Fossils (from Classical Latin fossi

Fossils (from Classical Latin fossilis, literally "obtained by digging[1]") are the preserved remains or traces of animals, plants, and other organisms from the remote past. The totality of fossils, both discovered and undiscovered, and their placement in fossiliferous (fossil-containing) rock formations and sedimentary layers (strata) is known as the fossil record.

The study of fossils across geological time, how they were formed, and the evolutionary relationships between taxa (phylogeny) are some of the most important functions of the science of paleontology. Such a preserved specimen is called a "fossil" if it is older than some minimum age, most often the arbitrary date of 10,000 years.[2] Hence, fossils range in age from the youngest at the start of the Holocene Epoch to the oldest from the Archaean Eon, up to 3.48 billion years old.[3][4][5] The observation that certain fossils were associated with certain rock strata led early geologists to recognize a geological timescale in the 19th century. The development of radiometric dating techniques in the early 20th century allowed geologists to determine the numerical or "absolute" age of the various strata and thereby the included fossils.

Like extant organisms, fossils vary in size from microscopic, even single bacterial cells[6] one micrometer in diameter, to gigantic, such as dinosaurs and trees many meters long and weighing many tons. A fossil normally preserves only a portion of the deceased organism, usually that portion that was partially mineralized during life, such as the bones and teeth of vertebrates, or the chitinous or calcareous exoskeletons of invertebrates. Fossils may also consist of the marks left behind by the organism while it was alive, such as animal tracks or feces (coprolites). These types of fossil are called trace fossils (or ichnofossils), as opposed to body fossils. Finally, past life leaves some markers that cannot be seen but can be detected in the form of biochemical signals; these are known as chemofossils or biomarkers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซากดึกดำบรรพ์ (จาก fossilis คลาสสิกละติน อักษร "ได้รับ โดย digging[1]") ได้ยังคงรักษาหรือร่องรอยของสัตว์ พืช และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ มาไกล ผลของซากดึกดำบรรพ์ ทั้งสองค้นพบ และไม่เคยค้นพบ และตำแหน่งของพวกเขาใน fossiliferous (ที่ประกอบด้วยซากดึกดำบรรพ์) หินและตะกอนชั้น (ชั้น) เป็นที่รู้จักกันเป็นคอร์ดฟอส

การศึกษาซากดึกดำบรรพ์ในเวลาธรณีวิทยา วิธีเกิดขึ้น และความสัมพันธ์เชิงวิวัฒนาการระหว่าง taxa (phylogeny) ได้บางฟังก์ชันสำคัญของศาสตร์บรรพชีวินวิทยา ดังกล่าวเป็นตัวอย่างรักษาจะเรียกว่า "ซากดึกดำบรรพ์" ถ้าเป็นรุ่นเก่ากว่าบางอายุขั้นต่ำ ส่วนใหญ่มักจะกำหนดวัน 10000 ปี[2] ดังนั้น ช่วงซากดึกดำบรรพ์ในยุคจากลูกที่จุดเริ่มต้นของยุค Holocene กับจากอินเตอร์ Eon Archaean ถึง 3.48 ล้านปี[3][4][5] การสังเกตซากดึกดำบรรพ์บางที่ถูกเชื่อมโยงกับบางธรณีช่วงชั้นนำหินรู้จักสเกลธรณีวิทยาในศตวรรษที่ 19 พัฒนาเทคนิคนับในช่วงศตวรรษที่ 20 ได้นักธรณีวิทยากำหนดอายุเป็นตัวเลข หรือ "สัมบูรณ์" ชั้นต่าง ๆ และทำการรวมซากดึกดำบรรพ์

