Chapter 47: Ominous Feeling[Previou

Chapter 47: Ominous Feeling

[Previous Chapter][Table of Contents][Next Chapter]

Soon, the people of the city gathered in the public square for the Castellan in a large mass. Heath was very smart, telling the whole truth and then he told everyone Claire had already invited the nemeses of the Dark magician – magicians from the Temple of Light – and even the Temple of Light’s Divine Prince had personally come. As long as they just received a Light baptism, they wouldn’t receive any more of the Dark aura’s negative effects.

The popularity of the Temple of Light was extraordinarily useful; people assembled together in the public square very quickly. They all looked expectantly at the silver haired Divine Prince standing on stage. Violet eyes and silver hair had already become a symbol, a symbol of peace and the Temple of Light.

The people below talked back on forth, becoming more and more restless.

It was at this time that suddenly a voice came from the stage.

“Everyone, don’t be fearful. I believe everybody also understands that this so-called epidemic is just a Dark magician stirring up trouble from behind the scenes. We will quickly find out the perpetrator and also purify the air. His highness, the Divine Prince, will immediately baptize everything. Every difficulty will pass. Soon, everyone can reunite with their dear ones outside the city. Before then, I hope everybody obeys the soldier’s plans. I swear on the Hill family’s name this matter will definitely be resolved. Also, my Master sir Cliff and the Magician Council will also assist. Everybody, please be at ease, we will pass this crisis together.” Claire stood on the stage, her expression grave as she declared. Cliff used a small magic that transferred Claire’s voice everywhere so that everybody could hear.

Gradually, everybody calmed down, their expressions also becoming serene.

That’s right, with the Divine Prince from the Temple of Light and the wizard sage, sir Cliff, what could they be afraid of?

Just like what the Castellan said, they would definitely be able to ride out this crisis.

Claire looked at the people below, who had calmed down. She sighed softly and then turned towards Lingyun Leng. “Divine Prince, now what?”

“Just leave it to me.” Lingyun Leng said insipidly. He took a few steps forward, closed his eyes and gradually raised his head. His raised both of his hands slowly and started chanting a long and tedious spell.

The white light slowly expanded, Lingyun Leng’s chanting not yet stopped.

The white light slanted down from the sky, becoming a huge shield, enshrouding the entire public plaza.

“Crap! This fierce guy! He actually wants to baptise them all! Although his magic power is very strong, this action is truly harsh on himself, harsh on himself!” Walter cried in surprise.

Claire didn’t say anything and only frowned. Who knew what she was thinking.

The white light slowly shined on everybody. Everyone felt not only their body feel warm, but also their hearts. It was an indescribable feeling of comfort.

The white light was still continuously shining down diagonally and Lingyun Leng’s chant still hadn’t stopped. But his complexion was already gradually paling.

Walter was so happy he wanted to just start jumping up and down. Pretty boy, continue, continue, the earlier you die and reincarnate, ahaha, don’t stop, continue. But Walter only dared to say these in his heart. He didn’t dare to let Claire hear again. Right now his whole body was sore incessantly, Claire’s life-threatening pinch was truly life-threatening!

Cliff raised his brow slightly and his mouth twitched. No wonder that old thing bragged to him whenever they me. His disciple truly wasn’t simple. This public square could be said to have over ten thousand people, and he was actually baptizing them like this. Hmph, no big deal, there would be a day when his own darling disciple could also do this. No! His darling disciple will definitely surpass him.

Claire watched Lingyun Leng’s face that was becoming paler and paler and knit her brows slightly.

Wasn’t this too much for him?

But as she thought about it, she became relieved. This man with an ice-cold personality, doing this for the only soft spot in his heart wasn’t strange. Every person had a weak spot, someone or something they cared for the most.

After a long time, Lingyun Leng finally stopped his chant. The white light slowly dispersed. Cold sweat had already perspired from Lingyun Leng’s forehead. Once he stopped chanting, Lingyun Leng started wobbling. Standing beside him, Claire hurriedly reached out to support him.

