or so have contributed to increasin

or so have contributed to increasing the cultural divide between Buddhist Thais and Muslim Malays
and between the Malays and the Thai state. Secondly, these developments have resulted in a
chance structure which favors the mobilization of support by local agitators and the justification of
their violence. Three developments are particularly noteworthy: firstly, the increasing importance of
Islamism in the region; secondly a change of policy by the Thaksin government when it came into
power in February 2001; thirdly, unsuccessful conflict management by this and following governments.
Since the turn of the millennium, Pattani has (once again) been the scene of a highly conflictridden
situation. Cultural factors are responsible for this in no small measure. And although it is
true that socio-economic exclusion, cultural marginalization and the resulting conflict potential can
be traced back to the beginnings of Siamese/Thai rule in the early 20th century, it is only the specific
mixture of factors in evidence since the start of this decade that has pushed the existing
conflict potential into a new escalation phase.
Admittedly, the struggle of separatist groups against the Thai government is superficially concerned
with the conflict-laden subject of "secession" – or more exactly, with the question of
legitimate political control over the area formerly known as the Sultanate of Pattani. However, on
the Malay side both the religious focus and the linguistic aspect serve to generate identity and are
subject matter within the conflict. This is also true, albeit a to a lesser extent, on the "Thai" side.
Quite obviously a large number of the rebels' attacks are targeted at establishments and groups of
people that symbolically represent the Buddhist/Thai-speaking majority of society. But on the Thai
side, too, signs of a "cultural" interpretation of the conflict are to be found.
Of the three symbolic cultural dimensions isolated as relevant in the concept of this cultural conflict–
language, religion, historicity – all three play a role as subjects of conflict. The first two
mentioned in particular, form the core of the Muslim Malay population in the conflict region's cultural
identity. However, the historical story of their origins and their experiences of the Thai state's
national educational policies with their both marginalizing and discriminatory effects until well into
the second half of the 20th century were decisive. (Yusuf, 2006).
At the same time, the cultural identity (kwam pen thai) and the political self-image of the Thai majority
of the population is determined by the three intermeshing elements language (Thai),
Theravada Buddhism and the monarchy (Thanet, 2006). As culturally different khaeck – even today,
the current term for the Muslim Malays in the south – Pattani's Muslims are not included in
Thai culture or its political community. Even today, they are largely considered "foreigners" or "outsiders"
