Drip… drip….Faint but intense crack

Drip… drip….

Faint but intense cracking sounds could be heard, emanating from Yun Che’s skin, blood vessels and bones. The skin on his face, arms, and body… were slowly being filled with cracks. Blood oozed out of the cracks. Over a few breaths of time, his face began to fill with similar narrow cracks. It looked like parched, dry earth… beneath his clothes, cracks covered the rest of his body. Beneath his skin, his blood vessels and bones also seemed to be splitting apart.

Using the Burning Heart in a normal situation was dangerous enough. But to use it in a weakened state was even worse. Yun Che had predicted that something like this would happen. The three moves he had made after using Burning Heart had completely sapped him of all energy and will. Perhaps it would turn out to be his final blaze of glory before dying.

Ba-thump….

Yun Che’s left arm went limp and Little Fairy dropped to the ground. Then, Yun Che fell flat onto the ground, unmoving. He didn’t even have a chance to utter a single word to Little Fairy.

“Yun Che… Yun Che… Yun Che!!”

Chu Yuechan’s cried out as loud as she could and reached out to touch him with her right arm, the only arm she could move. However, she was simply too weak. The half pace that existed between them was a gap too far to cross. She looked at Yun Che, who laid there motionless, hemorrhaging blood, and her heart began to throb with pain…. It was a pain she had never felt before, mixed with a deep dread —— dread that Yun Che might die.
Before she realized what was happening, her vision began to grown blurry. This fact filled her mind with numbness and confusion, because… she was crying. Dozens of years had passed in which she never imagined that she would cry, especially not for a man so beneath her. What was unfamiliar, were not only her uncontrollable tears, nor the unbearable pain which stabbed into her heart like an arrow, but also deep fear.

Here she was, crying. She didn’t know why she was crying, or why she felt pain, or why she was scared…. She began to weep; great billowing waves of weeping that she couldn’t prevent, and couldn’t stop.

“Yun Che… Yun Che!” she cried with a voice filled with helplessness and sorrow.

Boom!!

