“Y-y-y-you’re… using those nonsensi

“Y-y-y-you’re… using those nonsensical talk to take advantage of me again like last time!” Xiao Lingxi’s cheeks flushed red as she seemed to be rather confused, and her speech started becoming incoherent: “Today, you married princess sis… yet you’re telling another girl that you want to marry her on the night of your marriage… Last time, it was the same last time… Little Che, you… You are indeed a super womanizer!”

Yun Che immediately stood up with a face of innocence: “I…”

“Stop talking!” Xiao Lingxi turned away and said loudly: “Why haven’t you returned to accompany your princess wife. If you stay here and say any more nonsense, I’ll… I’ll… I’ll tell Princess Sis… and ignore you! Hurry up and go back, go, go, go!”

Yun Che and Xiao Lingxi had lived together for more than ten years, and he thought that he knew everything about her, so much that he would even be able to detect any slight changes in her emotions accurately. This time, however, he was stunned by her sudden change in emotions. He could only reply somewhat panickedly: “Alright alright… I understand, I’ll go back now… Little Aunt… You need to rest earlier…”

“Leave quickly!!!”

“Ahhh… Alright.”

Xiao Lingxi used a commanding tone that Yun Che had never disobeyed before. This has become a habit that had been followed for more than ten years. Yun Che obediently disappeared from Xiao Lingxi’s presence and returned to his new room. Xiao Lingxi however, did not return to her room immediately. She remained standing beside the lotus flower pond for sometime… This time, she did not have her initial dazed look, and covered her face occasionally, laughing sillily. Her smile was even brighter than the stars that filled the sky.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

