The pith-ball electroscope, invente

The pith-ball electroscope, invented by British schoolmaster and physicist John Canton in 1754,[2] consists of a small ball of some lightweight nonconductive substance, originally a spongy plant material called pith, although modern electroscopes use plastic balls. The ball is suspended by a silk thread from the hook of an insulated stand. In order to test the presence of a charge on an object, the object is brought near to the uncharged pith ball.[3] If the object is charged, the ball will be attracted to it and move toward it.

The attraction occurs because of induced polarization[4] of the atoms inside the pith ball.[5][6][7][8] The pith is a nonconductor, so the electrons in the ball are bound to atoms of the pith and are not free to leave the atoms and move about in the ball, but they can move a little within the atoms. See diagram at right. If, for example, a positively charged object (B) is brought near the pith ball (A), the negative electrons (blue) in each atom (yellow ovals) will be attracted and move slightly toward the side of the atom nearer the object. The positively charged nuclei (red) will be repelled and will move slightly away. Since the negative charges in the pith ball are now nearer the object than the positive charges (C), their attraction is greater than the repulsion of the positive charges, resulting in a net attractive force.[5] This separation of charge is microscopic, but since there are so many atoms, the tiny forces add up to a large enough force to move a light pith ball.

The pith ball can be charged by touching it to a charged object, so some of the charges on the surface of the charged object move to the surface of the ball. Then the ball can be used to distinguish the polarity of charge on other objects because it will be repelled by objects charged with the same polarity or sign it has, but attracted to charges of the opposite polarity.

