TRADE TRENDS AND PATTERN World trad

TRADE TRENDS AND PATTERN
World trade has expanded dramatically over the pass 50 years. Figure 18-1 shows the level of exports, expressed in current U.S. dollars, by region, from 1974 to 2007. The trend in imports by region would look similar even though some nations, like the United States, import more than they export and others, like China, export more than they import. The persistence of trade deficits and surpluses do little to after the aggregate pattern of regional trade flows.

Export (and imports) from high-income nations continue to dominate global exchange. This may surprise you because it often seems that everything is made in China. The label, "Made in China," appears in much of our clothing, shoes, toys, and hundred of other consumer goods. But the bulk of world trade, whether in airplanes, automabiles, computer software machinery, pharmaceuticals, wheat, and other goods still originates and is exchanged high-income economics. Beginning in 2009, China replaced Germany as the world's largest exporter of goods. But even as the world's largest exporting nation, China accounted for only 10 percent of world exports. Canada, not China, remains the major trading partner of the United States.
Measured at market exchange rates, the high-income economics account for almost 80 percent of world gross domestic product (GDP). Even if these nations trade a smaller percentage of their GDP than China, as many do, they still dominate world trade. Remember, GDP is the sum of all expenditures on consumption, investment, and government spending plus net exports (exports minus imports). If the high-income economics produce 80 percent of world output, it is no surprise that they also produce almost 75 percent of world exports and imports.
'1' Figure 18-1 refers to merchandise exports only —that is, exports of goods, including primary products (such as agricultural goods, oil, and minerals) and manufactures, measured in current U.S. dollars unadjusted for price inflation. Trade in services, such as tourism and international transport, insurance and financial services, and call-center activities and data processing, is not included. Merchandise trade in 2007 accounted for 80 percent of total world trade.
But there has been significant growth in exports from low- and middle-income economies. This growth can be traced back to the late 1970s, after China's reversal in policy toward a more outward-looking trade strategy. Even earlier, Hong Kong, Korea, Singapore, and Taiwan had considerable success with trade serving as an engine of econimic growth. Other nations, including China, began to follow a similar model. The growth in exports from East Asia is shown in Figure 18-1 and can be seen more dramatically in Figure 18-2, which shows the share of total trade in GDP, including imports and exports of both goods and services, by region and decade. East Asia, the region with the highest rate of growth in GDP per capita over the 30 years is also the region with the steepest increase in the ratio of trade to GDP. This ratio averaged around 20 percent in the 1970s but exceeded 75 percent in the 2000, considerably higher than any other region. Thereis little doubt that trade played a central role in East Asia's achievements in both economic growth and development

For developing countries as a whole, imports plus exports on goods and services combined are now equivalent to over 64 percent of their total output, indicating that large portions of these economics are influenced by global markets. But there are stark regional differences in these trends, and Figure 18-2 reveals some patterns that may be less familiar. Sub-Saharan Africa is often thought to be marginalized from the global economy. This is true in terms of the region's minuscule contribution to world exports and imports. Its merchandise exports constituted 3.6 percent of the world total in 1970, falling to just 1.8 percent by 2007. But viewed from the perspective of the region, trade has always accounted for a large share of Sub-Saharan Africa's GDP. In the 1970s the trade to GDP ratio, at 53 percent, was higher than in almost any other region at that time; in the 2000s, it averaged 66 percent, second only to East Asia. The problem for the region has not been the share of trade in output but the failure of trade and GDP to grow by very much overtime. South Asia, where India's economy dominates, is the region where trade continues to play the smallest role, although that is beginning to change with a greater emphasis on both exports in India and elsewhere.
As economies grow and the share of trade increases, the products imported and exported tend to change as well. On the import side, as incomes grow, countries typically import more sophisticated consumer goods and intermediate products as inputs to manufacturing. On the export side, as workers gain new skills and increase productivity, the composition of exports shifts away from primary products to manufactured products and even to some services, includind call centers, data processing, and other examples of what is commonly referred to as outsourcing.

Figure 18-3 shows how the composition of merchandise exports has changed by region. The concern, once widely held, that developing nations might get stuck exporting primary products in return for imports of manufactured goods from developed countries, has limited validity today. Over the past three decades manufactures have replaced primary products as the main exports for three regions: East Asia, Latin America, and South Asia. These regions still export primary products, including natural gas from Indonesia, copper from Chile, and tea from Sri Lanka, but the export of manufactured goods now constitutes the majority.
