Because Meng Hao was staring in sho

Because Meng Hao was staring in shock, he didn’t notice that at some point, the parrot had stuck its head out of the bag of holding and was looking intoxicatedly at the gray eagle. Suddenly, it transformed into a black streak of light that shot out at top speed.

Back in the palace, Patriarch Reliance’s Divine Sense was still in the gray eagle, controlling it as it flew off into the distance. “You little bastard! The Patriarch has lived for years and years, and you want to try to compete with me? Let’s see what reason you can come up with to stay now! Hahaha! The Patriarch is… huh? Ahh? AAGGHHH!!” In the midst of his complacency and laughter, he suddenly shuddered, and his eyes went wide with disbelief.

He could clearly see the black beam of light shooting out from Meng Hao’s bag of holding. Then, the black shadow shot through the air to penetrate the rear end of the gray eagle.

“What… what is it doing?” said Patriarch Reliance, trembling.

The gray eagle shook. It was illusory, after all, so it twisted and then transformed into countless dots of glittering light that spread out in all directions.

A tremor ran through Patriarch Reliance and he stared blankly. Because his Divine Sense had been inside the gray eagle, everything that had happened just now… he had also experienced.

His face was filled with disbelief, but it only took a moment for him to react. His eyes went wide and were shot with blood as he lifted his head up and roared.

“You, you, you… you actually….

“Ridiculous! You actually….

“AAAAAGGGHHHHHHHHHHH!” After understanding exactly what had happened, Patriarch Reliance was filled with unspeakable, unprecedented rage and madness.

All of the the lands of Saint’s Island shook, and enormous waves rolled out across the sea. The faces of all the Cultivators on the island flickered as they wonder what had just transpired.

Meng Hao was also a bit frightened. When he saw the parrot returning, that intoxicated look on its face, his scalp went numb.

“Damned bird,” he thought, taking a deep breath. “It… it actually did… it did Patriarch Reliance?” The parrot’s expression was one of deep emotion as it returned. Everything that had happened completely exceeded Meng Hao’s imagination.

The parrot still seemed to be savoring the aftertaste of what had just occurred. As it returned, Meng Hao could hear it muttering.

“Strange. How come it couldn’t handle being done? I barely started and it disappeared?”

Meng Hao grabbed the parrot and violently threw it into his bag of holding. Then he smiled wryly and collected up the Spirit Fruit. He quickly popped it into his mouth, then transformed into a beam of light and shot up into the air.

“What’s going on in this place!” he yelled loudly. “I can’t stay here!” He immediately shot off into the distance. Even as he did, the area he had just been in collapsed into a huge crater.

The ground trembled and shook, and huge waves surged across the sea. Patriarch Reliance was completely in a rage; his fury was burning to a shocking level. Although he couldn’t do anything to Meng Hao, he still couldn’t accept such humiliation. He was just on the verge of revealing his true self to swallow up the parrot, when Guyiding Tri’rain came running over. She grabbed Patriarch Reliance’s arm.

“Patriarch, calm down!” she said. “Think about what’s most important!”

“Go away! The Patriarch is gonna go all out with this guy!” Patriarch Reliance took a few steps forward. A rumbling sound filled the air as the palace opened up to reveal the lands of Saint’s Island stretching out below.

“Patriarch, think three times before you act!” urged Guyiding Tri’rain. “Meng Hao’s already gone! If you reveal yourself now, you’ll undo all your previous hard work!”

Patriarch Reliance stopped in place with his foot in the air. Veins bulged out on his face, and his entire person resembled a volcano that might erupt at any moment. His face twisted with struggle; on one hand, he was thinking about the happiness he could enjoy in the future. At the same time, he was thinking about the revenge that needed to be exacted for what the parrot had done to him.

In the midst of his struggle, he stomped his foot down. Forcing himself to endure everything, his body trembled and his head seemed about to explode. Clearly, his restraint had reached its very limits.

Patriarch Reliance could feel an indescribable fire burning inside of him. He felt as if he had to find someone to beat up to vent the rage and toxic anger that raged in his heart.

