- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The city of Milan was founded by Ce
The city of Milan was founded by Celts and has seen four particularly splendid periods. Between the 4th and 5th centuries, it was the capital of the Western Roman Empire and became established as one of the hubs of the new Christian world. The period between the 11th and 13th centuries saw the constitution and consolidation of 'Free Communes' that were soon stronger than neighbouring territories and led to the fight for freedom against German rulers that came to a head with the battle of Legnano (1176). Between the 14th and 16th centuries, the city was governed by the Viscontis, then the Sforza family and was home to the dukedom of Milan. It was subjugated first by the French and then the Spanish: this was the time of the Renaissance that motivated Gian Galeazzo Visconti, Francesco Sforza and Ludovico il Moro to produce their greatest works like the Duomo, the Castello Sforzesco, Santa Maria delle Grazie and San Satiro. The two great artists Bramante and Leonardo were actively working at this time. Milan gradually became a modern city and during the 1800s magnificent neoclassical palaces began to be built. It became the capital of the Kingdom of Italy under Napoleon and was home to the patriotic movement during the political revival.
In 1463, the captain of the Francesco Sforza troops donated a piece of land to the Dominicans. On this land there was a cloister with frescoes depicting the Madonna delle Grazie. The monks commissioned Guiniforte Solari to build a church and convent and the work began in 1463. The new Lord of Milan, Ludovico il Moro, decreed that the apse and presbytery should be knocked down to enlarge the church and he commissioned Donato Bramante to supervise the work. Bramante, who came from Urbino, structurally enlarged the church and added large semi-circular apses, a wonderful drum-shaped dome surrounded by columns and a spectacular cloister and refectory.
The fresco was commissioned in 1495 and completed in 1487. The representation by Leonardo da Vinci depicted the moment immediately after Christ said, 'One of you will betray me'. The 12 Apostles reacted in differing ways; their movements and expressions are magnificently captured in Leonardo's work. He focused on the impact of Christ's words on the Apostles and on their reactions. This broke with the traditional representation of the past, upsetting some ideas.
The genius of the artist is seen especially in the use of light and strong perspective. The three windows behind the table companions and the landscape beyond create a luminosity that set against the backlight illuminates the characters from the side as well. The result is a combination of a particular classically Florentine and chiaroscuro perspectives.
If this work is compared with others by artists such as Castagno, the differences are obvious. In the classical interpretation, Judas is depicted alone whereas the other Apostles and Jesus are on the other side of the table sitting beside each other. Leonardo rejected this and had Jesus in the midst of the Apostles; he also created four groups of three figures on either side of Christ. From the left: Bartholomew, James the Younger and Andrew who are stunned by Jesus's declaration. The second group is made up of Peter, Judas and John. Peter is leaning towards John who is seated beside Jesus and is pushing Judas forward. The figure of Judas is highlighted without isolating the others. The group on the right is made up of Matthew, Thaddeus and Simon who are involved in an animated discussion and are not looking at Jesus. In the centre and perplexedly leaning towards Jesus are Thomas, James the Elder and Phillip who are engaged assuring Jesus of their allegiance. In the centre we find the figure of Jesus in the fresco vanishing point.
Unfortunately, Leonardo did not work in oil but in tempera on a two-layered surface of plaster that was not damp-proof. It was as early as 1568 when Vasari first pointed out problems with this painting technique. Repeated conservation programmes have been carried out, the most recent over the past 20 years.
In 1463, the captain of the Francesco Sforza troops donated a piece of land to the Dominicans. On this land there was a cloister with frescoes depicting the Madonna delle Grazie. The monks commissioned Guiniforte Solari to build a church and convent and the work began in 1463. The new Lord of Milan, Ludovico il Moro, decreed that the apse and presbytery should be knocked down to enlarge the church and he commissioned Donato Bramante to supervise the work. Bramante, who came from Urbino, structurally enlarged the church and added large semi-circular apses, a wonderful drum-shaped dome surrounded by columns and a spectacular cloister and refectory.
The fresco was commissioned in 1495 and completed in 1487. The representation by Leonardo da Vinci depicted the moment immediately after Christ said, 'One of you will betray me'. The 12 Apostles reacted in differing ways; their movements and expressions are magnificently captured in Leonardo's work. He focused on the impact of Christ's words on the Apostles and on their reactions. This broke with the traditional representation of the past, upsetting some ideas.