Mauritius, an island economy off the east coast of Africa, has followed a similar pattern. In 1975, Mauritius's primary export was sugarcane, with manufactured goods accounting for only 12 percent of merchandise exports. By 2000, 81 percent of merchandise exports was from manufactures, as Mauritius became a major producer of clothing. Today, Mauritius is relying less on sugarcane and clothing and is developing exports in services, such as offshore banking, telecommunications, and tourism. But on the African continent, primary products, including coffee, diamonds, groundnuts, oil, and minerals, continue to dominate merchandise trade. The impact of primary product exports on African and other economies is considered in detail later in this chapter.
For all developing regions, the majority of trade (around two thirds) continues to be with high-income economies. Since 1990, this share, not surprising, has increased significantly for the former Soviet Union and Soviet bloc. It has fallen in the Middle East as more oil exports go to other developing areas. The biggest change in Asia is that almost half of Asia's exports today are sent to other countries in Asia, including the larger high-income economies in the region (Japan, Korea, Singapore, and Taiwan). In 1980, within-Asia trade made up about one third of the region's total. Raw materials and intermediate products produced in one Asian country now are likely to be exported to a neighboring country for finishing and final export. China's dramatic rise is particularly significant. Its imports have grown almost as fast as its exports, and it is now one of the biggest markets in the world. A significant share of China's manufactured export products are assembled using components imported from other Asian economies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวโน้มทางการค้าและรูปแบบ ค้าโลกมีขยายอย่างมากผ่านผ่าน 50 ปี รูปที่ 18-1 แสดงระดับของการส่งออก แสดงในปัจจุบันเหรียญ ภูมิภาค จาก 1974 2007 แนวโน้มนำเข้าโดยเรียงตามภูมิภาคจะมีลักษณะคล้ายกันแม้ว่าบางประเทศ เช่นสหรัฐอเมริกา นำเข้ามากกว่าส่งพวกเขา และคนอื่น ๆ เช่นจีน ส่งออกมากกว่าที่จะนำเข้า คงอยู่ของการขาดดุลทางการค้าและ surpluses ไม่น้อยหลังจากรูปแบบขั้นตอนการค้าภูมิภาครวม ส่งออก (และนำเข้า) จากประเทศร่ำรวยยังครองโลกแลกเปลี่ยน นี้อาจแปลกใจคุณเนื่องจากมันมักจะดูเหมือนว่า ทุกอย่างทำในประเทศจีน ป้ายชื่อ "ทำในจีน ปรากฏขึ้นมากของเสื้อผ้า รองเท้า ของเล่น และร้อยสินค้าอุปโภคบริโภคอื่น ๆ แต่เป็นกลุ่มของการค้าโลก ในเครื่องบิน automabiles คอมพิวเตอร์ซอฟต์แวร์เครื่องจักร ยา ข้าวสาลี และอื่น ๆ สินค้ายังคงมีต้นกำเนิด และเป็นเศรษฐศาสตร์แลกเปลี่ยนสินค้า