In this beautifully crafted, arrest

In this beautifully crafted, arresting, and exciting study, Christina Klein explains how the producers of American middlebrow culture, through their work, writings, and institutions, presented Asia to their domestic audience in the years from 1945, when U.S. power in the region expanded enormously with the victory in World War II, to 1961, when preoccupation with the Vietnam War was just starting to overshadow all other dimensions of U.S. involvement there. With a great deal seemingly at stake as the United States began to confront the ideological threat of Communism, the willingness of ordinary U.S. citizens to accept extensive U.S. engagement in Asia became a key issue for those who feared that indifference could pave the way for further geopolitical setbacks (pp. 27–28). Events in China from 1949 on were a powerful spur to this kind of thinking. The result was an official and unofficial effort at what Klein terms "sentimental education" designed to bridge the apparent differences between East and West and to warn Americans that manifestations of coercion, racism, or attempted domination would gravely alienate the peoples of non-Communist Asia, most of whom were just emerging from the shadow of formal colonialism. Winning the allegiance of others in the Cold War was a "sentimental formulation, grounded in the fear of loss and the desire for connection" (pp. 43–44). Klein looks at numerous types of middlebrow culture: mass-circulation periodicals such as Reader's Digest and Saturday Review; the bestselling political novel The Ugly American, by William J. Lederer and Eugene Burdick, describing the weaknesses of U.S. foreign policy in Southeast Asia; Thomas A. Dooley's accounts of his medical work in Laos; James A. Michener's short stories, travel essays, and novels; and a trio of (political) musicals by Richard Rodgers and Oscar Hammerstein, South Pacific, The King and I, and Flower Drum Song. As Klein highlights throughout, the subject of these enormously popular texts and narratives was not so much Asians themselves but the many Americans who were coming to live, work, and travel in the region. The cultural producers hoped that the presentation of these accounts to the American public would help to promote feelings of sympathy that would overcome entrenched U.S. racism and advance the goals of U.S. policy in Asia (and, not least, reinforce support for the foreign aid program).

Central to Klein's analysis is a finely drawn challenge to Edward W. Said's Orientalism (New York: Pantheon, 1978). She argues that the early twentieth-century refutation of scientifically determined biological racism, and the rise of the Boasian notion of cultural difference, had a major impact on postwar U.S. representations of Asia. With the United States able to project itself as the home of ethnic, religious, and racial diversity, tolerance, and inclusion (regardless of the reality), it was possible to reach out to peoples across the cultural divide to establish ties and feelings of solidarity that would underpin political alliances and provide a more positive message than the bland injunctions of anti-Communism. Hence, alongside the familiar idea of containment, Klein advances the notion of parallel "imaginary of integration." The U.S. purpose (and self-image) became one of forging intellectual and emotional bonds with the peoples of Asia and Africa in relationships based on exchange, in contrast to the exploitation associated with imperialism (p. 23). The process of middlebrow education that Klein presents is reciprocal. Asians learned about Western culture, technology, and values from the Americans in their midst, and Americans were induced to reach beyond their parochial backgrounds by understanding that they had much in common with peoples thousands of miles beyond their shores. The idea, as a U.S. State Department official memorably put it in 1957, was to give Americans an "education for overseasmanship" (p. 21) that made them sensitive to the needs of newly independent Asian countries, thus counteracting the overbearing and destructive stereotypes portrayed in The Ugly American. Klein does not seek to overstate her case by claiming that the texts she explores either determined or reflected U.S. foreign policy in Asia. Instead, she maintains that they were "the cultural space in which the ideologies undergirding...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในนี้สร้างขึ้นมาอย่างสวยงาม จับกุม และการศึกษาที่น่าตื่นเต้น คริสติน่า ไคลน์ อธิบาย ว่า ผู้ผลิตของวัฒนธรรมสามัญอเมริกัน ผ่านการทำงานของสถาบัน และงานเขียน และนำเสนอกับผู้ชมในประเทศเอเชียในปี 2488 เมื่อสหรัฐอเมริกาพลังงานในภูมิภาคขยายตัวอย่างมากกับชัยชนะในสงครามโลกครั้งที่สอง , 1961 ,เมื่อเข้าไปด้วย สงคราม เวียดนามเพิ่งจะบดบังมิติอื่น ๆของการมีส่วนร่วมของสหรัฐอเมริกามี ที่มีการจัดการที่ดีที่ดูเหมือนเดิมพันเป็นสหรัฐอเมริกาเริ่มที่จะเผชิญหน้ากับภัยคุกคามทางอุดมการณ์ของลัทธิคอมมิวนิสต์ ความเต็มใจของพลเมืองสหรัฐอเมริกายอมรับอย่างธรรมดาหมั้นในเอเชียได้กลายเป็นปัญหาสำคัญสำหรับผู้ที่กลัวว่าไม่สนใจจะปูทางสำหรับต่อความพ่ายแพ้ทางการเมือง ( pp . 27 - 28 ) เหตุการณ์ในประเทศจีนจาก 2492 เมื่อถูกกระตุ้นที่มีประสิทธิภาพในชนิดนี้ของการคิดผลที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการ ความพยายามในสิ่งที่ไคลน์เงื่อนไข " อารมณ์การศึกษา " ที่ออกแบบมาเพื่อเชื่อมความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างตะวันออกและตะวันตก และเตือนคนอเมริกันว่า อาการของการ เหยียดผิว หรือพยายามครอบงำประชาชน ผู้โอนจะไม่ใช่คอมมิวนิสต์เอเชียส่วนใหญ่ที่เพิ่งพ้นจากเงาของลัทธิอาณานิคมอย่างเป็นทางการการชนะความจงรักภักดีของผู้อื่นในสงครามเย็นคือ " การเห็นอกเห็นใจ กักบริเวณในความกลัวของการสูญเสียและความปรารถนาสำหรับการเชื่อมต่อ " ( pp . 43 - 44 ) ไคลน์มองหลายประเภทของวัฒนธรรมสามัญ : มวลหมุนเวียนวารสารเช่นย่อยของผู้อ่านและตรวจสอบวันเสาร์ ; การเมืองนวนิยายขายดีน่าเกลียดอเมริกัน , โดยวิลเลียมเจเลเดอเรอร์ และ ยูจีน เบอร์ดิก ,ที่อธิบายถึงจุดอ่อนของนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกาในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ; Thomas A . ดูลีย์บัญชีงานทางการแพทย์ของเขาในลาว คือ เจมส์ มิชเนอร์เรื่องสั้น นวนิยาย บทความ ท่องเที่ยว และ และทั้งสามคน ( การเมือง ) เพลงโดยริชาร์ด ร็อดเจอร์ส และ ออสการ์ แฮมเมอร์สไตน์ , แปซิฟิกใต้ , กษัตริย์และฉัน , เพลงกลองดอกไม้ เป็น Klein ไฮไลท์ตลอดเรื่องของข้อความที่ได้รับความนิยมอย่างมาก เหล่านี้ และ เรื่องเล่าก็ไม่มากด้วยตัวเองแต่หลายคนอเมริกันที่กำลังใช้ชีวิต ทำงาน และท่องเที่ยวในภูมิภาค ผู้ผลิตวัฒนธรรมหวังว่าการนำเสนอของบัญชีเหล่านี้ให้ประชาชนชาวอเมริกันจะช่วยส่งเสริมความรู้สึกของความเห็นอกเห็นใจที่จะเอาชนะน่าเหยียดเชื้อชาติสหรัฐอเมริกาและก้าวหน้าเป้าหมายของสหรัฐฯนโยบายในเอเชีย ( และไม่ใช่น้อย เสริมสนับสนุนโครงการความช่วยเหลือจากต่างประเทศ )

