Quesnay and other French writers of

Quesnay and other French writers of the 1750s and 1760s were the first economists to begin to analyse production rather than simply circulation in the endeavour to find the source of surplus value. They believed however that only agricultural labour was truly productive. Value extracted from Nature by agricultural labour is distributed by circulation and manufacturing is simply the utilisation of labour supported by the surplus product of the land for other activities more or less akin to circulation, in much the way Marx regarded domestic service as expenditure of surplus rather than productive labour.

"As the actually first systematic spokesmen of capital, [the physiocrats] attempt to analyse the nature of surplus-value in general. For them, this analysis coincides with the analysis of rent, the only form of surplus-value whch they recognise. Therefore, they consider rent-yielding, or agricultural, capital to be the only capital producing surplus-value, and the agricultural labour set in motion by it, the only labour producing surplus-value, which from a capitalist point of view is quite properly considered the only productive labour. .. pushing into the background in favour of its own practical interests the beginnings of scientific analysis made by Petty. ... The physiocrats, furthermore, are correct in stating that in fact all production of surplus-value, and thus all development of capital, has for its natural basis the productiveness of agricultural labour". [Capital Vol III, Ch XLVII]

In the Physiocrats we see the naïve-materialist conception that only Nature, not human labour, can be the source of value; it is this naïveté which is criticised in Hume's scepticism. Also, we see the Physiocrats promoting what Marx refers to as their "own practical interests". The promotion of their specific property as the source of value by the theoretical representatives of a class is also seen in the early Merchantile and Monetarist systems, and to this day, for instance, among finance capitalists who believe that "money makes money" or industrialists who see all the service sectors as parasitic in relation to their own "real" productivity. For French political economy of the late eighteenth and early nineteenth century, no distinction was made between the capitalist farmer and the agricultural labourer or between the industrial worker and the industrial capitalist; the capitalist was everywhere taken as the producer, in the way that we say "Hadrian built a wall".

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Quesnay และนักเขียนอื่น ๆ ฝรั่งเศส 1750s และ 1760s ถูกนักเศรษฐศาสตร์แรกจะเริ่มต้นในการวิเคราะห์การผลิตมากกว่าเพียงแค่การหมุนเวียนในความพยายามค้นหาแหล่งที่มาของมูลค่าส่วนเกิน พวกเขาเชื่อว่าก็มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริงที่แรงงานเกษตรเท่านั้น กระจายค่าที่สกัดจากธรรมชาติ โดยแรงงานเกษตร โดยการไหลเวียน และการผลิตเป็นเพียงการใช้แรงงานที่ได้รับการสนับสนุน โดยผลิตภัณฑ์ส่วนเกินของแผ่นดินสำหรับกิจกรรมอื่น ๆ มากหรือน้อยคล้ายกับการไหลเวียน ในลักษณะ มาร์กซ์ถือว่าบริการภายในประเทศเป็นการใช้จ่ายของแรงงานส่วนเกิน แทนที่ผลิต"เป็น spokesmen เป็นระบบแรกจริงของหลวง, [การ physiocrats] พยายามวิเคราะห์ลักษณะของมูลค่าส่วนเกินทั่วไป สำหรับพวกเขา วิเคราะห์นี้เกิดขึ้นพร้อมกับการวิเคราะห์ของเช่า เพียงรูปแบบณภูมิมูลค่าส่วนเกินที่พวกเขาจดจำ ดังนั้น พวกเขาพิจารณาทุน ใช่เช่า หรือ เกษตรจะ ผลิตมูลค่าส่วนเกิน และแรงงานเกษตรที่ตั้งในการเคลื่อนไหว โดย แรงงานเฉพาะที่ผลิตส่วนเกินค่า ซึ่งมองการค้าทุนนิยมอย่างค่อนข้างถือว่าเป็นแรงงานผลิตเพียง เมืองหลวงเท่านั้น .. กดลงในพื้นหลังสนับสนุนความสนใจของตนเองปฏิบัติจุดเริ่มต้นของการวิเคราะห์ทางวิทยาศาสตร์โดยย่อย ... Physiocrats นอกจากนี้ ถูกต้องในการระบุว่า ในความเป็นจริงการผลิตทั้งหมดของมูลค่าส่วนเกิน และจึงพัฒนาทั้งหมดของทุน มีสำหรับพื้นฐานของธรรมชาติ productiveness ของแรงงานเกษตร" [ทุน Vol III, Ch หลัก]ใน Physiocrats เราเห็นความคิดวัตถุนิยมไร้เดียงสาว่า ธรรมชาติเท่านั้น ไม่ใช่คนแรงงาน สามารถเป็นแหล่งที่มาของค่า มันเป็น naïveté นี้ซึ่งวิจารณ์ใน scepticism ของฮูม ด้วย เราเห็น Physiocrats สิ่งที่มาร์กซ์หมายถึงเป็นการส่งเสริมของเจ้าสนใจปฏิบัติ" โปรโมชั่นของคุณสมบัติเฉพาะของพวกเขาเป็นแหล่งที่มาของค่าโดยตัวแทนทางทฤษฎีของคลายังเห็น ในระบบ Merchantile และ Monetarist ต้น และ วันนี้ เช่น หมู่ทุนทางการเงินที่เชื่อว่า "เงินทำให้เงิน" หรืออุตสาหกรรมที่เห็นภาคบริการทั้งหมดเป็นปรสิตที่สัมพันธ์กับผลผลิตของตนเอง "ความจริง" เศรษฐกิจการเมืองฝรั่งเศสของปลาย eighteenth และช่วงต้น ศตวรรษ ไม่แบ่งแยกสร้าง ระหว่างชาวนานายทุนและกรรมกรเกษตร หรือ ระหว่างผู้ปฏิบัติงานอุตสาหกรรมและการอุตสาหกรรมทุนนิยม การทุนนิยมทุกที่ถ่ายเป็นโปรดิวเซอร์ วิธีการที่เราพูด "เฮเดรียนสร้างกำแพง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Quesnay และนักเขียนชาวฝรั่งเศสอื่น ๆ ของยุค 1750 และ 1760 เป็นนักเศรษฐศาสตร์คนแรกที่จะเริ่มต้นในการวิเคราะห์การผลิตมากกว่าเพียงแค่การไหลเวียนในความพยายามที่จะหาแหล่งที่มาของมูลค่าส่วนเกิน พวกเขาเชื่อว่าอย่างไรก็ตามแรงงานการเกษตรเพียงอย่างเดียวคือการผลิตอย่างแท้จริง ราคาที่สกัดจากธรรมชาติโดยแรงงานการเกษตรมีการกระจายโดยการหมุนเวียนและการผลิตเป็นเพียงการใช้แรงงานได้รับการสนับสนุนโดยผลิตภัณฑ์ส่วนเกินของที่ดินสำหรับกิจกรรมอื่น ๆ มากขึ้นหรือน้อยคล้ายกับการไหลเวียนมากในวิธีการที่มาร์กซ์ได้รับการยกย่องให้บริการในประเทศเช่นค่าใช้จ่ายส่วนเกินค่อนข้าง กว่าแรงงานการผลิต.