เริ่มต้นใน 2009 จีนแทนเยอรมนีเป็นผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในโลกของสินค้า แต่เป็นโลกที่ใหญ่ที่สุดส่งออกประเทศ จีนคิดเป็นเพียงร้อยละ 10 ของการส่งออกของโลก แคนาดา ไม่จีน ยังคงอยู่ คู่ค้าหลักของสหรัฐอเมริกาวัดที่ตลาดอัตราแลกเปลี่ยน บัญชีเศรษฐศาสตร์รายได้เกือบ 80 เปอร์เซ็นต์ของโลกรวมผลิตภัณฑ์ภายในประเทศ (GDP) แม้ถ้าประชาชาติเหล่านี้ค้าเปอร์เซ็นต์ขนาดเล็กของผลิตภัณฑ์มวลรวมมากกว่าจีน กับหลาย พวกเขายังคงครองการค้าโลก จำ GDP เป็นผลรวมของค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการใช้ ลงทุน และการใช้จ่ายของรัฐบาล บวกสุทธิการส่งออก (ส่งออกลบ ด้วยนำเข้า) ถ้าเศรษฐศาสตร์รายได้ผลิตร้อยละ 80 ของผลผลิตโลก มันจะไม่แปลกใจว่า พวกเขายังผลิตเกือบร้อยละ 75 ของโลกส่งออกและนำเข้า '1' รูปที่ 18-1 หมายถึงสินค้าส่งออกเท่านั้น — นั่นคือ ส่งออกสินค้า ผลิตภัณฑ์หลัก (เช่นสินค้าการเกษตร น้ำมัน และแร่ธาตุ) และข้อต่อวงแหวน วัดในปัจจุบันไม่ได้ปรับราคาเงินเฟ้อ ค้าบริการ เช่นการท่องเที่ยว และขนส่งระหว่างประเทศ บริการการประกัน และการเงิน และกิจกรรมของศูนย์บริการ และประมวล ผลข้อมูล ไม่รวม สินค้าค้าในปี 2550 คิดเป็นร้อยละ 80 ของการค้าโลกทั้งหมดแต่ได้มีการเจริญเติบโตอย่างมีนัยสำคัญในการส่งออกจากรายได้ต่ำ และปานกลางเศรษฐกิจ เจริญเติบโตนี้สามารถติดตามกลับให้ปลายทศวรรษที่ 1970 หลังจากการกลับรายการของจีนในนโยบายต่อกลยุทธ์ทางการค้ามากภายนอกดู แม้ก่อนหน้านี้ Hong Kong เกาหลี สิงคโปร์ และไต้หวันได้ประสบความสำเร็จพอสมควรกับการค้าบริการเป็นเครื่อง econimic เจริญเติบโต ประเทศอื่น ๆ รวมทั้งจีน เริ่มทำตามแบบที่คล้ายกัน การเจริญเติบโตในการส่งออกจากเอเชียตะวันออกถูกแสดงในรูปที่ 18-1 และสามารถพบเห็นได้มากขึ้นอย่างมากในรูปที่ 18-2 ที่แสดงสัดส่วนของการค้ารวมใน GDP นำเข้าและส่งออกสินค้าและบริการ ภูมิภาคและทศวรรษ เอเชียตะวันออก ภูมิภาค มีอัตราสูงสุดของการเติบโต GDP ต่อหัวปี 30 ได้ยังภูมิภาค มีอัตราส่วนการค้ากับ GDP เพิ่ม steepest อัตราส่วนนี้ averaged ประมาณร้อยละ 20 ในปี 1970 แต่เกินร้อยละ 75 ใน 2000 มากสูงกว่าภูมิภาคอื่น ๆ Thereis สงสัยเล็กน้อยที่ค้าบทบาทศูนย์กลางในความสำเร็จของเอเชียตะวันออกในการเติบโตทางเศรษฐกิจและพัฒนาสำหรับการพัฒนาประเทศทั้งหมด นำเข้า และส่งออกสินค้า และบริการก็เทียบเท่ากับกว่า 64 เปอร์เซ็นต์ของผลผลิตทั้งหมดของพวกเขา บ่งชี้ว่า ส่วนใหญ่ของเศรษฐกิจเหล่านี้เป็นผลมาจากตลาดโลก แต่มีความแตกต่างภูมิภาคสิ้นเชิงในแนวโน้มเหล่านี้ และรูปที่ 18-2 เผยบางลวดลายอาจจะไม่คุ้นเคย แอฟริกาใต้ซาฮารามักจะคิดไปจะทำจากเศรษฐกิจโลก นี้เป็นความจริงในแง่ของสัดส่วน minuscule ของภูมิภาคโลกส่งออกและนำเข้า การส่งออกสินค้าทะลัก 3.6 เปอร์เซ็นต์ของผลรวมของโลกในปี 1970 ตกเพียงร้อยละ 1.8 โดย 2007 แต่ดูจากมุมมองของภูมิภาค ค้าได้เสมอคิดเป็นหุ้นใหญ่ของแอฟริกาใต้ซาฮารา GDP ในทศวรรษ 1970 การค้าต่อ GDP ที่ร้อยละ 53 มีสูงกว่าในเกือบทุกภูมิภาคในขณะนั้น ใน 2000s มัน