As he forced himself to continue to be patient, Saint’s Island ceased trembling, and the sea returned to calmness. Meng Hao transformed into a beam of light that shot through the air. His face was unsightly, but his internal injuries were now healing at a shockingly fast rate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะเม้งเฮาถูกจ้องมองด้วยความตกใจเขาไม่ได้แจ้งให้ทราบว่าในบางจุดที่นกแก้วได้ติดหัวของมันออกจากถุงของการถือครองและกำลังมองหา intoxicatedly ที่นกอินทรีสีเทา ทันใดนั้นก็กลายเป็นสีดำแนวของแสงที่ยิงออกมาที่ความเร็วสูงสุด. ย้อนกลับไปในพระราชวังพระสังฆราชพึ่งพระเจ้าของความรู้สึกยังคงอยู่ในนกอินทรีสีเทาควบคุมมันขณะที่มันบินออกไปไกล "คุณไอ้น้อย! พระสังฆราชได้อาศัยอยู่มานานหลายปีและปีและคุณต้องการที่จะพยายามที่จะแข่งขันกับผมได้ไหม ลองดูว่าเหตุผลที่คุณสามารถมากับที่จะอยู่ในขณะนี้! ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! พระสังฆราชคือ ... ฮะ? อ่า? AAGGHHH !! "ในท่ามกลางความพึงพอใจและเสียงหัวเราะของเขาเขาก็สั่นและตาของเขาไปกว้างกับการปฏิเสธศรัทธา. เขาอย่างชัดเจนสามารถมองเห็นลำแสงสีดำของการยิงแสงออกมาจากกระเป๋าเม้ง Hao การถือหุ้น จากนั้นเงาสีดำยิงผ่านอากาศที่จะเจาะปลายด้านหลังของนกอินทรีสีเทา. "มีอะไร ... มันคืออะไรทำ?" กล่าวว่าพระสังฆราชพึ่งสั่น. นกอินทรีสีเทาส่าย มันเป็นภาพลวงตาหลังจากทั้งหมดจึงบิดแล้วกลายเป็นจุดนับไม่ถ้วนของอร่ามแสงที่กระจายออกไปในทุกทิศทุกทาง. สั่นสะเทือนวิ่งผ่านสังฆราชพึ่งและเขาจ้อง blankly เพราะความรู้สึกของพระเจ้าของเขาได้รับภายในนกอินทรีสีเทาทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพียงแค่ตอนนี้ ... เขาเคยมีประสบการณ์ยัง. ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ แต่มันเอาช่วงเวลาสำหรับเขาที่จะตอบสนอง ดวงตาของเขาไปกว้างและถูกยิงด้วยเลือดในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นและคำราม. "คุณคุณคุณ ... คุณจริง ... . " ไร้สาระ! คุณจริง ... . "AAAAAGGGHHHHHHHHHHH!" หลังจากการทำความเข้าใจว่าสิ่งที่เคยเกิดขึ้นสังฆราชพึ่งเต็มไปด้วยความเลวความโกรธเป็นประวัติการณ์และบ้า. ทั้งหมดของดินแดนแห่งเกาะเซนต์สั่นและคลื่นมหาศาลรีดออกข้ามทะเล ใบหน้าของคราดทั้งหมดบนเกาะ flickered ขณะที่พวกเขาสงสัยว่าสิ่งที่ได้ transpired เพียง. เม้งเฮาก็รู้สึกกลัว เมื่อเขาเห็นนกแก้วกลับมาที่มีลักษณะมึนเมาบนใบหน้าของหนังศีรษะของเขาไปชา. "ไอ้นก" เขาคิดว่าการหายใจเข้าลึก ๆ "มัน ... มันไม่จริง ... มันก็พึ่งพระสังฆราช?" การแสดงออกของนกแก้วเป็นหนึ่งของอารมณ์ความรู้สึกลึกที่สุดเท่าที่มันกลับมา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์เกินจินตนาการของเม้งเฮา. นกแก้วยังคงลำบากที่จะลิ้มรสของสิ่งที่ได้เกิดขึ้นเพียง