The genius of the artist is seen especially in the use of light and strong perspective. The three windows behind the table companions and the landscape beyond create a luminosity that set against the backlight illuminates the characters from the side as well. The result is a combination of a particular classically Florentine and chiaroscuro perspectives.
If this work is compared with others by artists such as Castagno, the differences are obvious. In the classical interpretation, Judas is depicted alone whereas the other Apostles and Jesus are on the other side of the table sitting beside each other. Leonardo rejected this and had Jesus in the midst of the Apostles; he also created four groups of three figures on either side of Christ. From the left: Bartholomew, James the Younger and Andrew who are stunned by Jesus's declaration. The second group is made up of Peter, Judas and John. Peter is leaning towards John who is seated beside Jesus and is pushing Judas forward. The figure of Judas is highlighted without isolating the others. The group on the right is made up of Matthew, Thaddeus and Simon who are involved in an animated discussion and are not looking at Jesus. In the centre and perplexedly leaning towards Jesus are Thomas, James the Elder and Phillip who are engaged assuring Jesus of their allegiance. In the centre we find the figure of Jesus in the fresco vanishing point.
Unfortunately, Leonardo did not work in oil but in tempera on a two-layered surface of plaster that was not damp-proof. It was as early as 1568 when Vasari first pointed out problems with this painting technique. Repeated conservation programmes have been carried out, the most recent over the past 20 years.
0/5000
The city of Milan was founded by Celts and has seen four particularly splendid periods. Between the 4th and 5th centuries, it was the capital of the Western Roman Empire and became established as one of the hubs of the new Christian world. The period between the 11th and 13th centuries saw the constitution and consolidation of 'Free Communes' that were soon stronger than neighbouring territories and led to the fight for freedom against German rulers that came to a head with the battle of Legnano (1176). Between the 14th and 16th centuries, the city was governed by the Viscontis, then the Sforza family and was home to the dukedom of Milan. It was subjugated first by the French and then the Spanish: this was the time of the Renaissance that motivated Gian Galeazzo Visconti, Francesco Sforza and Ludovico il Moro to produce their greatest works like the Duomo, the Castello Sforzesco, Santa Maria delle Grazie and San Satiro. The two great artists Bramante and Leonardo were actively working at this time. Milan gradually became a modern city and during the 1800s magnificent neoclassical palaces began to be built. It became the capital of the Kingdom of Italy under Napoleon and was home to the patriotic movement during the political revival.In 1463, the captain of the Francesco Sforza troops donated a piece of land to the Dominicans. On this land there was a cloister with frescoes depicting the Madonna delle Grazie. The monks commissioned Guiniforte Solari to build a church and convent and the work began in 1463. The new Lord of Milan, Ludovico il Moro, decreed that the apse and presbytery should be knocked down to enlarge the church and he commissioned Donato Bramante to supervise the work. Bramante, who came from Urbino, structurally enlarged the church and added large semi-circular apses, a wonderful drum-shaped dome surrounded by columns and a spectacular cloister and refectory.The fresco was commissioned in 1495 and completed in 1487. The representation by Leonardo da Vinci depicted the moment immediately after Christ said, 'One of you will betray me'. The 12 Apostles reacted in differing ways; their movements and expressions are magnificently captured in Leonardo's work. He focused on the impact of Christ's words on the Apostles and on their reactions. This broke with the traditional representation of the past, upsetting some ideas.The genius of the artist is seen especially in the use of light and strong perspective. The three windows behind the table companions and the landscape beyond create a luminosity that set against the backlight illuminates the characters from the side as well. The result is a combination of a particular classically Florentine and chiaroscuro perspectives.If this work is compared with others by artists such as Castagno, the differences are obvious. In the classical interpretation, Judas is depicted alone whereas the other Apostles and Jesus are on the other side of the table sitting beside each other. Leonardo rejected this and had Jesus in the midst of the Apostles; he also created four groups of three figures on either side of Christ. From the left: Bartholomew, James the Younger and Andrew who are stunned by Jesus's declaration. The second group is made up of Peter, Judas and John. Peter is leaning towards John who is seated beside Jesus and is pushing Judas forward. The figure of Judas is highlighted without isolating the others. The group on the right is made up of Matthew, Thaddeus and Simon who are involved in an animated discussion and are not looking at Jesus. In the centre and perplexedly leaning towards Jesus are Thomas, James the Elder and Phillip who are engaged assuring Jesus of their allegiance. In the centre we find the figure of Jesus in the fresco vanishing point.Unfortunately, Leonardo did not work in oil but in tempera on a two-layered surface of plaster that was not damp-proof. It was as early as 1568 when Vasari first pointed out problems with this painting technique. Repeated conservation programmes have been carried out, the most recent over the past 20 years.
