On the edge of the bed, he sat for

On the edge of the bed, he sat for another five moments, waiting for his heartbeat to return to normal, before getting up and walking over to the mirror.

He looked at the image in the mirror, of a youth who was covered in blood and remained silent for a long while.

He was still alive; this sort of feeling was wonderful.

He had come back from the brink of death, to return to the world of the living, this feeling was extremely pleasing.

As for what had actually happened in the underground space, he was unclear of, he only knew that when the Star Brilliance had started burning, his consciousness had fell into an abyss, the abyss was filled with burning, flames, smoke and heat; violent sundering, unimaginable pain and despair.

He felt as if he had just experienced a dream, but he was certain that what happened was reality. He was currently still in a slightly confused state, he subconsciously raised his sleeve and took a sniff, his clothing was covered in the stains of blood and even though it didn’t give off the rank smell of blood, for he, who enjoyed being clean, it was still unbearable

He thought that all the blood belonged to himself, but it was still unbearable, therefore he started to wash, washing multiple times before being certain that he had cleared all the blood. Taking a large towel to dry himself, he went before the mirror, preparing to open the window to let in some of the fresh air that was contained within the winter snow outside.

Crossing before the large mirror, he suddenly stopped his steps and turned his gaze towards the mirror.

In the mirror, the youth was bare at the top, with nothing abnormal; but he had discovered something that was definitely abnormal.

Few people in the world were like him, being very familiar with and understanding their own body – due to his illness, he was especially concerned with this issue – he remembered very clearly, on his upper left arm, there was a scar from when his Senior had accidently made a mistake during acupuncture. But now, the scar had disappeared; his upper left arm was smooth as can be.

It was at this moment that he noticed his skin had become a lot smoother, akin to that of a new-born. What puzzled him even more was that he had definitely suffered serious injuries, yet there was not a single scar to be seen upon his body, even scars from old wounds had disappeared, including the most minute.

Could it be, that this was Purification? From Spring till now, the Star Brilliance that had been absorbed from that distant Fated Star, upon its conversion to True Essence, had a portion of it helped him successfully complete Purification?

He didn’t become wildly jubilant at this, as he was still in a state of confusion and vacancy.

He looked at the youth in the mirror; frowning his eyes and seriously contemplating.

Contemplating, was one of the most effective ways to calm and rouse yourself. His mind became increasingly clear, and started remembering more details; he finally remembered, upon the moment of him losing consciousness, he was still in the cold and frigid underground space, standing before Venerable Elder Black Dragon; why was he already back at Orthodox Academy upon waking up?

He looked at the damp towel, then lightly kneaded it, confirming that the moisture was real.

He went to the window and looked at the wintry woods, towards the Imperial Palace’s walls, thinking: the exit to the underground space was that pond, if it wasn’t the Black Goat that found a way to bring him back to the academy, then the only other possibility was the middle-aged woman, just who was that middle-aged woman?

Just what had happened in that underground space? Why was he still alive? Had he really managed to complete his Purification?

He quietly pondered by the window-side for a long time, until finally coming to a decision. Returning to the bedside, he removed the bedding as well as he could, before crossing his legs and sitting down, closing his eyes, he began to Meditate, self-observe.

That abyss which was brimming with despair had arose from his meditative introspection, but now that he had survived, he did not hesitate to once again meditate and self-observe, this was because even though living was a good thing for himself, he could not accept living in ignorance, he needed to elucidate his current state.

His divine sense once again entered his body and started to slowly wander, but having gained experience, this was no longer an aimless observation, but more akin to an inspection of his own territory, it did not take long for his divine sense to reach the vast snow plain and he gazed at it from far above.

His eyes were closed, his lashes fluttered, his face was as white as snow.

He was very nervous, fearful that his divine sense would, like before, directly land upon the snow plain and once again set it ablaze into a horrifying inferno.

