran to my sister's door. She opened it and fell to the ground. Her face was white and afraid, and she was crying, "Help me, help me, Helen, I'm ill, I'm dying!" I put my arms around her, and she cried out in a terrible voice: "Helen! Oh my God, Helen! It was the band! The speckled band!" She wanted to say more, but she couldn't. I called my stepfather, who tried to
help her, but we could do nothing. And so my dear, dear sister died.'
'Are you sure about the whistle and the sound of falling metal?' asked Holmes.
'I think so,' answered Helen. 'But it was a very wild, stormy night. Perhaps I made a mistake. The police couldn't understand why my sister died. Her door was locked and nobody could get into her room. They didn't find any poison in her body. And what was "the speckled band"? Gipsies wear something like that round their necks. I think she died because she was so afraid, but I don't know what she was afraid of. Perhaps it was the gipsies. What do you think, Mr Holmes?'
Holmes thought for a minute. 'Hmm,' he said. 'That is a difficult question. But please go on.'
'That was two years ago,' Helen Stoner said. 'I have been very lonely without my sister, but a month ago a dear friend asked me to marry him. My stepfather has
agreed, and so we're going to marry soon. But two days ago I had to move to my sister's old bedroom, because some men are mending my bedroom wall, and
last night I heard that whistle again! I ran out of the
house immediately and came to London to ask for your help. Please help me, Mr Holmes! I don't want to die like Julia!'
'We must move fast,' said Holmes. 'If we go to your house today, can we look at these rooms? But your stepfather must not know.'
'He's in London today, so he won't see you. Oh thank you, Mr Holmes, I feel better already.'
 (2)
 
Holmes went out for the morning, but he came back at lunch-time. We then went by train into the country,
and took a taxi to Dr Roylott's house. 'You see,' said Holmes to me, 'our dangerous friend Roylott needs the girls' money, because he only has £750 a year from his
dead wife. I found that out this morning. But the
gipsies, the whistle, the band - they are more difficult to understand, but I think I have an answer.'
When we arrived, Helen Stoner showed us the three bedrooms. We saw her room first.
'Why are they mending your bedroom wall?' asked Holmes. 'There's nothing wrong with it.'
'You're right,' she said. 'I think it was a plan to move me into my sister's room.'
'Yes,' said Holmes. We went into Julia's room, and Holmes looked at the windows carefully.
'Nobody could come in from outside,' he said. Then he looked round the room. 'Why is that bell-rope there, just over the bed?'
'My stepfather put it there two years ago. It's for calling a servant, but Julia and I never used it because
we didn't have any servants. He also put in that air- vent on the wall between his room and this one.'
Holmes pulled the rope. 'But it doesn't work,' he said. 'How strange! And it's just over the air-vent. That also is interesting. Why have an air-vent on an inside wall? Air-vents are usually on outside walls.'
Then we went into Dr Roylott's room. Holmes saw a large metal box near the wall.
'My stepfather keeps business papers in there,' said Helen.
'Does he keep a cat in there too?' asked Holmes. 'Look!' There was some milk on a plate on top of the
box. 'Now, Miss Stoner,' he said, 'I think your life is in danger. Tonight my friend Watson and I must spend the night in your sister's room, where you are sleeping at the moment.'
Helen Stoner and I looked at him in surprise.
'Yes, we must,' he went on. 'We'll take a room in a hotel in the village. When your stepfather goes to bed, put a light in your sister's bedroom window and leave it open. Then go into your old room and we'll get into your sister's room through the window. We'll wait for the sound of the whistle and the falling metal.'
'How did my sister die, Mr Holmes? Do you know?
Please tell me!' said Helen. She put her hand on Sherlock Holmes's arm.
'I must find out more before I tell you, Miss Stoner. Now goodbye, and don't be afraid,' replied Sherlock Holmes.
We walked to the village, and Holmes said to me, Tonight will be dangerous, Watson. Roylott is a very violent man.'
'But if I can help, Holmes, I shall come with you,' I said.
'Thank you, Watson. I'll need your help. Did you see the bell-rope, and the air-vent? I knew about the air- vent before we came. Of course there is a hole between the two rooms. That explains why Helen's sister could smell Dr Roylott's cigarette.'
'My dear Holmes! How clever of you!' I cried.
'And did you see the bed? It's fixed to the floor. She can't move it. It must stay under the rope, which is near the air-vent.'
'Holmes!' I cried. 'I begin to understand! What a terrible crime!'
'Yes, this doctor is a very clever man. But we can stop him, I think, Watson.'
 (3)