averaged 66 เปอร์เซ็นต์ สองเฉพาะในเอเชียตะวันออก ปัญหาสำหรับภูมิภาคได้รับส่วนแบ่งการค้าในผลลัพธ์แต่ความล้มเหลวของการค้าและจีดีพีจะเติบโต โดยการทำงานล่วงเวลามาก เอเชียใต้ ซึ่งเศรษฐกิจของอินเดียกุมอำนาจ เป็นพื้นที่ที่ค้ายังคงเล่นบทบาทน้อยที่สุด แต่ที่เริ่มเปลี่ยนแปลงเน้นการส่งออกทั้งในอินเดียและที่อื่น ๆ มากขึ้นเศรษฐกิจเติบโต และเพิ่มส่วนแบ่งการค้า สินค้านำเข้า และส่งออกมีแนวโน้มการ เปลี่ยนแปลงเช่น ด้านการนำเข้า เป็นรายได้เติบโต ประเทศโดยทั่วไปนำเข้าสินค้าอุปโภคบริโภคที่ทันสมัยมากขึ้นและผลิตภัณฑ์ระดับกลางเป็นอินพุตการผลิต ด้านการส่งออก เป็นผู้ปฏิบัติงานได้รับทักษะใหม่ และเพิ่มผลผลิต ส่วนประกอบของส่งออกกะจากผลิตภัณฑ์หลัก เพื่อผลิตผลิตภัณฑ์ และแม้บาง includind โทรศูนย์ ประมวลผลข้อมูล และบริการอื่น ๆ ตัวอย่างของสิ่งทั่วไปเรียกว่าผู้รับเหมาช่วง รูปที่ 18-3 แสดงว่ามีการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของการส่งออกสินค้าโดยเรียงตามภูมิภาค กังวล กันอย่างกว้างขวางขึ้น ที่ประเทศกำลังพัฒนาอาจติดส่งออกผลิตภัณฑ์หลักเพื่อแลกกับการนำเข้าสินค้าจากประเทศที่พัฒนาแล้ว ถูกจำกัดตั้งแต่วันนี้ สามทศวรรษผ่านมา ผลิตได้แทนผลิตภัณฑ์หลักเป็นการส่งออกหลักในสามภูมิภาค: เอเชียตะวันออก ละตินอเมริกา และเอเชียใต้ ภูมิภาคเหล่านี้ยังส่งออกผลิตภัณฑ์หลัก รวมถึงก๊าซธรรมชาติจากอินโดนีเซีย ทองแดงจากประเทศชิลี และชาจากศรีลังกา แต่การส่งออกสินค้าที่ผลิตส่วนใหญ่ที่ถือตอนนี้มอริเชียส เศรษฐกิจเกาะฝั่งตะวันออกของแอฟริกา ได้ตามรูปแบบที่คล้ายกัน ในปี 1975 ส่งออกหลักของมอริเชียสถูกอ้อย กับบัญชีเพียง 12 เปอร์เซ็นต์ของสินค้าส่งออกสินค้าที่ผลิต โดย 2000, 81 เปอร์เซ็นต์ของการส่งออกสินค้าได้จากผู้ผลิต มอริเชียสเป็น โปรดิวเซอร์หลักของเสื้อผ้า วันนี้ มอริเชียสจะมาจากอ้อยและเสื้อผ้าที่น้อยลง และมีการส่งออกในบริการ ลูกค้าต่างประเทศ โทรคมนาคม และการท่องเที่ยวการพัฒนา แต่ในทวีปแอฟริกา ผลิตภัณฑ์หลัก กาแฟ เพชร groundnuts น้ำมัน และแร่ ธาตุ ยังครองการค้าสินค้า ผลกระทบของการส่งออกผลิตภัณฑ์หลักในแอฟริกาและประเทศอื่น ๆ จะพิจารณาในรายละเอียดในภายหลังในบทนี้ ภูมิภาคที่มีการพัฒนาทั้งหมด ส่วนใหญ่ของการค้า (ประมาณสองในสาม) ยังอยู่กับประเทศที่ร่ำรวย ตั้งแต่ปี 1990 ใช้ร่วมกันนี้ ไม่น่าแปลกใจ ได้เพิ่มขึ้นอย่างมากในอดีตสหภาพโซเวียตและโซเวียตค่าย มันตกในตะวันออกกลางส่งออกไปยังพื้นที่อื่น ๆ พัฒนาน้ำมันเพิ่มขึ้น การเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียเป็นที่เกือบครึ่งหนึ่งของการส่งออกของเอเชียวันนี้จะถูกส่งไปยังประเทศอื่น ๆ ในเอเชีย รวมทั้งเศรษฐกิจรายได้ใหญ่ในภูมิภาค (ญี่ปุ่น เกาหลี สิงคโปร์ และไต้หวัน) ในปี 1980 ค้าภายในภูมิภาคเอเชียได้ค่าประมาณหนึ่งในสามของผลรวมของภูมิภาค วัตถุดิบและผลิตภัณฑ์กลางผลิตในประเทศเอเชียตอนนี้มีแนวโน้มที่จะส่งออกไปยังประเทศใกล้เคียงสำหรับการส่งออกเสร็จสิ้น และสุดท้าย เพิ่มขึ้นอย่างมากของจีนเป็นสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง นำเข้าของมีโตเกือบเป็นอย่างรวดเร็วของการส่งออก และเป็นหนึ่งในตลาดที่ใหญ่ที่สุดในโลก ส่วนสำคัญของจีนผลิตส่งออกผลิตภัณฑ์รวบรวมโดยใช้ส่วนประกอบที่นำเข้าจากประเทศเอเชียอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวโน้มการค้าและรูปแบบการค้าโลกมีการขยายอย่างมากในช่วงที่ผ่าน 50 ปี