(which approximates to the literal translation of khaeck) by the majority of the population.
Both from a historical perspective and currently, the articulation of this independent identity and the
political justification of the violent struggle by the various rebel movements has recourse to linguistic,
religious and historical terms and symbols as is demonstrated by the way the groups refer to
themselves, their mobilization rhetoric, the targets of their attacks and the avowed objectives of
their struggle, although the latter could be described as somewhat diffuse. In this respect, the close
interaction of the different cultural components makes it difficult to choose one of them as decisive.
However, the best definition of the Pattani conflict would be to characterize it as a religious/
linguistic conflict type.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หรือเพื่อ ให้ได้ส่วนเพิ่มแบ่งวัฒนธรรมระหว่างชาวไทยพุทธและมุสลิมเชื้อสายมลายูและระหว่างเชื้อสายมลายูและไทยรัฐ ประการที่สอง พัฒนาเหล่านี้มีผลในการโครงสร้างของโอกาสที่ให้ความสำคัญในการเคลื่อนไหวสนับสนุนโดยเฉพาะพวกป่วนและเหตุผลของความรุนแรงของพวกเขา พัฒนาสามจะสังเกต: ประการแรก ความสำคัญเพิ่มขึ้นอิสลามในภูมิภาค ประการที่สองการเปลี่ยนแปลงของนโยบายรัฐบาลทักษิณเมื่อเข้ามาในเดือน 2001 กุมภาพันธ์ ประการ จัดการความขัดแย้งที่ไม่ประสบความสำเร็จนี้ และ ต่อรัฐบาลตั้งแต่เปิดการันตี ปัตตานี (อีกครั้ง) แล้วฉากสูง conflictriddenสถานการณ์ ปัจจัยทางวัฒนธรรมมีหน้าที่นี้ในวัดไม่เล็ก และแม้ ว่าจะเป็นจริงที่แยกสังคมเศรษฐกิจ marginalization วัฒนธรรม และความขัดแย้งผลที่อาจเกิดขึ้นสามารถติดตามกลับไปจุดเริ่มต้นของกฎของสยาม/ไทยในศตวรรษที่ 20 ต้น เป็นการเฉพาะส่วนผสมของปัจจัยหลักฐานตั้งแต่เริ่มต้นของทศวรรษนี้ที่มีการผลักดันที่มีอยู่ศักยภาพความขัดแย้งในระยะเลื่อนระดับใหม่เป็นที่ยอมรับ การต่อสู้ของกลุ่มแบ่งแยกดินกับรัฐบาลไทยเผิน ๆ เป็นห่วงเรื่องความขัดแย้งรับภาระ ของ "ซี"เซ สชัน – หรือ กับคำถามที่แน่นอนมากขึ้นควบคุมทางการเมืองถูกต้องตามกฎหมายผ่านพื้นที่เป็นสุลต่านปัตตานี อย่างไรก็ตาม ในด้านมาเลย์โฟกัสทางศาสนาและด้านภาษาศาสตร์ให้สร้างรหัสประจำตัว และมีเรื่องภายในความขัดแย้ง ก็เป็นจริง แม้ว่าเป็นระดับที่น้อยกว่า ด้าน "ไทย"ค่อนข้างชัดเป็นเป้าหมายโจมตีของกบฏจำนวนมากที่สถานประกอบการและกลุ่มคนที่สร้างพุทธ/ไทยพูดส่วนใหญ่ของสังคม แต่ ในไทยด้าน เกินไป อาการของการตีความความขัดแย้ง "วัฒนธรรม" ได้พบมิติวัฒนธรรมสัญลักษณ์สามแยกต่างหากตามที่เกี่ยวข้องในแนวนี้วัฒนธรรมความขัดแย้ง–ภาษา ศาสนา historicity – ทั้งสามเล่นบทบาทเป็นเรื่องของความขัดแย้ง สองชนิดแรกกล่าวถึงเฉพาะ แบบฟอร์มหลักของมลายูมุสลิมประชากรในภูมิภาคความขัดแย้งทางวัฒนธรรมรหัส อย่างไรก็ตาม เรื่องประวัติศาสตร์ต้นกำเนิดของพวกเขาและประสบการณ์ของพวกเขาของรัฐไทยนโยบายการศึกษาชาติกับผลของพวกเขาทั้ง marginalizing และโจ่งแจ้งจนกว่าเป็นอีกครึ่งหนึ่งของศตวรรษ 20 ได้เด็ดขาด (ยูซุฟ 2006)ในเวลาเดียวกัน ลักษณะเฉพาะทางวัฒนธรรม (kwam ปากกาไทย) และภาพตัวเองทางการเมืองของไทยส่วนใหญ่ของประชากรเป็นไปตามสาม intermeshing องค์ประกอบภาษา (ไทย),พระพุทธศาสนาเถรวาทและพระมหากษัตริย์ (ธเนศ 2006) เป็นวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน khaeck – ทุกวันนี้ระยะปัจจุบันสำหรับเชื้อสายมลายูมุสลิมในภาคใต้ปัตตานีของมุสลิมไม่มีอยู่ในวัฒนธรรมไทยหรือชุมชนทางการเมืองของตน แม้วันนี้ ส่วนใหญ่ว่า "ชาว" หรือ "บุคคลภายนอก"(ซึ่ง approximates การแปลตามตัวอักษรของ khaeck) โดยส่วนใหญ่ของประชากรทั้ง จากมุมมองทางประวัติศาสตร์และปัจจุบัน วิคิวลาร์ของตนนี้เป็นอิสระและเหตุผลทางการเมืองของการต่อสู้ที่รุนแรงโดยความเคลื่อนไหวต่าง ๆ ของกบฏได้จัดเตรียมภาษาศาสตร์เงื่อนไขทางศาสนา และทางประวัติศาสตร์และสัญลักษณ์ที่แสดงโดยทางกลุ่มอ้างอิงถึงตัวเอง สำนวนความเคลื่อนไหว avowed วัตถุประสงค์และเป้าหมายของการโจมตีของพวกเขาดิ้นรน แม้ว่าหลังอาจจะอธิบายเป็นค่อนข้างแพร่หลายไป ประการนี้ ปิดโต้ตอบของส่วนประกอบทางวัฒนธรรมแตกต่างกันทำให้ยากที่จะเลือกหนึ่งในนั้นเป็นเด็ดขาดอย่างไรก็ตาม คำจำกัดความสุดความขัดแย้งของปัตตานีจะลักษณะเป็นศาสนา /ชนิดของความขัดแย้งของภาษาศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หรือเพื่อให้มีส่วนร่วมในการเพิ่มการแบ่งทางวัฒนธรรมระหว่างชาวไทยพุทธและชาวมุสลิมมาเลย์
และระหว่างชาวมาเลย์และรัฐไทย ประการที่สองการพัฒนาเหล่านี้มีผลใน
โครงสร้างโอกาสที่โปรดปรานการระดมการสนับสนุนโดยยุท้องถิ่นและเหตุผลของ
การใช้ความรุนแรงของพวกเขา สามการพัฒนามีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง: ประการแรกความสำคัญที่เพิ่มขึ้นของ
ศาสนาอิสลามในภูมิภาค; ประการที่สองการเปลี่ยนแปลงนโยบายของรัฐบาลทักษิณเมื่อมันมาเป็น
พลังงานในเดือนกุมภาพันธ์ 2001 ประการที่สามการจัดการความขัดแย้งโดยไม่ประสบความสำเร็จนี้และรัฐบาลต่อไป.
ตั้งแต่สหัสวรรษปัตตานีมี (อีกครั้ง) ได้เกิดเหตุ conflictridden สูง
สถานการณ์ ปัจจัยทางวัฒนธรรมมีความรับผิดชอบในการนี้ไม่มีวัดเล็ก ๆ และแม้ว่ามันจะเป็น
ความจริงที่การยกเว้นทางเศรษฐกิจและสังคมชายขอบที่มีศักยภาพทางวัฒนธรรมและความขัดแย้งที่เกิดขึ้นสามารถ
จะย้อนไปถึงจุดเริ่มต้นของสยาม / กฎของไทยในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ก็เป็นเพียงเฉพาะ
ส่วนผสมของปัจจัยในหลักฐานตั้งแต่จุดเริ่มต้นของ ทศวรรษนี้ที่ได้ผลักดันที่มีอยู่
. ที่มีศักยภาพความขัดแย้งเข้าสู่ขั้นตอนการเพิ่มใหม่
เป็นที่ยอมรับ, การต่อสู้ของกลุ่มแบ่งแยกดินแดนกับรัฐบาลไทยเป็นเผิน ๆ ที่เกี่ยวข้อง
กับเรื่องความขัดแย้งหนักของ "แยกตัวออกจาก" - หรือมากกว่าตรงกับคำถามของ
ทางการเมืองที่ถูกต้อง การควบคุมพื้นที่เดิมเรียกว่าสุลต่านปัตตานี อย่างไรก็ตามใน
ด้านมาเลย์ทั้งทางศาสนาและการมุ่งเน้นด้านภาษาศาสตร์ให้บริการเพื่อสร้างตัวตนและเป็น
เรื่องที่อยู่ในความขัดแย้ง นี้ยังเป็นจริงแม้ว่าในระดับรองลงมาคือ "ไทย" ด้าน.
ค่อนข้างแน่นอนเป็นจำนวนมากจากการโจมตีของกลุ่มกบฏ 'มีเป้าหมายที่สถานประกอบการและกลุ่ม
คนที่เป็นตัวแทนของสัญลักษณ์ส่วนใหญ่พูดภาษาไทยที่นับถือศาสนาพุทธ / ของสังคม แต่ในไทย
ด้านเกินไปสัญญาณของ "วัฒนธรรม" ในความหมายของความขัดแย้งจะพบ.
ของทั้งสามมิติทางวัฒนธรรมที่แยกเป็นสัญลักษณ์ที่เกี่ยวข้องในแนวคิดของ conflict- วัฒนธรรม
ภาษาศาสนา historicity - ทั้งสามเล่น บทบาทเป็นเรื่องของความขัดแย้ง สองคนแรก
ที่กล่าวถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบหลักของประชากรชาวมลายูมุสลิมในภูมิภาควัฒนธรรมความขัดแย้งของ
ตัวตน อย่างไรก็ตามเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ของต้นกำเนิดของพวกเขาและประสบการณ์ของรัฐไทยของพวกเขา
นโยบายการศึกษาแห่งชาติที่มี marginalizing ทั้งการเลือกปฏิบัติและผลกระทบของพวกเขาจนเข้าสู่
ช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 เป็นเด็ดขาด (ซุฟ 2006).