"ในฐานะที่เป็นตัวแทนระบบแรกจริงของเงินทุน [Physiocrats] การพยายามที่จะวิเคราะห์ลักษณะของส่วนเกินมูลค่าในทั่วไป. สำหรับพวกเขาวิเคราะห์นี้เกิดขึ้นพร้อมกับการวิเคราะห์ของค่าเช่า, รูปแบบเฉพาะของส่วนเกินมูลค่า whch พวกเขารู้จัก. ดังนั้นพวกเขาคิดค่าเช่าที่ให้ผลตอบแทนหรือการเกษตรทุนจะเป็นเงินทุนเพียงการผลิตส่วนเกินมูลค่าและชุดที่แรงงานเกษตรในการเคลื่อนไหวโดยมันผลิตแรงงานเพียงส่วนเกินมูลค่าซึ่งจากจุดทุนนิยมของมุมมอง จะถือว่าค่อนข้างถูกต้องเท่านั้นแรงงานการผลิต. .. ผลักดันเป็นพื้นหลังในความโปรดปรานของผลประโยชน์ในทางปฏิบัติของตัวเองเป็นจุดเริ่มต้นของการวิเคราะห์ทางวิทยาศาสตร์ที่ทำโดยอนุ ... ความ Physiocrats ยิ่งมีความถูกต้องในการระบุว่าในความเป็นจริงในการผลิตทั้งหมดของส่วนเกินมูลค่าและทำให้ทุกการพัฒนาของทุนที่มีพื้นฐานตามธรรมชาติของมันงอกงามของการใช้แรงงานเกษตร ". [ทุนฉบับ III, Ch XLVII]

