Previous research has exposed the c

Previous research has exposed the challenges to the detection and treatment of mental disorders in primary care [23]. Research has typically shown low rates of recognition of GAD by primary care providers [8–10, 24–28]. For GAD in particular, it has been suggested that underrecognition may be due to vague somatic symptoms, to patient’s attribution of symptoms to physical problems, to an ill-defined diagnosis [2] and to the variety of clinical presentations [5], which may depend on the symptom overlap with comorbid psychiatric disorders and somatic diseases [2, 29–32]. Patients with GAD often consult in the primary care setting [8] and it is generally agreed that most cases should be treated in primary care [2]. Clinical practice guidelines recommend either pharmacological treatments (e.g. SSRIs and venlafaxine) or cognitive behaviour therapy as first choice treatments for GAD, and long-term therapy may be needed to prevent relapse [33–35]. Previous studies have reported treatment adequacy rates for patients with GAD ranging from 24.6 % to 42.5 % in epidemiological surveys in Canada, United States, Spain and Australia [17, 36–38], 44.2 %-43.8 % [39, 40] in clinical studies in the United States and 49.5 % in a primary care sample in the Netherlands [41]. While GAD shares common characteristics with other anxiety disorder, we cannot assume that the determinants of potentially adequate psychological and pharmacological treatments are similar across anxiety disorders. For instance, research has shown that perceived need for treatment, help-seeking behaviour, service utilization, as well as recognition and treatment of common mental disorders by health care professionals vary across common mental disorders, which may impact on the probability of receiving potentially adequate treatments [38]. Despite the burden of GAD, data on patterns of service utilization, detection rates and treatment gap are lacking for this common anxiety disorder in the primary care setting. While common mental disorders treatment adequacy data is useful for policy planning, further data on disorder-specific treatment adequacy in primary care is also needed to inform quality improvement initiatives and reduce the gap between guidelines’ recommendations and clinical practice for GAD. We sought to examine mental health services utilisation in a large sample of primary care patients of Québec, Canada. A second aim of our investigation was to explore detection of GAD and minimal standards of pharmacological and psychological treatment adequacy for GAD based on recommendation from clinical