That night we went back to the house. When we saw Helen Stoner's light, Holmes and I got in quietly through the window. Then we waited silently in the middle bedroom in the dark. We waited for three hours and did not move. Suddenly we saw a light and heard a sound from Dr Roylott's room. But nothing happened, and again we waited in the dark. Then there was another sound, a very quiet sound . . . Immediately Holmes jumped up and hit the bell-rope hard.
'Can you see it, Watson?' he shouted. But I saw nothing. There was a quiet whistle. We both looked up at the air-vent, and suddenly we heard a terrible cry in the next room. Then the house was silent again.
Immediately Holmes jumped up and hit the bell-rope hard.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

สาวแต่งชุดดำมาให้เราดูเธอเหนื่อยและไม่มีความสุขและใบหน้าของเธอขาวมาก'ฉันกลัวกลัวตายโฮลมส์นาย! เธอร้อง"ช่วยฉันฉันไม่สามสิบดูได้ และบอกเรื่องราวของคุณกล่าวว่าโฮลมส์กรุณา"ชื่อของฉันคือเฮเลนสโตเนอร์เธอเริ่ม 'และฉันอยู่กับฉันพ่อดร Grimesby Roylott แพทย์และไปอินเดียเขาได้พบและแต่งงานแม่ของฉัน ๆ มากคุณพระบิดาของเราก็ตายมองเห็น ' 'แม่มีเงินบางอย่างบางที' ขอเชอร์ล็อกโฮลมส์'โอ้ใช่แม่มีเงินจำนวนมากดังนั้นพ่อของฉันไม่ดีอีก' 'บอกฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขา นางสาวสโตเนอร์กล่าวว่าโฮลมส์'ดีเขาเป็นคนที่มีความรุนแรงในอินเดีย แล้ว 8 แต่ถ้าจูเลียหรือฉันแต่งงานกับเขาต้องจ่ายเรา£ 250 ทุกปี. ' 'และตอนนี้คุณอยู่กับเขาในประเทศกล่าวว่าโฮลมส์'ใช่ แต่เขาอยู่ที่บ้านและไม่เคยเห็นใครโฮลมส์นาย! ' ตอบโตเนอร์เฮเลน'เขาจะรุนแรงมากขึ้น gipsies พ่อของฉันชอบคนป่าเหล่านี้และพวกเขาสามารถ เพราะพวกเขากลัวพ่อของฉัน และผมของเธอได้แล้วสีเทาเหมือนผมตอนนี้ ' 'เมื่อไม่เธอตาย' ขอเชอร์ล็อกโฮลมส์'ตายเมื่อสองปีที่ผ่านมา แต่หลังจากนี้ ด้วยตาของเขาปิด แต่ตอนนี้เขาเปิดออก เขากล่าวว่า' เธอตอบ' หน้าต่างทางด้านสวนในบ้าน เธอบอกให้ฉัน "เฮเลน "ไม่"ก็แปลก และกล่าวว่า และล็อคประตูหลังจากเธอ ' 'ทำไมไม่คุณล็อคประตูของคุณ และ gipsies ' เธอตอบ'โปรดไปกล่าวว่าโฮลมส์'ฉันไม่นอนคืนนี้มีพายุมากกลางคืน และเพียงแล้วฉันได้ยินนกหวีด และกลัวและเธอได้ร้องไห้ "ช่วยฉันช่วยเฮเลนผมไม่ฉันกำลังตาย" ฉันใส่แขนรอบเธอและเธอร้องในเสียงที่น่ากลัว "เฮเลนโอ้พระเจ้าเฮเลนก็วงหมายเหตุวง " เธออยากพูดมาก