The brush stopped at the edge of a

The brush stopped at the edge of a little valley and an orchard took its place. The trees were thick with leaves,
and the land finely cultivated. It was Bert Munroe’s orchard. Often, when the land was deserted and ghost-ridden,
Tularecito had come here in the night to lie on the ground under the trees and pick the stars with gentle fingers.
The moment he walked into the orchard, he knew he was nearing home. He could not hear them, but he knew the
gnomes were near. Over and over he called to them, but they did not come.
“Perhaps they do not like the moonlight,” he said.
At the foot of a large peach tree, he dug his hole – three feet across and very deep. All night he worked on it,
stopping to listen awhile and then digging deeper and deeper into the cool earth. Although he heard nothing, he was
positive that he was nearing them. Only when the daylight came did he give up and retire into the bushes to sleep.
In midmorning, Bert Munroe walked out to look at a coyote trap and found the hole at the foot of the tree. “What
the devil!” he said. “Some kids must have been digging a tunnel. That’s dangerous! It’ll cave in on them, or somebody
will fall into it and get hurt.” He walked back to the house, got a shovel, and filled up the hole.
“Manny,” he said to his youngest boy, “you haven’t been digging in the orchard, have you?”
“Uh-uh!” said Manny.
“Well, do you know who has?”
“Uh-uh!” said Manny.
“Well, somebody dug a deep hole out there. It’s dangerous. You tell the boys not to dig or they’ll get caved in.”
The dark came and Tularecito walked out of the brush to dig in his hole again. When he found it filled up, he
growled savagely, but then his thought changed and he laughed. “The people were here,” he said happily. “They didn’t
know who it was, and they were frightened. They filled up the hole the way a gopher does. This time I’ll hide, and when
they come to fill the hole, I’ll tell them who I am. Then they will love me.”
And Tularecito dug out the hole and made it much deeper than before, because much of the dirt was loose. Just
before daylight, he retired into the brush at the edge of the orchard and lay down to watch.
Bert Munroe walked out before breakfast to look at his trap again, and again he found the open hole. “The little
devils!” he cried. “They’re keeping it up, are they? I’ll bet Manny is in it after all.”
He studied the hole for a moment and then began to push dirt into it with the side of his foot. A savage growl
spun him around. Tularecito came charging down upon him, leaping like a frog on his long legs, and swinging his shovel
like a club.
When Jimmie Munroe came to call his father to breakfast, he found him lying on the pile of dirt. He was bleeding
at the mouth and forehead. Shovelfuls of dirt came flying out of the pit.
Jimmie thought someone had killed his father and was getting ready to bury him. He ran home in a frenzy of
terror, and by telephone summoned a band of neighbors.
Half a dozen men crept up on the pit. Tularecito struggled like a wounded lion, and held his own until they struck
him on the head with his own shovel. Then they tied him up and took him in to jail.
In Salinas, a medical board examined the boy. When the doctors asked him questions, he smiled blandly at them
and did not answer. Franklin Gomez told the board what he knew and asked the custody of him.
“We really can’t do it, Mr. Gomez,” the judge said finally. “You say he is a good boy. Just yesterday, he tried to
kill a man. You must see that we cannot let him go loose. Sooner or later he will succeed in killing someone.”