Even someone with a strong will such as he, would not wish to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บนขอบเตียง เขาเสาร์สำหรับช่วงเวลาอื่นที่ห้า รอเต้นของเขาจะกลับไปปกติ ก่อนที่จะลุก และเดินผ่านไปกระจกเขามองไปที่ภาพในกระจก เยาวชนที่ครอบคลุมในเลือด และยังคงเงียบเป็นเวลานานเขาก็ยังมีชีวิตอยู่ จัดเรียงของความรู้สึกนี้ได้ดีเขาได้กลับมาจากปากของความตาย เพื่อกลับไปยังโลกของชีวิต ความรู้สึกนี้ก็ชื่นชอบมากเช่นอะไรก็เกิดขึ้นจริงในพื้นที่ใต้ดิน เขาก็ยังไม่ชัดเจนของ เขารู้ว่า ความหมายของดาวได้เริ่มต้นเขียน จิตสำนึกของเขาได้ลดลงเฉพาะในนรก นรกเต็มไป ด้วยการเขียน เปลวไฟ ควัน และความ ร้อน sundering รุนแรง เป็นไปไม่ได้ความเจ็บปวด และสิ้นหวังเขารู้สึกว่าเขามีเพียงประสบการณ์ความฝัน แต่เขามีบางสิ่งที่เกิดขึ้นว่าความจริง เขาในปัจจุบันยังคงอยู่ในสถานะที่สับสนเล็กน้อย เขายกแขนของเขาโดยไม่รู้ตัว และเอาการ sniff คราบเลือดคลุมเสื้อผ้าของเขา และแม้ว่ามันไม่ได้ให้ปิดเลือด กลิ่นอันดับสำหรับเขา ที่มีความสุขสะอาด มันก็ยังทนไม่ได้เขาคิดว่า เลือดเป็นตัวเอง แต่มันก็ยังทนไม่ได้ ดังนั้น เขาเริ่มล้าง ล้างหลาย ๆ ครั้งก่อนจึงจะแน่นอนว่า เขาได้ล้างเลือด ใช้ผ้าขนหนูขนาดใหญ่แห้งเอง เขาไปก่อนกระจก เตรียมเปิดหน้าต่างเพื่อให้อากาศบริสุทธิ์ที่ถูกบรรจุอยู่ภายในฤดูหนาวหิมะนอกบางCrossing before the large mirror, he suddenly stopped his steps and turned his gaze towards the mirror.In the mirror, the youth was bare at the top, with nothing abnormal; but he had discovered something that was definitely abnormal.Few people in the world were like him, being very familiar with and understanding their own body – due to his illness, he was especially concerned with this issue – he remembered very clearly, on his upper left arm, there was a scar from when his Senior had accidently made a mistake during acupuncture. But now, the scar had disappeared; his upper left arm was smooth as can be.It was at this moment that he noticed his skin had become a lot smoother, akin to that of a new-born. What puzzled him even more was that he had definitely suffered serious injuries, yet there was not a single scar to be seen upon his body, even scars from old wounds had disappeared, including the most minute.Could it be, that this was Purification? From Spring till now, the Star Brilliance that had been absorbed from that distant Fated Star, upon its conversion to True Essence, had a portion of it helped him successfully complete Purification?He didn’t become wildly jubilant at this, as he was still in a state of confusion and vacancy.He looked at the youth in the mirror; frowning his eyes and seriously contemplating.Contemplating, was one of the most effective ways to calm and rouse yourself. His mind became increasingly clear, and started remembering more details; he finally remembered, upon the moment of him losing consciousness, he was still in the cold and frigid underground space, standing before Venerable Elder Black Dragon; why was he already back at Orthodox Academy upon waking up?He looked at the damp towel, then lightly kneaded it, confirming that the moisture was real.He went to the window and looked at the wintry woods, towards the Imperial Palace’s walls, thinking: the exit to the underground space was that pond, if it wasn’t the Black Goat that found a way to bring him back to the academy, then the only other possibility was the middle-aged woman, just who was that middle-aged woman?Just what had happened in that underground space? Why was he still alive? Had he really managed to complete his Purification?He quietly pondered by the window-side for a long time, until finally coming to a decision. Returning to the bedside, he removed the bedding as well as he could, before crossing his legs and sitting down, closing his eyes, he began to Meditate, self-observe.That abyss which was brimming with despair had arose from his meditative introspection, but now that he had survived, he did not hesitate to once again meditate and self-observe, this was because even though living was a good thing for himself, he could not accept living in ignorance, he needed to elucidate his current state.
His divine sense once again entered his body and started to slowly wander, but having gained experience, this was no longer an aimless observation, but more akin to an inspection of his own territory, it did not take long for his divine sense to reach the vast snow plain and he gazed at it from far above.

