IT was the most tiresome kite in th

IT was the most tiresome kite in the world, always wagging its tail, shaking its ears, breaking its string, sitting down on the tops of houses, getting stuck in trees, entangled in hedges, flopping down on ponds, or lying flat on the grass, and refusing to rise higher than a yard from the ground.

I have often sat and thought about that kite, and wondered who its father and mother were. Perhaps they were very poor people, just made of newspaper and little bits of common string knotted together, obliged to fly day and night for a living, and never able to give any time to their children or to bring them up properly. It was pretty, for it had a snow-white face, and pink and white ears ; and, with these, no one, let alone a kite, could help being pretty. But though the kite was pretty, it was not good, and it did not prosper; it came to a bad end, oh! a terrible end indeed. It stuck itself on a roof one day, a common red roof with a broken chimney and three tiles missing. It stuck itself there, and it would not move; the children tugged and pulled and coaxed and cried, but still it would not move. At last they fetched a ladder, and had nearly reached it when suddenly the kite started and flew away right away over the field and over the heath, and over the far far woods, and it never came back again-never -never.

Dear, that is all. But I think sometimes that perhaps beyond the dark pines and the roaring sea the kite is flying still, on and on, farther and farther away, for ever and for ever.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นว่าวที่น่าเบื่อที่สุดในโลกมักจะกระดิกหางของมันสั่นหูทำลายสตริงของมันนั่งลงบนยอดของบ้านที่ได้รับการติดอยู่ในต้นไม้ที่แขวนอยู่พุ่มไม้ดิ้นลงสระน้ำหรือนอนราบบน หญ้าและปฏิเสธที่จะเพิ่มขึ้นสูงกว่าหลาจากพื้นดินฉันมักจะได้นั่งและคิดเกี่ยวกับว่าวนั้นและสงสัยว่าใครเป็นพ่อและแม่ของเขา บางทีพวกเขาเป็นคนที่น่าสงสารมากเพียงแค่ทำจากหนังสือพิมพ์และบิตเล็ก ๆ น้อย ๆ ของสตริงทั่วไปที่ผูกปมร่วมกันจำเป็นที่จะบินทั้งกลางวันและกลางคืนเพื่อหาเลี้ยงชีพและไม่สามารถที่จะให้เวลากับเด็กของพวกเขาหรือจะนำพวกเขาขึ้นอย่างถูกต้อง มันสวยมันมีใบหน้าหิมะสีขาวและสีชมพูและสีขาวหู; และด้วยสิ่งเหล่านี้ไม่มีใครให้อยู่คนเดียวว่าวจะช่วยเป็นสวย แต่แม้ว่าการเล่นว่าวเป็นคนน่ารักมันก็ไม่ดีและมันก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จ; มันมาถึงจุดสิ้นสุดไม่ดีโอ้! ในตอนท้ายที่น่ากลัวแน่นอน มันติดอยู่บนหลังคาตัวเองวันหนึ่งหลังคาสีแดงร่วมกับปล่องไฟหักและไพ่สามใบที่หายไป มันติดอยู่ที่ตัวเองมีและมันจะไม่ย้าย; เด็กดึงและดึงและเกลี้ยกล่อมและร้องไห้ แต่ก็ยังจะไม่ย้าย ที่สุดท้ายที่พวกเขาเรียกบันไดและได้ถึงเกือบมันเมื่อว่าวก็เริ่มต้นและบินออกไปทันทีกว่าสนามและผ่านป่าและกว่าป่าไกลและมันไม่เคยกลับมาอีกครั้งไม่เคย -Never เรียน นั่นคือทั้งหมดที่ แต่ผมคิดว่าบางครั้งที่อาจจะเกินกว่าความมืดและต้นสนทะเลคำรามว่าวจะบินยังคงบนและบนและห่างไกล, ตลอดกาลและตลอดกาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นว่าวที่น่าเบื่อ ที่สุด ใน โลก ชอบกระดิกหาง สั่น หูของมัน การแบ่งสาย , นั่งบนตัวของบ้าน จะติดอยู่ในต้นไม้ ทอดในเฮดจ์ ดิ้นลงไปในบ่อ หรือนอนราบบนพื้นหญ้า และปฏิเสธที่จะเพิ่มขึ้นสูงกว่าศอก จากพื้น

ผมมักจะนั่งคิดเรื่องว่าว และสงสัยว่าใครเป็นพ่อ และ แม่เป็นบางทีพวกเขาเป็นคนจน ทำให้หนังสือพิมพ์เล็กๆ ทั่วไป และเชือกที่ผูกปมด้วยกัน ต้องบินได้ทั้งกลางวันและกลางคืนเป็นอาชีพ และไม่สามารถที่จะให้เวลากับเด็กของพวกเขาหรือเพื่อให้พวกเขาได้อย่างถูกต้อง มันสวย มันมีใบหน้าขาวราวหิมะ และ สีชมพู และสีขาว หู และ กับนี้ ไม่มีใครปล่อยว่าว จะช่วยได้มากแต่ถึงแม้ว่าว่าวสวย มันไม่ดี มันไม่เจริญ มันก็จะจบไม่ดี โอ้ ! สิ้นสุดที่น่ากลัวจริงๆ มันติดเองบนหลังคาหนึ่งวัน หลังคาสีแดงเหมือนกันกับปล่องไฟสามกระเบื้องแตกและหายไป มันอยู่ที่ตัวเองมี และมันคงไม่ย้าย ; เด็กและดึง ดึง และเกลี้ยกล่อมและร้องไห้ แต่มันก็ไม่ขยับ ในที่สุดก็ใช้บันไดและ เกือบจะถึงมันเมื่อจู่ ๆว่าวเริ่มบินออกไปทันที ข้ามทุ่งและป่า และในป่าที่ห่างไกล และไม่เคยกลับมาอีกเลย ไม่เคย

ที่รัก นั่นคือทั้งหมด แต่ผมคิดว่า บางครั้ง บางทีเกินไพน์มืดและเสียงคำรามทะเลว่าวบินยังคง บน และ บน ไกลและไกลออกไป ตลอดกาลเป็นนิตย์