รูปที่ 18-1 แสดงให้เห็นถึงระดับของการส่งออกแสดงในสกุลเงินดอลลาร์สหรัฐฯในปัจจุบันตามภูมิภาคจาก 1974 ไป 2007 แนวโน้มการนำเข้าตามภูมิภาคจะมีลักษณะที่คล้ายกันแม้ว่าบางประเทศเช่นสหรัฐอเมริกานำเข้ามากขึ้นกว่าที่พวกเขาส่งออกและอื่น ๆ เช่นเดียวกับประเทศจีนส่งออกมากขึ้นกว่าที่พวกเขานำเข้า ติดตาของการขาดดุลทางการค้าและการเกินดุลเพียงเล็กน้อยที่จะทำหลังจากที่รูปแบบการรวมของกระแสการค้าระดับภูมิภาค. การส่งออก (นำเข้า) จากประเทศที่มีรายได้สูงยังคงครองแลกเปลี่ยนทั่วโลก นี้อาจทำให้คุณประหลาดใจเพราะมันมักจะดูเหมือนว่าทุกอย่างที่ทำในประเทศจีน ป้าย "Made in China" ปรากฏมากในเสื้อผ้าของเรา, รองเท้า, ของเล่น, และร้อยของสินค้าอุปโภคบริโภคอื่น ๆ แต่ส่วนใหญ่ของการค้าโลกไม่ว่าจะเป็นในเครื่องบิน automabiles เครื่องจักรซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์, ยา, ข้าวสาลี, และสินค้าอื่น ๆ ยังคงมาและมีการแลกเปลี่ยนเศรษฐกิจมีรายได้สูง เริ่มต้นในปี 2009 ประเทศจีนแทนที่เยอรมนีเป็นผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของโลกของสินค้า แต่ถึงแม้จะเป็นประเทศส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของโลกที่จีนคิดเป็นเพียงร้อยละ 10 ของการส่งออกทั่วโลก แคนาดาไม่ได้ประเทศจีนยังคงเป็นคู่ค้าที่สำคัญของสหรัฐอเมริกา. วัดที่อัตราแลกเปลี่ยนตลาดเศรษฐกิจมีรายได้สูงคิดเป็นเกือบร้อยละ 80 ของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศของโลก (จีดีพี) แม้ว่าประเทศเหล่านี้การค้าร้อยละขนาดเล็กของ GDP ของพวกเขามากกว่าประเทศจีนเป็นจำนวนมากทำพวกเขายังคงครองการค้าโลก โปรดจำไว้ว่าจีดีพีคือผลรวมของค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการบริโภคการลงทุนและการใช้จ่ายของรัฐบาลรวมทั้งการส่งออกสุทธิ (ลบการนำเข้าการส่งออก) หากเศรษฐกิจมีรายได้สูงในการผลิตร้อยละ 80 ของการส่งออกของโลกก็ไม่แปลกใจที่พวกเขายังผลิตเกือบร้อยละ 75 ของการส่งออกและการนำเข้าของโลก. '1' รูปที่ 18-1 หมายถึงการส่งออกสินค้าเท่านั้นนั่นคือการส่งออกของสินค้า รวมถึงผลิตภัณฑ์หลัก (เช่นสินค้าเกษตรน้ำมันและแร่ธาตุ) และผลิตวัดในปัจจุบันดอลลาร์สหรัฐเท็มเพลตสำหรับอัตราเงินเฟ้อราคา การค้าระหว่างประเทศในการให้บริการเช่นการท่องเที่ยวและการขนส่งระหว่างประเทศประกันและบริการทางการเงินและกิจกรรมโทรศูนย์และการประมวลผลข้อมูลจะไม่รวม การค้าสินค้าในปี 2007 คิดเป็นร้อยละ 80 ของการค้าโลกรวม. แต่ได้มีการเจริญเติบโตอย่างมีนัยสำคัญในการส่งออกจากประเทศเศรษฐกิจต่ำและรายได้ปานกลาง การเจริญเติบโตนี้สามารถสืบย้อนกลับไปปี 1970 หลังจากการกลับรายการของจีนในการกำหนดนโยบายที่มีต่อกลยุทธ์การค้ามากขึ้นออกไปด้านนอกที่มอง