แต่เธอ ไม่เรียกผมว่าได้พ่อของฉันที่พยายามช่วยให้เธอ แต่เราสามารถทำอะไรและเพื่อรับให้น้องรัก ถามโฮลมส์'ฉันคิดอย่างนั้นตอบเฮเลน'แต่มันคืนมากป่า ๆ ในร่างกายของเธอและสิ่งที่เป็น "วงเหตุ" หรือไม่Gipsies เธอเสียชีวิตเพราะเธอกลัว แต่ไม่รู้ว่าได้เธอกลัวบางทีก็ gipsies สิ่งที่คุณคิดว่านายโฮลมส์ ' โฮลมส์คิดเป็นนาที'อืมมเขากล่าว'นั่นคือคำถามที่ยากขึ้นแต่กรุณาไป ' สโต เนอร์เฮเลนกล่าวว่า 'ที่ถูกสองปี'ฉันเคยเหงามากไม่มีน้องสาวของฉัน และดังนั้นเรากำลังจะแต่งงานเร็ว ๆ เพราะบางคนมีการแก้ไขผนังห้องนอนของฉัน กล่าวว่าโฮลมส์'ถ้าเราไปที่บ้านของคุณวันนี้ ' 'กำลังในลอนดอนปัจจุบันดังนั้นเขาจะเห็นคุณโอ้ขอบคุณคุณนายโฮลมส์ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้ว ' (2) โฮลมส์ออกไปในตอนเช้า Roylott 'คุณดูกล่าวว่าโฮลมส์กับฉันเงิน' เพื่อนของเราอันตราย Roylott ต้องหญิง 'เนื่องจากเขาเพียง£ 750 - gipsies นกหวีดจะยากต่อการเข้าใจ แต่ฉันคิดว่าฉันมีคำตอบ. เมื่อเรามาถึง การแก้ไขผนังห้องนอนของคุณ เธอกล่าว'ผมคิดว่า กล่าวว่า ไม่มีใครสามารถมาจากภายนอกเขากล่าวว่าได้แล้วเขามองรอบห้อง'ทำไมการที่เบลล์เชือก ' โฮลมส์ดึงเชือก'แต่มันไม่ทำงานเขากล่าว' ' แล้วเราก็เข้าห้องดร มีกล่าวว่า นางสาวสโตเนอร์เขากล่าวว่า "ผมคิดว่า ที่นอนในขณะนี้ เราต้องเขาก็' และปล่อยให้เปิดไว้แล้วไปที่ห้องของคุณ " 'วิธีทำน้องตายโฮลมส์นายคุณรู้ไหมกรุณาบอกฉัน! กล่าวว่า สโตเนอร์นางสาวตอนนี้ลาและไม่กลัวของคุณต้อง และโฮลมส์ว่าฉันคืนนี้จะอันตรายวัตสันRoylott เป็นคนโหด. "แต่ถ้าฉันสามารถช่วยโฮลมส์ฉันจะมากับคุณผมพูด'ขอบคุณ ดร Roylott. ' ' ซึ่งอยู่ใกล้กับที่ระบายอากาศ ' 'โฮลมส์' ข้า' ใช่ คิดวัตสัน โฮลมส์และฉันได้ในเงียบ ๆ ผ่านหน้าต่างแล้ว 3 ชั่วโมงและไม่ได้ย้ายก็เราเห็นแสงและได้ยินเสียงจากห้องดร Roylott แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นและอีกครั้งที่นี่แหละในมืดแล้วมีอีกเสียงเสียงเงียบ ... ทันทีที่โฮลมส์ไปค่า วัตสัน และตีระฆังเชือกหนัก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

เชอร์ล็อกโฮล์มส์

เธอเริ่ม 'และฉันอยู่กับพ่อเลี้ยงของฉันดร Grimesby Roylott ใกล้หมู่บ้านใน '
'คุณแม่มีเงินบางส่วนอาจ' Sherlock ถาม
ๆ

250 £ทุกปี

แต่เขาอยู่ที่บ้านและไม่เคยเห็นใครนายโฮล์มส์
แต่สิ่งที่ป่าในสวน; นอกจากนี้ยังมี '
'เมื่อเธอไม่ตาย? " ถามเชอร์ล็อก

"เขากล่าว.
"ผมจำได้

ผมพูดว่า.
"มันแปลก ๆ " แต่ผมไม่ทราบว่ามันมาจาก

gipsies '
เธอตอบ.
'โปรดไปที่'

"!!!!