Her shouts did not provoke any response from Yun Che. However, over at the base of the mountain, the sounds of crumbling rocks suddenly sounded out. The Stone Dragon General suddenly emerged from the pile of rubble. Debris showered off its body as it stood up once more.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Drip… drip….Faint but intense cracking sounds could be heard, emanating from Yun Che’s skin, blood vessels and bones. The skin on his face, arms, and body… were slowly being filled with cracks. Blood oozed out of the cracks. Over a few breaths of time, his face began to fill with similar narrow cracks. It looked like parched, dry earth… beneath his clothes, cracks covered the rest of his body. Beneath his skin, his blood vessels and bones also seemed to be splitting apart.Using the Burning Heart in a normal situation was dangerous enough. But to use it in a weakened state was even worse. Yun Che had predicted that something like this would happen. The three moves he had made after using Burning Heart had completely sapped him of all energy and will. Perhaps it would turn out to be his final blaze of glory before dying.Ba-thump….Yun Che’s left arm went limp and Little Fairy dropped to the ground. Then, Yun Che fell flat onto the ground, unmoving. He didn’t even have a chance to utter a single word to Little Fairy.“Yun Che… Yun Che… Yun Che!!”Chu Yuechan’s cried out as loud as she could and reached out to touch him with her right arm, the only arm she could move. However, she was simply too weak. The half pace that existed between them was a gap too far to cross. She looked at Yun Che, who laid there motionless, hemorrhaging blood, and her heart began to throb with pain…. It was a pain she had never felt before, mixed with a deep dread —— dread that Yun Che might die.ก่อนที่เธอรู้เกิดอะไรขึ้น วิสัยทัศน์ของเธอเริ่มเติบโตขึ้นตาพร่า ความจริงเติมเนื่องจากจิตใจของเธอมึนงงและสับสน ...เธอได้ร้องไห้ หลายสิบปีได้ผ่านที่เธอเคยจินตนาการว่า เธอจะร้องไห้ สำหรับผู้ชายโดยเฉพาะไม่ใช่ใต้เธอ สิ่งไม่คุ้นเคย ไม่เพียงน้ำตาเธอ uncontrollable หรือความเจ็บปวดที่แทงเข้าไปในหัวใจของเธอเหมือนเป็นลูกศร แต่ยังกลัวลึกที่นี่เธอได้ ร้องไห้ เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอไม่ ร้องไห้ หรือทำไมเธอรู้สึกเจ็บปวด หรือทำไมเธอกลัว... เธอเริ่มร้อง คลื่นดีโปร่งมีคลื่นของการร้องไห้ที่เธอไม่สามารถป้องกัน และไม่สามารถหยุด"ยุน Che... ยุน Che "เธอร้อง ด้วยเสียงที่เต็มไป ด้วยความเสียใจและ helplessnessบูม!!การตะโกนของเธอไม่ได้กระตุ้นการตอบสนองใด ๆ จาก Che ยุน อย่างไรก็ตาม มากกว่าที่ฐานของภูเขา เสียงผุหินแต่เพียงแห่งออกทันที ทั่วไปดราก้อนหินก็เกิดขึ้นจากกองอิฐ เศษนี้ออกจากร่างกายมันลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หยดน้ำหยด ... ... . มัว แต่รุนแรงแตกเสียงอาจจะได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมาจากผิว Yun เจ๊หลอดเลือดและกระดูก ผิวบนใบหน้าของเขาแขนและร่างกายถูก ... ค่อย ๆ ถูกเต็มไปด้วยรอยแตก oozed เลือดออกมาจากรอยแตก กว่าไม่กี่ลมหายใจของเวลาที่ใบหน้าของเขาเริ่มที่จะเต็มไปด้วยรอยแตกแคบ ๆ ที่คล้ายกัน มันดูเหมือนแห้งแผ่นดินแห้ง ... ภายใต้เสื้อผ้าของเขาแตกครอบคลุมส่วนที่เหลือของร่างกายของเขา ใต้ผิวของหลอดเลือดและกระดูกของเขาก็ดูเหมือนจะถูกแยกออกจากกัน. ใช้หัวใจการเผาไหม้ในสถานการณ์ปกติได้รับอันตรายพอ แต่การที่จะใช้มันอยู่ในสถานะที่อ่อนแอก็ยิ่งแย่ลง เจ๊ยุนได้คาดการณ์ไว้ว่าบางสิ่งบางอย่างเช่นนี้จะเกิดขึ้น สามย้ายเขาทำหลังจากที่ใช้หัวใจการเผาไหม้ได้อย่างสมบูรณ์เขาดูดซับพลังงานทั้งหมดและจะ บางทีมันอาจจะกลายเป็นเปลวไฟสุดท้ายของพระสิริก่อนที่จะตาย. Ba-กระหน่ำ ... . แขนซ้าย Yun เจ๊ไปปวกเปียกและนางฟ้าน้อยลดลงไปที่พื้น จากนั้นยุนเชแบนลดลงสู่พื้นดิน unmoving เขาไม่ได้มีโอกาสที่จะพูดคำเดียวเพื่อนางฟ้าน้อยก. "ยุน Che Che ... ยุนยุนเช ... !!" ชู Yuechan ของร้องออกมาดังเท่าที่เธอสามารถทำได้และเอื้อมมือออกไปสัมผัสเขาด้วยแขนข้างขวาของเธอ แขนที่เธอจะย้ายเฉพาะ แต่เธอเป็นเพียงอ่อนแอเกินไป ก้าวครึ่งหนึ่งที่มีอยู่ระหว่างพวกเขาเป็นช่องว่างมากเกินไปที่จะข้าม เธอมองที่เจ๊ยุนที่มีวางนิ่งทยอยเลือดและหัวใจของเธอเริ่มที่จะเต้นกับความเจ็บปวด ... มันเป็นความเจ็บปวดที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนผสมกับความกลัวลึก -. กลัวว่ายุนเชอาจจะตายก่อนที่เธอจะตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นวิสัยทัศน์ของเธอเริ่มที่จะเติบโตขึ้นตาพร่า ความจริงเรื่องนี้เต็มไปด้วยความคิดของเธอที่มีอาการชาและความสับสนเพราะ ... เธอร้องไห้ หลายสิบปีที่ผ่านมาในขณะที่เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะร้องไห้ไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนที่อยู่ข้างใต้เพื่อเธอ อะไรคือสิ่งที่ไม่คุ้นเคยไม่เพียงน้ำตาที่ไม่สามารถควบคุมเธอหรือความเจ็บปวดทนไม่ได้ที่แทงเข้าไปในหัวใจของเธอเหมือนลูกศร แต่ยังกลัวลึก. นี่เธอก็ร้องไห้ เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอร้องไห้หรือทำไมเธอรู้สึกเจ็บปวดหรือว่าทำไมเธอกลัว ... เธอเริ่มที่จะร้องไห้ คลื่นลูกคลื่นที่ดีของการร้องไห้ว่าเธอไม่สามารถป้องกันและไม่สามารถหยุด. "ยุน Che Che ... ยุน!" เธอร้องเสียงที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกทำอะไรไม่ถูกและ. บูม !! ตะโกนของเธอไม่ได้ก่อให้เกิดการตอบสนองจากยุนเชใด ๆ . อย่างไรก็ตามในช่วงที่ฐานของภูเขาหินเสียงของบี้ก็ฟังออก ทั่วไปมังกรหินจู่ ๆ ก็โผล่ออกมาจากกองซากปรักหักพัง เศษอาบน้ำออกจากร่างกายของมันลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หยด . . . หยด . . . . . . .

