MethodologyRandomized-controlled tr

Methodology
Randomized-controlled trials that employed recognized
criteria for diagnosing the disorder, monitoring
or assessing symptoms and defining BD
relapses and that gave a detailed description of the
process of allocation and the content and duration
of a psychological and a control treatment intervention
for adults with BD were identified through
electronic and hand searches of the psychiatric
literature. In addition, research groups known to
be working in this field or to have undertaken
previously published studies were contacted to
obtain further details of the treatment outcomes, to
clarify any aspects of their previously reported data
and/or to request updates of ongoing RCTs or to
access follow-up data from published studies.
For the purposes of this review, only studies that
reported relapse rates and provided data on relapses
during the treatment phase and a follow-up period
of at least 6 months were included. Those studies
that compared an active treatment added to psychiatric
treatment to standard psychiatric treatment
alone [mainly outpatient clinical management (CM)
and medication] were included in a preliminary
meta-analysis. The odds ratios (OR) forBDrelapses
in the psychological treatment group when compared
with the control treatment group were calculated
and data from all studies were then combined
and the pooled OR and 95% confidence intervals
(95% CI) were calculated using the Mantel-
Hanszeal fixed effects and random effects model
(both are described because the variable sample sizes
and methodologies may have influenced fixed
models, so random effects models are described as
a comparator). In addition, the number needed to
treat (NNT) with the psychological therapy was also
calculated. The NNT is used in evidence-based
medicine to allow comparisons of the effectiveness
of different treatments for different health problems,
it is defined as the number of individuals who need to
receive the experimental intervention to prevent one
additional adverse outcome (in this instance a BD
relapse). In general, NNTs of about 6 or less appear
to indicate that a treatment is clinically effective.
Results
Between the mid-1960s and mid-1990s, there were
about 30 publications on psychological treatments
for BD (for reviews see 2, 5). About 75% of these
were reports of family and group therapy approaches.
However, the total sample for all these studies
was only 300 subjects, only 13 papers were of RCTs
and many did not describe clear outcome criteria.
The data were not sufficiently robust to meet
inclusion criteria for the meta-analysis, but the
trends suggested some benefit from adjunctive
psychotherapy. Since the late-1990s data have been
presented from about 17 RCTs (although some are
still in progress or describe the methodology rather
than the findings) in the form of published reports,
conference abstracts or posters. Many of these are
multicentre studies and about a third have sample
sizes that exceed 100 participants. Nearly all studies
included participants only when they were euthymic,
the exception was Scott et al. (10) who allowed