After a short deliberation, he committed Tularecito to the asylum for the criminal insane at Napa.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แปรงที่หยุดที่ขอบของหุบเขาน้อยและสวนเอาแทน ต้นไม้หนา ด้วยใบไม้และที่ดินที่ประณีต cultivated ร่วม Munroe ออร์ชาร์ดได้ มักจะ เมื่อแผ่นดินถูกร้าง และผี นั่งTularecito ได้มาที่นี่ในคืนที่ต้องนอนบนพื้นดินใต้ต้นไม้ และรับดาว ด้วยมือเบา ๆขณะที่เขาเดินเข้าไปในสวน เขารู้ว่า เขาเดินหน้าแรก เขาไม่ได้ยินพวกเขา แต่เขารู้ว่าการgnomes ใกล้ได้ เล่าเขาเรียกว่าพวกเขา แต่พวกเขาไม่ได้มา"บางทีพวกเขาไม่ชอบแสงจันทร์ เขากล่าวว่าที่เท้าของทรีพีชขนาดใหญ่ ที่เขาขุดหลุมของเขา – สามฟุตข้าม และลึกมาก คืนทั้งหมดที่เขาทำมันหยุดฟังสักครู่และจากนั้น ขุดลึก และลึกเข้าไปในแผ่นดินเย็น ถึงแม้ว่า เขาได้ยินอะไรเขาได้บวกว่า เขาเดินไป เพียงแต่เมื่อมาตามฤดูกาลที่ไม่ให้เขาขึ้น และถอนเข้าพุ่มไม้นอนใน midmorning, Munroe ร่วมเดินออกไปดูโคโยตี้กับดัก และพบหลุมที่ต้น "อะไรปีศาจ "เขากล่าวว่า "เด็กบางอย่างต้องมีการขุดอุโมงค์ ที่เป็นอันตราย มันจะยุบในพวกเขา หรือใครสักคนจะตกมัน และได้รับบาดเจ็บ" เขาเดินกลับไปที่บ้าน มีจอบ กเต็มหลุม"แมนนี่ เขากล่าวถึงเด็กชายอายุน้อยที่สุด "คุณไม่ได้ถูกขุดในสวน คุณ""Uh-uh " กล่าว Manny"ดี คุณรู้ใคร""Uh-uh " กล่าว Manny"ดี คนขุดหลุมลึกค่ะ มันเป็นอันตราย คุณบอกว่า เด็กผู้ชายไม่ขุด หรือพวกเขาจะได้รับ caved ใน"มามืด และ Tularecito เดินออกจากแปรงขุดในหลุมของเขาอีกครั้ง เมื่อมันพอง เขาgrowled savagely แต่การเปลี่ยนแปลงความคิดของเขา และเขาหัวเราะ "คนได้ที่นี่ เขากล่าวอย่างมีความสุข "พวกเขาไม่ได้รู้ที่มันเป็น และพวกเขากลัว พวกเขาเต็มหลุมแบบ gopher เป็นไม่ เวลานี้ฉันจะซ่อน และเมื่อพวกเขามาเต็มหลุม ฉันจะบอกพวกเขาที่ฉัน แล้ว พวกเขาจะรักฉัน"และ Tularecito ขุดหาหลุม และทำมันมากลึกกว่าก่อน เพราะมากสกปรกหลวม เพียงก่อน เขาปลดเกษียณเป็นแปรงริมสวน และวางดูMunroe ร่วมเดินออกก่อนอาหารเช้าดูกับดักของเขาอีกครั้ง และอีกครั้ง ที่เขาพบรูเปิด "ตัวน้อยปีศาจ "เขาร้อง "พวกเขากำลังทำให้มัน พวกเขา ฉันจะพนันกับแมนนี่อยู่ในนั้นจากนั้น"เขาศึกษาหลุมสำหรับครู่แล้ว เริ่มที่จะผลักดันสิ่งสกปรกมากับด้านข้างของขาของเขา Growl ป่าเถื่อนปั่นรอบเขา Tularecito มาชาร์จลงเขา กระโจนเช่นกบในขายาว และควงพลั่วของเขาเช่นคลับเมื่อ Jimmie Munroe มาเรียกพ่ออาหารเช้า เขาพบเขานอนอยู่บนกองดิน เขามีเลือดออกที่ปากและหน้าผาก Shovelfuls ของดินมาเดินทางออกจากหลุมJimmie คิดว่า คนที่ฆ่าบิดา และถูกเตรียมฝังเขา เขาเรียกบ้านในเกมส์ของก่อการร้าย และโทรศัพท์เรียกวงของเพื่อนบ้านผู้ชายครึ่งหก crept ขึ้นในหลุม Tularecito ต่อสู้เช่นสิงห์ได้รับบาดเจ็บ และจัดของเขาจนกว่าพวกเขาหลงเขาบนหัวด้วยพลั่วของเขาเอง แล้วก็ติดเขา และเขาใช้ในการติดคุกคณะแพทย์ตรวจสอบเด็กในลิ เมื่อแพทย์ถามเขา ยิ้ม blandly ที่พวกเขาและไม่ได้ตอบไม่ เมซแฟรงคลินบอกว่า คณะอะไรที่เขารู้ และขอของเขา"จริง ๆ ไม่มัน นายเมซ ผู้พิพากษากล่าวในที่สุด "คุณบอกว่า เขาเป็นเด็กดี เพียงแค่เมื่อวานนี้ เขาพยายามที่จะฆ่าคน คุณต้องดูว่า เราไม่ให้เขาไปหลวม ไม่ช้าก็เร็วเขาจะประสบความสำเร็จในการฆ่าคน"หลังจากบริษัทฯ โดยย่อ เขามุ่งมั่น Tularecito ลี้ภัยสำหรับอาชญากรบ้าที่แน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แปรงหยุดที่ขอบของหุบเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ และสวนผลไม้ที่เกิดขึ้นของ เป็นต้นไม้ที่มีใบหนา,
และที่ดินเพาะปลูกอย่างประณีต มันเป็นสวนผลไม้เบิร์ตมันโร บ่อยครั้งเมื่อที่ดินที่ถูกทิ้งร้างและผีขี่ม้า
Tularecito ได้มาที่นี่ในเวลากลางคืนจะนอนบนพื้นดินใต้ต้นไม้และรับดาวด้วยมืออ่อนโยน.