การแปล กรุณารอสักครู่..
The city of Milan was founded by Celts and has seen four particularly splendid periods. Between the 4th and 5th centuries, it was the capital of the Western Roman Empire and became established as one of the hubs of the new Christian world. The period between the 11th and 13th centuries saw the constitution and consolidation of 'Free Communes' that were soon stronger than neighbouring territories and led to the fight for freedom against German rulers that came to a head with the battle of Legnano (1176). Between the 14th and 16th centuries, the city was governed by the Viscontis, then the Sforza family and was home to the dukedom of Milan. It was subjugated first by the French and then the Spanish: this was the time of the Renaissance that motivated Gian Galeazzo Visconti, Francesco Sforza and Ludovico il Moro to produce their greatest works like the Duomo, the Castello Sforzesco, Santa Maria delle Grazie and San Satiro. The two great artists Bramante and Leonardo were actively working at this time. Milan gradually became a modern city and during the 1800s magnificent neoclassical palaces began to be built. It became the capital of the Kingdom of Italy under Napoleon and was home to the patriotic movement during the political revival.
In 1463, the captain of the Francesco Sforza troops donated a piece of land to the Dominicans. On this land there was a cloister with frescoes depicting the Madonna delle Grazie. The monks commissioned Guiniforte Solari to build a church and convent and the work began in 1463. The new Lord of Milan, Ludovico il Moro, decreed that the apse and presbytery should be knocked down to enlarge the church and he commissioned Donato Bramante to supervise the work. Bramante, who came from Urbino, structurally enlarged the church and added large semi-circular apses, a wonderful drum-shaped dome surrounded by columns and a spectacular cloister and refectory.
The fresco was commissioned in 1495 and completed in 1487. The representation by Leonardo da Vinci depicted the moment immediately after Christ said, 'One of you will betray me'. The 12 Apostles reacted in differing ways; their movements and expressions are magnificently captured in Leonardo's work. He focused on the impact of Christ's words on the Apostles and on their reactions. This broke with the traditional representation of the past, upsetting some ideas.
The genius of the artist is seen especially in the use of light and strong perspective. The three windows behind the table companions and the landscape beyond create a luminosity that set against the backlight illuminates the characters from the side as well. The result is a combination of a particular classically Florentine and chiaroscuro perspectives.
If this work is compared with others by artists such as Castagno, the differences are obvious. In the classical interpretation, Judas is depicted alone whereas the other Apostles and Jesus are on the other side of the table sitting beside each other. Leonardo rejected this and had Jesus in the midst of the Apostles; he also created four groups of three figures on either side of Christ. From the left: Bartholomew, James the Younger and Andrew who are stunned by Jesus's declaration. The second group is made up of Peter, Judas and John. Peter is leaning towards John who is seated beside Jesus and is pushing Judas forward. The figure of Judas is highlighted without isolating the others. The group on the right is made up of Matthew, Thaddeus and Simon who are involved in an animated discussion and are not looking at Jesus. In the centre and perplexedly leaning towards Jesus are Thomas, James the Elder and Phillip who are engaged assuring Jesus of their allegiance. In the centre we find the figure of Jesus in the fresco vanishing point.
Unfortunately, Leonardo did not work in oil but in tempera on a two-layered surface of plaster that was not damp-proof. It was as early as 1568 when Vasari first pointed out problems with this painting technique. Repeated conservation programmes have been carried out, the most recent over the past 20 years.
In 1463, the captain of the Francesco Sforza troops donated a piece of land to the Dominicans. On this land there was a cloister with frescoes depicting the Madonna delle Grazie. The monks commissioned Guiniforte Solari to build a church and convent and the work began in 1463. The new Lord of Milan, Ludovico il Moro, decreed that the apse and presbytery should be knocked down to enlarge the church and he commissioned Donato Bramante to supervise the work. Bramante, who came from Urbino, structurally enlarged the church and added large semi-circular apses, a wonderful drum-shaped dome surrounded by columns and a spectacular cloister and refectory.
