2.6. Gaussian fitIn addition to caf

2.6. Gaussian fit

In addition to caffeine spectra there are interfering bands from other coffee components extracted by dichloromethane and the peak of these bands was observed at the wavelength of 308–310 nm. The compounds attributed to this are known to be chlorogenic acid related compounds (p-coumaroquinic acid). It is clear that this interfering band has an effect on the maximum peak of caffeine. Therefore, in this research matrices were eliminated by Gaussian fit. The peak absorbance for calculating the concentration of caffeine was obtained after subtracting the Gaussian fit from the total caffeine spectra.

3. Results and discussion
3.1. UV–vis absorption of caffeine in water and dichloromethane

The UV–vis absorption spectrum of caffeine in water is found to be in the region of 243–302 nm at room temperature. It is clearly shown in Fig. 1 that the spectral intensity of caffeine drops to zero at wavelength greater than 302 nm, on the other hand a new peak absorbance is noticed at a wavelength below 243 nm. This new spectrum is expected to be the peak absorbance due to the solvent. The peak absorbance of the solution is found to be A = 1.224 at the maximum wavelength View the MathML source. The maximum peak absorbance for caffeine observed in these experiments was quite similar to those reported by Clarke and Macrae (1985). The molar decadic absorption coefficient measuring the intensity of optical absorption at a given wavelength was calculated using Beer–Lambert’s equation ( Liptay, 1969). The molar decadic absorption coefficient of caffeine in water is computed and value of εmax = 1115 m2 mol−1 is obtained. The transitional dipole moment of the dissolved molecule, which is related to the molar decadic absorption coefficient by the integral absorption coefficient, was calculated using the following equation ( Liptay, 1969 and Michale, 1999):

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.6. gaussian พอดีนอกจากคาเฟอีน แรมสเป็คตรามีวงรบกวนจากส่วนประกอบอื่น ๆ กาแฟที่สกัด ด้วย dichloromethane และจุดสูงสุดของวงเหล่านี้ถูกสังเกตที่ความยาวคลื่นของ 308-310 nm สารประกอบที่เกิดจากนี้ทราบว่าเป็น สารที่เกี่ยวข้อง chlorogenic กรด (กรด p-coumaroquinic) เป็นที่ชัดเจนว่า วงนี้รบกวนมีผลกระทบสูงสุดสูงสุดของคาเฟอีน ดังนั้น ในงานวิจัยนี้ เมทริกซ์ถูกตัดออก โดย Gaussian พอดี Absorbance สูงสุดสำหรับการคำนวณความเข้มข้นของคาเฟอีนได้รับหลังจากลบ Gaussian ที่พอดีจากแรมสเป็คตราคาเฟอีนรวม3. ผลลัพธ์ และสนทนา3.1. UV – vis ดูดซึมคาเฟอีนในน้ำและ dichloromethaneThe UV–vis absorption spectrum of caffeine in water is found to be in the region of 243–302 nm at room temperature. It is clearly shown in Fig. 1 that the spectral intensity of caffeine drops to zero at wavelength greater than 302 nm, on the other hand a new peak absorbance is noticed at a wavelength below 243 nm. This new spectrum is expected to be the peak absorbance due to the solvent. The peak absorbance of the solution is found to be A = 1.224 at the maximum wavelength View the MathML source. The maximum peak absorbance for caffeine observed in these experiments was quite similar to those reported by Clarke and Macrae (1985). The molar decadic absorption coefficient measuring the intensity of optical absorption at a given wavelength was calculated using Beer–Lambert’s equation ( Liptay, 1969). The molar decadic absorption coefficient of caffeine in water is computed and value of εmax = 1115 m2 mol−1 is obtained. The transitional dipole moment of the dissolved molecule, which is related to the molar decadic absorption coefficient by the integral absorption coefficient, was calculated using the following equation ( Liptay, 1969 and Michale, 1999):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.6 พอดีเสียนนอกจากสเปกตรัมคาเฟอีนมีวงดนตรีที่รบกวนจากองค์ประกอบอื่น ๆ กาแฟสกัดด้วยไดคลอโรมีเทนและจุดสูงสุดของวงดนตรีเหล่านี้เป็นข้อสังเกตที่ความยาวคลื่น 308-310 นาโนเมตร สารนี้ประกอบกับการที่รู้จักกันเป็นกรด chlorogenic สารประกอบที่เกี่ยวข้อง (กรดพี coumaroquinic) เป็นที่ชัดเจนว่าการรบกวนวงนี้มีผลต่อยอดเขาสูงสุดของคาเฟอีน ดังนั้นในการฝึกอบรมการวิจัยครั้งนี้โดยการกำจัดพอดีเสียน การดูดกลืนแสงสูงสุดสำหรับการคำนวณความเข้มข้นของคาเฟอีนที่ได้รับหลังจากการลบพอดีเสียนจากสเปกตรัมคาเฟอีนรวม. 3 และการอภิปรายผล3.1 การดูดซึม UV-Vis ของคาเฟอีนในน้ำและไดคลอโรมีเทนสเปกตรัมการดูดซึมUV-Vis ของคาเฟอีนในน้ำจะพบว่าในพื้นที่ของ 243-302 นาโนเมตรที่อุณหภูมิห้อง มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนในรูป 1 ที่ความเข้มของสเปกตรัมของคาเฟอีนลดลงเป็นศูนย์ที่ความยาวคลื่นมากกว่า 302 นาโนเมตรในมืออื่น ๆ การดูดกลืนแสงสูงสุดใหม่จะสังเกตเห็นด้านล่างที่ความยาวคลื่น 243 นาโนเมตร คลื่นความถี่ใหม่นี้คาดว่าจะมีการดูดกลืนแสงสูงสุดเนื่องจากตัวทำละลาย การดูดกลืนแสงสูงสุดของการแก้ปัญหาที่พบจะเป็น A = 1.224 ที่ความยาวคลื่นสูงสุดดูแหล่งที่มา MathML การดูดกลืนแสงสูงสุดสูงสุดของคาเฟอีนตั้งข้อสังเกตในการทดลองเหล่านี้ก็ค่อนข้างคล้ายกับที่รายงานโดยคลาร์กและ Macrae (1985) ค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึมกรามเลขทศนิยมวัดความเข้มของแสงที่ดูดซึมความยาวคลื่นที่กำหนดที่คำนวณโดยใช้สมเบียร์แลมเบิร์ (Liptay, 1969) ค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึมกรามเลขทศนิยมของคาเฟอีนในน้ำคือการคำนวณและมูลค่าของεmax = 1,115 m2 mol-1 จะได้รับ ช่วงเวลาการเปลี่ยนผ่านขั้วของโมเลกุลที่ละลายในน้ำซึ่งมีความสัมพันธ์กับค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึมกรามเลขทศนิยมโดยค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึมหนึ่งได้รับการคำนวณโดยใช้สมการดังต่อไปนี้ (Liptay 1969 และ Michale, 1999):

