New Wave, French Nouvelle Vague, th

New Wave, French Nouvelle Vague, the style of a number of highly individualistic French film directors of the late 1950s. Preeminent among New Wave directors were Louis Malle, Claude Chabrol, François Truffaut, Alain Resnais, and Jean-Luc Godard, most of whom were associated with the film magazine Cahiers du cinéma, the publication that popularized the auteur theory in the 1950s. The theory held that certain directors so dominated their films that they were virtually the authors of the film.

Films by New Wave directors were often characterized by a fresh brilliance of technique that was thought to have overshadowed their subject matter. An example occurs in Godard’s Breathless (1960), in which scenes change in rapid sequence (“jump cuts”) to create a jerky and disconnected effect. Although it was never clearly defined as a movement, the New Wave stimulated discussion about the cinema and helped demonstrate that films could achieve both commercial and artistic success.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิวเวฟ ฝรั่งเศสแรมนูเวล Vague ลักษณะของฝรั่งเศสสูง individualistic ฟิล์มมินิสายกรรมการ พระองค์ในหมู่กรรมการนิวเวฟ Louis Malle โคลด Chabrol, François Truffaut, Resnais ไป และฌองลุค Godard ส่วนใหญ่ที่ได้เชื่อมโยงกับการภาพยนตร์นิตยสาร Cahiers du สไตล์ พิมพ์ที่ popularized auteur ทฤษฎีในช่วงทศวรรษ 1950 ทฤษฎีจัดว่า กรรมการบางดังนั้นครอบงำภาพยนตร์ของพวกเขาที่พวกเขาแทบเขียนฟิล์มภาพยนตร์ โดยนิวเวฟกรรมการถูกมักลักษณะ โดยความสดของเทคนิคที่มีความคิดที่ได้ overshadowed เรื่องของพวกเขา ตัวอย่างที่เกิดขึ้นในของ Godard Breathless (1960), ซึ่งฉากเปลี่ยนตามลำดับ ("กระโดดตัด") อย่างรวดเร็วสร้างผลกระตุก และเชื่อมต่อ ถึงแม้ว่าไม่ชัดเจนที่กำหนดเป็นการเคลื่อนไหว คลื่นใหม่สนทนาเกี่ยวกับภาพยนตร์ที่ถูกกระตุ้น และช่วยแสดงให้เห็นว่า ภาพยนตร์สามารถบรรลุความสำเร็จทางการค้า และศิลปะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิวเวฟ, ฝรั่งเศสแวลล์คลุมเครือรูปแบบของจำนวนของปัจเจกสูงผู้กำกับภาพยนตร์ฝรั่งเศสปลายปี 1950 ที่โดดเด่นในหมู่กรรมการคลื่นลูกใหม่ที่ถูกหลุยส์มัลล์, Claude Chabrol, François Truffaut แลง Resnais และ Jean-Luc โกดาร์ดส่วนใหญ่ของผู้ที่เกี่ยวข้องกับภาพยนตร์นิตยสาร Cahiers du ภาพยนตร์สิ่งพิมพ์ที่นิยมทฤษฎีกำกับในปี 1950 ทฤษฎีถือได้ว่ากรรมการบางท่านที่โดดเด่นเพื่อให้ภาพยนตร์ของพวกเขาว่าพวกเขาเป็นจริงผู้เขียนของภาพยนตร์. ภาพยนตร์โดยกรรมการคลื่นลูกใหม่ที่ถูกมักจะโดดเด่นโดยความหมายใหม่ของเทคนิคที่คิดว่าจะได้บดบังเรื่องของพวกเขา ตัวอย่างที่เกิดขึ้นในโกดาร์ดของ Breathless (1960) ซึ่งในฉากที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในลำดับ ("ตัดกระโดด") เพื่อสร้างกระตุกและตัดการเชื่อมต่อผลกระทบ แม้ว่ามันจะไม่เคยถูกกำหนดไว้อย่างชัดเจนเช่นการเคลื่อนไหว, คลื่นลูกใหม่กระตุ้นการอภิปรายเกี่ยวกับโรงภาพยนตร์และช่วยแสดงให้เห็นว่าหนังจะประสบความสำเร็จทั้งในเชิงพาณิชย์และศิลปะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใหม่คลื่นนูแวลล์ฝรั่งเศสคลุมเครือ ลักษณะของปัจเจกสูงภาพยนตร์ฝรั่งเศสคณะผู้บริหารของ 1950S สาย โด่งดังในหมู่ผู้บริหารคลื่นลูกใหม่มีหลุยส์มาลล์โคลดชาโบรล , ฟรองซัวส์ทรุฟโฟต์ , อแลง เรอเนส์ , และฌอง ลุค โกดาร์ด ส่วนใหญ่ของผู้ที่มีความสัมพันธ์กับภาพยนตร์นิตยสาร cahiers du cin é ma , สิ่งพิมพ์ที่นิยมทฤษฎี auteur ในปี 1950ทฤษฎีที่จัดขึ้นที่กรรมการบางเพื่อครอบงำภาพยนตร์ของพวกเขาที่พวกเขากำลังจริงผู้เขียนของฟิล์ม

ภาพยนตร์โดยคลื่นลูกใหม่กรรมการมักจะโดดเด่นด้วยประกายของเทคนิคใหม่ ที่คิดว่า มีการบดบังของพวกเขาเรื่อง ตัวอย่างที่เกิดขึ้นใน โกดาร์ดก็หอบ ( 1960 )ในฉากที่เปลี่ยนแปลงรวดเร็วในลำดับ ( " ตัด " กระโดด ) เพื่อสร้างผลที่กระตุก และการเชื่อมต่อ แม้ว่ามันไม่ได้ชัดเจนเหมือนการเคลื่อนไหว คลื่นใหม่กระตุ้นการสนทนาเกี่ยวกับภาพยนตร์และช่วยให้สามารถบรรลุความสำเร็จในเชิงพาณิชย์และศิลปะภาพยนตร์ทั้ง