เป็นลม แต่เข้มแตกเสียงอาจจะได้ยิน , emanating จากยุนเช ผิวหนัง เส้นเลือดและกระดูก ผิวหนังบนใบหน้า แขน และร่างกาย . . . . . . . ค่อยๆถูกเต็มไปด้วยรอยแตก เลือด oozed ออกจากรอยแตก ไปไม่กี่ครั้ง เวลา ใบหน้าของเขาเริ่มที่จะเติมรอยแตกแคบๆที่คล้ายคลึงกัน มันดูเหมือนแห้งแล้ง ดิน . . . . . . . บริการภายใต้เสื้อผ้าของเขารอยแตกที่ครอบคลุมส่วนที่เหลือของร่างกายของเขา ใต้ผิวหนัง เส้นเลือดและกระดูกยังดูเหมือนจะแบ่งกัน

ใช้เผาไหม้หัวใจในสถานการณ์ปกติก็อันตรายอยู่แล้ว แต่มันต้องใช้ในการทำให้ประเทศแย่ลง ยุนเช ได้คาดการณ์ไว้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นสามครั้งเขาได้หลังจากใช้หัวใจการเผาไหม้ได้สมบูรณ์ sapped เขาของพลังงานทั้งหมดและจะ . บางทีมันอาจจะเปิดออกเพื่อจะลุกโชนสุดท้ายแห่งความรุ่งโรจน์ก่อนตาย ตุบ . . . . . . .



ยุนเช แขนซ้ายก็ปวกเปียกและนางฟ้าน้อยลดลงไปที่พื้นดิน แล้วยุนเชตกแบนบนพื้นดินที่ไม่เคลื่อนไหว . เขายังไม่มีโอกาสพูดเลยซักคำ

เพื่อนางฟ้าตัวน้อย" ยุนเชยุนเช . . . . . . . . . . . . . . ยุนเช ! ! ! ! "

ชู yuechan ร้องไห้ออกมาดังเท่าที่เธอสามารถทำได้ และเอื้อมมือไปสัมผัสเขาได้ด้วยแขนขวา แขนเดียว เธอจะย้าย อย่างไรก็ตาม เธอเพียงแค่อ่อนแอมากเกินไป ครึ่งจังหวะที่มีอยู่ระหว่างพวกเขาคือช่องว่างไกลเกินที่จะข้าม เธอมองยุนเช ที่วางมันไม่เคลื่อนไหว เลือดออก เลือด และ หัวใจเธอเริ่มเต้นด้วย . . . . . . . ความเจ็บปวดมันคือความเจ็บปวดที่เธอเคยรู้สึกมาก่อน ผสมกับความกลัวลึก -- กลัวว่ายุนเช อาจตาย
ก่อนที่เธอจะตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น สายตาของเธอเริ่มโตพร่ามัว ความเป็นจริงนี้เติมจิตใจเธอมึนงงและสับสน เพราะ . . . . . . . เธอร้องไห้ หลายสิบปีแล้วที่เธอไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะร้องไห้ โดยเฉพาะสำหรับคนที่เหมาะกับเธอ สิ่งที่ไม่คุ้นเคยไม่เพียงน้ำตาแก่นของเธอ หรือทนความเจ็บปวดที่แทงเข้าไปในหัวใจเธอ เหมือนลูกศร แต่ยังลึกกลัว

นี่เธอกำลังร้องไห้ เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงร้องไห้ หรือ ทำไมเธอถึงรู้สึกเจ็บปวด หรือ ทำไม เธอกลัว . . . . . . . เธอเริ่มที่จะร้องไห้ ดีเป็นลูกคลื่นคลื่นร้องไห้จนไม่สามารถป้องกันได้ และไม่สามารถหยุด

" ยุนเช . . . . . . . ยุนเช !" เธอร้องด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยดวงและความเศร้าโศก .

! !

เสียงของเธอไม่ได้กระตุ้นการตอบสนองใด ๆจากยุนเช อย่างไรก็ตาม ไปที่ฐานของภูเขา เสียงบี้ หินก็เป่าออก ศิลามังกรทั่วไปก็โผล่ออกมาจากกองเศษหินหรืออิฐ เศษไปจากร่างของมันลุกขึ้นยืนอีกครั้ง