Often the electroscope will have a pair of suspended pith balls. This allows one to tell at a glance whether the pith balls are charged. If one of the pith balls is touched to a charged object, charging it, the second one will be attracted and touch it, communicating some of the charge to the surface of the second ball. Now both balls have the same polarity charge, so they repel each other. They hang in an inverted 'V' shape with the balls spread apart. The distance between the balls will give a rough idea of the magnitude of the charge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Electroscope ลูกแก่น คิดค้น โดย schoolmaster อังกฤษและฟิสิกส์จอห์น Canton ใน 1754, [2] ประกอบด้วยลูกบอลขนาดเล็กบางน้ำหนักเบา nonconductive สาร เดิมวัสดุพืชกระดูกเรียกว่าแก่น แม้ว่า electroscopes ทันสมัยใช้ลูกพลาสติก ลูกจะถูกระงับ โดยไหมจากเบ็ดของขาตั้งเป็นฉนวน เพื่อทดสอบการปรากฏตัวของประจุบนวัตถุ วัตถุถูกนำเข้ามาใกล้ลูกแก่น uncharged ถ้าวัตถุจะมีค่า ลูกบอลจะถูกดึงดูดมัน และย้ายต่อมันสถานที่น่าสนใจเกิดขึ้นเนื่องจากการเหนี่ยวนำโพลาไรซ์ [4] ของอะตอมภายในลูกแก่น [5] [6] [7] [8] แก่นคือ nonconductor ดังนั้นอิเล็กตรอนในลูกแก่ผู้อะตอมของแก่น และไม่สามารถออกจากอะตอม และย้ายเกี่ยวกับในลูก แต่พวกเขาสามารถย้ายเล็กน้อยภายในอะตอม ดูแผนภาพด้านขวา ถ้า เช่น วัตถุที่มีประจุบวก (B) ถูกนำเข้ามาใกล้ลูกแก่น (A), อิเล็กตรอนลบ (สีน้ำเงิน) ในแต่ละอะตอม (วงรีสีเหลือง) จะดึงดูด และเลื่อนเล็กน้อยไปทางด้านของอะตอมใกล้วัตถุ นิวเคลียสที่มีประจุบวก (สีแดง) จะเป็นมันไส้ และจะเคลื่อนห่างออกไปเล็กน้อย ตั้งแต่ตอนนี้เป็นค่าลบในลูกแก่นใกล้วัตถุมากกว่าค่าบวก (C), สถานที่ท่องเที่ยวที่มีค่ามากกว่าเขม่นของบวก ส่งผลให้แรงน่าสนใจ [5]การแยกค่าใช้จ่ายได้ด้วยกล้องจุลทรรศน์ แต่เนื่องจากมีอะตอมจำนวนมาก กองกำลังเล็ก ๆ เพิ่มขึ้นขนาดใหญ่แรงพอที่จะย้ายลูกแก่นแสงลูกแก่นสามารถชาร์จได้ โดยการสัมผัสกับวัตถุมีค่าธรรมเนียม เพื่อให้บางส่วนของค่าธรรมเนียมบนพื้นผิวของวัตถุมีย้ายไปยังพื้นผิวของลูก แล้ว ลูกใช้เพื่อแยกขั้วในวัตถุอื่น ๆ เนื่องจากมันจะ repelled โดยวัตถุที่มีขั้วหรือเข้าสู่ระบบได้ แต่ดึงดูดค่าธรรมเนียมของขั้วตรงข้ามกันบ่อยครั้ง electroscope จะมีคู่ของลูกลอยแก่น นี้ช่วยให้หนึ่งเพื่อบอกว่า ลูกแก่นจะมีค่าได้อย่างรวดเร็ว ถ้าลูกแก่นอย่างใดอย่างหนึ่งจะสัมผัสกับวัตถุมีค่าธรรมเนียม ชาร์จ สองจะดึงดูด และสัมผัส สื่อสารบางค่าธรรมเนียมให้พื้นผิวของลูกที่ 2 ตอนนี้ ลูกทั้งสองมีค่าขั้วเดียวกัน ดังนั้นพวกเขาขับไล่กัน พวกเขาแขวนรูปตัว 'V' คว่ำกับลูกที่กระจายออกจากกัน ระยะห่างระหว่างลูกจะให้ความคิดหยาบของขนาดของประจุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนลูกพิทคาดคั้น , คิดค้นโดยนักฟิสิกส์ชาวอังกฤษและจอห์นกวางตุ้งประกอบคุณงามความดีใน 1754 [ 2 ] ประกอบด้วยลูกเล็กบางเบา nonconductive สารเดิมทีเป็นวัสดุปลูก เรียกว่า สารฟู แม้ว่า electroscopes สมัยใหม่ใช้ลูกบอลพลาสติก ลูกบอลจะถูกระงับด้วยด้ายไหมจากตะขอของฉนวนยืน เพื่อทดสอบสถานะของประจุบนวัตถุ วัตถุมาใกล้ลูกพิธไม่มีประจุไฟฟ้า [ 3 ] ถ้าวัตถุที่ถูกเรียกเก็บ ลูกบอลจะถูกดึงดูดให้มันและย้ายไปยังมันสถานที่น่าสนใจเกิดขึ้นเพราะการโพลาไรเซชัน [ 4 ] ของอะตอมภายในลูกพิท [ 5 ] [ 6 ] [ 7 ] [ 8 ] ภายในเป็น nonconductor ดังนั้นอิเล็กตรอนในอะตอมของลูกไว้ภายในและจะไม่ฟรีทิ้งอะตอมและย้ายเกี่ยวกับในบอล แต่พวกเขาสามารถย้ายเพียงเล็กน้อยภายในอะตอม ดูแผนภาพที่ถูกต้อง ตัวอย่างเช่นถ้าประจุบวก วัตถุ ( B ) มาใกล้ลูกพิท ( ) , ลบ ( อิเล็กตรอนในแต่ละอะตอม ( สีน้ำเงิน ) วงรีสีเหลือง ) จะถูกดึงดูดและย้ายเล็กน้อยไปทางด้านของอะตอมใกล้วัตถุ ประจุบวกของนิวเคลียส ( สีแดง ) จะถูกปฏิเสธและจะกระเถิบหนี เนื่องจากค่าใช้จ่ายที่เป็นค่าลบในซูดานกำลังใกล้วัตถุมากกว่าประจุบวก ( C ) , สถานที่ของพวกเขามีค่ามากกว่าแรงผลักของประจุบวก ส่งผลให้ Net มีเสน่ห์แรง [ 5 ] การแยกค่าใช้จ่ายด้วย แต่เนื่องจากมีงานมากมายกองเล็ก ๆ เพิ่มมากขึ้น แรงที่มากพอที่จะย้ายลูกแก่นแสงที่ซูดานสามารถเรียกเก็บเงินโดยการสัมผัสกับจับวัตถุ ดังนั้นบางส่วนของประจุบนพื้นผิวของค่าวัตถุย้ายไปพื้นผิวของลูก แล้วลูกที่สามารถใช้ในการแยกความแตกต่างขั้วของประจุบนวัตถุอื่น ๆ เพราะมันจะถูกรังเกียจโดยวัตถุที่เรียกเก็บเงินกับขั้วเดียวกันหรือเซ็นได้ แต่ดึงดูดค่าใช้จ่ายของขั้วตรงข้ามมักจะมีคู่ของอิเล็กโทรสโคปจะถูกระงับภายในลูกบอล นี้จะช่วยให้หนึ่งที่จะบอกได้ทันทีว่าภายในลูกจะเรียกเก็บ ถ้าหนึ่งในบริเวณที่สัมผัสได้ถึงวัตถุลูกชาร์จ , ชาร์จ , ตัวที่สองจะถูกดึงดูดและสัมผัสมัน การสื่อสาร บางส่วนของค่าใช้จ่ายไปยังพื้นผิวของลูกที่สอง ตอนนี้ทั้งลูกมีประจุขั้วเดียวกัน ดังนั้นพวกเขาจะผลักกัน พวกเขาแขวนในตัว ' V ' รูปร่างกับลูกที่กระจายออกจากกัน ระยะห่างระหว่างลูกจะให้ความคิดที่หยาบของขนาดของค่าใช้จ่าย