His eyes were closed, his lashes fluttered, his face was as white as snow.

He was very nervous, fearful that his divine sense would, like before, directly land upon the snow plain and once again set it ablaze into a horrifying inferno.

Even someone with a strong will such as he, would not wish to

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนขอบเตียง เขานั่งอีกห้านาที รอเขากลับมาเต้นเป็นปกติ ก่อนจะลุกขึ้น และเดินไปที่กระจกเขามองดูภาพในกระจกของหนุ่มสาวที่เต็มไปด้วยเลือด และยังคงเงียบมานานแล้วเขายังมีชีวิตอยู่ ความรู้สึกนี้มันวิเศษเขากลับมาจากปากของตาย กลับไปยังโลกของชีวิต ความรู้สึกนี้เป็นสิ่งที่ชื่นชอบเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในพื้นที่ใต้ดิน เขายังไม่เข้าใจ เขารู้เพียงว่าเมื่อดาวประกายเริ่มไหม้ สติของเขาก็ตกอยู่ในขุมนรก ขุมนรกที่เต็มไปด้วยรอยไหม้ เปลวไฟ ควัน และความร้อน ใช้แท้งบ่อยๆ ปวดที่คาดไม่ถึง และสิ้นหวังเขารู้สึกราวกับว่าเขาเพิ่งเคยฝัน แต่เขาก็มั่นใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคือความเป็นจริง เขายังสับสนเล็กน้อยในรัฐเขาจิตใต้สำนึก ยกแขนของเขา และใช้เวลาสูดอากาศ เสื้อผ้าของเขาเต็มไปด้วยคราบเลือด และแม้ว่าจะไม่ได้ให้ถอดยศ กลิ่นเลือด สำหรับคนที่ชอบความสะอาด ก็ยังทนเขาคิดว่าเลือดทั้งหมดเป็นของตัวเอง แต่มันก็ยังทนไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงเริ่มที่จะล้าง ล้างหลาย ๆครั้ง ก่อนที่จะถูก บางอย่างที่เขาได้ล้างเลือดทั้งหมด เอาผ้าขนหนูขนาดใหญ่ให้แห้งเอง เขาเดินไปที่หน้ากระจกเตรียมที่จะเปิดหน้าต่างเพื่อให้อากาศบริสุทธิ์บางส่วนที่มีอยู่ในฤดูหนาวหิมะข้างนอกข้ามก่อนกระจกขนาดใหญ่ จู่ๆ เขาก็หยุดเดินและหันไปมองทางกระจกในกระจก เยาวชนเปลือยด้านบน ไม่มีอะไรผิดปกติ แต่เขาได้ค้นพบอะไรบางอย่างที่กำลังผิดปกติไม่กี่คนในโลกนี้ที่เหมือนเขา ถูกมากคุ้นเคยกับ ความเข้าใจ จำกัด ของร่างกายของตนเองเนื่องจากการเจ็บป่วยของเขา เขาเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับปัญหานี้ และเขาจำได้อย่างชัดเจน บนเขา บนแขนซ้ายมีแผลเป็น เมื่อรุ่นพี่ได้เผลอทำพลาดระหว่างการฝังเข็ม แต่ตอนนี้ รอยแผลเป็นหายไป เขา บนแขนซ้ายเรียบเป็นสามารถมันคือช่วงเวลาที่เขาสังเกตเห็นผิวหนังของเขากลายเป็นเรียบมากขึ้นคล้ายกับที่ของใหม่ . อะไรงงเขามากที่เขาต้องได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่มีแผลเดียวที่จะเห็นบนร่างกายของเขา แม้แต่แผลเป็นจากบาดแผลเก่าที่เคยหายไป รวมทั้งนาทีมากที่สุดหรือว่านี้คือบริสุทธิ์ ? จากฤดูใบไม้ผลิจนถึงตอนนี้ ดาวประกาย ที่ถูกดูดซึมจากที่ไกล กว่าจะมาเป็นดาว บนแปลงของทรู สาระ มีส่วนช่วยให้เขาเสร็จสมบูรณ์บริสุทธิ์ ?