เช่นสิ่งมีชีวิตยัง ซากดึกดำบรรพ์ที่แตกต่างกันในขนาดจากไมโครมิเตอร์หนึ่งกล้องจุลทรรศน์ เดียวแม้แบคทีเรียเซลล์ [6] ในเส้นผ่าศูนย์กลาง ขนาดใหญ่ เช่นไดโนเสาร์และต้นไม้ หลายเมตรยาว และน้ำหนักหลายตัน ซากดึกดำบรรพ์การรักษาเฉพาะส่วนของสิ่งมีชีวิตผู้ ส่วนที่ถูก mineralized บางส่วนในชีวิต เช่นกระดูกและฟันของ vertebrates หรือ exoskeletons chitinous หรือปูนของ invertebrates มักจะปกติ ซากดึกดำบรรพ์ยังอาจประกอบด้วยเครื่องหมายทิ้ง โดยสิ่งมีชีวิตในขณะมีชีวิตอยู่ เช่นติดตามสัตว์หรืออุจจาระ (coprolites) ชนิดของซากดึกดำบรรพ์เหล่านี้จะเรียกว่าติดตามซากดึกดำบรรพ์ (หรือ ichnofossils), ตรงข้ามกับซากดึกดำบรรพ์ของร่างกาย ในที่สุด อดีตทิ้งเครื่องหมายบางอย่างที่ไม่สามารถมองเห็นได้ แต่สามารถตรวจพบได้ในรูปแบบของสัญญาณชีวเคมี เหล่านี้เป็นที่รู้จักกันเป็น chemofossils หรือ biomarkers การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟอสซิล (จากคลาสสิก fossilis ละตินตัวอักษร "ที่ได้จากการขุด [1]") เป็นส่วนที่เหลือเก็บรักษาไว้หรือร่องรอยของสัตว์พืชและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ จากที่ผ่านมาในระยะไกล จำนวนทั้งสิ้นของฟอสซิลทั้งสองค้นพบและยังไม่ได้เปิดและตำแหน่งของพวกเขาใน fossiliferous (ฟอสซิลที่มี) หินและชั้นตะกอน (ชั้น) เป็นที่รู้จักกันเป็นบันทึกฟอสซิลศึกษาฟอสซิลข้ามเวลาทางธรณีวิทยาว่าพวกเขากำลังก่อตัวขึ้นและ ความสัมพันธ์ระหว่างวิวัฒนาการแท็กซ่า (เชื้อชาติ) คือบางส่วนของฟังก์ชั่นที่สำคัญที่สุดของวิทยาศาสตร์ของซากดึกดำบรรพ์ เช่นตัวอย่างที่เก็บรักษาไว้เรียกว่า "ฟอสซิล" ถ้ามันเป็นบางอย่างที่เก่ากว่าอายุขั้นต่ำส่วนใหญ่มักจะโดยพลการของวันที่ 10,000 ปี. [2] ดังนั้นฟอสซิลในช่วงอายุที่อายุน้อยที่สุดที่เริ่มต้นของยุคโฮโลซีนที่เก่าแก่ที่สุด จาก Archaean กัปขึ้น 3.48 พันล้านปี. [3] [4] [5] สังเกตว่าฟอสซิลบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับชั้นหินบางนำนักธรณีวิทยาในช่วงต้นของการรับรู้เวลาที่ทางธรณีวิทยาในศตวรรษที่ 19 การพัฒนาเทคนิคการออกเดทดาวเทียมที่บันทึกในต้นศตวรรษที่ 20 ได้รับอนุญาตให้นักธรณีวิทยาในการกำหนดอายุที่เป็นตัวเลขหรือ "แน่นอน" ของชั้นต่างๆและจึงรวมฟอสซิลเช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตที่ยังหลงเหลืออยู่ฟอสซิลแตกต่างกันในขนาดกล้องจุลทรรศน์เซลล์แบคทีเรียแม้เพียงครั้งเดียว [6] หนึ่งไมโครเมตรเส้นผ่าศูนย์กลางที่ใหญ่เช่นไดโนเสาร์และต้นไม้หลายเมตรยาวและมีน้ำหนักหลายตัน ฟอสซิลรักษาตามปกติเพียงส่วนหนึ่งของสิ่งมีชีวิตผู้ตายมักจะเป็นส่วนหนึ่งที่ว่าเป็น mineralized บางส่วนในช่วงชีวิตเช่นกระดูกและฟันของสัตว์ที่มีกระดูกสันหลังหรือเปลือก chitinous หรือปูนของแบคทีเรีย ฟอสซิลยังอาจประกอบด้วยเครื่องหมายทิ้งโดยสิ่งมีชีวิตในขณะที่มันยังมีชีวิตอยู่เช่นแทร็คสัตว์หรืออุจจาระ (coprolites) ประเภทนี้จะเรียกว่าฟอสซิลฟอสซิลรอย (หรือ ichnofossils) เมื่อเทียบกับฟอสซิลร่างกาย ในที่สุดชีวิตในอดีตของใบเครื่องหมายบางอย่างที่ไม่สามารถมองเห็น แต่สามารถตรวจพบได้ในรูปแบบของสัญญาณทางชีวเคมี; เหล่านี้เป็นที่รู้จักกัน chemofossils หรือ biomarkers