practice guidelines. To our knowledge, only one study has provided estimates of treatment adequacy for GAD with a large naturalistic primary care sample in Europe [41]. The primary care perspective, in contrast with epidemiological survey or clinical trials, is important because these patients are in contact with the health care system and anxiety disorders are generally treated in the primary care setting [38, 42, 43]. As in previous studies, we expected low rates of recognition and evidence-based treatment of GAD. Finally, we also sought to examine individual-level correlates of treatment adequacy using Andersen’s Behavioural Model of Health Care [44] to examine the contribution of conceptually distinct predisposing factors, enabling factors and need for care factors associated with treatment adequacy for GAD. The widely used framework considers individual and contextual characteristics associated with service use. We expected that both GAD recognition and the presence of comorbid depression would improve the likelihood of treatment adequacy for primary care patients. Major depression is associated with increased severity and functional impairment of GAD [45].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานวิจัยก่อนหน้านี้ได้สัมผัสกับความท้าทายในการตรวจหาและรักษาความผิดปกติทางจิตในดูแลหลัก [23] การวิจัยได้แสดงราคาของการรับรู้ของกาดโดยผู้ดูแลหลักโดยทั่วไป [8-10, 24-28] สำหรับกาด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันได้ถูกแนะนำว่า underrecognition อาจเกิดจากอาการร่างกายคลุมเครือ การแสดงของผู้ป่วยที่มาอาการปัญหาทางกายภาพ การวินิจฉัยโรค ill-defined [2] และ ความหลากหลายของงานนำเสนอทางคลินิก [5], ซึ่งอาจขึ้นซ้อนอาการมี comorbid จิตเวชและโรคร่างกาย [2, 29 – 32] ผู้ป่วยที่ มีกาดมักจะปรึกษาในการดูแลหลัก [8] และโดยทั่วไปยอมรับว่า ส่วนใหญ่ควรได้รับในการดูแลหลัก [2] แนวปฏิบัติทางคลินิกแนะนำให้รักษาทางเภสัชวิทยา (เช่นกลุ่ม SSRIs และ venlafaxine) หรือบำบัดพฤติกรรมทางปัญญาเป็นการรักษาทางเลือกแรกสำหรับกาด และอาจต้องรักษาระยะยาวเพื่อป้องกันการกำเริบ [33 – 35] ศึกษาก่อนหน้านี้ได้รายงานอัตราความเพียงพอการรักษาสำหรับผู้ป่วยที่ มีกาดถึง 24.6% 42.5% ในการสำรวจทางระบาดวิทยาในแคนาดา สหรัฐอเมริกา สเปน และออสเตรเลีย [17, 36 – 38], 44.2% - 43.8% [39, 40] ในทางการแพทย์ในสหรัฐอเมริกาและ 49.5% ในตัวอย่างดูแลหลักในประเทศเนเธอร์แลนด์ [41] ในขณะที่กาดหุ้นลักษณะทั่วไปโรควิตกกังวลอื่น ๆ เราไม่สามารถสมมตินั้นดีเทอร์มิแนนต์บำบัดทางจิตวิทยา และทางเภสัชวิทยาเพียงพออาจจะคล้ายกันทั้งโรควิตกกังวล เช่น งานวิจัยได้แสดงให้เห็นที่รับรู้ต้องรักษา ต้องการความช่วยเหลือพฤติกรรม การ ใช้บริการ เป็นการรู้ และรักษาความผิดปกติทางจิตที่พบบ่อย โดยดูแลสุขภาพที่แตกต่างกันผู้เชี่ยวชาญด้านในผิดปกติทางจิตทั่วไป