Transmission of white spot syndrome

Transmission of white spot syndrome virus (WSSV) in shrimp has been reported to occur
by feeding and immersion. In the present study, the impact of the molt process and
artificial lesions in the cuticle on shrimp susceptibility to WSSV was examined using
intramuscular and immersion routes.
For the intramuscular route, Penaeus (Litopenaeus) vannamei shrimp (n = 450) were
injected with 102.3 up to 102.7 shrimp infectious dose 50% end point (SID50) of WSSV in
early and late post-molt, inter-molt, early and late pre-molt; resp. A-, B-, C-, D1- and D2-
stage. The resulting infection titers demonstrated that no difference (p > 0.05) in
susceptibility existed between different molt stages when virus was injected.
For the waterborne route, shrimp in different molt stages were immersed in seawater
containing 104 SID50 ml1 of WSSV. In a first study, P. vannamei (n = 125) incubated in cell
culture flasks, became infected with WSSV mostly in post-molt stages. In a second study, 2
groups of P. vannamei (n = 100) and P.monodon (n = 100) were transferred into plastic bags
to prevent damage to the cuticle; and in 1 group a pleopod was cut off prior to incubation.
Induction of damage increased infection significantly (p < 0.05) in A-stage from 0–40% to
60–100%, in B-stage from 0–20% to 40–60%, in C-stage from 0–20 to 20–60%, while
infection was 0% in D-stages with both immersion methods.
This study proved that shrimp are more susceptible to WSSV infection via immersion
after molting than in the period before molting and wounding facilitates infection.
 2009 Elsevier B.V. All rights reserved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่งไวรัสกลุ่มอาการจุดสีขาว (ตรวจ) ในกุ้งมีรายงานว่า เกิดขึ้นโดยให้อาหารและการแช่ ในการศึกษาปัจจุบัน ผลกระทบของการ molt และได้ประดิษฐ์ในกำพร้าบนง่ายกุ้งตรวจถูกตรวจสอบโดยใช้บาดทะยักจากกระบวนการแช่และการสำหรับบาดทะยักจากกระบวนการผลิต กุ้งกุลากุ้งกุลา (Litopenaeus) (n = 450) ได้ฉีดกับ 2.3 10 ถึง 102.7 กุ้งยาติดเชื้อ 50% จุดสิ้นสุด (SID50) ของการตรวจในช่วงต้น และปลาย molt หลัง molt ระหว่าง ช่วงต้น และช่วงปลายก่อน molt ชอบ A- B- C- ง 1 - และ D2-ขั้นตอนการ Titers ติดเชื้อได้แสดงที่ไม่มีความแตกต่างกัน (p > 0.05)ภูมิไวรับอยู่ระหว่างขั้นตอนแตกต่างกัน molt เมื่อถูกฉีดไวรัสสำหรับเส้นทางน้ำ กุ้งในระยะต่างกัน molt ถูกแช่อยู่ในน้ำทะเลประกอบด้วย 104 SID50 ml 1 ของการตรวจ ในการศึกษาครั้งแรก P. vannamei (n = 125) incubated ในเซลล์วัฒนธรรมนำ กลายเป็นติดเชื้อการตรวจส่วนใหญ่ในระยะหลัง molt ในการศึกษาที่สอง 2กลุ่มของ P. vannamei (n = 100) และ P.monodon (n = 100) มีการถ่ายโอนลงในถุงพลาสติกเพื่อป้องกันความเสียหายกับกำพร้า และในกลุ่มที่ 1 มี pleopod ถูกตัดก่อนคณะทันตแพทยศาสตร์เหนี่ยวนำความเสียหายเพิ่มขึ้นติดเชื้ออย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) ในขั้นตอน A 0-40%60 – 100%, B-ระยะ 0-20% 40-60%, C-ระยะ 0 – 20 20 – 60% ขณะที่ติดเชื้อ 0% D ระยะ ด้วยวิธีแช่ทั้งสองได้การศึกษานี้พิสูจน์ว่า กุ้งที่มีการตรวจการติดเชื้อผ่านการแช่หลังจาก molting มากกว่าในระยะก่อน molting และ wounding อำนวยความสะดวกในการติดเชื้อ2009 Elsevier b.v สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การส่งไวรัสโรคจุดขาว (WSSV) ในกุ้งได้รับรายงานว่าจะเกิดขึ้น
โดยการให้อาหารและการแช่ ในการศึกษาผลกระทบของกระบวนการลอกคราบและ
แผลเทียมในหนังกำพร้าบนความอ่อนแอกุ้ง WSSV ถูกตรวจสอบโดยใช้
กล้ามเนื้อและเส้นทางการแช่.
