In the last stanza, there is a meta

In the last stanza, there is a metaphor. The poet compares his days to something tangible or concrete which can be fastened together. He also compares his love for nature to a rope with with his days are bond together. This image shows that the poet wishes that his intimate connection with nature should be so lasting and permanent that everyday of his life can be connected with the other by the link of natural love.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทร้อยกรองสุดท้าย มีอุปมัย กวีเปรียบเทียบวันของเขากับสิ่งที่จับต้องได้ หรือคอนกรีตซึ่งสามารถยึดเข้าด้วยกัน เขายังเปรียบเทียบความรักของเขาสำหรับธรรมชาติกับเชือกพร้อมกับวันเขามีพันธะกัน รูปนี้แสดงว่า กวีประสงค์ที่เชื่อมต่อของเขาใกล้ชิดกับธรรมชาติควรให้ยาวนาน และถาวรที่ทุกวันของชีวิตสามารถเชื่อมต่อ ด้วยกัน โดยเชื่อมโยงความรักธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทที่ผ่านมามีคำอุปมา กวีเปรียบเทียบวันเวลาของเขากับสิ่งที่จับต้องได้หรือคอนกรีตซึ่งสามารถยึดเข้​​าด้วยกัน นอกจากนี้เขายังเปรียบเทียบความรักของเขาธรรมชาติเชือกด้วยกับวันเวลาของเขาพันธบัตรร่วมกัน ภาพนี้แสดงให้เห็นว่ากวีประสงค์ว่าการเชื่อมต่อที่ใกล้ชิดกับธรรมชาติของเขาควรจะเป็นอย่างยั่งยืนและถาวรที่ในชีวิตประจำวันของชีวิตของเขาสามารถเชื่อมต่อกับคนอื่น ๆ โดยการเชื่อมโยงของความรักธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชั่วโมงเร่งด่วนที่แล้ว มีการอุปมาอุปมัย กวีเปรียบเทียบวันจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน หรือคอนกรีต ซึ่งสามารถยึดเข้าด้วยกัน เขายังเปรียบเทียบความรักของเขาสำหรับธรรมชาติเชือกกับวันของเขาเป็นพันธบัตรร่วมกันภาพนี้แสดงให้เห็นว่ากวีต้องการการเชื่อมต่อที่ใกล้ชิดกับ ธรรมชาติควรให้ยั่งยืนและถาวรว่าทุกวันของชีวิตของเขาที่สามารถเชื่อมต่อกับอื่น ๆโดยการลิงค์ของรักธรรมชาติ