participation by individuals who were in episode.
The nine treatment trials (10–18) that met the
preset criteria for our review used a variety of
different therapy approaches. However, these
mainly fall into four broad groups: cognitive therapy
(CT) or approaches that primarily employ cognitive
and behavioural techniques; interpersonal social
rhythms therapy (IPSRT); family focussed therapy
(FFT) and psychoeducation. As shown in Fig. 1,
there is considerable overlap between the approaches
as they all target one or more of the following:
the individuals awareness and understanding of BD,
their adherence with the treatment regime, the
stability of their social rhythms and their ability to
recognize and manage the prodromes of BD relapse
or the internal and external stressors that may
increase their vulnerability to future relapse. A brief
overview of the key studies is given below.
Studies using cognitive and behavioural techniques or
cognitive therapy
Cochran (11) conducted the first RCT in patients
with BD who were newly referred to a lithium clinic.
She assigned 28 subjects to standard treatment or
standard treatment plus 6-weekly sessions using
cognitive and behavioural techniques to enhance
medication adherence. At post-treatment and
6 months follow-up patients in the intervention
group had significantly fewer relapses, demonstrated
better medication adherence and were less likely
to have discontinued lithium (21% versus 57%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการที่Randomized-ควบคุมการทดลองที่รู้จักเกณฑ์ในการวินิจฉัยโรค การตรวจสอบหรือการประเมินอาการและการกำหนด BDrelapses และให้คำอธิบายโดยละเอียดของการกระบวนการปันส่วนเนื้อหา และระยะเวลามีจิตใจและการแทรกแซงการรักษาควบคุมผู้ใหญ่กับ BD ระบุผ่านอิเล็กทรอนิกส์ และมือค้นหาของที่จิตแพทย์วรรณคดี นอกจากนี้ วิจัยกลุ่มที่รู้จักกันทำงาน ในฟิลด์นี้ หรือดำเนินได้ก่อนหน้านี้ เผยแพร่การศึกษาได้รับการติดต่อเพื่อขอเพิ่มเติมรายละเอียดของผลการรักษา การชี้แจงด้านใด ๆ ของข้อมูลรายงานไปก่อนหน้านี้หรือขอ RCTs อย่างต่อเนื่อง หรือการปรับปรุงเข้าถึงข้อมูลติดตามผลจากการศึกษาเผยแพร่สำหรับวัตถุประสงค์ในการตรวจทานนี้ เฉพาะศึกษาที่relapses ให้ข้อมูลและราคารายงานการกลับไปเสพในระหว่างขั้นตอนการรักษาและระยะติดตามผลน้อย 6 เดือนไม่รวม การศึกษาเหล่านั้นที่เปรียบเทียบการรักษางานเพิ่มจิตแพทย์บำบัดรักษาทางจิตเวชมาตรฐานคนเดียว [ส่วนใหญ่เป็นผู้ป่วยนอกคลินิกบริหาร (ซม.)และยา] ในเบื้องต้นเป็นmeta-วิเคราะห์ ForBDrelapses อัตราส่วน (OR) ราคาในกลุ่มบำบัดทางจิตใจเมื่อเปรียบเทียบกลุ่มการรักษาควบคุมคำนวณได้และมีรวมข้อมูลจากการศึกษาทั้งหมดแล้วและ OR รวมและช่วงความเชื่อมั่น 95%(95% CI) คำนวณได้โดยใช้หิ้ง -Hanszeal ถาวรผลและแบบจำลองผลกระทบแบบสุ่ม(ทั้งสองไว้เนื่องจากขนาดตัวอย่างตัวแปรและวิธีอาจได้ผลถาวรรูปแบบ รูปแบบลักษณะพิเศษแบบสุ่มดังนั้นจะอธิบายไว้ว่าเป็นที่ comparator) นอกจากนี้ หมายเลขต้อง(NNT) กับการรักษาทางจิตใจคือยังคำนวณ NNT ถูกใช้ในตามหลักฐานแพทย์ให้การเปรียบเทียบประสิทธิภาพของปัญหาสุขภาพต่าง ๆ รักษาแตกต่างกันมีกำหนดเป็นจำนวนบุคคลที่ต้องการได้รับการแทรกแซงโดยไม่ทดลองผลร้ายเพิ่มเติม (ในกรณีนี้เป็น BDการกลับไปเสพ) โดยทั่วไป NNTs ประมาณ 6 หรือน้อย กว่าการเพื่อบ่งชี้ว่า การรักษามีประสิทธิภาพทางคลินิกผลลัพธ์ระหว่างกลาง 1960s และกลางปี 1990 มีสิ่งพิมพ์ประมาณ 30 ในการรักษาทางจิตใจสำหรับ BD (สำหรับรีวิวดู 2, 5) ประมาณ 75% ของมีรายงานของครอบครัว และกลุ่มบำบัดเป็นยื่นอย่างไรก็ตาม ตัวอย่างรวมศึกษาเหล่านี้ไม่เฉพาะเรื่อง 300 เอกสารเพียง 13 ได้ RCTsและหลายคนได้อธิบายเงื่อนไขผลลัพธ์ที่ชัดเจนข้อมูลไม่สมบูรณ์เพียงพอเพื่อตอบสนองการรวมเงื่อนไขสำหรับ meta-analysis แต่แนวโน้มการแนะนำประโยชน์จาก adjunctiveจิตแพทย์ เนื่องจากข้อมูลปลายปี 1990 ได้นำเสนอจาก RCTs ประมาณ 17 (แม้ว่าจะมียังดำเนินการอยู่ หรืออธิบายวิธีการค่อนข้างกว่าจะค้นพบ) ในรูปแบบของรายงานที่เผยแพร่บทคัดย่อจากการประชุมหรือโปสเตอร์ หลายเหล่านี้multicentre studies and about a third have samplesizes that exceed 100 participants. Nearly all studiesincluded participants only when they were euthymic,the exception was Scott et al. (10) who allowedparticipation by individuals who were in episode.The nine treatment trials (10–18) that met thepreset criteria for our review used a variety ofdifferent therapy approaches. However, thesemainly fall into four broad groups: cognitive therapy(CT) or approaches that primarily employ cognitiveand behavioural techniques; interpersonal socialrhythms therapy (IPSRT); family focussed therapy(FFT) and psychoeducation. As shown in Fig. 1,there is considerable overlap between the approachesas they all target one or more of the following:the individuals awareness and understanding of BD,their adherence with the treatment regime, thestability of their social rhythms and their ability torecognize and manage the prodromes of BD relapseor the internal and external stressors that mayincrease their vulnerability to future relapse. A briefoverview of the key studies is given below.Studies using cognitive and behavioural techniques orcognitive therapyCochran (11) conducted the first RCT in patientswith BD who were newly referred to a lithium clinic.She assigned 28 subjects to standard treatment orstandard treatment plus 6-weekly sessions usingcognitive and behavioural techniques to enhancemedication adherence. At post-treatment andผู้ป่วยที่ติดตามผล 6 เดือนในการแทรกแซงกลุ่มมี relapses น้อยลงอย่างมีนัยสำคัญ แสดงดีกว่าติดยา และมีแนวโน้มน้อยลงจะมียกเลิกลิเทียม (21% เมื่อเทียบกับ 57%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธี
การทดลองแบบสุ่มควบคุมที่ได้รับการยอมรับการว่าจ้าง
เกณฑ์สำหรับการวินิจฉัยความผิดปกติของการตรวจสอบ
หรือการประเมินอาการและการกำหนด BD
อาการกำเริบและที่ให้รายละเอียดของ
กระบวนการของการจัดสรรและเนื้อหาและระยะเวลา
ของจิตใจและการแทรกแซงการรักษาควบคุม
สำหรับผู้ใหญ่ที่มี BD ถูกระบุผ่าน
การค้นหาอิเล็กทรอนิกส์และมือจิตเวช
วรรณกรรม นอกจากนี้กลุ่มวิจัยที่รู้กันว่า
จะทำงานในด้านนี้หรือที่จะได้ดำเนิน
การศึกษาที่เผยแพร่ก่อนหน้านี้ได้รับการติดต่อเพื่อ
ขอรับรายละเอียดเพิ่มเติมของผลการรักษาที่จะ
ชี้แจงด้านใดของข้อมูลที่รายงานก่อนหน้านี้ของพวกเขา
และ / หรือขอปรับปรุง RCTs อย่างต่อเนื่องหรือ
การเข้าถึงการติดตามข้อมูลจากการศึกษาที่ตีพิมพ์.
สำหรับวัตถุประสงค์ของการตรวจสอบนี้การศึกษาเดียวที่
รายงานอัตราการกำเริบของโรคและให้ข้อมูลเกี่ยวกับอาการกำเริบ
ในระหว่างขั้นตอนการรักษาและระยะเวลาการติดตาม
อย่างน้อย 6 เดือนถูกรวม การศึกษาเหล่านั้น
ว่าเมื่อเทียบรักษาที่ใช้งานเพิ่มให้กับทางจิตเวช
รักษาการรักษาทางจิตเวชมาตรฐาน
เพียงอย่างเดียว [ส่วนใหญ่การจัดการทางคลินิกผู้ป่วยนอก (CM)
และยา] ถูกรวมไว้ในเบื้องต้น
