POP: You’ve taken dozens of images

POP: You’ve taken dozens of images of breast cancer survivors, of all these images, which has impacted you the most and why?

Perhaps the picture of Sara, the redheaded girl with tears running down her face. The shoot was going well, smoothly. Laughter. The pictures looked honest, good. I was pleased with the images we had captured. I loaded the pictures into the computer and called Sara over to look. She came and stood behind me in silence. Then tears. Mine too. I grabbed the camera again, “Now, we take pictures.”

There’s something about photography that’s very real. We’re so accustomed to seeing ourselves in a mirror but that reflection is actually reversed. A photograph isn’t. That’s why it’s often shocking to see yourself in a photograph—it’s not what you see in the mirror every day. It’s what everyone else sees. In that moment, Sara came face to face with herself. She’d had a double mastectomy in her mid-20s. It was shocking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป๊อป: คุณถ่ายหลายสิบภาพของเต้านมมะเร็งผู้รอดชีวิต ภาพทั้งหมดเหล่านี้ ซึ่งมีผลกระทบต่อคุณมากที่สุด และทำไมบางทีภาพของ Sara สาวอ้วนกับน้ำตาที่ไหลลงใบหน้าของเธอ การถ่ายกำลังดี ที่ราบรื่น เสียงหัวเราะ ภาพดูดี ซื่อสัตย์ ความยินดีกับภาพที่เราจับได้ ผมโหลดรูปภาพลงในคอมพิวเตอร์ และเรียกว่าซาร่าไปดู เธอมา และยืนอยู่ข้างหลังในความเงียบ แล้ว น้ำตา เหมืองแร่เกินไป ผมคว้ากล้องอีก "ตอนนี้ เราถ่ายภาพ"มีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับการถ่ายภาพที่เป็นจริงมาก เพื่อให้คุ้นเคยกับการเห็นตัวเองในกระจกแต่ที่จริงกลับสะท้อนได้ ภาพถ่ายไม่ จึงเป็นเรื่องน่าตกใจที่เห็นตัวเองในภาพ — ก็ไม่สิ่งที่คุณเห็นในกระจกทุกวัน มันเป็นสิ่งที่คนอื่นเห็น ในช่วงเวลา ซาร่ามาเผชิญหน้ากับตัวเอง เธอได้มีแข็งคู่ในช่วงกลางยุค 20 ของเธอ มันก็น่าตกใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

POP: คุณได้ถ่ายหลายสิบภาพของผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งเต้านมของทุกภาพเหล่านี้ซึ่งมีผลกระทบต่อคุณมากที่สุดและทำไม? บางทีภาพของซาร่าสาวแดงด้วยน้ำตาไหลลงใบหน้าของเธอ ยิงเป็นไปด้วยดีอย่างราบรื่น เสียงหัวเราะ ภาพที่มองเที่ยงตรงดี ผมก็พอใจกับภาพที่เราเคยถูกจับ ผมโหลดภาพลงในคอมพิวเตอร์และเรียกซาร่ามากกว่าที่จะมอง เธอมายืนอยู่ข้างหลังผมอยู่ในความเงียบ แล้วน้ำตา ของฉันด้วย. ผมคว้ากล้องอีกครั้ง "ตอนนี้เราถ่ายภาพ." มีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการถ่ายภาพที่เป็นจริงมาก เราคุ้นเคยเพื่อที่จะได้เห็นตัวเองในกระจก แต่สะท้อนให้เห็นว่าเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามจริง ถ่ายภาพไม่ได้ นั่นเป็นเหตุผลที่มันมักจะเป็นที่น่าตกใจที่จะเห็นตัวเองในการถ่ายภาพมันไม่ได้เป็นสิ่งที่คุณเห็นในกระจกทุกวัน มันเป็นสิ่งที่คนอื่นเห็น ในขณะที่ซาร่ามาเผชิญหน้ากับตัวเอง เธอมีป่วยมะเร็งเต้านมของเธอคู่ในช่วงกลางยุค 20 มันเป็นที่น่าตกใจ