แม้ก่อนหน้านี้, ฮ่องกง, เกาหลี, สิงคโปร์, ไต้หวันและประสบความสำเร็จอย่างมากกับการค้าที่ทำหน้าที่เป็นเครื่องมือของการเจริญเติบโต econimic ประเทศอื่น ๆ รวมทั้งจีนเริ่มที่จะทำตามที่คล้ายกันรูปแบบ การเจริญเติบโตของการส่งออกจากเอเชียตะวันออกแสดงในรูปที่ 18-1 และสามารถมองเห็นได้มากขึ้นอย่างรวดเร็วในรูปที่ 18-2 ซึ่งแสดงให้เห็นส่วนแบ่งของการค้ารวมใน GDP รวมทั้งการนำเข้าและการส่งออกของทั้งสองสินค้าและบริการตามภูมิภาคและทศวรรษที่ผ่านมา . เอเชียตะวันออกเฉียงภูมิภาคที่มีอัตราสูงสุดของการเจริญเติบโตของจีดีพีต่อหัวของประชากรกว่า 30 ปีนอกจากนี้ยังเป็นพื้นที่ที่มีการเพิ่มขึ้นในอัตราส่วนที่สูงชันของการค้าต่อ GDP ที่ อัตราส่วนนี้เฉลี่ยประมาณร้อยละ 20 ในปี 1970 แต่เกินร้อยละ 75 ในปี 2000 สูงกว่าภูมิภาคอื่น ๆ thereis ข้อสงสัยเล็กน้อยว่าการค้ามีบทบาทสำคัญในความสำเร็จของเอเชียตะวันออกทั้งในการเติบโตทางเศรษฐกิจและการพัฒนาสำหรับประเทศกำลังพัฒนารวมการนำเข้ารวมทั้งการส่งออกสินค้าและบริการรวมกันอยู่ในขณะนี้เทียบเท่ากับ64 เปอร์เซ็นต์ของการส่งออกทั้งหมดของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ ของเศรษฐกิจเหล่านี้ได้รับอิทธิพลจากตลาดโลก แต่มีความแตกต่างในระดับภูมิภาคโดยสิ้นเชิงในแนวโน้มเหล่านี้และรูปที่ 18-2 แสดงให้เห็นรูปแบบบางอย่างที่อาจจะไม่คุ้นเคย sub-Saharan Africa เป็นความคิดที่มักจะได้รับการด้อยจากเศรษฐกิจโลก นี่คือความจริงในแง่ของการมีส่วนร่วมของจิ๋วของภูมิภาคเพื่อการส่งออกและการนำเข้าของโลก การส่งออกสินค้าของมันประกอบด้วยร้อยละ 3.6 ของยอดรวมของโลกในปี 1970 จะลดลงเพียงร้อยละ 1.8 จากปี 2007 แต่ดูจากมุมมองของภาคการค้าได้เคยคิดเป็นหุ้นขนาดใหญ่ของทะเลทรายซาฮาราของจีดีพี ในปี 1970 การค้าต่อ GDP ที่ร้อยละ 53 สูงกว่าในเกือบทุกภูมิภาคอื่น ๆ ในเวลาที่มิ ในยุค 2000 มันเฉลี่ยร้อยละ 66 รองจากเอเชียตะวันออก ปัญหาที่เกิดขึ้นในภูมิภาคยังไม่ได้รับส่วนแบ่งของการค้าในการส่งออก แต่ความล้มเหลวของการค้าและ GDP จะเติบโตโดยการทำงานล่วงเวลามากที่ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่เศรษฐกิจของอินเดียครองเป็นพื้นที่ที่การค้ายังคงมีบทบาทที่เล็กที่สุดถึงแม้ว่ามันจะเป็นจุดเริ่มต้นการเปลี่ยนแปลงที่มีความสำคัญมากขึ้นในการส่งออกทั้งในอินเดียและที่อื่น ๆ . ในฐานะที่เป็นเศรษฐกิจที่เติบโตและส่วนแบ่งของการเพิ่มขึ้นของการค้าสินค้า เข้าและส่งออกมีแนวโน้มที่จะมีการเปลี่ยนแปลงเช่นกัน ในด้านการนำเข้าในขณะที่รายได้เติบโตประเทศมักจะนำเข้าสินค้าอุปโภคบริโภคที่มีความซับซ้อนมากขึ้นและสินค้าขั้นกลางเป็นปัจจัยการผลิตเพื่อการผลิต ในด้านการส่งออกในขณะที่คนงานได้รับทักษะใหม่และเพิ่มผลผลิตองค์ประกอบของการส่งออกกะออกจากผลิตภัณฑ์หลักกับผลิตภัณฑ์และแม้กระทั่งการบริการบางอย่างที่ผลิตศูนย์บริการ includind ประมวลผลข้อมูลและตัวอย่างอื่น ๆ ของสิ่งที่เรียกกันทั่วไปว่าการเอาท์ซอร์ส . รูปที่ 18-3 แสดงให้เห็นว่าองค์ประกอบของการส่งออกสินค้าที่มีการเปลี่ยนแปลงไปตามภูมิภาค