ขณะที่เขาเดินเข้าไปในสวนผลไม้เขารู้ว่าเขากำลังใกล้บ้าน เขาไม่สามารถได้ยินพวกเขา แต่เขารู้ว่า
พวกโนมส์อยู่ใกล้ . กว่าและมากกว่าที่เขาเรียกว่าให้พวกเขา แต่พวกเขาไม่ได้มา
"บางทีพวกเขาไม่ชอบแสงจันทร์" เขากล่าว.
ที่เท้าของต้นไม้พีชขนาดใหญ่ที่เขาขุดหลุมของเขา - สามฟุตและลึกมาก คืนทั้งหมดที่เขาทำงานที่มัน
หยุดที่จะฟังสักครู่แล้วขุดลึกและลึกเข้าไปในแผ่นดินเย็น แม้ว่าเขาจะได้ยินอะไรเขาเป็น
บวกว่าเขากำลังใกล้พวกเขา เฉพาะเมื่อกลางวันมาเขาก็ไม่ยอมแพ้และออกเป็นพุ่มไม้เพื่อการนอนหลับ.
ในช่วงสายเบิร์ตมันโรเดินออกไปดูที่กับดักหมาป่าและพบหลุมที่เท้าของต้นไม้ "สิ่งที่
ปีศาจ! "เขากล่าว "เด็กบางคนต้องได้รับการขุดอุโมงค์ นั่นคืออันตราย! มันจะอยู่ในถ้ำที่พวกเขาหรือคน
จะตกอยู่ในมันและได้รับบาดเจ็บ. "เขาเดินกลับไปที่บ้านมีพลั่วและเต็มไปหลุม.
"แมนนี่" เขากล่าวกับเด็กผู้ชายที่อายุน้อยที่สุดของเขา "สวรรค์คุณ 'T รับการขุดในสวนผลไม้มีคุณ? "
"เอ่อ-เอ่อ!" แมนนี่กล่าวว่า.
"ดีคุณไม่ทราบว่าใครมี?"
"เอ่อ-เอ่อ!" แมนนี่กล่าวว่า.
"ดีคนขุดหลุมลึกออกมี . มันอันตราย คุณบอกเด็ก ๆ ไม่ได้ที่จะขุดหรือพวกเขาจะได้รับการยุบ. "
มืดมา Tularecito เดินออกจากแปรงที่จะขุดในหลุมของเขาอีกครั้ง เมื่อเขาพบว่ามันเต็มไปขึ้นเขา
คำรามทารุณ แต่แล้วความคิดของเขาเปลี่ยนไปและเขาหัวเราะ "คนที่อยู่ที่นี่" เขากล่าวอย่างมีความสุข "พวกเขาไม่ได้
รู้ว่าใครมันเป็นและพวกเขาก็กลัว พวกเขาเต็มไปหลุมวิธีที่หนูไม่ คราวนี้ฉันจะซ่อนและเมื่อ
พวกเขามาเพื่อเติมเต็มหลุมที่ฉันจะบอกพวกเขาว่าผมเป็นใคร จากนั้นพวกเขาจะรักฉัน. "
และ Tularecito ขุดหลุมและทำมันมีความลึกกว่าก่อนเพราะมากของสิ่งสกปรกหลวม เพียง
ก่อนที่เวลากลางวันเขาเกษียณเป็นแปรงที่ขอบของสวนผลไม้และวางลงไปดู.