ๆและสิ่งที่เป็น "วงจุดด่างดำ"? Gipsies gipsies คุณคิดอย่างไรนายโฮล์มส์ '
โฮล์มส์คิดว่าสำหรับนาที'อืม' '
'นั่นเป็นเวลาสองปีที่ผ่านมา'
ๆ ที่เรากำลังจะแต่งงานเร็ว ๆ

'
'เราจะต้องย้ายอย่างรวดเร็ว'

Roylott 'คุณจะเห็น' Roylott ความต้องการของสาว ๆ เงินเพราะเขามีเพียง£ 750 นกหวีดวง -. พวกเขาจะยากที่จะเข้าใจ แต่ผมคิดว่าผมมีคำตอบ ' 'ใช่' เขากล่าวว่า เชอร์ล็อก 'Sherlock ตอบ เป็นคนที่มีความรุนแรงมาก. ' 'แต่ถ้าผมสามารถช่วยให้โฮล์มส์, ฉันจะมาพร้อมกับคุณ' Roylott ๆ ผ่านหน้าต่างจากนั้นเราก็รอเงียบ ๆ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ผมก็ยังอยู่ที่เพื่อนของเชอร์ล็อคโฮล์มส์แบนในถนนเบเกอร์ในลอนดอนของผมมากในตอนเช้า, หญิงสาว, แต่งตัวในสีดำ, มาเยี่ยมเราเธอดูเหนื่อยและเศร้าใบหน้าของเธอขาวมาก ผมกลัว! กลัวตายคุณโฮล์มส์! เธอร้องไห้ . . โปรดช่วยฉัน!

!
แค่นั่งลงและบอกเรื่องราวของคุณ 'โฮล์มกรุณาชื่อ
'ของฉันคือเฮเลนสโตเนอร์' เธอเริ่ม 'และฉันอาศัยอยู่กับพ่อเลี้ยงของฉันดร grimesby roylott ใกล้หมู่บ้านแห่งหนึ่งในประเทศครอบครัวของเขาเคย รวยมาก แต่ไม่มีเงินเมื่อพ่อเลี้ยงของฉันเกิดเขาเรียนเป็นหมอและไปอินเดีย พ่อเราตายแล้วคุณเห็น '
มีแม่มีเงินบางที? ถามเชอร์ล็อคโฮล์มส์
โอ้ใช่, แม่มีเงินเยอะ ๆ แล้วพ่อเลี้ยงไม่ยากจนอีกต่อไป '
'บอกฉันเกี่ยวกับเขาคุณสโตเนอร์' โฮล์มส์.
'ดีเขาเป็นคนรุนแรง แต่ถ้าจูเลียหรือจะแต่งงานเขาต้องจ่ายให้เราได้รับ 250 ทุกปี '
และตอนนี้เธออยู่กับเขาในประเทศ 'โฮล์มส์.
"แต่เขาอยู่บ้านและไม่เคยเห็นใครคุณโฮล์มส์! ตอบ เฮเลนสโตเนอร์ ' ทุกคนกลัวเขาและพวกเขาก็วิ่งหนีเมื่อเห็นเขา
เพื่อนส่งพวกเขาไปจากอินเดียและสัตว์ไม่ใช่เรื่องป่าเท่านั้นในสวนมียังฉี่. พ่อเลี้ยงฉันชอบคน จนจูเลียและฉันมีชีวิตไม่มีความสุขเราไม่มีคนรับใช้ และเราต้องทำงานทุกอย่างในบ้านจูเลียมีแค่ 30 ตอนเธอตายและผมก็เป็นสีเทาเหมือนผมตอนนี้ '
'เมื่อเธอตายยังไงถามเชอร์ล็อคโฮล์มส์
เธอตายไปเมื่อสองปีก่อน มีจูเลีย พ่อเห็นด้วย แต่เร็ว ๆ นี้หลังจากเธอตายมิสสโตเนอร์ใส่มือเธอ
โฮล์มส์ได้ฟังตาของเขาปิด แต่ตอนนี้เปิดพวกเขาและมองเฮเลนสโตเนอร์
'เขากล่าว.
" จำได้ทั้งหมดเป็นอย่างดีมันเป็นช่วงเวลาที่แย่มาก! 'เธอตอบ ตอนแรกมันเป็นห้องของพ่อจูเลียเป็นห้องข้างๆห้องของผมอยู่ข้างๆจูเลียเลยห้องที่มีหน้าต่างที่สวนข้างบ้าน
แล้วเธอเข้ามาในห้องฉันคุยกับฉันก่อนที่เธอจะเดินกลับมาที่เตียงเธอพูดกับผม "เฮเลน, คุณเคยได้ยินนกหวีดในตอนกลางคืน?
ผมตกใจ "ไม่" ผมกล่าว.
" แปลก "เธอกล่าวบางครั้ง ทำไมคุณไม่ฟัง?
ผมก็หัวเราะและกล่าวว่า "ผมนอนดีกว่าคุณ "ดังนั้นจูเลียไปที่ห้องของเธอและล็อคประตูหลังจากที่เธอ '' ทำไมคุณล็อคประตูเหรอ? ถามเชอร์ล็อคโฮล์มส์เรากลัวสัตว์ป่าและฉี่'เธอตอบ' โปรดไป 'โฮล์มส์" นอนไม่หลับในคืนนั้น