" Y-y-y-คุณกำลัง...ใช้ที่สื่อความหมายพูดประโยชน์ของฉันอีกครั้งเหมือนครั้งสุดท้าย! " เสี่ยว Lingxi แก้มล้างสีแดงเธอดูเหมือนจะค่อนข้างสับสน และคำพูดของเธอเริ่มร่วนซุย: "วันนี้ คุณแต่งงานเจ้าหญิง sis... แต่คุณบอกสาวอื่นที่ คุณต้องการแต่งงานกับเธอในคืนแต่งงานของคุณ... ครั้งสุดท้าย ก็เหมือนกันครั้งสุดท้าย... Che น้อย คุณ... คุณจะแน่นอนที่เจ้าซุปเปอร์"Yun Che ทันทีลุกขึ้นหน้าตาของความไร้เดียงสา: "ฉันนี้...""หยุดพูด" เสี่ยว Lingxi เปิด และการกล่าวเสียงดัง: "ทำไมยังไม่ได้คุณกลับไปมากับภรรยาของคุณเจ้าหญิง ถ้าคุณอยู่ที่นี่ และพูดเรื่องไร้สาระใด ๆ เพิ่มเติม ฉันจะ ฉันจะ ฉันจะบอกเจ้าหญิง Sis... และไม่สนใจคุณ รีบขึ้น และกลับไป ไป ไป ไป"Yun Che และเซียว Lingxi มีอยู่ด้วยกันนานกว่าสิบปี และเขาคิดว่า เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ มากว่า เขายังจะสามารถตรวจพบการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในอารมณ์เธออย่างถูกต้อง เวลานี้ อย่างไรก็ตาม เขาก็ตะลึงของเธอเปลี่ยนแปลงฉับพลันในอารมณ์ เขาเพียงสามารถตอบกลับค่อนข้าง panickedly: "ไม่เป็นไรไม่เป็นไร... ฉันเข้าใจ จะกลับตอนนี้... ป้าน้อย... คุณจำเป็นที่เหลือก่อนหน้านี้...""ปล่อยอย่างรวดเร็ว!!!""Ahhh ไม่เป็นไร"เสี่ยว Lingxi ใช้เสียงซึ่งที่ Che ยุนก็ไม่เคยฝ่าฝืนคำสั่งก่อน นี้ได้กลายเป็นนิสัยที่ได้รับตามมามากกว่าสิบปี Che ยุนทรงหายไปจากสถานะเซียว Lingxi และกลับไปห้องของเขาใหม่ เสี่ยว Lingxi อย่างไรก็ตาม ไม่ส่งกลับไปที่ห้องของเธอทันที เธอยังคงยืนอยู่ข้าง ๆ ดอกบัวสำหรับบางครั้ง... เวลานี้ เธอไม่ได้เริ่มต้นของเธอมึนงงมอง และครอบคลุมใบหน้าของเธอเป็นครั้งคราว หัวเราะ sillily รอยยิ้มของเธอคือสว่างกว่าดาวที่เต็มท้องฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"yyy-ที่คุณอยู่ ... โดยใช้การพูดคุยไร้สาระเหล่านั้นเพื่อใช้ประโยชน์จากฉันอีกครั้งเหมือนครั้งสุดท้าย!" เสี่ยว Lingxi ของแก้มสีแดงแดงขณะที่เธอดูเหมือนจะค่อนข้างสับสนและคำพูดของเธอเริ่มเป็นที่ไม่ต่อเนื่องกัน "วันนี้คุณแต่งงานกับเจ้าหญิง SIS ... แต่คุณกำลังบอกผู้หญิงคนอื่นที่คุณต้องการจะแต่งงานกับเธอในคืนวันแต่งงานของคุณ ... ครั้งสุดท้ายที่มันเป็นครั้งสุดท้ายที่เดียวกัน ... เล็ก ๆ น้อย ๆ เจ๊คุณ ... คุณเป็นจริงเจ้าชู้ super! " ยุนเจ๊ทันทีลุกขึ้นยืนด้วย ใบหน้าของความไร้เดียงสา "ผม ... " "หยุดพูด" เสี่ยว Lingxi หันไปและบอกว่าเสียงดัง: "ทำไมคุณยังไม่ได้กลับไปพร้อมกับภรรยาของเจ้าหญิงของคุณ ถ้าคุณอยู่ที่นี่และบอกเรื่องไร้สาระใด ๆ เพิ่มเติมฉันจะ ... ฉันจะ ... ฉันจะบอกปริ๊นเซส ... และไม่สนใจคุณ! รีบขึ้นและกลับไปไปไปไป! " ยุน Che และเสี่ยว Lingxi เคยอยู่ด้วยกันมานานกว่าสิบปีที่ผ่านมาและเขาคิดว่าเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอมากว่าเขายังจะสามารถที่จะตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยใด ๆ ในความรู้สึกของเธอได้อย่างถูกต้อง เวลานี้ แต่เขาก็ตะลึงกับการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของเธอในอารมณ์ เขาเท่านั้นที่สามารถตอบค่อนข้าง panickedly: "เอาล่ะครับ ... ผมเข้าใจผมจะกลับไปตอนนี้ ... ป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ... คุณจำเป็นต้องพักก่อนหน้านี้ ... " "ปล่อยอย่างรวดเร็ว !!!" ". Ahhh ... ดี" เสี่ยว Lingxi ใช้โทนบังคับบัญชา ที่ยุนเจ๊ไม่เคยเชื่อฟังก่อน นี้ได้กลายเป็นนิสัยที่ได้รับการปฏิบัติตามมานานกว่าสิบปีที่ผ่านมา Yun Che เชื่อฟังหายไปจากการปรากฏตัวเสี่ยว Lingxi และกลับไปที่ห้องของเขาใหม่ เสี่ยว Lingxi แต่ไม่ได้กลับไปที่ห้องของเธอทันที เธอยังคงยืนอยู่ข้างบ่อดอกบัวสำหรับบางครั้ง ... เวลานี้เธอไม่ได้ดูงุนงงครั้งแรกของเธอและปกคลุมใบหน้าของเธอบางครั้งหัวเราะ sillily รอยยิ้มของเธอก็ยิ่งสว่างกว่าดาวที่เต็มไปบนท้องฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" y-y-y-you กำลัง . . . . . . . ใช้พวกไร้สาระพูดเอาเปรียบฉันอีกเหมือนคราวก่อน " เสี่ยว lingxi ของแก้มล้างสีแดงที่ดูเหมือนเธอจะค่อนข้างสับสน และคำพูดของเธอก็เป็นแบบ " วันนี้เธอแต่งงานกับเจ้าหญิง . . . . . . . . เธอยังบอกคนอื่นว่าคุณต้องการที่จะแต่งงานกับเธอในคืนแต่งงาน . . . . . . . คราวที่แล้ว มันเวลา . . . . . . . สุดท้ายเหมือนกันน้อยเช คุณ . . . . . . . คุณเป็นจริงเจ้าชู้สุดๆ "ยุนเชทันที ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าบริสุทธิ์ : " . . . "" หยุดพูด " เสี่ยว lingxi หันไปพูดเสียงดัง : " ทำไมคุณไม่กลับไปกับภรรยาเป็นเจ้าหญิงของคุณ ถ้าคุณอยู่ที่นี่และพูดอะไรไร้สาระ ฉันจะ . . . . . . . . . . ผมจะบอกเจ้าหญิงพี่ . . . . . . . และไม่สนใจคุณ ! เร็วเข้า ไป ไป ไป ไป ! "ยุน อึน และ เสี่ยว lingxi ได้อาศัยอยู่ร่วมกันมานานกว่าสิบปี และเขาคิดว่าเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอมาก เขาจะสามารถตรวจพบการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในความรู้สึกของเธอได้อย่างแม่นยำ เวลา นี้ อย่างไรก็ตาม เขาตะลึงโดยการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในอารมณ์ เขาได้แต่ตอบค่อนข้าง panickedly : " เอาล่ะ . . . . . . . ผมเข้าใจแล้ว ผมจะกลับแล้ว . . . . . . . ป้านิด . . . . . . . คุณต้องพักผ่อนก่อน . . . . . . . "" ไปเร็ว ! ! ! ! ! ! ! ! "" อ๊าาาาาาา . . . . . . . ไม่เป็นไร "เสี่ยว lingxi ใช้เสียงสั่งที่ยุนเชไม่เคยขัดก่อน นี้ได้กลายเป็น นิสัยที่เคยตาม มากกว่าสิบปี ยุนเชสามารถหายตัวไปจากตน เสี่ยว lingxi และกลับไปที่ห้องของเขา เสี่ยว lingxi แต่ไม่ได้กลับไปที่ห้องของเธอทันที เธอยังคงยืนอยู่ข้างดอกบัวสระน้ำบ้าง . . . . . . . เวลานี้เธอไม่ได้มีการเริ่มต้นของเธอดูงุนงงและครอบคลุมใบหน้าของเธอ บางครั้งหัวเราะ sillily . รอยยิ้มของเธอสดใสกว่า ดวงดาวที่เต็มท้องฟ้า