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.6 > พอดี

นอกจากคาเฟอีนนี้มียุ่งวงจากกาแฟอื่น ๆส่วนประกอบสกัดไดคลอโรมีเทนและจุดสูงสุดของแถบเหล่านี้ถูกพบในช่วงความยาวคลื่นของ 308 – 310 นาโนเมตร สาร ประกอบกับ นี้เป็นที่รู้จักกันเป็นสารประกอบที่เกี่ยวข้องกับ ( p-coumaroquinic กรด chlorogenic acid )มันชัดเจนว่ารบกวนวงมีลักษณะพิเศษบนสูงสุดของคาเฟอีน ดังนั้นในงานวิจัยนี้เมทริกซ์ที่ถูกตัดออกโดย ) พอดี นสูงสุดสำหรับการคำนวณปริมาณคาเฟอีนที่ได้รับหลังจากหักพอดีเสียนจากสเปกตรัมคาเฟอีนทั้งหมด

3 ผลและการอภิปราย
3.1 . UV – Vis การดูดซึมของคาเฟอีนในน้ำและไดคลอโรมีเทน

UV – Vis การดูดซึมสเปกตรัมของคาเฟอีนในน้ำที่พบได้ในภูมิภาคของ 243 – 302 nm ที่อุณหภูมิห้อง มันเป็นอย่างชัดเจนที่แสดงในรูปที่ 1 ที่สเปกตรัมความเข้มของคาเฟอีนลดลงเป็นศูนย์ที่ความยาวคลื่นมากกว่า 302 nm , บนมืออื่น ๆเป็นค่าการดูดกลืนแสงที่ความยาวคลื่นสูงสุดที่ใหม่คือ สังเกตด้านล่าง ขนาดนาโนเมตร สเปกตรัมใหม่นี้คาดว่าจะเป็นยอดค่าเทียบกับตัวทำละลายพีคการดูดกลืนแสงของสารละลาย พบเป็น = 1.224 ในช่วงความยาวคลื่นสูงสุดดู MathML แหล่ง นยอดเขาสูงสุดของคาเฟอีนที่พบในการทดลองเหล่านี้ค่อนข้างคล้ายกับผู้ที่รายงานโดย คลาร์ก และ แม็กเคร ( 1985 )