The fresco was commissioned in 1495 and completed in 1487. The representation by Leonardo da Vinci depicted the moment immediately after Christ said, 'One of you will betray me'. The 12 Apostles reacted in differing ways; their movements and expressions are magnificently captured in Leonardo's work. He focused on the impact of Christ's words on the Apostles and on their reactions. This broke with the traditional representation of the past, upsetting some ideas.
The genius of the artist is seen especially in the use of light and strong perspective. The three windows behind the table companions and the landscape beyond create a luminosity that set against the backlight illuminates the characters from the side as well. The result is a combination of a particular classically Florentine and chiaroscuro perspectives.
If this work is compared with others by artists such as Castagno, the differences are obvious. In the classical interpretation, Judas is depicted alone whereas the other Apostles and Jesus are on the other side of the table sitting beside each other. Leonardo rejected this and had Jesus in the midst of the Apostles; he also created four groups of three figures on either side of Christ. From the left: Bartholomew, James the Younger and Andrew who are stunned by Jesus's declaration. The second group is made up of Peter, Judas and John. Peter is leaning towards John who is seated beside Jesus and is pushing Judas forward. The figure of Judas is highlighted without isolating the others. The group on the right is made up of Matthew, Thaddeus and Simon who are involved in an animated discussion and are not looking at Jesus. In the centre and perplexedly leaning towards Jesus are Thomas, James the Elder and Phillip who are engaged assuring Jesus of their allegiance. In the centre we find the figure of Jesus in the fresco vanishing point.
Unfortunately, Leonardo did not work in oil but in tempera on a two-layered surface of plaster that was not damp-proof. It was as early as 1568 when Vasari first pointed out problems with this painting technique. Repeated conservation programmes have been carried out, the most recent over the past 20 years.
การแปล กรุณารอสักครู่..
เมืองมิลาน ก่อตั้งโดย เซลติกส์และได้เห็นสี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิจิตรครั้ง ระหว่างศตวรรษที่ 4 และ 5 เคยเป็นเมืองหลวงของจักรวรรดิโรมันตะวันตกและกลายเป็นก่อตั้งขึ้นเป็นหนึ่งในศูนย์กลางของโลกคริสเตียนใหม่ช่วงระหว่างที่ 11 และ 13 ศตวรรษเห็นรัฐธรรมนูญและการรวมของ ' ชุมชน ' ฟรีที่เร็วกว่าดินแดนเพื่อนบ้านและนำไปสู่การต่อสู้เพื่อเสรีภาพต่อต้านเยอรมันผู้ปกครองที่มาเป็นหัวศึกเลกนาโน ( 1164 ) ระหว่างศตวรรษที่ 14 และ 16 เมืองที่ถูกควบคุมโดย viscontis ,แล้วอยู่บ้านกับครอบครัวสฟอร์ซาและ dukedom ของมิลาน มันถูกยึดโดยฝรั่งเศสและสเปน : นี้คือเวลาของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาที่กระตุ้นยักษ์กาเลอาซโซสฟอร์ซาลุโดวิโค หยุดเทอม , Francesco และอิลโมโรในการผลิตของพวกเขามากที่สุดผลงานดูโอโม , วังสฟอร์เซสโคซานต้ามาเรีย delle Grazie และซาน satiro .สองศิลปินที่ยิ่งใหญ่ และ ลีโอนาร์โด บรามานเตอย่างแข็งขันทำงานในครั้งนี้ มิลานค่อย ๆกลายเป็นเมืองที่ทันสมัยและสวยงามในช่วงปี 1800 ต่างๆพระราชวัง เริ่มมีการสร้าง มันเป็นเมืองหลวงของราชอาณาจักรอิตาลีภายใต้นโปเลียนและอยู่บ้านกับขบวนการรักชาติในระหว่างการฟื้นฟูในจัง
, การเมืองกัปตันของฟรานเชสโก สฟอร์ซา ทหาร บริจาคที่ดินให้โดมินิกัน . บนแผ่นดินนี้ มีกุฏิด้วยจิตรกรรมฝาผนังภาพวาดแม่พระ delle Grazie . พระสงฆ์สัญญาบัตร guiniforte solari สร้างโบสถ์และคอนแวนต์และงานเริ่มขึ้นในจัง . เจ้านายใหม่ของมิลาน ลูโดวิโก ล โมโรกำหนดว่าแอปส์แท่นบูชาควรจะล้มลงและขยายคริสตจักรและเขารับหน้าที่โดนาโตบรามันเตดูแลงาน บรามันเตที่มาจาก Urbino , โครงสร้างการขยายคริสตจักรและเพิ่ม apses ครึ่งวงกลมขนาดใหญ่ กลองวิเศษรูปโดมล้อมรอบด้วยคอลัมน์และกุฏิที่งดงามและหอฉัน .