สำหรับเส้นทางเข้ากล้ามเนื้อ, กุ้ง (แวน) กุ้งขาวแวนนาไม (n = 450) ได้รับการ
ฉีดด้วย 10 ? 2.3 ถึง 102.7 ปริมาณกุ้งที่ติดเชื้อ 50% จุดสิ้นสุด (SID50) ของตัวแดงดวงขาวใน
การโพสต์ลอกคราบในช่วงต้นและปลายระหว่างลอกคราบในช่วงต้นและปลายก่อนลอกคราบ; รับผิดชอบ A-, B-, C-, D1- และ D2-
เวที titers การติดเชื้อที่เกิดขึ้นแสดงให้เห็นว่าไม่แตกต่างกัน (p> 0.05) ใน
ความอ่อนแออยู่ระหว่างขั้นตอนลอกคราบแตกต่างกันเมื่อไวรัสถูกฉีด.
สำหรับเส้นทางน้ำกุ้งลอกคราบในขั้นตอนที่แตกต่างกันถูกแช่อยู่ในน้ำทะเล
ที่มี 104 มล. SID50 1 ของ WSSV ในการศึกษาครั้งแรกพีกุ้งขาว (n = 125) บ่มในเซลล์
ขวดวัฒนธรรมกลายเป็นติดเชื้อ WSSV ส่วนใหญ่อยู่ในขั้นตอนการโพสต์ลอกคราบ ในการศึกษาที่สอง 2
กลุ่มพีกุ้งขาว (n = 100) และกุ้งกุลาดำ (n = 100) ถูกย้ายลงในถุงพลาสติก
เพื่อป้องกันความเสียหายที่จะหนังกำพร้า; และในกลุ่มที่ 1 pleopod ถูกตัดออกไปก่อนที่จะมีการบ่ม.
การเหนี่ยวนำของความเสียหายที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญการติดเชื้อ (p <0.05) ในขั้นตอน 0-40% ถึง
60-100% ในขั้นตอน B-0-20% ถึง 40 -60% ใน C-เวที 0-20 ไป 20-60% ในขณะที่
การติดเชื้อเป็น 0% ในขั้นตอน D-มีทั้งวิธีการแช่.
การศึกษาครั้งนี้พิสูจน์ให้เห็นว่ากุ้งจะอ่อนแอมากขึ้นต่อการติดเชื้อ WSSV ผ่านการแช่
หลังจากลอกคราบกว่าใน ช่วงเวลาก่อนที่จะลอกคราบและการกระทบกระทั่งอำนวยความสะดวกในการติดเชื้อ.
? 2009 Elsevier BV สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การส่งของไวรัสโรคจุดขาวในกุ้ง ( ี ) ได้รับรายงานว่าเกิด
โดยให้อาหารและแช่ . ในการศึกษาผลกระทบของกระบวนการลอกคราบ และแผลในผิวหนังเทียม
กุ้งไวต่อีถูกตรวจสอบโดยใช้
เส้นทางฉีดแช่ .
สำหรับเส้นทางาร Penaeus vannamei ( ง ) กุ้ง ( n = 450 )
ฉีด 10  23 ขึ้นไป 102.7 กุ้งติดเชื้อ dose 50% สิ้นสุดจุด ( sid50 ) ของสีใน
เช้าสายหลังลอกคราบระหว่างลอกคราบ เช้าสายก่อนลอกคราบ ; resp . A - B - C , D1 และ D2 -
เวที ทำให้เกิดการติดเชื้อโดยแสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างกัน ( p > 0.05 ) ในกลุ่มอยู่ระหว่างขั้นตอนลอกคราบ
แตกต่างกันเมื่อไวรัสถูกฉีด .
สำหรับเส้นทาง waterborne ,กุ้งลอกคราบในขั้นตอนต่าง ๆที่แช่ในน้ำทะเล
ที่มี sid50 104 มล.  1 ของสี . ในการศึกษาครั้งแรก , P . vannamei ( n = 125 ) บ่มในขวดเพาะเลี้ยงเซลล์
กลายเป็นติดเชื้อีส่วนใหญ่ในขั้นตอนการลอกคราบโพสต์ ในการศึกษาที่สอง , P . vannamei 2
2 ( n = 100 ) และ p.monodon ( n = 100 ) ถูกย้ายลงถุงพลาสติก
เพื่อป้องกันความเสียหายกําพร้าและใน 1 กลุ่ม pleopod ถูกตัดออกก่อนที่จะบ่มเพาะให้เกิดความเสียหายเพิ่มขึ้น .
การติดเชื้ออย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ใน a-stage จาก 0 – 40 %

60 – 100 % ใน b-stage จาก 0 – 20 % ถึง 40 – 60 % ใน c-stage จาก 0 - 20 - 20 - 60 % ในขณะที่
การติดเชื้อเป็น 0% ใน d-stages ทั้งการแช่วิธี การศึกษาได้พิสูจน์ว่า
กุ้งจะเสี่ยงต่อการติดเชื้อที่ผ่านการแช่
ีหลังลอกคราบกว่าในช่วงก่อนลอกคราบและบาดเจ็บ ทำให้สามารถป้องกันการติดเชื้อ
 2009 สงวนลิขสิทธิ์