ในเวลาเดียวกัน, เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรม (ไทยความปากกา) และภาพตัวเองทางการเมืองของไทยส่วนใหญ่
ของประชากรจะถูกกำหนดโดยสามองค์ประกอบ intermeshing ภาษา (ภาษาไทย)
เถรวาทพุทธศาสนาและสถาบันพระมหากษัตริย์ ( Thanet 2006) ในฐานะที่เป็นวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน khaeck - แม้วันนี้
ในระยะปัจจุบันสำหรับชาวมาเลย์มุสลิมในภาคใต้ - มุสลิมปัตตานีจะไม่รวมอยู่ใน
วัฒนธรรมไทยหรือชุมชนทางการเมืองของตน แม้วันนี้พวกเขาได้รับการพิจารณาส่วนใหญ่ "ชาวต่างชาติ" หรือ "คนนอก"
(ซึ่งใกล้เคียงกับการแปลความหมายของ khaeck) โดยส่วนใหญ่ของประชากร.
ทั้งจากมุมมองทางประวัติศาสตร์และปัจจุบันเปล่งออกมาจากตัวตนที่เป็นอิสระนี้และ
เหตุผลทางการเมืองของ การต่อสู้ที่รุนแรงจากการเคลื่อนไหวกบฏต่างๆมีการขอความช่วยเหลือไปยังภาษาศาสตร์
เงื่อนไขทางศาสนาและทางประวัติศาสตร์และเป็นสัญลักษณ์ที่แสดงให้เห็นโดยทางกลุ่มอ้างถึง
ตัวเองสำนวนการชุมนุมของพวกเขาเป้าหมายของการโจมตีของพวกเขาและยอมรับวัตถุประสงค์ของ
การต่อสู้ของพวกเขาแม้ว่า หลังสามารถอธิบายได้ว่าค่อนข้างกระจาย ในแง่นี้ใกล้
ปฏิสัมพันธ์ขององค์ประกอบทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกันทำให้มันยากที่จะเลือกหนึ่งของพวกเขาเป็นเด็ดขาด.
แต่ความหมายที่ดีที่สุดของความขัดแย้งปัตตานีจะมีลักษณะมันเป็นศาสนา /
ประเภทความขัดแย้งทางภาษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หรือเพื่อสนับสนุนการเพิ่มวัฒนธรรมแบ่งระหว่างชาวไทยพุทธและมุสลิมมาเลย์
และระหว่างชาวมลายูกับรัฐไทย ประการที่สอง การพัฒนาเหล่านี้มีผลใน
โอกาสโครงสร้างซึ่งโปรดปรานการระดมการสนับสนุนจากพวกก่อกวนท้องถิ่นและเหตุผลของ
ความรุนแรงของพวกเขา สามการพัฒนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สำคัญอันดับแรกคือ การเพิ่มความสำคัญของ
ศาสนาอิสลามในภูมิภาค ประการที่สองการเปลี่ยนแปลงของนโยบายจากรัฐบาล พ.ต.ท. ทักษิณ เมื่อมันมาถึง
อำนาจในเดือนกุมภาพันธ์ 2544 ; ประการที่สาม การจัดการความขัดแย้ง ความนี้ และต่อไปนี้รัฐบาล .