“I’m fine.” Lingyun Leng turned towards Claire and revealed a faint smile and calmly moved away his arm. Claire felt that clearly, when she had supported Lingyun Leng, his body had become rigid. It was very obvious that he also wasn’t used to touching other people.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 47: ความรู้สึกเป็นลางไม่ดี[บท] [สารบัญ] [สินค้าหมวด]เร็ว ๆ นี้ ผู้คนในเมืองรวบรวมในจัตุรัสสาธารณะสำหรับเหลือปราสาทในมวลขนาดใหญ่ ฮีธสมาร์ทมาก บอกความจริงทั้งหมด และจากนั้น เขาบอกว่า ทุกคนแคลร์ได้แล้วเชิญเทวทัณฑ์ของ magician มืด –มายากลจากวัดแสง – และแม้แต่วัดแสงแห่งสวรรค์เจ้าตัวมา ตราบใดที่พวกเขาเพิ่งได้รับบัพติศมาเป็นแสง พวกเขาจะไม่ได้รับใด ๆ เพิ่มเติมของผลกระทบเชิงลบของออร่าสีดำความนิยมวัดแสงมีประโยชน์เป็นพิเศษ คนประกอบกันในประชาชนอย่างรวดเร็ว พวกเขาทั้งหมดมองตาที่การเงินผมเจ้าชายพระเจ้ายืนอยู่บนเวที ตาสีม่วงและสีเงินผมแล้วกลายเป็น สัญลักษณ์ สัญลักษณ์ของสันติภาพ และวัดแสงคนด้านล่างคุยกันกลับทางมา กลายเป็นกระสับกระส่ายมากขึ้นเวลานี้ที่จู่ ๆ เสียงมาจากเวทีได้"ทุกคน ไม่ต้องกลัว ผมเชื่อว่า ทุกคนยังเข้าใจว่า โรคระบาดนี้เรียกว่าเป็นเพียง magician เข้มกวนปัญหาจากด้านหลังฉาก เราจะหาผู้ได้อย่างรวดเร็ว และยัง ทำความสะอาดอากาศ พระสมเด็จ เจ้าชาย พระเจ้าจะทันทีทำพิธีล้างบาปทุกอย่าง ทุกปัญหาจะผ่าน เร็ว ๆ นี้ ทุกคนสามารถรวมตัวกับคนรักของพวกเขานอกเมือง ก่อนหน้านั้น ฉันหวังว่า ทุกคนปฏิบัติแผนของทหาร ข้าพเจ้าชื่อครอบครัวของเขาจะสามารถแก้ไขได้แน่นอนเรื่องนี้ ด้วย ฉันโทรักหน้าผาและสภานักมายากลจะช่วย ทุกคน โปรดได้อย่างง่ายดาย เราจะผ่านวิกฤตนี้กัน " แคลร์ยืนอยู่บนเวที หลุมฝังศพของเธอแสดงออกเธอประกาศ คลิฟใช้มายากลเล็กที่ถ่ายโอนเสียงของ Claire ทุกที่เพื่อให้ทุกคนสามารถได้ยินเสียงค่อย ๆ ทุกคนสงบลง ท่ามากเงียบสงบ ที่นี่ กับเจ้าชายพระเจ้าจากวัดแสงและช่วย sage เซอร์คลิฟฟ์ อะไรพวกเขาจะกลัวหรือไม่เหมือนสิ่งเหลือปราสาทที่กล่าวว่า พวกเขาจะแน่นอนสามารถขี่ออกวิกฤตนี้แคลร์มองไปที่คนด้านล่าง ได้สงบลง เธอถอนหายใจเบา ๆ และก็ หันไปทาง Lingyun เล้ง "เทพเจ้า ตอนนี้คืออะไร? ""แค่ปล่อยให้ฉัน" Insipidly Lingyun เล้งกล่าว เขาเอากี่ก้าวไปข้างหน้า ปิดตาของเขา และค่อย ๆ ยกศีรษะของเขา เขายกทั้งสองมือของเขาอย่างช้า ๆ และเริ่มสวดมนต์สะกดเสร็จ สมบูรณ์The white light slowly expanded, Lingyun Leng’s chanting not yet stopped.The white light slanted down from the sky, becoming a huge shield, enshrouding the entire public plaza.“Crap! This fierce guy! He actually wants to baptise them all! Although his magic power is very strong, this action is truly harsh on himself, harsh on himself!” Walter cried in surprise.Claire didn’t say anything and only frowned. Who knew what she was thinking.The white light slowly shined on everybody. Everyone felt not only their body feel warm, but also their hearts. It was an indescribable feeling of comfort.The white light was still continuously shining down diagonally and Lingyun Leng’s chant still hadn’t stopped. But his complexion was already gradually paling.Walter was so happy he wanted to just start jumping up and down. Pretty boy, continue, continue, the earlier you die and reincarnate, ahaha, don’t stop, continue. But Walter only dared to say these in his heart. He didn’t dare to let Claire hear again. Right now his whole body was sore incessantly, Claire’s life-threatening pinch was truly life-threatening!Cliff raised his brow slightly and his mouth twitched. No wonder that old thing bragged to him whenever they me. His disciple truly wasn’t simple. This public square could be said to have over ten thousand people, and he was actually baptizing them like this. Hmph, no big deal, there would be a day when his own darling disciple could also do this. No! His darling disciple will definitely surpass him.Claire watched Lingyun Leng’s face that was becoming paler and paler and knit her brows slightly.Wasn’t this too much for him?But as she thought about it, she became relieved. This man with an ice-cold personality, doing this for the only soft spot in his heart wasn’t strange. Every person had a weak spot, someone or something they cared for the most.After a long time, Lingyun Leng finally stopped his chant. The white light slowly dispersed. Cold sweat had already perspired from Lingyun Leng’s forehead. Once he stopped chanting, Lingyun Leng started wobbling. Standing beside him, Claire hurriedly reached out to support him.“I’m fine.” Lingyun Leng turned towards Claire and revealed a faint smile and calmly moved away his arm. Claire felt that clearly, when she had supported Lingyun Leng, his body had become rigid. It was very obvious that he also wasn’t used to touching other people.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 47: ความรู้สึกเป็นลางไม่ดี

