Plummer (2001) describes ethical de

Plummer (2001) describes ethical debates in qualitative research as
being a process marked by ambivalence, situated within actual experiences,
and understood as a “struggling with the self” but a struggle that must be
shared publicly because “we need stories and narratives of research ethics
to help fashion our own research lives” (p. 229). It is our hope that we have
done that here. Following Guillemin and Gillam (2004), we see our four
cases as “ethically important moments” (p. 262) that call for a reflexive
practice, and it is our aim to foster that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พลัมเมอร์ (2001) อธิบายอภิปรายจริยธรรมในการวิจัยเชิงคุณภาพเป็นเป็นกระบวนการทำเครื่องหมาย โดยเอา ตั้งอยู่ภายในประสบการณ์จริงและเป็น "ดิ้นรนด้วยตัวเอง" แต่การต่อสู้ที่ต้องเข้าใจแชร์แบบสาธารณะเนื่องจาก "เราจำเป็นเรื่องราวและเรื่องเล่างานวิจัยจริยธรรมแฟชั่นงานวิจัยของเราเองช่วยชีวิต" (p. 229) เราหวังเป็นอย่างยิ่งที่เรามีทำที่นี่ Guillemin และ Gillam (2004), เราเห็นสี่ของเรากรณีเป็น "ช่วงเวลาสำคัญอย่างมีจริยธรรม" (p. 262) ที่โทรสำหรับการสะท้อนกลับปฏิบัติ และมันคือ เป้าหมายของเราเพื่อเสริมที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พลัมเม (2001) อธิบายการอภิปรายจริยธรรมในการวิจัยเชิงคุณภาพเป็น
เป็นกระบวนการที่ทำเครื่องหมายโดยความสับสนอยู่ภายในประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริง
และเข้าใจว่าเป็น "ดิ้นรนกับตัวเอง" แต่การต่อสู้ที่จะต้องเป็น
แชร์แบบสาธารณะเพราะ "เราจำเป็นต้องมีเรื่องราวและเรื่องเล่าของการวิจัย จริยธรรม
ที่จะช่วยให้แฟชั่นการวิจัยของเราเองมีชีวิตอยู่ "(พี. 229) มันเป็นความหวังของเราที่เราได้
ทำที่นี่ ต่อไปนี้ Guillemin และกิลแลม (2004) เราจะเห็นสี่ของเรา
กรณีเป็น "ช่วงเวลาที่สำคัญมีจริยธรรม" (พี. 262) ที่เรียกร้องให้สะท้อน
การปฏิบัติและมันก็เป็นจุดมุ่งหมายของเราที่จะส่งเสริมให้เกิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พลัมเมอร์ ( 2001 ) อธิบายการอภิปรายจริยธรรมในการวิจัยเชิงคุณภาพ เช่นเป็นขั้นตอนที่มีความสับสนอยู่ในประสบการณ์จริงและเข้าใจเป็น " ดิ้นรนด้วยตนเอง " แต่การต่อสู้ที่ต้อง" เราต้องการใช้ร่วมกันต่อหน้าสาธารณชน เพราะเรื่องราว เรื่องเล่าของจริยธรรมการวิจัยเพื่อช่วยให้แฟชั่นของเราเองวิจัยชีวิต " ( หน้า 229 ) มันเป็นความหวังของเราที่เราได้ทำมันที่นี่ ต่อไปนี้ กิลเลมิ้น และกิลเลิ่ม ( 2004 ) เราเห็นสี่กรณีเป็น " ช่วงเวลาจริยธรรมที่สำคัญ " ( หน้า 262 ) ที่เรียกร้องให้สะท้อนฝึก และมันคือเป้าหมายของเราที่จะส่งเสริมนั้น