เขาไม่ได้เป็นอย่างดีอกดีใจที่นี้ในขณะที่เขายังคงอยู่ในสถานะของความสับสนและที่ว่างเค้ามองเยาวชนในกระจก มุ่ยดวงตาของเขาอย่างจริงจังและไตร่ตรองแล้วใคร่ครวญ , เป็นหนึ่งในวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเพื่อความสงบและกระตุ้นตัวเอง จิตใจของเขากลายเป็นที่ชัดเจนมากขึ้น และเริ่มจดจำรายละเอียดเพิ่มเติม เขายังจำได้เมื่อตอนที่เขาหมดสติ เขายังคงอยู่ในเย็นและใต้ดินที่เย็นยะเยือก ยืนอยู่ต่อหน้าท่านผู้เฒ่ามังกรดำ ; ทำไมเขาแล้วกลับมาที่สถาบันดั้งเดิมเมื่อตื่นเขามองดูผ้าเช็ดตัวเปียก จากนั้นค่อย ๆนวด ก็ยืนยันว่า ความชื้นก็จริงเขาเดินไปที่หน้าต่างและมองป่าหนาว ข้างผนัง ราชสำนักคิดว่าทางออกไปยังพื้นที่ใต้ดินเป็นบ่อ ถ้าไม่ใช่แพะสีดำที่พบวิธีที่จะนำเขากลับมาที่โรงเรียนแล้วมีความเป็นไปได้อื่น ๆ เป็นหญิงวัยกลางคน ใครเป็นผู้หญิง วัยกลางคน ?สิ่งที่เกิดขึ้นในพื้นที่ใต้ดินนั่น ? ทำไมเขายังมีชีวิตอยู่ เขาก็จัดการให้เสร็จสมบูรณ์บริสุทธิ์ของเขาเขาเงียบครุ่นคิดริมหน้าต่างอยู่นาน จนในที่สุดจะมาตัดสิน กลับมาที่ข้างเตียง เขาเอาเตียงเช่นเดียวกับเขา ก่อนข้ามขาของเขาและนั่งหลับตาลง เขาเริ่มนั่งสมาธิด้วยตนเอง , สังเกตก้นบึ้งนั้นซึ่งเต็มไปด้วยความสิ้นหวังได้ลุกขึ้นจากวิปัสสนาสมาธิของเขา แต่ตอนนี้เขามีชีวิตอยู่ เขาไม่ลังเลที่จะอีกครั้งนั่งสมาธิและตนเอง สังเกต นี้เป็นเพราะแม้ว่าชีวิตเป็นสิ่งที่ดีสำหรับตัวเอง เขาไม่อาจยอมรับได้อยู่ในความไม่รู้ เขาต้องอธิบายสถานะปัจจุบันของเขาความรู้สึกของเขาศักดิ์สิทธิ์อีกครั้งเข้าไปในร่างกายของเขาและเริ่มที่จะค่อยๆเดิน แต่ประสบการณ์ที่ได้รับนี้ก็ไม่มีแบบไร้จุดหมาย แต่คล้ายกับการตรวจสอบดินแดนของเขาเอง มันไม่ได้ใช้เวลานานสำหรับความรู้สึกอันศักดิ์สิทธิ์ของเขาไปถึงหิมะกว้างใหญ่ธรรมดาและเขาจ้องมองมันอยู่ไกลจากข้างต้นดวงตาของเขาปิดสนิท ขนตาของเขาเต้นรัว ใบหน้าของเขาขาวราวกับหิมะเขากังวลมาก กลัวว่า ความรู้สึกของเขา เทพ จะเหมือนก่อน โดยตรงบนที่ดินหิมะธรรมดาและอีกครั้งที่ชุดมันไหม้ในนรกสยองแม้แต่คนที่แข็งแรงจะเช่นเขาจะไม่ต้องการ