การวิเคราะห์อภิมา อัตราส่วนราคาต่อรอง (OR) forBDrelapses
ในกลุ่มการรักษาทางจิตวิทยาเมื่อเปรียบเทียบ
กับกลุ่มควบคุมการรักษาที่ถูกคำนวณ
และข้อมูลจากการศึกษาทั้งหมดถูกรวมกันแล้ว
และรวบรวมหรือและช่วงความเชื่อมั่น 95%
(95% CI) ได้รับการคำนวณโดยใช้ Mantel-
Hanszeal ผลกระทบคงที่และแบบจำลองผลกระทบแบบสุ่ม
(ทั้งอธิบายไว้เพราะขนาดตัวอย่างตัวแปร
และวิธีการอาจมีอิทธิพลต่อการแก้ไข
แบบจำลองผลกระทบแบบสุ่มเพื่อให้แบบจำลองจะอธิบายว่า
เปรียบเทียบ) นอกจากนี้จำนวนที่จำเป็นในการ
รักษา (NNT) ด้วยการรักษาทางด้านจิตใจก็
คำนวณ NNT ใช้ในหลักฐานที่ใช้
ยาเพื่อให้การเปรียบเทียบประสิทธิผล
ของการรักษาที่แตกต่างกันสำหรับปัญหาสุขภาพที่แตกต่างกัน
มันถูกกำหนดให้เป็นจำนวนของบุคคลที่ต้อง
ได้รับการแทรกแซงเพื่อป้องกันไม่ให้การทดลองหนึ่ง
ผลที่ไม่พึงประสงค์เพิ่มเติม (ในกรณีนี้ BD
การกำเริบของโรค) โดยทั่วไป NNTs ประมาณ 6 หรือน้อยกว่าปรากฏ
เพื่อแสดงให้เห็นว่าการรักษาที่มีประสิทธิภาพทางคลินิก.
ผล
ระหว่างช่วงกลางทศวรรษที่ 1960 และกลางปี ​​1990 มี
ประมาณ 30 สิ่งพิมพ์เกี่ยวกับการรักษาทางด้านจิตใจ
สำหรับ BD (การแสดงความคิดเห็นเห็น 2, 5) ประมาณ 75% ของเหล่านี้
รายงานจากครอบครัวและกลุ่มการรักษาด้วยวิธีการ.
อย่างไรก็ตามกลุ่มตัวอย่างทั้งหมดสำหรับการศึกษาเหล่านี้
เป็นเพียง 300 อาสาสมัครเพียง 13 เอกสารมีความ RCTs
และหลายคนไม่ได้อธิบายถึงเกณฑ์ที่ผลที่ชัดเจน.
ข้อมูลไม่เพียงพอที่จะแข็งแกร่ง ตอบสนอง
เกณฑ์การคัดเลือกสำหรับการวิเคราะห์อภิมา แต่
แนวโน้มแนะนำประโยชน์จากการเสริม
จิตบำบัด เนื่องจากข้อมูลในช่วงปลายทศวรรษที่ 1990 ได้รับ
การนำเสนอจากประมาณ 17 RCTs (แม้ว่าบางคนจะ
ยังคงอยู่ในความคืบหน้าหรืออธิบายวิธีการที่ค่อนข้าง
กว่าการค้นพบ) ในรูปแบบของรายงานที่ตีพิมพ์
บทคัดย่อการประชุมหรือโพสต์ หลายเหล่านี้
multicentre การศึกษาและประมาณหนึ่งในสามของกลุ่มตัวอย่างมี
ขนาดที่เกิน 100 คน การศึกษาเกือบทั้งหมด
รวมถึงผู้เข้าร่วมเฉพาะเมื่อพวกเขา euthymic,
ยกเว้นเป็นสกอตต์, et al (10) ผู้ที่ได้รับอนุญาตให้
มีส่วนร่วมโดยบุคคลที่อยู่ในเหตุการณ์.
เก้าทดลองการรักษา (10-18) ที่ได้พบกับ
เกณฑ์ที่ตั้งไว้สำหรับการตรวจสอบของเราใช้ความหลากหลายของ
วิธีการรักษาที่แตกต่างกัน แต่เหล่านี้
ส่วนใหญ่ตกอยู่ในสี่กลุ่มกว้าง: การบำบัดทางปัญญา
(CT) หรือวิธีการที่เป็นหลักจ้างองค์ความรู้
เทคนิคและพฤติกรรม สังคมระหว่างบุคคล
จังหวะการบำบัด (IPSRT); ครอบครัวการรักษาด้วยการเพ่งความสนใจไป
(FFT) และสุขภาพจิต ดังแสดงในรูป 1
มีการทับซ้อนมากระหว่างวิธีการ
ที่พวกเขาทั้งหมดเป้าหมายหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งต่อไปนี้:
การรับรู้ของประชาชนและความเข้าใจของ BD,
ยึดมั่นในระบอบการปกครองของพวกเขาด้วยการรักษา
ความมั่นคงของจังหวะสังคมของพวกเขาและความสามารถในการ
รับรู้และการจัดการ prodromes ของการกำเริบของโรค BD
หรือความเครียดภายในและภายนอกที่อาจ
เพิ่มความเสี่ยงของพวกเขาเพื่อการกำเริบของโรคในอนาคต สั้น ๆ
ภาพรวมของการศึกษาที่สำคัญคือการได้รับด้านล่าง.
การศึกษาโดยใช้เทคนิคการคิดและพฤติกรรมหรือ
การบำบัดทางปัญญา
Cochran (11) ดำเนินการ RCT แรกในผู้ป่วย
ที่มี BD ใหม่ที่ถูกเรียกว่าลิเธียมคลินิก.
เธอได้รับมอบหมาย 28 เรื่องการรักษามาตรฐานหรือ
มาตรฐาน การรักษารวมทั้งการประชุม 6 สัปดาห์โดยใช้
เทคนิคการคิดและพฤติกรรมเพื่อเพิ่มการ
รับประทานยาอย่างสม่ำเสมอ ที่โพสต์และการรักษา
6 เดือนที่ติดตามผู้ป่วยในการแทรกแซงของ
กลุ่มมีอาการกำเริบอย่างมีนัยสำคัญน้อยลงแสดงให้เห็นถึง
การยึดมั่นในการใช้ยาที่ดีกว่าและมีโอกาสน้อย
ที่จะมีการยกเลิกลิเธียม (21% เมื่อเทียบกับ 57%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการสุ่มทดลองใช้เกณฑ์ว่า

