Preventing the breakdown of tyrosin

Preventing the breakdown of tyrosine by the enzyme tyrosinase is vital to the seafood industry due in large part to unfavorable consumer response to melanotic shrimp. The use of sulfiting agents such as sodium bisulfite and sodium metabisulfite or formulations with sulfiting agents has been the traditional treatment method for retarding this breakdown in fresh, frozen, or thawed crustaceans since the early 1950’s.[4] E. A. Fieger’s 1951 article provides historical reasoning, “In the past decade shrimp production has increased considerably through the use of larger boats which were able to extend the off-shore fishing areas. This fact has resulted in longer storage on the trawlers and a longer period of time between catching the shrimp and their ultimate consumption.” Thus, sulfiting agents, particularly sodium bisulfite, were introduced in an effort to yield a more valuable harvest. This practice continues today, and companies such as WorldwideJanitor.com have made sodium bisulfite widely available to shrimpers.

However, nonsulfite solutions containing 4-hexylresorcinol have gained recent popularity. The quest for nonsulfite solutions began in response to potential food safety hazards such as allergic reactions amongst hyper-sensitive asthmatics. It is also an attempt to eliminate the tendency of shrimpers to over-dilute sulfite mixtures (more than the USFDA recommended 1.25%), thus creating unsafe working and storage conditions. This quest has produced favorable alternatives such as the commercial product, EverFresh, which contains 4-hexylresorcinol. Nevertheless, studies have shown varying levels of effectiveness depending upon species of shrimp, and 4-hexylresorcinol solutions have proven to be quite ineffective as a treatment for deepwater pink shrimp (Parapenaeus longirostirs).[5]

In an April 1986 study, Dr. W. Steven Otwell and Dr. Marty Marshall concluded that a 1.25% sodium bisulfite dip (1 minute) was superior in preventing melanosis. Their research records varying treatments using single compounds or mixtures including: Calcium Chloride, Ascorbic Acid, Citric Acid, Phosphoric Acid, Sodium Hexametaphosphate, and Hydrogen Peroxide.[6] The study further supports diverse levels of melanin in crustaceans, observing inconsistent levels of melanosis in untreated white shrimp (Panaeus setiferus) that made it too unpredictable to include as a sample. This calls into question any study that does not show results in deepwater pink shrimp as it is difficult to determine whether cause of results was due to species or treatment. Otwell and Marshall, therefore, focused their research on the more consistent pink shrimp (Panaeus duorarum) species, and found no treatment to be as effective as sodium bisulfite.