ปูนเปียกได้รับมอบหมายใน 844 และเสร็จสมบูรณ์ในปี 369 .การแสดงโดย เลโอนาร์โด ดา วินชี กล่าวถึงช่วงเวลาทันทีหลังจากพระคริสต์กล่าวว่า ' พวกเธอจะทรยศฉัน " 12 อัครสาวกทำปฏิกิริยาในวิธีที่แตกต่างกัน ; ของการแสดงออกและอย่างดงามถูกจับใน Leonardo ทำงาน เขามุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของพระคริสต์คำบนอัครสาวกและปฏิกิริยาของพวกเขา นี้หักกับการแสดงแบบดั้งเดิมของอดีตupsetting บางความคิด .
อัจฉริยะของศิลปินให้เห็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการใช้แสงและมุมมองที่แข็งแกร่ง 3 บานหลังโต๊ะเพื่อนและภูมิทัศน์เกินสร้างความสว่างที่ชุดกับแสงไฟที่ส่องสว่างอักขระจากด้านข้างได้เป็นอย่างดี ผลที่ได้คือการรวมกันของเฉพาะ Florentine คลาสสิกและมุมมอง
รำพึง .ถ้างานนี้เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆโดยศิลปินเช่น กัสตัญโญ ต่างกันชัดเจน ในการตีความเพลงคลาสสิค ยูดาสเป็นภาพอย่างเดียว และอัครสาวกอื่น ๆ และ พระเยซู อยู่อีกฟากของโต๊ะ นั่งข้างกัน ลีโอนาร์โด ปฏิเสธนี้และพระเยซูในหมู่อัครสาวก เขายังสร้างสี่กลุ่มของตัวเลขสามบนด้านใดด้านหนึ่งของพระคริสต์จากซ้าย : บาร์โธโลมิว เจมส์ น้อง และ แอนดรูว์ ที่ตะลึง โดยคำประกาศของพระเยซู กลุ่มที่สองถูกสร้างขึ้นจากปีเตอร์ ยูดาสและจอห์น ปีเตอร์จะเอนเอียงไปที่จอห์นนั่งเคียงข้างพระเยซูและผลักดันยูดาสไปข้างหน้า รูปของยูดาส เป็นไฮไลต์โดยการแยกอื่น ๆ กลุ่มที่ถูกสร้างขึ้นจากแมทธิวธัดเดอัสซีโมนผู้ที่เกี่ยวข้องกับภาพยนตร์ในการอภิปราย และไม่ได้มองที่พระเยซู ในศูนย์ และ perplexedly ค่อนพระเยซูเป็น โธมัส เจมส์ ผู้เฒ่าและฟิลลิป ผู้ที่ร่วมการพระเยซูของความจงรักภักดีของพวกเขา ในศูนย์ที่เราพบร่างของพระเยซูในปูนเปียกจุดหายไป .
ขออภัย
, การเมืองกัปตันของฟรานเชสโก สฟอร์ซา ทหาร บริจาคที่ดินให้โดมินิกัน . บนแผ่นดินนี้ มีกุฏิด้วยจิตรกรรมฝาผนังภาพวาดแม่พระ delle Grazie . พระสงฆ์สัญญาบัตร guiniforte solari สร้างโบสถ์และคอนแวนต์และงานเริ่มขึ้นในจัง . เจ้านายใหม่ของมิลาน ลูโดวิโก ล โมโรกำหนดว่าแอปส์แท่นบูชาควรจะล้มลงและขยายคริสตจักรและเขารับหน้าที่โดนาโตบรามันเตดูแลงาน บรามันเตที่มาจาก Urbino , โครงสร้างการขยายคริสตจักรและเพิ่ม apses ครึ่งวงกลมขนาดใหญ่ กลองวิเศษรูปโดมล้อมรอบด้วยคอลัมน์และกุฏิที่งดงามและหอฉัน .
