Although lignin precursors, i.e. th

Although lignin precursors, i.e. the three classical
p-hydroxycinnamyl alcohols and their recently reported
acylated forms (Ralph et al., 2004; Martínez et al., 2008),
are phenolic compounds (Fig. 1, top), the lignin polymer
formed from these monolignols is basically non-phenolic
(Fig. 1, bottom). In the last step of lignin biosynthesis, plant
peroxidases (and maybe also laccases) oxidize monolignol
to their phenoxy radicals (Higuchi, 1997). Chemical
coupling between the resonant forms of these radicals
results in a variety of phenolic dimeric structures (dilignols)
that can be enzymatically oxidized again, the process
finally leading to lignin polymer formation. However, due to
predominance of the corresponding radical forms and
higher stability of the coupling products, ether linkages
between the phenolic position (C4) and a side-chain (or
aromatic ring) carbon of the p-hydroxyphenylpropenoid
precursors (substructures A, B and D) are strongly predominant
in the growing polymer. Due to the high frequency
of these ether linkages, the aromatic lignin units
are basically non-phenolic. Moreover, in contrast to
cellulose formed by linear (anhydroglucose) chains and
hemicelluloses that include short branches on a main
polysaccharidic backbone, the lignin polymerization
mechanism (based on resonant radical coupling) results in
a complex three-dimensional network (Fig. 1, bottom) due
to both chain branching and inter/intra-chain coupling
during polymerization, as shown in updated lignin models
(Gellerstedt and Henriksson, 2008).
Due to its non-phenolic aromatic nature, lignin units
cannot be oxidized by low-redox-potential oxidoreductases,
such as the plant peroxidases initiating the polymerization
process. In fact, only a small group of highly
specialized peroxidases secreted by ligninolytic fungi
are able to degrade model compounds representing
the main lignin substructures. The bulky nature of the
heterogeneous lignin polymer forming a complex threedimensional
network represents an additional limitation
for biodegradation since the enzyme accessibility is
strongly reduced. To overcome this difficulty, two main
strategies have been developed by ligninolytic organisms
based on: (i) presence of catalytic residues widely
exposed at the surface of ligninolytic peroxidases, and (ii)
use of redox mediators participating in the enzymatic
attack.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่า lignin precursors เช่นสามคลาสสิกp hydroxycinnamyl alcohols และรายงานของพวกเขาล่าสุดแบบฟอร์ม acylated (Ralph et al., 2004 Martínez et al., 2008),มีม่อฮ่อมกิน 1 สูงสุด), พอลิเมอร์ ligninเกิดขึ้นจากเหล่านี้ monolignols เป็นพื้นไม่ใช่ฟีนอ(Fig. 1 ล่าง) ในขั้นตอนสุดท้ายของการสังเคราะห์ lignin พืชperoxidases (และอาจจะ laccases) ออก monolignolการอนุมูลของ phenoxy (Higuchi, 1997) สารเคมีcoupling ระหว่างอนุมูลเหล่านี้รูปแบบคงผลของโครงสร้าง dimeric ฟีนอ (dilignols)ที่สามารถจะ enzymatically ออกซิไดซ์อีก กระบวนการสุดท้าย ผู้นำการก่อตัวของพอลิเมอร์ lignin อย่างไรก็ตาม กำหนดให้เด่นของแบบรุนแรงที่สอดคล้องกัน และเสถียรภาพสูงของผลิตภัณฑ์คลัป ลิงค์อีเทอร์ระหว่างตำแหน่งฟีนอ (C4) และด้านเครือข่าย (หรือแหวนหอม) คาร์บอนของ p-hydroxyphenylpropenoidprecursors (substructures A, B และ D) จะขอกันในพอลิเมอร์ที่เติบโต เนื่องจากความถี่สูงของลิงค์เหล่านี้อีเทอร์ หน่วย lignin หอมมีพื้นไม่ฟีนอ นอกจากนี้ ในทางตรงกันข้ามกับเซลลูโลสที่ก่อตั้งขึ้น โดยโซ่เส้น (anhydroglucose) และhemicelluloses ที่สั้นสาขาหลักแกนหลัก polysaccharidic, lignin polymerizationเกิดกลไกการคลัปคงรุนแรง)คอมเพล็กซ์สามมิติเครือ (Fig. 1 ล่าง) ครบกำหนดสาขาโซ่และคลัปอินเตอร์/อินทราโซ่ในระหว่างการ polymerization ดังที่แสดงในรุ่นปรับปรุง lignin(Gellerstedt ก Henriksson, 2008)เนื่องจากไม่ใช่ฟีนอหอมลักษณะ lignin หน่วยไม่สามารถออกซิไดซ์ โดยมีศักยภาพต่ำ redox oxidoreductasesเช่น peroxidases พืชที่เริ่มต้นการ polymerizationกระบวนการ ในความเป็นจริง เพียงกลุ่มเล็ก ๆ ของสูงเฉพาะ peroxidases secreted โดยเชื้อรา ligninolyticสามารถย่อยสลายสารประกอบรูปแทนsubstructures lignin หลัก ธรรมชาติขนาดใหญ่ของการthreedimensional ซับซ้อนขึ้นรูปพอลิเมอร์ lignin แตกต่างกันเครือข่ายหมายถึงมีข้อจำกัดเพิ่มเติมสำหรับ biodegradation เนื่องจากเอนไซม์จะช่วยขอลด เพื่อเอาชนะปัญหานี้ สองหลักกลยุทธ์ได้ถูกพัฒนาขึ้น โดยสิ่งมีชีวิต ligninolyticจาก: (i) ของตัวเร่งปฏิกิริยาตกอย่างกว้างขวางสัมผัสที่พื้นผิวของ ligninolytic peroxidases และ (ii)ใช้อักเสบ redox ที่เข้าร่วมในการที่เอนไซม์ในระบบโจมตี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าสารตั้งต้นลิกนินคือสามคลาสสิกแอลกอฮอล์พี hydroxycinnamyl และมีการรายงานเมื่อเร็ว ๆ นี้ของพวกเขาในรูปแบบacylated (ราล์ฟ et al, 2004;.. Martínez, et al, 2008) เป็นสารประกอบฟีนอล (. รูปที่ 1 ด้านบน) พอลิเมอลิกนินเกิดขึ้นจากmonolignols เหล่านี้เป็นพื้นที่ไม่ใช่ฟีนอล(รูปที่ 1. ด้านล่าง) ในขั้นตอนสุดท้ายของการสังเคราะห์ลิกนินพืชperoxidases (และอาจจะยังเอนไซม์แลคเคส) ออกซิไดซ์ monolignol อนุมูล phenoxy ของพวกเขา (Higuchi, 1997) เคมีการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบจังหวะของอนุมูลเหล่านี้จะส่งผลให้ความหลากหลายของโครงสร้างdimeric ฟีนอล (dilignols) ที่สามารถออกซิไดซ์เอนไซม์อีกครั้งกระบวนการในที่สุดก็นำไปสู่การก่อตัวลีเมอร์ลิกนิน แต่เนื่องจากความเด่นของรูปแบบความรุนแรงที่สอดคล้องกันและมีความมั่นคงสูงขึ้นของผลิตภัณฑ์ที่มีเพศสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงอีเทอร์ระหว่างตำแหน่งฟีนอล(C4) และด้านห่วงโซ่ (หรือหอมแหวน) คาร์บอนของพี hydroxyphenylpropenoid สารตั้งต้น (substructures A, B และ D) จะเด่นอย่างมากในการเจริญเติบโตลิเมอร์ เนื่องจากความถี่สูงของการเชื่อมโยงอีเทอร์เหล่านี้หน่วยลิกนินมีกลิ่นหอมโดยทั่วไปที่ไม่ใช่ฟีนอล นอกจากนี้ในทางตรงกันข้ามกับเซลลูโลสที่เกิดขึ้นจากการเชิงเส้น (ไฮ) โซ่และเฮมิเซลลูโลสที่มีสาขาสั้นๆ เกี่ยวกับหลักกระดูกสันหลังpolysaccharidic, พอลิเมอลิกนินกลไก(ขึ้นอยู่กับการมีเพศสัมพันธ์ที่รุนแรงจังหวะ) ส่งผลให้มีความซับซ้อนของเครือข่ายสามมิติ(รูปที่ 1. ด้านล่าง ) เนื่องจากทั้งห่วงโซ่แยกและระหว่าง/ การมีเพศสัมพันธ์ภายในห่วงโซ่ระหว่างพอลิเมอดังแสดงในรูปแบบลิกนินการปรับปรุง(Gellerstedt และ Henriksson 2008). เนื่องจากลักษณะกลิ่นหอมที่ไม่ฟีนอลของหน่วยลิกนินไม่สามารถออกซิไดซ์โดยต่ำอกซ์ที่มีศักยภาพoxidoreductases, เช่น peroxidases โรงงานเริ่มต้นพอลิเมอกระบวนการ ในความเป็นจริงเพียงกลุ่มเล็ก ๆ ของสูงperoxidases เฉพาะที่หลั่งมาจากเชื้อรา ligninolytic สามารถที่จะย่อยสลายสารรูปแบบที่เป็นตัวแทนของsubstructures ลิกนินหลัก ธรรมชาติขนาดใหญ่ของพอลิเมอลิกนินที่แตกต่างกันในรูปแบบที่ซับซ้อน threedimensional เครือข่ายแสดงให้เห็นถึงข้อ จำกัด เพิ่มเติมสำหรับย่อยสลายทางชีวภาพตั้งแต่การเข้าถึงเอนไซม์จะลดลงอย่างมาก ที่จะเอาชนะความยากลำบากนี้สองหลักกลยุทธ์ที่ได้รับการพัฒนาโดยมีชีวิต ligninolytic ขึ้นอยู่กับ: (i) การปรากฏตัวของสารตกค้างที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาอย่างกว้างขวางสัมผัสที่พื้นผิวของperoxidases ligninolytic และ (ii) การใช้งานของผู้ไกล่เกลี่ยอกซ์มีส่วนร่วมในเอนไซม์โจมตี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าปริมาณสารตั้งต้น เช่น สามคลาสสิก
p-hydroxycinnamyl แอลกอฮอล์และรายงานเมื่อเร็ว ๆนี้
acylated รูปแบบ ( Ralph et al . , 2004 ; มาร์ตีเนซ et al . , 2008 ) ,
เป็นสารประกอบฟีนอล ( รูปที่ 1 ด้านบน ) , ลิกนินพอลิเมอร์
รูปแบบจาก monolignols เหล่านี้โดยทั่วไปไม่ดำ
( รูปที่ 1 ด้านล่าง ) ในขั้นตอนสุดท้ายของลิกนินในพืช
,เพอร์ กซิเดส ( และบางทีก็ laccases ) ออกซิไดซ์ monolignol
ฝ่ายซ้าย phenoxy ( กูชิ , 1997 ) เคมี
coupling ระหว่างรูปแบบจังหวะของอนุมูล
ผลลัพธ์เหล่านี้ในความหลากหลายของโครงสร้างท้องเฟ้อฟีโนลิก ( dilignols )
ที่สามารถ enzymatically ความในใจอีกครั้ง ในที่สุดนำไปสู่การเกิดพอลิเมอร์กระบวนการ
ลิกนิน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความเด่นของแบบเดียวกัน