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป้องกันการสลายของไทโรซีน โดยเนสมาเอนไซม์มีความสำคัญต่ออุตสาหกรรมอาหารทะเลในส่วนใหญ่จะตอบสนองผู้บริโภคเสียเปรียบ melanotic กุ้ง การใช้ตัวแทน sulfiting เช่นโซเดียมไบซัลไฟต์ และโซเดียม metabisulfite หรือสูตรกับตัวแทน sulfiting แล้ววิธีการรักษาแบบดั้งเดิมสำหรับหน่วงนี้สลายในกุ้ง แช่แข็ง การ เตรียมการตั้งแต่ 1950 ก่อน [4] บทความ E. A. Fieger 1951 ให้เหตุผลทางประวัติศาสตร์ "ในทศวรรษผลิตกุ้งได้เพิ่มขึ้นอย่างมากด้วยการใช้เรือขนาดใหญ่ซึ่งได้มีการขยายพื้นที่ประมงชายฝั่ง ความจริงข้อนี้มีผลในการเก็บนานที่อวนและเป็นระยะเวลานานของเวลาระหว่างการจับกุ้งและการบริโภคที่ดีที่สุด" ดังนั้น ตัวแทน sulfiting โดยเฉพาะโซเดียมไบซัลไฟต์ ถูกนำมาใช้เพื่อให้ผลผลิตเก็บเกี่ยวมีคุณค่ามาก ปัจจุบันยังคงปฏิบัตินี้ และบริษัทเช่น WorldwideJanitor.com ได้ทำไบซัลไฟต์โซเดียมมี shrimpersอย่างไรก็ตาม nonsulfite โซลูชันที่ประกอบด้วย 4 hexylresorcinol ได้รับความนิยมล่าสุด การแสวงหาโซลูชั่น nonsulfite เริ่มต้นในการตอบสนองอาจเกิดอันตรายต่อความปลอดภัยอาหารเช่นแพ้ในหมู่ไฮเปอร์ไวต่อโรคหอบหืดส่วน มันเป็นความพยายามในการขจัดแนวโน้มของ shrimpers จะมากกว่าเจือจางผสมซัลไฟต์ (มากกว่า USFDA แนะนำ 1.25%), ดังนั้น การสร้างภาวะการทำงานและเก็บข้อมูล เควสต์นี้ได้สร้างทางเลือกที่ดีเช่นผลิตภัณฑ์เชิงพาณิชย์ EverFresh ซึ่งประกอบด้วย 4-hexylresorcinol แต่ ศึกษาแสดงให้เห็นระดับต่าง ๆ ประสิทธิภาพขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ของกุ้ง และโซลูชั่น 4-hexylresorcinol ถูกพิสูจน์ว่าค่อนข้างได้ผลการรักษากุ้งสีชมพูซิ (Parapenaeus longirostirs) [5]ในการศึกษา 1986 เมษายน ดร. W. สตีเวน Otwell และดร.มาร์ตี้มาร์แชลล์สรุปว่า เหนือกว่าในการป้องกัน melanosis 1.25% โซเดียมไบซัลไฟต์จุ่ม (1 นาที) วิจัยของพวกเขาระเบียนต่าง ๆ รักษาใช้สารเดียวหรือผสมรวม: แคลเซียมคลอไรด์ วิตามินซี กรดซิตริก กรดฟอสฟอริก Hexametaphosphate โซเดียม และไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ [6] การศึกษาเพิ่มเติมสนับสนุนหลากหลายระดับเมลานินในกุ้ง สังเกตระดับ melanosis ในบำบัดกุ้งขาว (Panaeus setiferus) ที่ทำให้มันเกินคาดเดาไม่ได้รวมเป็นตัวอย่าง ไม่สอดคล้องกัน สายนี้เป็นคำถามการศึกษาที่แสดงผลในกุ้งสีชมพูลึกก็ยากที่จะกำหนดว่า สาเหตุของผลลัพธ์ได้เนื่องจากสายพันธุ์หรือรักษา Otwell และมาร์แชลล์ ดังนั้น เน้นการวิจัยพันธุ์กุ้งสีชมพู (Panaeus duorarum) มากขึ้น และพบไม่มีการรักษาจะมีประสิทธิภาพเป็นโซเดียมไบซัลไฟต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การป้องกันการสลายของซายน์โดยเอนไซม์ tyrosinase มีความสำคัญต่ออุตสาหกรรมอาหารทะเลเนื่องจากส่วนใหญ่จะตอบสนองผู้บริโภคที่ไม่เอื้อให้กุ้ง melanotic การใช้งานของตัวแทน sulfiting เช่น bisulfite และโซเดียม metabisulfite หรือสูตรกับตัวแทน sulfiting ได้รับวิธีการรักษาแบบดั้งเดิมสำหรับการชะลอการสลายในสดแช่แข็งหรือกุ้งละลายตั้งแต่ต้นปี 1950. [4] EA Fieger 1951 บทความให้เหตุผลทางประวัติศาสตร์ "ในการผลิตกุ้งทศวรรษที่ผ่านมาได้เพิ่มขึ้นอย่างมากผ่านการใช้งานของเรือขนาดใหญ่ที่มีความสามารถที่จะขยายพื้นที่ประมงนอกชายฝั่ง ความจริงเรื่องนี้มีผลในการจัดเก็บข้อมูลอีกต่อไปในอวนลากและเป็นเวลานานของเวลาระหว่างการจับกุ้งและการบริโภคที่ดีที่สุดของพวกเขา. "ดังนั้น sulfiting ตัวแทนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง bisulfite โซเดียมถูกนำมาใช้ในความพยายามที่จะให้ผลผลิตหลังการเก็บเกี่ยวที่มีคุณค่ามากขึ้น การปฏิบัติเช่นนี้อย่างต่อเนื่องในวันนี้และ บริษัท เช่น WorldwideJanitor.com ได้ทำให้โซเดียม bisulfite ใช้ได้อย่างกว้างขวางเพื่อ shrimpers.

