Whenever Richard Cory went down tow

Whenever Richard Cory went down town,
We people on the pavement looked at him:
He was a gentleman from sole to crown,
Clean favored, and imperially slim.

And he was always quietly arrayed,
And he was always human when he talked;
But still he fluttered pulses when he said,
"Good-morning," and he glittered when he walked.

And he was rich—yes, richer than a king—
And admirably schooled in every grace:
In fine, we thought that he was everything
To make us wish that we were in his place.

So on we worked, and waited for the light,
And went without the meat, and cursed the bread;
And Richard Cory, one calm summer night,
Went home and put a bullet through his head.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อใดก็ตามริชาร์ดโคไปตัวเมืองเราคนบนบาทวิถีที่มองเขา:เขาเป็นสุภาพบุรุษจากโซลไปคราวน์สะอาดชื่นชอบ และบาง imperiallyและเขาถูกเสมอเงียบ ๆ รำใส่เสื้อ ผ้าและเขาเสมอมนุษย์เมื่อเขาพูดแต่ยัง เขา fluttered กะพริบเมื่อเขากล่าว"เช้าดี" และเขา glittered เมื่อเขาเดินและเขาก็รวย — ใช่ ยิ่งขึ้นกว่าพระมหากษัตริย์ —และห้อง schooled ในพระคุณทุก:ในดี เราคิดว่า เป็นทุกอย่างทำให้เราต้องว่า เราอยู่ในสถานที่ของเขาอื่น ๆ เราทำงาน และรอแสงไป โดยไม่มีเนื้อ และสาปขนมปังริชาร์ด โค ร้อนเงียบสงบกลางคืน และกลับบ้าน และใส่กระสุนผ่านหัวของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อใดก็ตามที่ริชาร์ดคอรีลงไปเมือง
คนเราบนทางเท้ามองที่เขา:
เขาเป็นสุภาพบุรุษ แต่เพียงผู้เดียวจากมงกุฎ,
ทำความสะอาดได้รับการสนับสนุนและบาง imperially และเขาก็มักจะรบอย่างเงียบ ๆและเขาก็เป็นมนุษย์เสมอเมื่อเขาพูดคุย; แต่ก็ยังคง เขา fluttered ชีพจรเมื่อเขากล่าวว่า"ดีเช้า" และเขาระยิบระยับเมื่อเขาเดินและเขาก็รวยใช่ยิ่งขึ้นกว่าเตียงขนาดคิงไซส์และชื่นชมการศึกษาในทุก ๆ เกรซ: ในการปรับเราคิดว่าเขาเป็นทุกอย่างที่จะทำให้ เราหวังว่าเราอยู่ในสถานที่ของเขาดังนั้นในวันที่เราทำงานและรอให้แสงและก็ไม่มีเนื้อสัตว์และสาปแช่งขนมปังและริชาร์ดคอรี, คืนหนึ่งในฤดูร้อนสงบก็กลับบ้านและนำกระสุนผ่านหัวของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อ Richard Cory ลงไปเมือง
เราผู้คนบนทางเท้ามองเขา :
เขาคือสุภาพบุรุษจาก แต่เพียงผู้เดียวเพื่อมงกุฎ
สะอาดโปรด และ imperially บาง

และเขามักจะแอบเอามา
, และเขามักจะมนุษย์เมื่อเขาพูด ;
แต่เขาหวั่นไหวกะพริบเมื่อเขากล่าวว่า
" อรุณสวัสดิ์ " , และเมื่อเขาเดินเขา glittered

และเขาก็รวยครับ รวยกว่ากษัตริย์ -
และที่น่าชื่นชมเรียนทุกพระคุณ
ในดี เราคิดว่าเค้าเป็นทุกอย่าง
เพื่อให้เราหวังว่าเราแทน

ดังนั้นเมื่อเราทำงาน และ รอแสง
และก็ไม่มีเนื้อสัตว์ และแช่งขนมปัง ;
และ Richard Cory , หนึ่งสงบฤดูร้อนคืน
กลับบ้านแล้วยัดกระสุนใส่หัวของเขา