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟอสซิล ( จาก fossilis ละตินคลาสสิกอย่างแท้จริง " ที่ได้จากการขุด [ 1 ] " ) จะเก็บซากหรือร่องรอยของสัตว์ พืช และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆจากอดีตที่ห่างไกล รวมของฟอสซิลทั้งสองค้นพบและยังไม่ได้เปิด และตำแหน่งของพวกเขาใน fossiliferous ( ฟอสซิลและชั้นหินที่มี ) ตะกอน ( 1 ) เป็นที่รู้จักกันเป็นบันทึกฟอสซิล .

การศึกษาซากดึกดำบรรพ์ในเวลาทางธรณีวิทยา , วิธีที่พวกเขาเกิดขึ้นและวิวัฒนาการความสัมพันธ์ระหว่างความสูง ( ระบบเชื้อชาติ ) คือบางส่วนของฟังก์ชั่นที่สำคัญที่สุดของวิทยาศาสตร์ของซากดึกดำบรรพ์ . เช่น เก็บรักษาตัวอย่างที่เรียกว่า " ฟอสซิล " ถ้ามันอายุมากกว่าอายุขั้นต่ำ ส่วนใหญ่มักจะเปิดวันที่ 10 , 000 ปี [ 2 ] ดังนั้นซากดึกดำบรรพ์ในช่วงอายุน้อยที่สุดที่เริ่มต้นของยุคโฮโลซีนแก่ที่สุดจากอาร์เคียน ออนถึง 3.48 พันล้านปี . [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ] การสังเกตบางอย่างที่สัมพันธ์กับชั้นหินฟอสซิลบางนำต้นนักธรณีวิทยารู้จักเวลาทางธรณีวิทยาในศตวรรษที่ 19การพัฒนาของ radiometric dating เทคนิคในต้นศตวรรษที่ 20 ให้นักธรณีวิทยาเพื่อกำหนดตัวเลข หรือ " อายุสัมบูรณ์ " ของชั้นต่างๆ และงบรวมซาก

ชอบเท่าที่มีอยู่ในซากแตกต่างกันในขนาดจากกล้องจุลทรรศน์ แม้แต่เดียวเซลล์แบคทีเรีย [ 6 ] 1 ไมโครเมตรขนาดยักษ์ เช่น ไดโนเสาร์ และ ต้นไม้หลายเมตรยาวและหนักหลายตันซากฟอสซิลโดยปกติจะรักษาเฉพาะส่วนของผู้ตาย สิ่งมีชีวิต โดยปกติส่วนที่เป็น mineralized บางส่วนในชีวิต เช่น กระดูกและฟันของสัตว์มีกระดูกสันหลัง หรือ chitinous หรือเนื้อเปลือกของนํ้ ซากดึกดำบรรพ์ยังอาจประกอบด้วยคะแนนทิ้ง โดยสิ่งมีชีวิตในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ เช่น รอยเท้าสัตว์ หรืออุจจาระ ( คอโปรไลต์ )ประเภทนี้จะเรียกว่าร่องรอยซากดึกดำบรรพ์ ( ฟอสซิล หรือซากดึกดำบรรพ์ ichnofossils ) , ตรงข้ามกับร่างกาย ในที่สุด ชีวิตในอดีตบางใบเครื่องหมายที่ไม่สามารถมองเห็นได้ แต่สามารถตรวจพบได้ในรูปแบบของสัญญาณทางชีวเคมี ; เหล่านี้เรียกว่า chemofossils หรือใหม่
.