มันโรเบิร์ตเดินออกมาก่อนอาหารเช้าไปดูที่กับดักของเขาอีกครั้งและอีกครั้งที่เขาพบหลุมเปิด "เล็ก ๆ น้อย ๆ
ปีศาจ! "เขาร้อง "พวกเขากำลังทำให้มันขึ้นที่พวกเขา? ฉันจะเดิมพันแมนนี่ที่อยู่ในนั้นหลังจากทั้งหมด. "
เขาเรียนรูสักครู่และจากนั้นก็เริ่มที่จะผลักดันสิ่งสกปรกเข้าไปในกับด้านข้างของเท้าของเขา คำรามดุร้าย
ปั่นเขาไปรอบ ๆ Tularecito มาชาร์จลงเมื่อเขากระโดดเหมือนกบในขายาวของเขาและแกว่งจอบของเขา
เช่นศูนย์.
เมื่อจิมมี่โรมาที่จะเรียกพ่อของเขาที่จะเช้าเขาพบว่าเขานอนอยู่บนกองสิ่งสกปรก เขาเป็นคนที่มีเลือดออก
ที่ปากและหน้าผาก shovelfuls ของสิ่งสกปรกมาบินออกจากหลุม.
จิมมี่คิดว่าใครบางคนฆ่าพ่อของเขาและได้รับพร้อมที่จะฝังศพเขา เขาวิ่งไปที่บ้านในความบ้าของ
ความหวาดกลัวและโทรศัพท์เรียกกลุ่มเพื่อนบ้าน.
ครึ่งโหลผู้ชายพุ่งขึ้นไปบนหลุม Tularecito ต่อสู้เหมือนสิงโตที่ได้รับบาดเจ็บและถือของตัวเองจนกว่าพวกเขาจะหลง
หัวเขาด้วยพลั่วของเขาเอง แล้วพวกเขาก็ผูกเขาขึ้นมาและเอาเขาเข้าไปในคุก.
ในซาลีนาส, คณะกรรมการการแพทย์ตรวจสอบเด็ก เมื่อแพทย์ถามเขาคำถามเขายิ้มอย่างสุภาพที่พวกเขา
และไม่ได้ตอบ แฟรงคลินโกเมซบอกคณะกรรมการสิ่งที่เขารู้และถามความดูแลของเขา.
"จริงๆเราไม่สามารถทำมันได้นายโกเมซ" ผู้พิพากษากล่าวในที่สุด "คุณบอกว่าเขาเป็นเด็กดี เมื่อวานนี้เพียงเขาพยายามที่จะ
ฆ่าคน คุณต้องดูว่าเราไม่สามารถปล่อยให้เขาไปหลวม ไม่ช้าก็เร็วเขาจะประสบความสำเร็จในการฆ่าคน. "
หลังจากการพิจารณาระยะสั้นเขามุ่งมั่นที่จะลี้ภัย Tularecito สำหรับความผิดทางอาญาที่บ้าปา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แปรงหยุดที่ขอบของหุบเขาเล็ก ๆน้อย ๆและสวนผลไม้ เอาสถานที่ ต้นไม้หนาด้วยใบ
และที่ดินปลูกอย่างประณีต นั่นเบิร์ตมันโร ออชาร์ด มักจะ , เมื่อที่ดินถูกทิ้งร้างและผีขี่
ทูลารีซิโตมาที่นี่ , ในคืนที่ต้องนอนบนพื้นดินใต้ต้นไม้และเก็บดาวกับนิ้วมือที่อ่อนโยน
ตอนที่เขาเดินเข้าไปในสวนผลไม้เขารู้ว่าเขากำลังจะกลับบ้าน เขาไม่อาจได้ยิน แต่เขารู้ว่า
ตัวโนมใกล้ กว่าและมากกว่าที่เขาเรียกให้พวกเขา แต่พวกเขาไม่ได้มา .
" บางทีพวกเขาไม่ชอบแสงจันทร์ , " เขากล่าว .
ที่เท้าของพีชขนาดใหญ่ เขาขุดหลุมของเขาและสามฟุต และลึกมาก ทั้งคืน เขาทำมัน
หยุดฟังสักครู่แล้วขุดลึกและลึกเข้าไปในแผ่นดินเย็นแม้ว่าเขาจะไม่ได้ยิน เขา
บวกเขาใกล้เขา เมื่อกลางวันมาเขาให้ขึ้นและเกษียณในพุ่มนอน .