อย่างไรก็ตามการแก้ปัญหาที่มี nonsulfite 4 hexylresorcinol ได้รับความนิยมล่าสุด การแสวงหาโซลูชั่น nonsulfite เริ่มต้นขึ้นในการตอบสนองต่ออันตรายที่อาจเกิดความปลอดภัยของอาหารเช่นเกิดอาการแพ้ในหมู่ผู้ป่วยโรคหอบหืด Hyper-มีความละเอียดอ่อน นอกจากนี้ยังเป็นความพยายามที่จะขจัดแนวโน้มของ shrimpers เพื่อผสมซัลไฟต์มากกว่าเจือจาง (มากกว่า USFDA แนะนำ 1.25%) ดังนั้นการสร้างที่ไม่ปลอดภัยในการทำงานและการเก็บรักษาสภาพ การแสวงหานี้มีการผลิตทางเลือกที่ดีเช่นผลิตภัณฑ์ในเชิงพาณิชย์, EverFresh ซึ่งประกอบด้วย 4 hexylresorcinol อย่างไรก็ตามการศึกษาได้แสดงให้เห็นระดับที่แตกต่างของความมีประสิทธิผลขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ของกุ้งและการแก้ปัญหา 4 hexylresorcinol ได้พิสูจน์แล้วว่าได้ผลค่อนข้างเป็นยาสำหรับกุ้งสีชมพูน้ำลึก (longirostirs Parapenaeus). [5]

ในการศึกษาเมษายน 1986 ดร W . สตีเว่น OTWELL และดร. มาร์ตี้มาร์แชลล์สรุปว่า 1.25% โซเดียม bisulfite กรมทรัพย์สินทางปัญญา (1 นาที) เป็นที่เหนือกว่าในการป้องกัน melanosis บันทึกการวิจัยของพวกเขาที่แตกต่างกันการรักษาโดยใช้สารเดี่ยวหรือสารผสม ได้แก่ :. แคลเซียมคลอไรด์, Ascorbic Acid, กรดซิตริก, กรดฟอสฟอรัสโซเดียม Hexametaphosphate และไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ [6] การศึกษาส่งเสริมสนับสนุนระดับที่มีความหลากหลายของเมลานินในกุ้งสังเกตระดับที่ไม่สอดคล้องกันของ melanosis ในกุ้งขาวได้รับการรักษา (Panaeus setiferus) ที่คาดเดาไม่ได้ทำให้มันมากเกินไปที่จะรวมเป็นตัวอย่าง สายนี้เป็นคำถามการศึกษาใด ๆ ที่ไม่แสดงผลในสีชมพูกุ้งน้ำลึกมันเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบว่าสาเหตุของการเกิดผลเป็นเพราะสายพันธุ์หรือการรักษา OTWELL และมาร์แชลจึงมุ่งเน้นการวิจัยของพวกเขาในกุ้งสีชมพูสอดคล้องกันมากขึ้น (Panaeus duorarum) ชนิดและพบว่าไม่มีการรักษาที่จะเป็นผลเป็นโซเดียม bisulfite

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ป้องกันการสลายแต่อย่างใด โดยเอนไซม์ไทโรซิเนสมีความสำคัญต่ออุตสาหกรรมอาหารทะเล เนื่องจากในส่วนที่มีขนาดใหญ่เพื่อที่ตอบสนองผู้บริโภคต่อกุ้ง melanotic . การใช้ sulfiting ตัวแทน เช่น โซเดียมไบซัลไฟต์ และ metabisulfite โซเดียม หรือสูตรที่มี sulfiting ตัวแทนได้รับวิธีการรักษาแบบดั้งเดิมสำหรับการแบ่งนี้สด