และหัวรุนแรงสูงกว่า เสถียรภาพของผลิตภัณฑ์ coupling , การเชื่อมโยงระหว่างตำแหน่งฟีนอลอีเทอร์
( C4 ) และด้านโซ่ ( หรือ
แหวนหอม ) คาร์บอนของบรรพบุรุษ p-hydroxyphenylpropenoid
( substructures A , B และ D ) จะโดดขอ
ในการเติบโตของพอลิเมอร์ เนื่องจากความถี่สูง
ความเชื่อมโยงอีเทอร์เหล่านี้หน่วย
ลิกนินหอมโดยทั่วไปไม่ใช่ฟีนอล . นอกจากนี้ในทางตรงกันข้ามกับ
เซลลูโลสที่เกิดจากเส้น ( anhydroglucose ) โซ่และ
hemicelluloses ที่รวมกิ่งก้านสั้นเป็นหลัก

polysaccharidic กระดูกสันหลัง , ลิกนินแบบกลไก ( ตามจังหวะแบบรุนแรง ) ผลลัพธ์ใน
ที่ซับซ้อนสามมิติเครือข่าย ( รูปที่ 1 ด้านล่าง ) เนื่องจาก
ทั้งโซ่กิ่งและอินเตอร์ / อินทราโซ่อุตสาหกรรม
ในระหว่างกระบวนการ เช่น แสดงในการปรับปรุงแบบจำลอง
ลิกนิน( gellerstedt และ henriksson , 2008 ) .
เนื่องจากไม่มีสารหอมธรรมชาติ หน่วย
ไม่สามารถลดสีถูกออกซิไดส์โดยต่ำรีดอกซ์ศักยภาพ oxidoreductases
เช่นพืช , เพอร์ กซิเดสเริ่มกระบวนการพอลิเมอไรเซชัน

ในความเป็นจริงเพียงกลุ่มเล็ก ๆโดยเฉพาะเพอร์ กซิเดสที่มีค่าสูง

สามารถย่อยสลายสารประกอบเชื้อราแบบแทน
substructures น้ำหลักเทิงธรรมชาติของข้อมูลที่ซับซ้อนขึ้นรูปพอลิเมอร์ลิกนิน


แบบเครือข่ายเป็นข้อจำกัดเพิ่มเติมสำหรับการย่อยสลายตั้งแต่เอนไซม์เข้าถึงคือ
อย่างมากลดลง ที่จะเอาชนะปัญหานี้ สองกลยุทธ์หลัก

) ได้ถูกพัฒนาขึ้น โดยค่าจาก : ( i ) มีการอย่างกว้างขวาง
ตกค้างเปิดเผยที่พื้นผิวของค่าเพอร์ กซิเดส และ ( ii )
ใช้รีดอกซ์สื่อกลางการมีส่วนร่วมในการโจมตีโดย