กลางคืนการวิเคราะห์คือวาด Edward W . กล่าวว่า ความละเอียดของตะวันออก ( นิวยอร์ก : PANTHEON , 1978 ) เธอแย้งว่า ช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบอย่างมุ่งมั่นพิสูจน์ของชนชาติทางชีวภาพ และการเพิ่มขึ้นของโบแ เซี่ยนความคิดของความแตกต่างทางวัฒนธรรม , มีผลกระทบที่สำคัญในสงครามสหรัฐฯเป็นตัวแทนของเอเชีย กับประเทศสหรัฐอเมริกาสามารถโครงการตัวเองเป็นหน้าแรกของเชื้อชาติ ศาสนา เชื้อชาติและความหลากหลาย ความอดทน และการรวม ( โดยไม่คำนึงถึงความเป็นจริง )มันเป็นไปได้ที่จะเข้าถึงประชาชนข้ามวัฒนธรรมแบ่งเพื่อสร้างความสัมพันธ์และความรู้สึกของความสามัคคีที่หนุนพันธมิตรทางการเมือง และให้ข้อความที่เป็นบวกมากกว่าคำสอนธรรมดาของการต่อต้านลัทธิคอมมิวนิสต์ ดังนั้น พร้อมกับความคิดที่คุ้นเคยของการแก้ไข ไคลน์ ความก้าวหน้าของแนวคิดคู่ขนาน " ในจินตนาการของการรวม " .วัตถุประสงค์ ( self-image ) เป็นหนึ่งในการปลอมพันธบัตรทางปัญญาและอารมณ์กับชาวเอเชีย และแอฟริกา ในความสัมพันธ์ตามตรา ตรงกันข้ามกับการใช้ประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับลัทธิจักรวรรดินิยม ( 23 หน้า ) กระบวนการของสามัญการศึกษาที่ไคลน์เสนอเป็นส่วนกลับ เรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมชาวเอเชีย ตะวันตก เทคโนโลยี และค่านิยมจากคนอเมริกันในท่ามกลางของพวกเขาและชาวอเมริกันถูกชักนำไปนอกเหนือจากศาสนาพื้นหลังโดยความเข้าใจที่พวกเขามีมากเหมือนกันกับผู้คนหลายพันไมล์นอกชายฝั่งของพวกเขา ความคิด , เป็นสหรัฐอเมริการัฐแผนกเป็นทางการการจดจำใส่ไว้ใน 1957 , เพื่อให้คนอเมริกัน " การศึกษาเพื่อ overseasmanship " ( 21 หน้า ) ที่ทำให้พวกเขามีความไวต่อความต้องการของอิสระใหม่เอเชียดังนั้น counteracting หยิ่งยโส และทำลายภาพพจน์ที่ปรากฎในหน้าของอเมริกา ไคลน์ไม่แสวงหากล่าวเกินจริงกรณีของเธอ โดยอ้างว่า ข้อความที่เธอพิจารณาให้พิจารณา หรือให้นโยบายต่างประเทศสหรัฐในเอเชีย แต่เธอยังคงยืนยันว่าพวกเขาเป็น " พื้นที่ทางวัฒนธรรมที่ undergirding
อุดมการณ์ . . . . . . .