[บทก่อนหน้า] [สารบัญ] [บทถัดไป]

เร็ว ๆ นี้ผู้คนในเมืองที่รวมตัวกันในจัตุรัสสาธารณะสำหรับปราสาทในมวลขนาดใหญ่ เฮลธ์เป็นสมาร์ทมากบอกความจริงทั้งหมดและแล้วเขาก็บอกทุกคนที่แคลร์ได้เชิญแล้ว nemeses ของนักมายากลมืด - นักมายากลจากวัดของแสง - และยังวัดแสงของพระเจ้าเจ้าชายได้มาเอง ตราบเท่าที่พวกเขาเพิ่งได้รับบัพติศมาแสงพวกเขาจะไม่ได้รับมากขึ้นจากผลกระทบเชิงลบกลิ่นอายของความมืด.

ความนิยมของการวัดแสงมีประโยชน์เป็นพิเศษ; คนชุมนุมกันในจัตุรัสสาธารณะได้อย่างรวดเร็ว พวกเขาทุกคนมองลุ้นที่เงินผมพระเจ้าเจ้าชายยืนอยู่บนเวที ดวงตาสีม่วงและผมสีเงินมีอยู่แล้วกลายเป็นสัญลักษณ์ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสันติภาพและวัดแสง.

คนดังต่อไปนี้พูดคุยกันกลับในการออกมามากขึ้นและกระสับกระส่ายมากขึ้น.

มันเป็นช่วงเวลาที่อยู่ ๆ ก็เสียงมาจากเวที.

" ทุกคนจะไม่กลัว ผมเชื่อว่าทุกคนยังเข้าใจว่านี้เรียกว่าการแพร่ระบาดเป็นเพียงนักมายากลเข้มกวนขึ้นปัญหาจากเบื้องหลัง เราได้อย่างรวดเร็วจะพบผู้กระทำผิดและยังทำให้อากาศบริสุทธิ์ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอพระองค์พระเจ้าเจ้าชายทันทีจะบัพติศมาทุกอย่าง ความยากลำบากทุกคนจะผ่าน เร็ว ๆ นี้ทุกคนสามารถรวมตัวกับคนที่รักของพวกเขานอกเมือง ก่อนหน้านั้นผมหวังว่าทุกคนเชื่อฟังแผนการของทหาร ฉันสาบานที่ชื่อครอบครัวของเขาเรื่องนี้แน่นอนจะได้รับการแก้ไข นอกจากนี้ฉันคลิฟเซอร์โทและหมอผีสภายังจะช่วยให้ ทุกคนโปรดจะสบายใจเราจะผ่านวิกฤตินี้ด้วยกัน. "แคลร์ที่ยืนอยู่บนเวทีแสดงออกหลุมฝังศพของเธอขณะที่เธอประกาศ คลิฟใช้เวทมนตร์เล็ก ๆ ที่โอนเสียงของแคลร์ทุกที่เพื่อให้ทุกคนสามารถได้ยินเสียง.

ค่อยๆทุกคนสงบลงการแสดงออกของพวกเขายังเป็นที่เงียบสงบ.

ที่เหมาะสมกับเจ้าชายศักดิ์สิทธิ์จากวัดของแสงและปัญญาชนตัวช่วยสร้างเซอร์คลิฟ, สิ่งที่อาจ พวกเขาจะกลัว?

เช่นเดียวกับสิ่งที่เป็นปราสาทกล่าวว่าพวกเขาแน่นอนจะสามารถที่จะนั่งจากวิกฤติเศรษฐกิจครั้งนี้.

แคลร์มองไปที่คนที่อยู่ด้านล่างที่ได้สงบลง เธอถอนหายใจเบา ๆ แล้วหันไปทาง Lingyun เล้ง "พระเจ้าเจ้าชายตอนนี้คืออะไร?"

"เพียงแค่ปล่อยให้ฉัน." Lingyun เล้งกล่าว insipidly เขาเอาไม่กี่ขั้นตอนข้างหน้าปิดตาของเขาและค่อยๆยกศีรษะของเขา เขายกทั้งสองมือของเขาอย่างช้าๆและเริ่มสวดมนต์คาถายาวและน่าเบื่อ.