สำหรับการวินิจฉัยโรค การตรวจสอบหรือการประเมินอาการและการ BD

เงินและให้รายละเอียดของกระบวนการของการจัดสรรและ

เนื้อหาและระยะเวลาของการรักษาทางจิตวิทยาและควบคุมการแทรกแซง
สำหรับผู้ใหญ่ที่มี BD ถูกระบุผ่าน
อิเล็กทรอนิกส์และมือค้นหาของวรรณกรรมจิตเวช

นอกจากนี้ กลุ่มงานวิจัยที่รู้จักกัน

จะทำงานด้านนี้ หรือมีปัญหา


ก่อนหน้านี้เผยแพร่การศึกษาติดต่อขอรับรายละเอียดเพิ่มเติมของผลการรักษา เพื่อชี้แจงลักษณะของพวกเขาใด ๆ

ก่อนหน้านี้รายงานข้อมูลและ / หรือร้องขอการปรับปรุงอย่างต่อเนื่องหรือการเข้าถึงของ RCTs


ติดตามข้อมูลจากการศึกษาตีพิมพ์สำหรับวัตถุประสงค์ของการตรวจสอบนี้ การศึกษาเท่านั้นที่
รายงานอัตรากำเริบและให้ข้อมูลย้อนกลับ
ในระหว่างการรักษา ขั้นตอนและระยะเวลาการติดตาม
อย่างน้อย 6 เดือนรวม การศึกษาเปรียบเทียบการรักษาที่นั้น
งานเพิ่มเพื่อรักษาทางจิต


รักษาทางจิตมาตรฐานไว้ [ ส่วนใหญ่การจัดการ ( ซม. )
คลินิกผู้ป่วยนอกและยา ] ถูกรวมอยู่ในการวิเคราะห์เบื้องต้น

ราคาอัตราส่วน ( หรือ ) forbdrelapses
ในกลุ่มการรักษาทางจิตวิทยาเมื่อเทียบกับการควบคุมการรักษากลุ่ม

) คำนวณและข้อมูลจากการศึกษาแล้วรวม
และพูหรือ 95% ช่วงความเชื่อมั่น
( 95% CI ) คำนวณโดยใช้อะ -
hanszeal คงที่ ผลแบบผลรูปแบบ
( อธิบาย เพราะตัวแปรขนาดตัวอย่างและวิธีการอาจมีผลต่อถาวร

รุ่น ผลแบบสุ่มดังนั้นรูปแบบได้แก่
เปรียบเทียบ ) นอกจากนี้ ตัวเลขต้อง
รักษา ( nnt ) กับการบำบัดทางจิตก็
คํานวณ การ nnt ใช้ในยาหลักฐานที่ใช้เพื่อให้เปรียบเทียบประสิทธิผล

การรักษาที่แตกต่างกันสำหรับปัญหาสุขภาพที่แตกต่างกัน
มันหมายถึงจำนวนของบุคคลที่ต้องการ
ได้รับการแทรกแซงเพื่อป้องกันหนึ่งจากผลการทดลอง
เพิ่มเติม ( ในตัวอย่างนี้ BD
กำเริบ ) โดยทั่วไป nnts ประมาณ 6 หรือน้อยกว่าปรากฏ
บ่งชี้ว่า การรักษาที่มีผลทางการแพทย์ .

