In the wound phase parents were abl

In the wound phase parents were able to rise above the blame by considering the burn-injured child as ‘‘our priority’’ and trying to do everything for their child. They did not give importance to ‘‘whatever someone said’’ as their child was ‘‘important’’ and as parents they knew what needed to be done. One mother said ‘‘I will do everything for the child. I will not allow anyone else to do anything.’’ It was as if they were conveying the message that they were competent and could do whatever was expected of them for their child’s care.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พ่อแม่ก็ไม่สามารถที่จะขึ้นเหนือออก โดยพิจารณาลูกเจ็บเขียนเป็น ''ความสำคัญ '' และพยายามทำทุกอย่างให้ลูกในระยะแผล นอกจากนี้พวกเขาไม่ได้ให้ความสำคัญ ''สิ่งบางคนกล่าวว่า '' ลูกเสร็จ '''' และเป็นผู้ปกครอง พวกเขารู้ว่าอะไรต้องทำให้เสร็จ แม่หนึ่งกล่าวว่า '' ฉันจะทำทุกอย่างสำหรับเด็ก ฉันจะไม่อนุญาตให้คนอื่นทำ '' ว่า พวกเขาได้ถ่ายทอดข้อความว่า พวกเขามีอำนาจ และสามารถทำสิ่งคาดว่าพวกเขาดูแลลูกได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในแผลพ่อแม่เฟสมีความสามารถที่จะอยู่เหนือโทษโดยพิจารณาจากการเผาไหม้ของเด็กที่ได้รับบาดเจ็บขณะที่ '' ความสำคัญของเรา '' และพยายามที่จะทำทุกอย่างสำหรับเด็กของพวกเขา พวกเขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับ '' สิ่งที่บางคนกล่าวว่า '' เป็นเด็กของพวกเขาคือ '' ​​สำคัญ '' และในขณะที่พ่อแม่ของพวกเขารู้ว่าสิ่งที่จำเป็นต้องทำ แม่คนหนึ่งกล่าวว่า '' ฉันจะทำทุกอย่างสำหรับเด็ก ฉันจะไม่ยอมให้ใครอื่นที่จะทำอะไร. '' มันเป็นราวกับว่าพวกเขาถ่ายทอดข้อความที่ว่าพวกเขามีอำนาจและสามารถทำสิ่งที่ได้รับการคาดหวังของพวกเขาสำหรับการดูแลเด็กของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในแผลระยะที่ผู้ปกครองสามารถที่จะอยู่เหนือโทษ โดยพิจารณาจากการเผาบาดเจ็บเด็กเป็น " ใบสําคัญ ' ' และพยายามทำทุกอย่างเพื่อลูก พวกเขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับ ' 'whatever บางคนบอกว่า ' ' ลูก ' 'important ' ' และเป็นผู้ปกครองพวกเขารู้ว่าสิ่งที่ต้องทำ แม่บอกว่า ' ' จะทำทุกๆอย่างเพื่อลูก ผมจะไม่ยอมให้ใครทำอะไร ' ' มันเป็นถ้าพวกเขาถ่ายทอดข้อความที่พวกเขามีความสามารถ และสามารถทำในสิ่งที่คาดหวังของพวกเขาสำหรับการดูแลเด็กของพวกเขา