ตั้งแต่หันของสหัสวรรษ ปัตตานีได้ ( อีกครั้ง ) ได้ฉากของเหตุการณ์สูง conflictridden

ปัจจัยทางวัฒนธรรมเป็นผู้รับผิดชอบในการวัดขนาดเล็ก และแม้ว่าจะ
จริงที่และการยกเว้นชายขอบทางวัฒนธรรมและเกิดความขัดแย้งที่อาจเกิดขึ้นสามารถ
traced กลับไปที่จุดเริ่มต้นของสยาม / ไทยปกครองในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 , มันเป็นเพียงเฉพาะ
ส่วนผสมของปัจจัยในหลักฐานตั้งแต่เริ่มต้นของทศวรรษนี้ที่ได้ผลักที่มีอยู่
ความขัดแย้งที่มีศักยภาพในการเพิ่มระยะ
กันใหม่ ,การต่อสู้ของกลุ่มแบ่งแยกดินแดนกับรัฐบาลไทยเผินๆกังวล
กับความขัดแย้งหนัก เรื่องของการ " ถอน " ( หรือมากกว่ากัน คำถามของ
การควบคุมทางการเมืองถูกต้องตามกฎหมายมากกว่าพื้นที่เดิม เรียกว่าสุลต่านปัตตานี อย่างไรก็ตาม ในด้าน
มาเลย์ทั้งทางศาสนาและภาษา เน้นด้านบริการเพื่อสร้างเอกลักษณ์และ
เรื่องภายในความขัดแย้ง นี้จะเป็นจริง แต่ในขอบเขตที่น้อยกว่า ใน " ฝั่งไทย "
ค่อนข้างชัดขนาดใหญ่จำนวนของการโจมตีกบฏ ' มีเป้าหมายที่สถานประกอบการ และกลุ่มของสัญลักษณ์ที่เป็นตัวแทนของพระพุทธศาสนา
คน / คนไทยส่วนใหญ่ของสังคม แต่ในไทย
ข้างด้วยร่องรอยของ " การตีความทางวัฒนธรรม " ของความขัดแย้งจะพบ
ทั้งสามสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมมิติแยกศาสนาที่เกี่ยวข้องในเรื่องของความขัดแย้งทางวัฒนธรรมนี้ (
historicity ทั้งหมด 3 ภาษา และมีบทบาทเป็นวิชาของความขัดแย้ง สองคนแรก
กล่าวถึงโดยเฉพาะแบบฟอร์มหลักของประชากรมุสลิมมลายูในเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรม
ความขัดแย้งในภูมิภาค . อย่างไรก็ตามเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ของพวกเขากำเนิดและประสบการณ์ของรัฐไทยกับนโยบายการศึกษา
แห่งชาติของทั้งสอง marginalizing และผลพินิจพิเคราะห์จนเป็น
ครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 เป็นเด็ดขาด ( ยูซุฟ , 2006 ) .
ในเวลาเดียวกัน เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรม ( ความเป็นไทยและภาพลักษณ์ทางการเมืองของคนไทยส่วนใหญ่
ของประชากรที่ถูกกำหนดโดย intermeshing องค์ประกอบสามภาษา ( ไทย ) ,
พระพุทธศาสนาเถรวาทและสถาบันพระมหากษัตริย์ ( ธเนศ , 2006 ) เป็นวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน khaeck –แม้วันนี้
เทอมปัจจุบันมุสลิมมาเลย์ปัตตานีมุสลิมในภาคใต้ซึ่งยังไม่รวม
วัฒนธรรมไทยหรือชุมชนทางการเมืองของ แม้วันนี้พวกเขาจะถือว่าเป็นส่วนใหญ่ " ชาวต่างชาติ " หรือ " คนนอก "
( ซึ่งใกล้เคียงกับการแปลอักษรของ khaeck ) โดยส่วนใหญ่ของประชากร .
ทั้งจากมุมมองประวัติศาสตร์ และในปัจจุบัน การปฏิบัติของตนครั้งนี้ และเหตุผลของการต่อสู้ที่รุนแรง
ทางการเมืองโดยขบวนการกบฏต่าง ๆมีการขอความช่วยเหลือไปทางภาษา ศาสนา และประวัติศาสตร์
เงื่อนไขและสัญลักษณ์ที่แสดงให้เห็นโดยวิธี กลุ่มอ้างอิง
ตนเอง การระดม วาทศิลป์ เป้าหมายของการโจมตีของพวกเขาและเริ่ดวัตถุประสงค์ของ
การต่อสู้ของพวกเขา ถึงแม้ว่าหลังอาจจะอธิบายค่อนข้างกระจาย . ในความเคารพนี้โต้ตอบปิด
ของวัฒนธรรมที่แตกต่าง ส่วนประกอบที่ทำให้มันยากที่จะเลือกหนึ่งของพวกเขาเป็นเด็ดขาด
อย่างไรก็ตามนิยามที่ดีที่สุดของปัตตานี ความขัดแย้งจะเป็นลักษณะเป็นประเภทของความขัดแย้งทางศาสนา /