ซึ่งอาจมีผลกระทบต่อความน่าเป็นการรับการรักษาอาจเพียงพอ [38] แม้ มีภาระของกาด ข้อมูลในรูปแบบของการใช้บริการ อัตราการตรวจจับและรักษาช่องว่างจะขาดโรคความวิตกกังวลนี้ทั่วไปในการตั้งค่าการดูแลหลัก ในขณะที่ข้อมูลเพียงพอรักษาโรคจิตทั่วไปจะเป็นประโยชน์สำหรับการวางแผนนโยบาย เพิ่มเติมข้อมูลบนความเพียงพอในการรักษาโรคเฉพาะในดูแลหลักยังจำเป็นแจ้งโครงการปรับปรุงคุณภาพ และลดช่องว่างระหว่างคำแนะนำของแนวทางปฏิบัติทางคลินิกสำหรับกาด เราพยายามที่จะตรวจสอบการใช้บริการสุขภาพจิตในตัวอย่างขนาดใหญ่ของผู้ป่วยที่ดูแลหลักของฝน แคนาดา จุดมุ่งหมายสองของสอบสวนของเราคือการ สำรวจตรวจสอบของกาด และมาตรฐานน้อยที่สุดของความเพียงพอทางเภสัชวิทยา และทางจิตวิทยาสำหรับกาดตามคำแนะนำจากแนวทางปฏิบัติทางคลินิก ความรู้ของเรา เพียงหนึ่งการศึกษามีการประเมินความเพียงพอการรักษาสำหรับกาดกับตัวอย่างขนาดใหญ่ดูแลหลักสรรค์ในยุโรป [41] มุมมองหลักดูแล สีระบาดวิทยาการสำรวจหรือการทดลองทางคลินิก เป็นสิ่งสำคัญเนื่องจากผู้ป่วยเหล่านี้จะติดต่อกับระบบการดูแลสุขภาพ และโรควิตกกังวลจะได้รับการรักษาโดยทั่วไปในการตั้งค่าการดูแลหลัก [38, 42, 43] ในการศึกษาก่อนหน้านี้ เราคาดว่าราคาของการรับรู้และการรักษาตามหลักฐานของกาด ในที่สุด เราขอตรวจสอบสัมพันธ์แต่ละระดับของความเพียงพอของการรักษาที่ใช้ของแอนเดอร์พฤติกรรมรูปแบบการดูแลสุขภาพ [44] เพื่อตรวจสอบส่วนจะแตกต่างกันทางแนวคิดปัจจัย predisposing ปัจจัยการเปิดใช้งาน และต้องการดูแลปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความเพียงพอในการรักษาสำหรับกาด กรอบที่ใช้พิจารณาลักษณะแต่ละคน และบริบทที่เกี่ยวข้องกับการใช้บริการ เราคาดว่า การกาดและมี comorbid ซึมเศร้าจะเพิ่มโอกาสของความเพียงพอในการรักษาสำหรับผู้ป่วยที่ดูแลหลัก เศร้าเกี่ยวข้องกับความรุนแรงเพิ่มขึ้นและทำงานบกพร่องของกาด [45]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิจัยก่อนหน้านี้ได้สัมผัสกับความท้าทายในการตรวจสอบและรักษาความผิดปกติท​​างจิตในระดับปฐมภูมิ [23] การวิจัยได้แสดงให้เห็นโดยทั่วไปจะมีอัตราที่ต่ำของการรับรู้กาดโดยผู้ให้บริการระดับปฐมภูมิ [8-10, 24-28] สำหรับการเดินไปเดินมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะได้รับการแนะนำว่า underrecognition อาจจะเป็นเพราะอาการร่างกายคลุมเครือในการระบุแหล่งที่มาของผู้ป่วยอาการปัญหาทางกายภาพเพื่อการวินิจฉัยที่ป่วยกำหนด [2] และความหลากหลายของการนำเสนอผลงานทางคลินิก [5] ซึ่งอาจ ขึ้นอยู่กับการทับซ้อนอาการที่มีความผิดปกติท​​างจิตเวชและโรคอ้วนร่างกาย [2, 29-32] ผู้ป่วยที่มี GAD มักจะให้คำปรึกษาในการดูแลการตั้งค่าหลัก [8] และเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่ากรณีส่วนใหญ่ควรได้รับการปฏิบัติในการดูแลหลัก [2] แนวปฏิบัติทางคลินิกแนะนำทั้งการรักษาทางเภสัชวิทยา (เช่น SSRIs และ venlafaxine) หรือการบำบัดพฤติกรรมทางปัญญากับการรักษาตัวเลือกแรกสำหรับเดินไปเดินมาและการบำบัดรักษาในระยะยาวอาจมีความจำเป็นเพื่อป้องกันการกำเริบของโรค [33-35] การศึกษาก่อนหน้านี้มีรายงานอัตราความเพียงพอสำหรับการรักษาผู้ป่วยที่มีเดินไปเดินมาตั้งแต่ 