ใน midmorning เบิร์ตมันโรเดินออกมาดู โคโยตี้ กับดัก และพบหลุมที่เท้าของต้นไม้ " อะไรนะ
ปีศาจ ! " เขากล่าวว่า " เด็กบางคนต้องมีการขุดอุโมงค์ มันอันตรายนะ ! มันจะถ้ำบนเขา หรือบางคน
จะตกและเจ็บตัว เขาเดินกลับเข้าบ้าน มีพลั่ว และเต็มไปด้วยหลุม .
" แมนนี่ " เขากล่าวกับลูกชายคนสุดท้องของเขา " คุณยังไม่ได้ขุดอยู่ในสวนผลไม้ ใช่ไหม ? "
" เอ่อ . . . " บอกว่า . .
" อืม , คุณรู้ว่าใครได้ ? "
" เอ่อ . . . " บอกว่า . .
" อืม , มีคนขุดหลุมลึกนั้น มันอันตราย คุณบอกพวกไม่ขุด หรือพวกเขาจะพัง "
.มืดมาทูลารีซิโตเดินออกจากแปรงขุดหลุมของเขาอีกครั้ง เมื่อเขาพบมันเต็ม เขา
คำรามอย่างทารุณ แต่แล้วความคิดของเขาเปลี่ยนไปและเขาก็หัวเราะออกมา " คนที่นี่ " เขากล่าวอย่างมีความสุข " พวกเขาไม่ได้
รู้มั้ยว่าเป็นใคร และพวกเขาก็หวาดกลัวด้วย พวกเขาเติมเต็มหลุมที่หนูทำ คราวนี้ฉันจะซ่อน และเมื่อ
พวกเขามาเติมหลุมฉันจะบอกพวกเขาว่าฉันเป็นใคร จากนั้นพวกเขาจะรักฉัน "
ทูลารีซิโตและขุดหลุมให้ลึกมาก กว่า เดิม เพราะส่วนมากเป็นดินหลวม แค่
ก่อนสว่าง เขาเกษียณในแปรงที่ขอบของสวนผลไม้และนอนดู
เบิร์ตมันโรเดินออกมาก่อน อาหารเช้าดูกับดักของเขาอีกครั้งและอีกครั้งเขาก็พบรูเปิด " ปีศาจน้อย
! " เขาร้องขึ้น" พวกเขากำลังทำให้มันขึ้นเป็น ? ฉันพนันได้เลยว่าแมนนี่มันหลังจากทั้งหมด . "
เขาเรียนรูสำหรับสักครู่และจากนั้นเริ่มที่จะผลักดันสิ่งสกปรกลงไปกับด้านข้างของเท้า เป็นเสียงคำรามดุร้าย
ปั่นเขาไปรอบ ๆ ทูลารีซิโตมาชาร์จลงเมื่อเขากระโดดเหมือนกบ บนขาเขายาว และควงจอบของเขา

ชอบสโมสร เมื่อจิมมี่มันโรมาโทรหาพ่อ อาหารเช้าเขาพบว่าเขานอนอยู่บนกองดิน เลือดเขาไหล
ที่ ปาก และหน้าผาก shovelfuls ดินมาบินออกจากหลุม
จิมมี่ คิดว่าคนที่ได้ฆ่าพ่อของเขา และพร้อมจะฝังเขา เขาวิ่งกลับบ้านในความบ้าของ
ความหวาดกลัว และโทรศัพท์เรียกวงดนตรีเพื่อนบ้าน .
ครึ่งโหลผู้ชายคลานขึ้นบนหลุม ทูลารีซิโตต่อสู้เหมือนสิงโตบาดเจ็บและถือของตัวเองจนกว่าพวกเขาจะหลง
หัวเขาด้วยพลั่วของเขาเอง แล้วพวกเขามัดเขาไว้ แล้วเอาเขาเข้าคุก
ในซาลินาส , คณะแพทย์ตรวจเด็ก ตอนหมอถามคำถาม เขายิ้ม blandly นั้น
และไม่ตอบ แฟรงคลิน โกเมซได้บอกคณะกรรมการว่าเขารู้ และขอให้อยู่ในความคุ้มครองของพระองค์ .
" เราทำไม่ได้จริง ๆคุณ โกเมซ " ผู้พิพากษากล่าวในที่สุด