Knowledge In the literature about

Knowledge

In the literature about knowledge management two levels of knowledge are distinguished: the
individual and the organizational level (e.g., Von Krogh, 1998; Nonaka & Takeuchi, 1995; Weggeman,
1997). We assume however the relevance of a third level reflecting the group or team level. Groups,
rather than the organization as a whole, serve as the primary units for accomplishing activities in
organizations (e.g., Kreps, 1990). That is why much knowledge exists on the group level. This makes
that, in addition to individual and organizational knowledge, organizational members have knowledge
about and share knowledge within the group or team in which they participate.

Knowledge, present on these three levels, can be placed on a continuum ranging from implicit to
explicit knowledge. As stated earlier, implicit knowledge can be considered as knowledge that can not
be expressed in words, for instance visible and demonstrable skills and tangible culture. Because of
the inclusion of the tangible culture, we assume, contrary to other authors (Nonaka & Takeuchi, 1995,
Davenport & Prusak, 1998), that implicit knowledge does not exclusively belong to individuals or can

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรู้

ในวรรณคดีเกี่ยวกับการจัดการความรู้สองระดับของความรู้มีความโดดเด่น:
บุคคลและระดับองค์กร (เช่นฟอน Krogh, 1998; Nonaka & Takeuchi, 1995; weggeman
1997) เราคิด แต่ความเกี่ยวข้องของระดับที่สามสะท้อนให้เห็นถึงระดับกลุ่มหรือทีม กลุ่ม
มากกว่าองค์กรโดยรวม,ทำหน้าที่เป็นหน่วยงานหลักในการประสบความสำเร็จในกิจกรรมในองค์กร
(เช่น kreps, 1990) นั่นคือเหตุผลที่ความรู้มากอยู่บนระดับกลุ่ม นี้จะทำให้
ที่นอกเหนือไปจากความรู้ของแต่ละบุคคลและองค์กรสมาชิกขององค์กรมีความรู้เกี่ยวกับ
และแบ่งปันความรู้ภายในกลุ่มหรือทีมที่พวกเขามีส่วนร่วม

ความรู้ปัจจุบันเมื่อทั้งสามระดับสามารถวางบนต่อเนื่องตั้งแต่ปริยาย
ความรู้ที่ชัดเจน ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้เรียนรู้ที่แฝงถือ​​ได้ว่าเป็นความรู้ที่ไม่สามารถ
จะแสดงในคำพูดเช่นทักษะการมองเห็นและพิสูจน์ได้และวัฒนธรรมที่จับต้องได้ เพราะ
รวมของวัฒนธรรมที่มีตัวตนเราคิดตรงข้ามกับผู้อื่น (Nonaka & Takeuchi, 1995, Davenport
& Prusak, 1998)ที่เรียนรู้ที่แฝงไม่เฉพาะเป็นของบุคคลหรือสามารถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้

ในวรรณกรรมเกี่ยวกับความรู้ ระดับสองการจัดการความรู้แตกต่าง: การ
บุคคลและระดับองค์กร (เช่น ฟอน Krogh, 1998 โนนากะ&สแมน 1995 Weggeman,
1997) เราคิดว่าอย่างไรก็ตามความสำคัญของสามระดับสะท้อนให้เห็นถึงกลุ่ม หรือทีมระดับ กลุ่ม,
แทนองค์กรทั้งหมด ทำหน้าที่เป็นหน่วยหลักในการทำกิจกรรมใน
องค์กร (เช่น Kreps, 1990) นั่นคือเหตุผลที่ดีมากอยู่ในระดับกลุ่ม ทำ
ว่า นอกจากความรู้ของแต่ละคน และองค์กร สมาชิกองค์กรมีความรู้
เกี่ยวกับ และแบ่งปันความรู้ภายในกลุ่มหรือทีมที่จะเข้าร่วม

ความรู้ อยู่ในระดับสามเหล่านี้ สามารถวางบนสมิติเป็นตั้งแต่นัยการ
ความรู้ชัดแจ้ง ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ รู้นัยจะถือว่าเป็นความรู้ที่ไม่สามารถ
แสดงคำพูด เห็นตัวอย่าง และแสดงให้เห็นถึงทักษะและวัฒนธรรมที่จับต้องได้ เนื่องจาก
รวมของวัฒนธรรมที่จับต้องได้ เราสมมติ ขัดกับคน (โนนากะ&สแมน 1995,
ดาเวนพอร์ท& Prusak, 1998), รู้นัยว่าไม่เฉพาะกับบุคคล หรือสามารถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรู้

ในวรรณคดีที่เกี่ยวกับการจัดการความรู้ของสองระดับความรู้ได้รับการจำแนก
แบบเฉพาะรายและระดับขององค์กร(เช่นฟอน krogh 1998 nonaka & Takeuchi 1995 weggeman
1997 ) เราจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบแต่ถึงอย่างไรก็ตามความสัมพันธ์ของระดับที่สามที่สะท้อนถึงระดับกลุ่มหรือทีมที่ กลุ่ม
มากกว่าองค์กรที่เป็นส่วนรวมทำหน้าที่เป็นหน่วยหลักในการทำงานในกิจกรรม
องค์กร(เช่น kreps 1990 ) นั่นคือเหตุผลว่าทำไมความรู้มากอยู่ในระดับกลุ่ม โรงแรมแห่งนี้ทำให้
ว่านอกเหนือจากความรู้ส่วนบุคคลและผู้ใช้ในองค์กรสมาชิกขององค์กรมีความรู้เกี่ยวกับ
เกี่ยวกับและแบ่งปันความรู้ ภายใน กลุ่มหรือทีมที่พวกเขามีส่วนร่วม

ความรู้ในสามระดับนี้สามารถวางไว้บนตราบใดก็ตามที่หลากหลายเริ่มจากปรากฎอยู่ในความรู้
อย่างชัดเจน ตามที่กำหนดไว้ก่อนหน้าความรู้ถือได้ว่าจะสามารถได้รับการพิจารณาให้เป็นความรู้ที่ไม่สามารถ
ได้รับการแสดงออกในถ้อยคำของวัฒนธรรมเป็นรูปธรรมและมีความชำนาญและสามารถมองเห็นได้ทดลองยกตัวอย่างเช่น เนื่องจากมีการรวม
ของวัฒนธรรมที่จับต้องได้เราจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบซึ่งขัดกับผู้เขียนรายอื่นๆ( nonaka & Takeuchi 1995
davenport & prusak 1998 )ความรู้ได้โดยปริยายที่ไม่ได้สังกัดอยู่ในผู้ใช้บริการแบบเฉพาะรายหรือเฉพาะ