ระหว่างช่วงกลางทศวรรษที่ 1960 และ ลั มี
30 พิมพ์
รักษาทางจิตวิทยาสำหรับ BD ( สำหรับรีวิวเห็น 2 , 5 ) ประมาณ 75% ของเหล่านี้มีรายงานของครอบครัว
และวิธีการบำบัด .
กลุ่มตัวอย่างทั้งการศึกษาเหล่านี้
แค่ 300 คนเท่านั้น 13 เอกสารเป็น RCTs
และหลายไม่ได้อธิบายเกณฑ์ผลชัดเจน .
ข้อมูลไม่เพียงพอที่แข็งแกร่งเพื่อตอบสนอง
การตระเตรียมสำหรับการวิเคราะห์อภิมาน แต่
แนวโน้มการเสนอผลประโยชน์จากจิตบำบัดผู้ช่วย

ตั้งแต่ late-1990s ข้อมูลได้รับ
นำเสนอจากประมาณ 17 RCTs ( แม้ว่าบาง
ยังอยู่ในความคืบหน้า หรืออธิบายวิธีการค่อนข้าง
กว่าผล ) ในรูปแบบของการตีพิมพ์รายงาน
การประชุมบทคัดย่อ หรือโปสเตอร์ หลายเหล่านี้
multicentre การศึกษาและประมาณหนึ่งในสามมีตัวอย่าง
ขนาดเกิน 100 คนเกือบทั้งหมดมีผู้เข้าร่วมการศึกษา
เมื่อพวกเขา euthymic
ยกเว้นเป็นสก็อต , et al . ( 10 ) ผู้รับอนุญาต
มีส่วนร่วม โดยคนที่อยู่ในตอนที่ .
9 รักษาการทดลอง ( 10 – 18 ) พบว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้สำหรับตรวจสอบของเรา

ใช้ความหลากหลายของวิธีการรักษาที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม , เหล่านี้ส่วนใหญ่ตกอยู่ในกลุ่มกว้าง
4
: การบำบัดทางปัญญา( CT ) หรือวิธีที่หลักจ้างทางปัญญาและพฤติกรรมมนุษยสังคม

จังหวะเทคนิค การ ipsrt ) ; ครอบครัว เน้นการรักษา
( FFT ) และสุขภาพจิต . ดังแสดงในรูปที่ 1
มีคาบเกี่ยวกันมากระหว่างวิธีการ
พวกเขาทั้งหมดเป้าหมายหนึ่งหรือมากกว่าต่อไปนี้ :
บุคคลการรับรู้และความเข้าใจของ BD
ยึดมั่นกับระบบการปกครองการรักษา
เสถียรภาพของจังหวะของสังคมและความสามารถในการรับรู้และจัดการ prodromes

ของ BD กำเริบหรือบุคคลภายใน และภายนอก ที่อาจเพิ่มความเสี่ยงของพวกเขา
สภาพเดิมต่อไป อธิบายภาพรวมของการศึกษาที่สำคัญคือ

รับด้านล่าง ศึกษาการใช้ การคิดและพฤติกรรม เทคนิคการบำบัดทางปัญญาหรือ

Cochran ( 11 ) ดำเนินการครั้งแรกในผู้ป่วย
Razorflameกับ BD ที่ถูกเรียกว่าใหม่ลิเธียมคลินิก .
เธอได้รับมอบหมายจาก 28 คน รักษา มาตรฐาน หรือมาตรฐานการรักษาบวกครั้ง 6-weekly

เทคนิคความรู้ และพฤติกรรมการใช้ยาตามเกณฑ์การเพิ่ม
. และที่หลัง
6 เดือนติดตามผู้ป่วย ในกลุ่มมีจำนวนน้อยลงอย่างมาก

) การใช้ยาตามเกณฑ์การรักษาได้ดีขึ้นและมีโอกาสน้อย
ต้องหยุดลิเธียม ( 21% เทียบกับ 57% )