แช่แข็ง หรือละลายกุ้งตั้งแต่ช่วงต้นปี 1950 [ 4 ] . . fieger ของ 1951 บทความให้เหตุผลทางประวัติศาสตร์ " ในการผลิตกุ้งได้เพิ่มขึ้นอย่างมากผ่านทศวรรษที่ผ่านมา ใช้ของเรือขนาดใหญ่ซึ่งสามารถที่จะขยายพื้นที่ประมงชายฝั่งออก . ความจริงนี้มีผลในการจัดเก็บอีกต่อไปในอวนลากและระยะเวลาระหว่างการจับกุ้ง และการใช้ที่ดีที่สุดของพวกเขา . " ดังนั้น sulfiting ตัวแทน โดยเฉพาะโซเดียมไบซัลไฟต์ ถูกแนะนำในความพยายามที่จะให้ผลผลิตเก็บเกี่ยวที่มีคุณค่ามากขึ้น การปฏิบัตินี้ยังคงวันนี้ และบริษัท เช่น worldwidejanitor.com ทำให้โซเดียมไบซัลไฟต์อย่างกว้างขวางของกุ้งนะอย่างไรก็ตาม nonsulfite โซลูชั่นที่มี 4-hexylresorcinol ได้รับความนิยมล่าสุด ค้นหา nonsulfite โซลูชั่นเริ่มตอบสนองต่ออันตรายความปลอดภัยอาหารที่อาจเกิดขึ้น เช่น ปฏิกิริยาการแพ้กับโรคหอบหืดที่มีไฮเปอร์ . นอกจากนี้ยังมีความพยายามที่จะขจัดแนวโน้มของกุ้งไปเจือจางผสมซัลไฟต์ ( กว่า USFDA แนะนำ 1.25% ) จึงสร้างไม่ปลอดภัยทำงานและเงื่อนไขการจัดเก็บ เควสนี้มีการผลิตทางเลือกที่ดี เช่น โฆษณาสินค้า , everfresh ซึ่งมี 4-hexylresorcinol . อย่างไรก็ตาม การศึกษาได้แสดงการเปลี่ยนแปลงระดับของประสิทธิผล ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับชนิดของกุ้ง และ 4-hexylresorcinol โซลูชั่นได้พิสูจน์แล้วว่าค่อนข้างได้ผลเป็นรักษาสำหรับกุ้งน้ำลึกสีชมพู ( parapenaeus longirostirs ) [ 5 ]ในการศึกษาเดือนเมษายน 1986 ดร. ดับบลิว สตีเว่น otwell และ ดร. มาร์ตี้ มาร์แชล ได้ข้อสรุปว่า 1.25 % โซเดียมไบซัลไฟต์ตัก ( 1 นาที ) คือที่เหนือกว่าในการป้องกันเมลาโนซิส . การวิจัยของการรักษาโดยใช้สารประวัติที่แตกต่างเดียวหรือผสม ได้แก่ แคลเซียมคลอไรด์ , วิตามินซี , กรดซิตริก , กรดฟอสฟอริค Hexametaphosphate โซเดียมและไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ [ 6 ] การศึกษาสนับสนุนหลากหลายระดับของเมลานินในเมลาโนซิส พวกระดับไม่สังเกตในกุ้งดิบ ( panaeus setiferus ) ซึ่งทำให้มันสามารถที่จะรวมเป็น ตัวอย่าง สายนี้เป็นคำถามการศึกษาที่ไม่ได้แสดงผลในกุ้งน้ำลึกสีชมพูมันเป็นยากที่จะตรวจสอบว่า สาเหตุของผลเนื่องจากสายพันธุ์หรือการรักษา otwell มาร์แชลจึงเน้นการวิจัยที่สอดคล้องกันมากขึ้น สีชมพูกะปิ ( panaeus duorarum ) ชนิด และไม่พบการรักษาจะมีประสิทธิภาพ เช่น โซเดียมไบซัลไฟต์ .