ทันใดนั้นผมได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงมันคือเสียงของพี่สาวฉันวิ่งเข้าไปในทางเดินและตอนนั้นผมได้ยินเสียงนกหวีดและนาทีต่อมาเสียงของตกโลหะข้าไม่รู้ว่ามันคืออะไรฉันวิ่งไปที่ประตูของน้องสาว เธอเปิดมันและล้มลงกับพื้นใบหน้าขาวและกลัวแล้วก็ร้องว่า "ช่วยฉันด้วยช่วยฉันเฮเลนฉันป่วยฉันกำลังจะตาย"ผมจับแขนเธอเธอร้องออกมาด้วยน้ำเสียงน่ากลัว" เฮเลนโอ้พระเจ้าเฮเลน มันเป็นวงดนตรี! วงด่าง! "เธออยากจะพูดมากกว่านี้ แต่เธอทำไม่ได้ผมเรียกพ่อเลี้ยงของฉันคนที่พยายามช่วยเธอ แต่เราทำอะไรไม่ได้เลยดังนั้นที่รักที่รักพี่สาวตาย ' ' ? ถามโฮล์มส์"คิดอย่างนั้น '' เฮเลน

'แต่มันเป็นป่า, มีพายุจัดมากเมื่อคืนบางทีฉันอาจจะทำผิดพลาด พวกเขายังไม่พบพิษในร่างกายของเธอและอะไรคือ "วง" จุด? ฉี่ใส่อะไรอย่างนี้รอบคอของพวกเขา. ฉันคิดว่าได้เธอเสียชีวิตเพราะกลัวมาก แต่ไม่รู้ว่าได้เธอกลัวบางทีมันก็ฉี่. แล้วคุณ คิดว่าคุณโฮมส์?
โฮมส์คิดสักครู่. อืม, เขากล่าวว่า. นั่นเป็นคำถามที่ยาก แต่ได้โปรดเถอะ '
ที่ 2 ปีที่ผ่านมา '' เฮเลนสโตเนอร์กล่าวผมรู้สึกเหงามากไม่มีน้อง สาว พ่อเลี้ยงของฉัน
เห็นด้วย โปรดช่วยฉันคุณโฮล์มส์! ผมไม่อยากตายเหมือนจูเลีย! เราต้องย้ายอย่างรวดเร็ว 'โฮล์มส์' ถ้าเรากลับไปบ้านวันนี้

โอ้ขอบคุณคุณโฮมส์ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ(2) โฮล์มส์ไปตอนเช้า แต่เขากลับมาในเวลาเที่ยง ดร. roylott บ้าน 'คุณเห็น' โฮล์มส์นะเพื่อนของเราเป็นอันตราย roylott ต้องการเงินหญิง '