ความกังวลเมื่อจัดขึ้นอย่างกว้างขวางว่าประเทศกำลังพัฒนาอาจจะได้รับการติดการส่งออกสินค้าหลักในการตอบแทนสำหรับการนำเข้าสินค้าที่ผลิตจากประเทศที่พัฒนาแล้วมีการ จำกัด ความถูกต้องในวันนี้ ในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาผู้ผลิตได้เปลี่ยนผลิตภัณฑ์หลักเป็นสินค้าส่งออกหลักสามภูมิภาคเอเชียตะวันออกละตินอเมริกาและเอเชียใต้ บริเวณนี้ยังคงส่งออกสินค้าหลักรวมทั้งก๊าซธรรมชาติจากประเทศอินโดนีเซียทองแดงจากชิลีและชาจากประเทศศรีลังกา แต่การส่งออกสินค้าที่ผลิตในขณะนี้ถือว่าเป็นส่วนใหญ่. มอริเชียสเศรษฐกิจเกาะนอกชายฝั่งตะวันออกของทวีปแอฟริกาได้ดำเนินการตามที่คล้ายกัน ลวดลาย ในปี 1975 การส่งออกหลักของประเทศมอริเชียสเป็นอ้อยที่มีการผลิตสินค้าคิดเป็นสัดส่วนเพียงร้อยละ 12 ของการส่งออกสินค้า โดยปี 2000 ร้อยละ 81 ของการส่งออกสินค้าจากผู้ผลิตเช่นมอริเชียสกลายเป็นผู้ผลิตรายใหญ่ของเสื้อผ้า วันนี้มอริเชียสจะอาศัยน้อยลงในอ้อยและเสื้อผ้าและมีการพัฒนาในการให้บริการการส่งออกเช่นธนาคารในต่างประเทศ, การสื่อสารโทรคมนาคมและการท่องเที่ยว แต่ในทวีปแอฟริกาผลิตภัณฑ์หลักรวมทั้งกาแฟ, เพชร, ถั่วลิสง, น้ำมันและแร่ธาตุที่ยังคงครองการค้าสินค้า ผลกระทบของการส่งออกสินค้าหลักในแอฟริกาและประเทศอื่น ๆ มีการพิจารณาในรายละเอียดต่อไปในบทนี้. สำหรับการพัฒนาทุกภูมิภาคส่วนใหญ่ของการค้า (ประมาณสองในสาม) ยังคงเป็นที่มีเศรษฐกิจมีรายได้สูง ตั้งแต่ปี 1990 ส่วนแบ่งนี้ไม่น่าแปลกใจได้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญสำหรับอดีตสหภาพโซเวียตและโซเวียต มันได้ลดลงในตะวันออกกลางส่งออกน้ำมันมากขึ้นไปที่พื้นที่ที่กำลังพัฒนาอื่น ๆ การเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียคือว่าเกือบครึ่งหนึ่งของการส่งออกของเอเชียในวันนี้จะส่งไปยังประเทศอื่น ๆ ในเอเชียรวมทั้งประเทศที่มีรายได้สูงที่มีขนาดใหญ่ในภูมิภาค (ญี่ปุ่น, เกาหลี, สิงคโปร์และไต้หวัน) ในปี 1980 ที่อยู่ในเอเชียทำมาค้าขายขึ้นประมาณหนึ่งในสามของทั้งหมดของภูมิภาคนี้ วัตถุดิบและสินค้าขั้นกลางที่ผลิตในประเทศในเอเชียในขณะนี้มีแนวโน้มที่จะส่งออกไปยังประเทศเพื่อนบ้านสำหรับการตกแต่งและการส่งออกสุดท้าย ของจีนเพิ่มขึ้นอย่างมากเป็นสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การนำเข้ามีการเติบโตเกือบเร็วที่สุดเท่าที่การส่งออกของตนและตอนนี้มันเป็นหนึ่งในตลาดที่ใหญ่ที่สุดในโลก เป็นส่วนสำคัญของประเทศจีนที่ผลิตสินค้าส่งออกจะถูกประกอบโดยใช้ส่วนประกอบที่นำเข้ามาจากประเทศในเอเชียอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวโน้มการค้าและการค้าโลกมีการขยายตัวอย่างมากรูปแบบ
กว่าผ่านไป 50 ปี รูป 18-1 แสดงระดับของการส่งออกโดยปัจจุบันเหรียญสหรัฐ ตามภูมิภาค จาก 2517 ถึงปี 2007 แนวโน้มในการนำเข้า โดยจะมีลักษณะคล้ายคลึงกัน แม้ว่าบางประเทศ เช่น สหรัฐอเมริกา นำเข้ามากกว่าส่งออก และ อื่นๆ เช่น จีน ส่งออกมากกว่านำเข้าความคงทนของการขาดดุลทางการค้าและการเกินดุลเล็กน้อยหลังจากทำรูปแบบรวมของกระแสการค้าระดับภูมิภาค .