ใน Physiocrats เราเห็นความคิดที่ไร้เดียงสาวัตถุนิยมว่ามีเพียงธรรมชาติไม่ใช้แรงงานมนุษย์สามารถเป็นแหล่งของค่าที่มันเป็นความไร้เดียงสานี้ซึ่งเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ในความสงสัยของฮูมนอกจากนี้เราเห็น Physiocrats ส่งเสริมสิ่งที่มาร์กซ์หมายถึงว่า "ของตัวเอง. ผลประโยชน์ในทางปฏิบัติ ". โปรโมชั่นของทรัพย์สินที่เฉพาะเจาะจงของพวกเขาเป็นแหล่งที่มาของค่าโดยตัวแทนทฤษฎีของชั้นยังมีให้เห็นในช่วงต้น Merchantile และ monetarist ระบบและไปในวันนี้เช่นในหมู่นายทุนการเงินที่เชื่อว่า" เงินทำให้ เงิน "หรืออุตสาหกรรมที่เห็นทุกภาคบริการเป็นปรสิตในความสัมพันธ์กับตัวเอง" ผลผลิตจริง ". สำหรับเศรษฐกิจการเมืองของฝรั่งเศสในช่วงปลายปีที่สิบแปดและต้นศตวรรษที่สิบเก้าไม่มีความแตกต่างที่ถูกสร้างขึ้นระหว่างเกษตรกรทุนนิยมและแรงงานเกษตรหรือระหว่าง คนงานอุตสาหกรรมและทุนนิยมอุตสาหกรรม ทุนนิยมถูกนำทุกที่ในฐานะผู้ผลิตในวิธีการที่เราพูดว่า "เฮเดรียสร้างกำแพง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อื่น ๆของ ซัว เกสเนและนักเขียนชาวฝรั่งเศส 1730 1740 และเป็นนักเศรษฐศาสตร์คนแรกเริ่มวิเคราะห์การผลิต มากกว่าเพียงแค่การไหลเวียนในความพยายามที่จะหาแหล่งที่มาของมูลค่าส่วนเกิน พวกเขาเชื่อ แต่ที่เกษตร แรงงานมีค่าอย่างแท้จริง คุณค่าสกัดจากธรรมชาติ โดยแรงงานภาคเกษตรมีการกระจายโดยการไหลเวียนและการผลิตเป็นเพียงการใช้ประโยชน์จากแรงงานที่ได้รับการสนับสนุน โดยการนำผลิตภัณฑ์ของแผ่นดิน สำหรับกิจกรรมอื่น ๆเพิ่มเติม หรืออาจน้อยกว่าการไหลเวียนในวิธีที่ Marx ถือว่าบริการในประเทศเป็นค่าใช้จ่ายส่วนเกินมากกว่าแรงงานที่มีประสิทธิภาพ" เป็นระบบจริงก่อนโฆษกประจำของทุน [ ฟิซิโอแครต ] พยายามวิเคราะห์ลักษณะของมูลค่าส่วนเกินทั่วไป สำหรับการวิเคราะห์นี้สอดคล้องกับการวิเคราะห์ของค่าเช่า รูปแบบเฉพาะของมูลค่าส่วนเกิน whch พวกเขาจำได้ ดังนั้นจึงพิจารณาให้เช่า หยุ่น หรือการเกษตร ทุนเป็นเพียงการผลิตมูลค่าส่วนเกินทุนและแรงงานเกษตร ตั้งในการเคลื่อนไหว โดย เฉพาะแรงงานการผลิตมูลค่าส่วนเกิน ซึ่งจากจุดของมุมมองที่ค่อนข้างถูกต้องถือว่าระบบทุนนิยมเพียงแรงงานประสิทธิผล . . . . . . . กดเข้าไปในพื้นหลังในความโปรดปรานของผลประโยชน์ในทางปฏิบัติของมันเองซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการวิเคราะห์ทางวิทยาศาสตร์โดยไร้ค่า . . . . . . . ส่วนพิซิโอแครท และถูกต้องในการระบุว่า ในความเป็นจริงทั้งหมดที่การผลิตมูลค่าส่วนเกิน ดังนั้นการพัฒนาของทุน มีธรรมชาติพื้นฐานความสามารถในการผลิตของแรงงาน " เกษตร [ ทุน Vol 3 ch xlvii ]ในฟิซิโอแครตเราเห็นนาไตได้วัตถุนิยมความคิดที่ธรรมชาติเท่านั้น ไม่ใช่มนุษย์ แรงงาน สามารถเป็นแหล่งที่มาของค่า มัน นา ไตสัตว์ ) ซึ่งวิพากษ์วิจารณ์ในฮูมของความสงสัย . นอกจากนี้เรายังเห็นฟิซิโอแครตส่งเสริมสิ่งที่มาร์กซ์อ้างถึงในฐานะ " ของพวกเขาเองปฏิบัติความสนใจ " โปรโมชั่นของทรัพย์สินของพวกเขาที่เฉพาะเจาะจงเป็นแหล่งที่มาของค่าโดยตัวแทนเชิงทฤษฎีของชั้นยังเห็นในวัยเด็กและระบบ merchantile าร และ วัน นี้ ตัวอย่าง ของนายทุนที่เชื่อว่า " เงินเงินเงิน " หรือนักอุตสาหกรรมที่เห็นทุกภาคบริการเป็นกาฝากในความสัมพันธ์ของพวกเขาเอง” จริง " ผลผลิต สำหรับการเมืองเศรษฐกิจฝรั่งเศสที่ 18 และต้นศตวรรษที่สิบเก้าปลายไม่มีความแตกต่างได้ระหว่างนายทุนและกรรมกร ชาวนา เกษตร หรือ ระหว่างคนงานโรงงานอุตสาหกรรมและอุตสาหกรรมทุนนิยม ; นายทุนได้มาเป็นโปรดิวเซอร์ ทุกแห่ง ในแบบที่เราพูด " จักรพรรดิเฮเดรียนสร้างกำแพง "