เพราะเขามีกว่า 750 ปี แต่ฉี่, นกหวีด, แต่ฉันคิดว่าฉันมีคำตอบ ' เมื่อเรามาถึงเฮเลนสโตเนอร์โชว์ 3 ห้องนอนเราเห็นห้องเธอก่อน'ทำไมพวกเขาซ่อมกำแพงห้องนอนของคุณ? ถามโฮล์มส์' มีอะไรผิดปกติกับ มัน. ' 'คุณพูดถูก "

'
'ใช่' โฮล์มส์
เข้ามาจากภายนอก "เขากล่าวแล้วเขาก็มองรอบ ๆ ห้อง . . ทำไมเบลล์เชือกมีเพียงเตียง?
' ของฉันพ่อเลี้ยงไว้เมื่อสองปีก่อนมันเรียกคนรับใช้ แต่จูเลีย
. '
'โฮล์มส์ดึงเชือก แต่มันไม่ทำงาน,' 'เขากล่าวว่าแปลก! และมันเพิ่งผ่านช่องระบายอากาศที่น่าสนใจคือทำไมมีการระบายอากาศบนผนังภายใน? '
แล้วเราเข้าไปในห้องของดร roylott
'' เฮเลน
'ไม่เขาให้แมวอยู่ในนั้นด้วย? ถามโฮล์มส์ 'ดู! มีบางนมในจานด้านบนของกล่อง
' ตอนนี้, คุณสโตเนอร์ 'เขากล่าวว่า' ฉันคิดว่าชีวิตเธออยู่ในอันตรายคืนนี้เพื่อน . '
เฮเลนสโตเนอร์ฉันมองเขาอย่างประหลาดใจ.
" เราต้อง 'เขา' เราจะใช้ห้องในโรงแรมหมู่บ้านเมื่อพ่อเลี้ยงของเธอไปที่เตียง และปล่อยให้มันเปิด ผ่านทางหน้าต่างเดี๋ยวรอเสียงนกหวีดและสายโลหะ '
'ทำน้องสาวฉันตายคุณโฮมส์? คุณรู้มั้ย?
บอกฉันกล่าวว่าได้เฮเลนเธอจับแขนของเชอร์ล็อกโฮล์มส์.
" ต้องดูเพิ่มเติมก่อนที่ผมจะบอกคุณสโตเนอร์ ตอนนี้ลาก่อนและไม่กลัว 'เชอร์ล็อกโฮล์มส์
คืนนี้จะอันตรายวัตสัน roylott เป็นคนรุนแรงมาก . .
แต่ถ้าผมสามารถช่วยได้โฮล์มส์ผมจะมาอยู่กับคุณฉันบอกว่า.
ขอบคุณค่ะวัตสันผมของคุณต้องให้คุณช่วยคุณเห็นเบลล์เชือกและระบายอากาศ? ฉันรู้เกี่ยวกับอากาศ - ช่องลมก่อนที่เราจะมาแน่นอนมีรูระหว่างสองห้อง ได้กลิ่นบุหรี่ของดร roylott '
'ของฉันที่รักโฮล์มส์! วิธีการที่ชาญฉลาดของคุณ! ฉันร้องไห้
และคุณเห็นเตียง? มันคงถึงพื้นเธอขยับมันไม่ได้ 'โฮล์มส์'
! ' 'ฉันร้องไห้ฉันเริ่มที่จะเข้าใจสิ่งที่เป็นอาชญากรรมที่น่ากลัว!
"หมอคนนี้เป็นคนฉลาดมาก แต่เราสามารถหยุดเขาได้ฉันคิดว่าวัตสัน '
(3) เมื่อคืนเรากลับมาบ้านเมื่อเราเห็นแสงของ เฮเลนสโตเนอร์ งั้นเรารอเงียบ ๆ นอนอยู่ในที่มืด

ได้ยินเสียงจากห้องของดร roylott. แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นและอีกครั้งที่เราอยู่ในที่มืดแล้วก็มีอีกเสียงเป็นเสียงที่เงียบมาก......
วัตสัน? เขาตะโกน แต่ฉันไม่เห็นอะไรเลยมีผิวปากเงียบ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.