การส่งออกและนำเข้าจากประเทศที่มีรายได้สูงยังคงครองตราสากล นี้อาจทำให้คุณประหลาดใจ เพราะมันมักจะดูเหมือนว่าทุกอย่างที่ทำในประเทศจีน ฉลาก " ผลิตในประเทศจีน " จะปรากฏมากในเสื้อผ้า , รองเท้า , ของเล่น , และร้อยของผู้บริโภคอื่น ๆแต่เป็นกลุ่มของการค้าโลก ไม่ว่าจะเป็นเครื่องบิน automabiles ซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์เครื่องจักร , ยา , ข้าวสาลี และสินค้าอื่น ๆยังคงมี และแลกเปลี่ยน เศรษฐศาสตร์ รับรายได้สูง เริ่มต้นในปี 2009 , จีน แทนที่เยอรมนีเป็นผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในโลกของสินค้า แต่ถึงแม้จะเป็นประเทศส่งออกรายใหญ่ที่สุดของโลก จีนคิดเป็นเพียงร้อยละ 10 ของการส่งออกของโลก แคนาดา , จีนยังคงเป็นคู่ค้าหลักของสหรัฐ
วัดที่อัตราแลกเปลี่ยนในตลาด , เศรษฐศาสตร์ที่สูงบัญชีสำหรับเกือบร้อยละ 80 ของโลกของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ( GDP ) แม้ว่าประเทศเหล่านี้การค้าขนาดเล็กเปอร์เซ็นต์ของจีดีพีของจีน เป็นจำนวนมาก พวกเขายังครองการค้าโลก จำไว้ว่า GDP คือผลรวมของค่าใช้จ่ายทั้งหมดใน การบริโภค การลงทุนและ การใช้จ่ายของรัฐบาล และการส่งออกสุทธิ ( การส่งออก - นำเข้า ) ถ้าเศรษฐกิจที่มีรายได้สูงผลิต 80 เปอร์เซ็นต์ ของผลผลิตโลก มันไม่น่าแปลกใจที่พวกเขายังผลิตเกือบร้อยละ 75 ของโลก ส่งออกและนำเข้า
' 1 ' รูป 18-1 หมายถึงสินค้าที่ส่งออกเท่านั้น นั่นคือ การส่งออกสินค้า รวมทั้งผลิตภัณฑ์หลัก ( เช่น สินค้าเกษตร น้ำมัน และแร่ธาตุ ) และผลิตวัดในปัจจุบันเหรียญสหรัฐยังคงอัตราเงินเฟ้อราคา การค้าบริการ เช่น การท่องเที่ยว และการขนส่งระหว่างประเทศ การประกันภัย และบริการทางการเงิน และโทรศูนย์กิจกรรมและการประมวลผลข้อมูล ไม่รวม การค้าสินค้าในปี 2007 คิดเป็นร้อยละ 80 ของการค้าโลกทั้งหมด .
แต่มีการเติบโตอย่างมีนัยสำคัญในการส่งออกจากประเทศที่มีรายได้ปานกลาง - ต่ำ และการเติบโตนี้สามารถตรวจสอบกลับไปยังปี 1970 หลังจากที่จีนกลับสู่ภายนอกมากขึ้นมองหาในนโยบายการค้ากลยุทธ์ แม้ก่อนหน้านี้ ฮ่องกง เกาหลี สิงคโปร์ และไต้หวัน มีความสำเร็จมากกับการค้าบริการเป็นเครื่องมือของการเจริญเติบโต econimic . ประเทศอื่น ๆรวมทั้งประเทศจีนเริ่มที่จะทำตามรูปแบบที่คล้ายกันการเจริญเติบโตในตลาดเอเชียตะวันออก คือ แสดงในรูปที่ 18-1 และสามารถเห็นได้มากขึ้นอย่างรวดเร็วในรูป 18-2 ซึ่งแสดงในส่วนของการค้ารวมใน GDP รวมของการนำเข้าและส่งออกทั้งสินค้าและบริการ โดยภูมิภาคและทศวรรษ เอเชียตะวันออก