In the past 15–20 years, the growth

In the past 15–20 years, the growth of wild-catch fisheries production
has failed to keep pace with the growth of aquaculture and as aresult the use of wild-caught fish to feed farmed fish has been called into
question (Metian et al., 2014; Naylor et al., 2009; Tacon and Metian,
2013). In other farmed fish species, such as Atlantic salmon (Salmo
salar) and rainbow trout (Oncorhynchus mykiss), significant progress
has been made in the replacement of wild-catch fishery products (fish
oil and fish meal) with alternatives such as vegetable oils and plant
meals but this has not been the case for tunas (Metian et al., 2014;
Tacon and Metian, 2013). There are several reasons for this. The first is
that Japanese sushi and sashimi consumers prefer wild-caught tunas
or, at the very least, farmed tunas that have been fed their natural diet
(Ottolenghi, 2008). The second is that classical feeding trials with
appropriate numbers of biological replicates have not been possible
due to the high commercial value of wild-caught bluefin tunas, the
high costs of maintaining them in sea cages or purpose built facilities
on land and the limited success of captive breeding programmes to
produce small fish for research (Mourente and Tocher, 2009; Mylonas
et al., 2010). The third reason is that replacement of fish oils with
vegetable oils in feeds for farmed fish reduces their flesh concentrations
of the omega-3 (n−3) long-chain polyunsaturated fatty acids (LCPUFAs),
eicosapentaenoic acid (20:5n−3) and docosahexaenoic acid
(22:6n−3) (Miller et al., 2008; Turchini et al., 2009). These fatty acids
have a range of important human health benefits including reduced
risk of cardiovascular disease and amelioration of the symptoms of
inflammatory disorders such as rheumatoid arthritis (Monteiro et al.,
2014; Yates et al., 2014).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 15-20 ปีที่ผ่านมา การเจริญเติบโตของการผลิตประมงป่าจับไม่สามารถให้ทันกับการเติบโต ของสัตว์น้ำ และ เป็น aresult ที่มีการเรียกใช้ของป่าจับปลาให้อาหารปลา farmed เป็นคำถาม (Metian et al., 2014 Al. ร้อยเอ็ด Naylor, 2009 Tacon และ Metian2013) ในที่อื่น ๆ farmed พันธุ์ปลา เช่นปลาแซลมอนแอตแลนติก (Salmoซาลาร์) และเรนโบว์เทราต์ (สกุลปลาแซลมอนแปซิฟิก mykiss) ความคืบหน้าสำคัญมีเปลี่ยนผลิตภัณฑ์ประมงป่าจับปลาอาหารน้ำมันและปลา) มีทางเลือกเช่นน้ำมันพืชและโรงงานอาหารแต่นี้ไม่ได้กรณี tunas (Metian et al., 2014Tacon ก Metian, 2013) มีหลายเหตุผลสำหรับการนี้ เป็นครั้งแรกว่า ผู้บริโภคซูชิและซาซิมิญี่ปุ่นต้องจับป่า tunasหรือ อย่างน้อย farmed tunas ที่มีการเลี้ยงอาหารตามธรรมชาติของพวกเขา(Ottolenghi, 2008) ที่สองคือคลาสสิกที่ทดลองด้วยการให้อาหารเลขที่เหมาะสมเหมือนกับชีวภาพไม่ได้เป็นไปได้เนื่องจากมูลค่าการค้าสูงของ tunas มงครีบฟ้าติดป่า การต้นทุนที่สูงของพวกเขาในกรงซีหรือวัตถุประสงค์ที่สร้างสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดินและจำกัดความสำเร็จของโครงการผสมพันธุ์ภายในกิจการและการผลิตงานวิจัย (Mourente และ Tocher, 2009 ปลาขนาดเล็ก Mylonasร้อยเอ็ด al., 2010) เหตุผลที่สามคือ แทนที่ของน้ำมันปลากับน้ำมันพืชในตัวดึงข้อมูลสำหรับปลา farmed ลดความเข้มข้นของเนื้อโอเมก้า-3 (n−3) ยาวห่วงโซ่ไขมันกรดไขมัน (LCPUFAs),กรด eicosapentaenoic (20:5n−3) และกรด docosahexaenoic(22:6n−3) (มิลเลอร์ et al., 2008 Turchini et al., 2009) กรดไขมันเหล่านี้มีช่วงสำคัญมนุษย์สุขภาพรวมลดลงความเสี่ยงของโรคหัวใจและหลอดเลือดและ amelioration อาการของโรคอักเสบเช่นข้ออักเสบยังคง (Monteiro et al.,2014 เยตส์ et al., 2014)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในอดีต 15-20
ปีที่ผ่านมาการเติบโตของการประมงป่าจับผลิตล้มเหลวเพื่อให้ทันกับการเจริญเติบโตของการเพาะเลี้ยงและการใช้งานของaresult
ปลาป่าจับให้อาหารปลาทำไร่ไถนาได้รับการเรียกเข้ามาในคำถาม(Metian et al, 2014; เนย์เลอร์, et al, 2009;. Tacon และ Metian,
2013) ในปลาทำไร่ไถนาอื่น ๆ เช่นปลาแซลมอนแอตแลนติก (Salmo
แซ) และเรนโบว์เทราท์ (Oncorhynchus mykiss)
ความคืบหน้าอย่างมีนัยสำคัญได้รับการทำในการเปลี่ยนผลิตภัณฑ์ประมงป่าจับ(ปลาน้ำมันและปลาป่น) ที่มีทางเลือกเช่นน้ำมันพืชและ พืชอาหารแต่ตอนนี้ยังไม่ได้รับกรณีสำหรับปลาทูน่า (Metian et al, 2014;. Tacon และ Metian 2013) มีหลายสาเหตุนี้. ที่แรกก็คือว่าซูชิซาซิมิญี่ปุ่นและผู้บริโภคชอบปลาทูน่าป่าที่จับหรืออย่างน้อยที่สุด, ปลาทูน่าทำไร่ไถนาที่ได้รับการได้รับอาหารธรรมชาติของพวกเขา(Ottolenghi 2008) ที่สองก็คือว่าการทดลองให้อาหารคลาสสิกกับตัวเลขที่เหมาะสมของซ้ำชีวภาพยังไม่ได้รับเป็นไปได้อันเนื่องมาจากมูลค่าการค้าสูงของป่าจับปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่ค่าใช้จ่ายสูงในการรักษาไว้ในกรงทะเลหรือเป้าหมายที่จะสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกบนบกและประสบความสำเร็จจำนวนจำกัด โปรแกรมนักโทษพันธุ์เพื่อผลิตปลาเล็กปลาน้อยสำหรับการวิจัย(Mourente และ Tocher 2009; Mylonas. et al, 2010) เหตุผลที่สามคือการเปลี่ยนที่ของน้ำมันปลาที่มีน้ำมันพืชในอาหารสำหรับปลาทำไร่ไถนาช่วยลดความเข้มข้นของเนื้อของพวกเขาของโอเมก้า3 (n-3) สายโซ่ยาวกรดไขมันไม่อิ่มตัว (LCPUFAs) กรด eicosapentaenoic (20: 5n-3) และกรด docosahexaenoic (22: 6n-3) (. มิลเลอร์, et al, 2008; Turchini et al, 2009). กรดไขมันเหล่านี้มีช่วงของประโยชน์ต่อสุขภาพของมนุษย์ที่สำคัญรวมถึงการลดความเสี่ยงของโรคหัวใจและหลอดเลือดและการเยียวยาอาการของความผิดปกติของการอักเสบเช่นโรคไขข้ออักเสบ(มอนเต, et al. 2014;. เยตส์ et al, 2014)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในอดีต 15 – 20 ปี , การเจริญเติบโตของ
การผลิตสินค้าประมงจับป่าล้มเหลวเพื่อให้ทันกับการเจริญเติบโตของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ และทำให้เกิดการใช้ป่าจับปลาให้อาหารปลา farmed ถูกเรียกเข้าไปถาม (
metian et al . , 2014 ; เนย์เลอร์ et al . , 2009 ; และ metian tacon ,
2013 ) อื่น ๆที่มีอยู่ในสายพันธุ์ปลา เช่น ปลาแซลมอนแอตแลนติก ( ซาลโม
ซาลาร์ ) และปลาเทราท์ ( คอรินชัส mykiss )
ความคืบหน้าสำคัญได้ในการเปลี่ยนจากป่าจับผลิตภัณฑ์ประมง ( น้ำมันปลา
และปลาป่น ) กับทางเลือกเช่นน้ำมันพืชและอาหารพืช
แต่นี้ไม่ได้รับกรณีที่สำหรับปลาทูน่า ( metian et al . , 2014 ;
tacon และ metian 2013 ) มีหลายเหตุผลสำหรับเรื่องนี้ เป็นครั้งแรกที่ญี่ปุ่น ซูชิ ซาชิมิ และผู้บริโภค