ปูนเปียกได้รับมอบหมายใน 844 และเสร็จสมบูรณ์ในปี 369 .การแสดงโดย เลโอนาร์โด ดา วินชี กล่าวถึงช่วงเวลาทันทีหลังจากพระคริสต์กล่าวว่า ' พวกเธอจะทรยศฉัน " 12 อัครสาวกทำปฏิกิริยาในวิธีที่แตกต่างกัน ; ของการแสดงออกและอย่างดงามถูกจับใน Leonardo ทำงาน เขามุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของพระคริสต์คำบนอัครสาวกและปฏิกิริยาของพวกเขา นี้หักกับการแสดงแบบดั้งเดิมของอดีตupsetting บางความคิด .
อัจฉริยะของศิลปินให้เห็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการใช้แสงและมุมมองที่แข็งแกร่ง 3 บานหลังโต๊ะเพื่อนและภูมิทัศน์เกินสร้างความสว่างที่ชุดกับแสงไฟที่ส่องสว่างอักขระจากด้านข้างได้เป็นอย่างดี ผลที่ได้คือการรวมกันของเฉพาะ Florentine คลาสสิกและมุมมอง
รำพึง .ถ้างานนี้เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆโดยศิลปินเช่น กัสตัญโญ ต่างกันชัดเจน ในการตีความเพลงคลาสสิค ยูดาสเป็นภาพอย่างเดียว และอัครสาวกอื่น ๆ และ พระเยซู อยู่อีกฟากของโต๊ะ นั่งข้างกัน ลีโอนาร์โด ปฏิเสธนี้และพระเยซูในหมู่อัครสาวก เขายังสร้างสี่กลุ่มของตัวเลขสามบนด้านใดด้านหนึ่งของพระคริสต์จากซ้าย : บาร์โธโลมิว เจมส์ น้อง และ แอนดรูว์ ที่ตะลึง โดยคำประกาศของพระเยซู กลุ่มที่สองถูกสร้างขึ้นจากปีเตอร์ ยูดาสและจอห์น ปีเตอร์จะเอนเอียงไปที่จอห์นนั่งเคียงข้างพระเยซูและผลักดันยูดาสไปข้างหน้า รูปของยูดาส เป็นไฮไลต์โดยการแยกอื่น ๆ กลุ่มที่ถูกสร้างขึ้นจากแมทธิวธัดเดอัสซีโมนผู้ที่เกี่ยวข้องกับภาพยนตร์ในการอภิปราย และไม่ได้มองที่พระเยซู ในศูนย์ และ perplexedly ค่อนพระเยซูเป็น โธมัส เจมส์ ผู้เฒ่าและฟิลลิป ผู้ที่ร่วมการพระเยซูของความจงรักภักดีของพวกเขา ในศูนย์ที่เราพบร่างของพระเยซูในปูนเปียกจุดหายไป .
ขออภัย
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- i just can not stop thinking about you
- ผู้ป่วยหายใจหอบ R = 64 ครั้ง/นาที หายใจย
- ฉันจะรอคำตอบจากคุณโดยเร็ว
- Which is known all over the world.
- they wanted to go for the vacation loget
- In Southeast Asia, Singapore is a countr
- หลับคาคอมไปแล้วเหรอครับ
- evidence
- Don't you dare let our best memories bri
- If you go to work without makeup, you ca
- ฉันชอบเล่นเครื่องบิน
- The contemporary business environment an
- Maria is taller than Susan
- ฉันแพ้คุณ เพราะว่าฉันรักคุณ
- Due to continued growth and business exp
- Culture
- ถ้าหล่อนไม่ตั้งใจทำงานหล่อนจะไม่มีงานืำ
- ได้โปรดส่งเอกสารมาให้ทันเวลาที่เรือจะเข้
- The current solder wire have to melt sol
- ใบอนุญาตนำของออก
- ไหมสีทอง
- considers the history
- ใบผ่านออก
- 职员