ในขณะที่มันกลับมาเม้งเฮาจะได้ยินมันบ่น. "แปลก มาได้อย่างไรมันจะได้จัดการถูกทำ? ฉันเพิ่งจะเริ่มต้นและมันหายไป? " เม้งเฮาคว้านกแก้วและรุนแรงโยนมันลงไปในกระเป๋าของเขาในการถือครอง แล้วเขาก็ยิ้มถึงคราวและรวบรวมผลไม้พระวิญญาณ เขารีบโผล่มันเข้าไปในปากของเขาแล้วกลายเป็นลำแสงและยิงขึ้นไปในอากาศ. "สิ่งที่เกิดขึ้นในสถานที่แห่งนี้!" เขาตะโกนเสียงดัง "ฉันไม่สามารถอยู่ที่นี่!" ทันทีที่เขายิงออกไปไกล แม้ในขณะที่เขาทำในพื้นที่ที่เขาได้รับเพียงแค่ในทรุดลงปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่. พื้นดินสั่นสะเทือนและหวั่นไหวและคลื่นขนาดใหญ่เพิ่มขึ้นข้ามทะเล พระสังฆราชพึ่งได้อย่างสมบูรณ์ด้วยความโกรธ; ความโกรธของเขาถูกเผาไหม้ให้อยู่ในระดับที่น่าตกใจ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถทำอะไรเพื่อเม้งเฮาเขาก็ยังคงไม่อาจยอมรับความอัปยศอดสูเช่น เขาเป็นเพียงหมิ่นเผยให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเขาที่จะกลืนนกแก้วเมื่อ Guyiding Tri'rain มาทำงานมากกว่า เธอคว้าแขนของพระสังฆราชพึ่ง. "พระสังฆราชสงบลง!" เธอกล่าว "คิดเกี่ยวกับสิ่งที่สำคัญที่สุด!" "ไปให้พ้น! พระสังฆราชคือ gonna ออกไปทั้งหมดกับผู้ชายคนนี้! "พระสังฆราชพึ่งเอาไม่กี่ขั้นตอนไปข้างหน้า เสียงกระหึ่มเต็มไปด้วยอากาศเป็นพระราชวังเปิดขึ้นเผยให้เห็นดินแดนแห่งเกาะนักบุญยืดออกด้านล่าง. "พระสังฆราชคิดว่าสามครั้งก่อนที่จะดำเนิน!" กระตุ้น Guyiding Tri'rain "เม้งเฮาหายไปแล้ว! หากคุณเปิดเผยตัวเองตอนนี้คุณจะยกเลิกการทำงานของคุณก่อนหน้านี้! " พระสังฆราชพึ่งหยุดในสถานที่ที่มีเท้าของเขาในอากาศ หลอดเลือดดำโป่งออกมาบนใบหน้าของเขาและคนของเขาคล้ายกับภูเขาไฟที่อาจปะทุขึ้นในขณะใด ๆ ใบหน้าของเขาบิดกับการต่อสู้; บนมือข้างหนึ่งเขาคิดเกี่ยวกับความสุขที่เขาจะได้เพลิดเพลินไปกับการในอนาคต ในขณะเดียวกันเขาก็คิดเกี่ยวกับการแก้แค้นที่จะต้องไขว่คว้าสำหรับสิ่งที่นกแก้วได้ทำกับเขา. ในท่ามกลางการต่อสู้ของเขาที่เขากระทืบเท้าของเขาลง บังคับให้ตัวเองต้องทนทุกสิ่งที่ร่างกายของเขาสั่นสะท้านและหัวของเขาดูเหมือนจะระเบิด เห็นได้ชัดว่ายับยั้งชั่งใจของเขาได้มาถึงขีด จำกัด มาก. พระสังฆราชพึ่งจะรู้สึกสุดจะพรรณนาไฟเผาไหม้ภายในของเขา เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้ไปหาคนที่จะตีขึ้นเพื่อระบายความโกรธและความโกรธพิษที่โหมกระหน่ำในหัวใจของเขา. ในขณะที่เขาบังคับตัวเองจะยังคงเป็นผู้ป่วย, เกาะเซนต์หยุดตัวสั่นและทะเลกลับไปสงบ เม้งเฮากลายเป็นลำแสงที่ยิงผ่านอากาศ ใบหน้าของเขาไม่น่าดู แต่บาดเจ็บภายในของเขาได้ในขณะนี้การรักษาในอัตราที่รวดเร็วอย่างน่างงงวย