แสงสีขาวขยายตัวช้า Lingyun เล้งของสวดมนต์ยังไม่หยุด.

แสงสีขาวเป๋ลงมาจากฟากฟ้ากลายเป็นโล่ใหญ่ enshrouding พลาซ่าสาธารณะทั้งหมด.

" อึ! ผู้ชายคนนี้ที่รุนแรง! อันที่จริงเขาต้องการที่จะบัพติศมาพวกเขาทั้งหมด! แม้ว่าอำนาจวิเศษของเขามีความแข็งแรงมากการกระทำนี้จะรุนแรงอย่างแท้จริงในตัวเองรุนแรงในตัวเอง! "วอลเตอร์ร้องไห้ด้วยความประหลาดใจ.

แคลร์ไม่ได้พูดอะไรและขมวดคิ้วเท่านั้น ใครจะรู้ว่าสิ่งที่เธอคิด.

แสงสีขาวส่องช้าในทุกคน ทุกคนรู้สึกว่าไม่เพียง แต่ร่างกายของพวกเขารู้สึกอบอุ่น แต่ยังหัวใจของพวกเขา มันเป็นความรู้สึกสุดจะพรรณนาของความสะดวกสบาย.

แสงสีขาวก็ยังคงส่องแสงลงอย่างต่อเนื่องตามแนวทแยงและสวดมนต์ Lingyun เล้งยังคงไม่ได้หยุด แต่ผิวของเขาได้แล้วค่อยๆรั้วไม้.

วอลเตอร์มีความสุขมากที่เขาอยากจะเพียงแค่เริ่มกระโดดขึ้นและลง เด็กพริตตี้ยังคงดำเนินต่อไปก่อนหน้านี้คุณตายไปแล้วและกลับชาติมาเกิดฮ่า ๆ ๆ ไม่หยุดดำเนินการต่อ แต่วอลเตอร์เพียงกล้าที่จะพูดเหล่านี้ในหัวใจของเขา เขาไม่กล้าที่จะปล่อยให้แคลร์ได้ยินอีกครั้ง ตอนนี้ทั้งร่างกายของเขาก็เจ็บไม่หยุดหย่อนของแคลร์หยิกที่คุกคามชีวิตอย่างแท้จริงเป็นอันตรายถึงชีวิต!

คลิฟยกคิ้วของเขาเล็กน้อยและปากของเขากระตุก ไม่น่าแปลกใจว่าสิ่งเก่าโอ้อวดกับเขาเมื่อใดก็ตามที่ฉัน สาวกของพระองค์อย่างแท้จริงไม่ได้อยู่ที่เรียบง่าย นี้จัตุรัสสาธารณะอาจจะกล่าวว่ามีกว่าหมื่นคนและเขาเป็นจริงบัพติศมาเช่นนี้ ฮึ่มไม่มีเรื่องใหญ่ที่จะมีวันเมื่อศิษย์รักของเขาเองยังสามารถทำเช่นนี้ No! ดาร์ลิ่งเป็นศิษย์ของเขาแน่นอนจะเกินเขา.

แคลร์มองดูใบหน้า Lingyun เล้งที่ได้กลายเป็นซีดและสีอ่อนและถักคิ้วของเธอเล็กน้อย.

ไม่ใช่ว่ามากเกินไปสำหรับเขา?

แต่ในขณะที่เธอคิดว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้เธอกลายเป็นโล่งใจ ผู้ชายคนนี้มีบุคลิกเย็น, การทำเช่นนี้สำหรับจุดอ่อนเพียง แต่ในหัวใจของเขาก็ไม่แปลก ทุกคนมีจุดอ่อนใครบางคนหรือบางสิ่งบางอย่างที่พวกเขาได้รับการดูแลมากที่สุด.

หลังจากที่เวลานาน, Lingyun เล้งก็หยุดสวดมนต์ของเขา แสงสีขาวแยกย้ายกันไปอย่างช้าๆ เหงื่อเย็นได้ perspired แล้วจากหน้าผากของ Lingyun เล้ง เมื่อเขาหยุดสวดมนต์ Lingyun เล้งเริ่มวอกแวก ยืนอยู่ข้างเขาแคลร์รีบเอื้อมมือออกไปสนับสนุนเขา.

"ผมสบายดี." Lingyun เล้งหันไปทางแคลร์และเผยให้เห็นรอยยิ้มจาง ๆ และย้ายออกไปอย่างใจเย็นแขนของเขา แคลร์รู้สึกว่าอย่างชัดเจนเมื่อเธอได้รับการสนับสนุน Lingyun เล้ง, ร่างกายของเขาได้กลายเป็นเข้มงวด มันเป็นที่ชัดเจนมากว่าเขายังไม่ได้ถูกนำมาใช้เพื่อคนอื่นสัมผัส