24.6% เป็น 42.5% ในการสำรวจทางระบาดวิทยาในแคนาดา, สหรัฐอเมริกา, สเปนและออสเตรเลีย [17 36-38], 44.2% -43.8% [39, 40] ในทางคลินิก การศึกษาในประเทศสหรัฐอเมริกาและ 49.5% ในตัวอย่างดูแลหลักในประเทศเนเธอร์แลนด์ [41] ขณะที่หุ้นที่เดินไปเดินมาลักษณะทั่วไปมีความผิดปกติของความวิตกกังวลอื่น ๆ ที่เราไม่สามารถสรุปได้ว่าปัจจัยของการรักษาทางด้านจิตใจและทางเภสัชวิทยาที่อาจเกิดขึ้นอย่างเพียงพอจะคล้ายกันข้ามความผิดปกติของความวิตกกังวล ยกตัวอย่างเช่นการวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าจำเป็นที่จะต้องรับรู้สำหรับการรักษาช่วยหาพฤติกรรมการใช้บริการเช่นเดียวกับการรับรู้และการรักษาความผิดปกติท​​างจิตร่วมกันโดยการดูแลสุขภาพมืออาชีพที่แตกต่างกันในความผิดปกติท​​างจิตร่วมกันซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อความน่าจะเป็นของการได้รับอาจเพียงพอ การรักษา [38] แม้จะมีภาระของกาดข้อมูลเกี่ยวกับรูปแบบของการใช้บริการอัตราการตรวจจับและรักษาช่องว่างจะขาดสำหรับโรควิตกกังวลนี้ร่วมกันในการตั้งค่าการดูแลเบื้องต้น ในขณะที่พบบ่อยผิดปกติท​​างจิตรักษาข้อมูลที่เพียงพอจะเป็นประโยชน์ในการวางแผนนโยบายข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความผิดปกติเฉพาะความเพียงพอในการดูแลรักษาหลักยังเป็นสิ่งจำเป็นที่จะแจ้งให้ริเริ่มการปรับปรุงคุณภาพและลดช่องว่างระหว่างคำแนะนำแนวทางและการปฏิบัติทางคลินิกสำหรับกาด เราพยายามที่จะตรวจสอบการใช้บริการสุขภาพจิตในตัวอย่างมากของผู้ป่วยดูแลหลักของควิเบกประเทศแคนาดา จุดมุ่งหมายที่สองของการตรวจสอบของเราคือการสำรวจตรวจสอบการเดินไปเดินมาและมาตรฐานที่น้อยที่สุดของทางเภสัชวิทยาและจิตใจเพียงพอสำหรับการรักษาเดินไปเดินมาอยู่บนพื้นฐานของคำแนะนำจากแนวปฏิบัติทางคลินิก ความรู้ของเราเพียงหนึ่งการศึกษาได้จัดให้มีการประเมินความเพียงพอของการรักษาเดินไปเดินมากับกลุ่มตัวอย่างขนาดใหญ่ดูแลหลักยึดในยุโรป [41] มุมมองของการดูแลเบื้องต้นในทางตรงกันข้ามกับการสำรวจทางระบาดวิทยาหรือการทดลองทางคลินิกเป็นสิ่งสำคัญเพราะผู้ป่วยเหล่านี้อยู่ในการติดต่อกับระบบการดูแลสุขภาพและความวิตกกังวลความผิดปกติได้รับการปฏิบัติโดยทั่วไปในการตั้งค่าการดูแลหลัก [38, 42, 43] ในขณะที่การศึกษาก่อนหน้านี้เราคาดว่าอัตราที่ต่ำของการรับรู้และการรักษากาดตามหลักฐาน สุดท้ายเราก็พยายามที่จะตรวจสอบความสัมพันธ์ของแต่ละบุคคลระดับความเพียงพอของการรักษาโดยใช้เซนพฤติกรรมรูปแบบของการดูแลสุขภาพ [44] ในการตรวจสอบผลงานของปัจจัยที่แตกต่างกัน predisposing แนวคิดที่ช่วยให้ปัจจัยและความจำเป็นในการดูแลปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการรักษาความเพียงพอเดินไปเดินมา กรอบการใช้กันอย่างแพร่หลายพิจารณาลักษณะของแต่ละบุคคลและบริบทที่เกี่ยวข้องกับการใช้บริการ เราคาดหวังว่าทั้งสองได้รับการยอมรับเดินไปเดินมาและการปรากฏตัวของภาวะซึมเศร้า comorbid จะปรับปรุงความน่าจะเป็นของความเพียงพอของการรักษาผู้ป่วยปฐมภูมิ โรคซึมเศร้ามีความเกี่ยวข้องกับความรุนแรงที่เพิ่มขึ้นและการด้อยค่าการทำงานของ GAD [45]