ชอบป่าจับปลาทูน่า หรืออย่างน้อยก็ฟาร์มเลี้ยงของปลาทูน่าที่ได้รับอาหารธรรมชาติ
( ottolenghi , 2008 ) ประการที่สองคือคลาสสิกที่เหมาะสมกับการให้ทดลอง
ตัวเลขซ้ำทางชีวภาพไม่ได้เป็นไปได้
เนื่องจากมูลค่าการค้าสูงของป่าจับครีบปลาทูน่า ,
ค่าใช้จ่ายสูงของพวกเขาในกรงรักษาทะเล หรือวัตถุประสงค์ในการสร้างเครื่อง
บนแผ่นดินและความสําเร็จของโครงการเพาะเลี้ยงและขยายพันธุ์

ผลิตปลาขนาดเล็กเพื่อการวิจัย ( mourente และ tocher , 2009 ; mylonas
et al . , 2010 ) เหตุผลที่สามคือการเปลี่ยนน้ำมันปลาน้ำมันพืชในอาหารด้วย

ลดความเข้มข้นของ farmed ปลาเนื้อของโอเมกา - 3 ( n − 3 ) โซ่ยาว เป็นกรดไขมันไม่อิ่มตัว ( lcpufas )
eicosapentaenoic acid ( 20:5n − 3 ) และ docosahexaenoic acid
( 22:6n − 3 ) ( มิลเลอร์ et al . , 2008 ; turchini et al . , 2009 )กรดไขมันเหล่านี้
มีช่วงของผลประโยชน์ที่สำคัญของสุขภาพของมนุษย์ รวมทั้งลดความเสี่ยงของโรคหัวใจและหลอดเลือด

และแก้ไขอาการของความผิดปกติการอักเสบ เช่น โรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ ( มอนเตโร่ et al . ,
2014 ; เยตส์ et al . , 2010 )