In the past, the political Left in

In the past, the political Left in capitalist democracies vigorously
defended the affirmative state against these kinds of argument. In its
most radical form, revolutionary socialists argued that public ownership
of the principal means of production combined with centralized
state planning offered the best hope for a just, humane, and egalitarian
society. But even those on the Left who rejected revolutionary visions
of ruptures with capitalism insisted that an activist state was essential
to counteract a host of negative effects generated by the dynamics of
capitalist economies – poverty, unemployment, increasing inequality,
under-provision of public goods like training and public health. In the
absence of such state interventions, the capitalist market becomes a
“Satanic mill,” in Karl Polanyi’s metaphor, that erodes the social foundations
of its own existence.1 These defenses of the affirmative state
have become noticeably weaker in recent years, both in their rhetorical
force and in their practical political capacity to mobilize. Although the
Left has not come to accept unregulated markets and a minimal state as
morally desirable or economically efficient, it is much less certain that
the institutions it defended in the past can achieve social justice and
economic well-being in the present

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในอดีต ฝ่ายซ้ายในทุนเหมือน ๆ โยคะปกป้องรัฐยืนยันกับอาร์กิวเมนต์ต่าง ๆ เหล่านี้ ในความแบบฟอร์มสุดรุนแรง socialists ปฏิวัติโต้เถียงราคาเจ้าของที่สาธารณะหมายถึงหลักของการผลิตรวมกับส่วนกลางรัฐวางแผนนำเสนอหวังดีที่สุดสำหรับการเพียง มนุษยธรรม และ egalitarianสังคม แต่แม้ผู้ที่อยู่ทางด้านซ้ายที่ปฏิเสธวิชั่นส์ปฏิวัติของ ruptures กับทุนนิยมยืนยันว่า สถานะที่สจม.ไม่จำเป็นการถอนของผลลบที่สร้างขึ้น โดยการเปลี่ยนแปลงทุนเศรษฐกิจความยากจน ว่างงาน เพิ่มความไม่เท่าเทียมกันการจัดหาสินค้าสาธารณะเช่นการฝึกอบรมและสาธารณสุขน้อย ในการขาดงานของการแทรกแซงของรัฐดังกล่าว ตลาดทุนจะมีเทียบ "อำมหิตมิลล์ ในคาร์ล Polanyi ซึ่งกัดกร่อนรากฐานทางสังคมของ existence.1 ของตัวเองเหล่านี้ป้องกันรัฐยืนยันได้กลายเป็นแข็งแกร่งอย่างเห็นได้ชัดในปีที่ผ่านมา ทั้งในของ rhetoricalบังคับ และกำลังทางการเมืองของพวกเขาปฏิบัติระดม แม้ว่าการไม่มาซ้ายเพื่อยอมรับการวางตลาดและรัฐน้อยที่สุดเป็นคุณธรรมสมควร หรืออย่างมีประสิทธิภาพ เป็นที่แน่นอนมากน้อยสถาบันที่ได้รับการปกป้องในอดีตสามารถให้ความยุติธรรมทางสังคม และเศรษฐกิจสุขภาพในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในอดีตที่ผ่านมาซ้ายทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยทุนนิยมอย่างจริงจังปกป้องรัฐยืนยันกับเหล่านี้ชนิดของการโต้แย้ง ในของรูปแบบที่รุนแรงมากที่สุดในสังคมถกเถียงกันอยู่ว่าการปฏิวัติประชาชนเป็นเจ้าของในวิธีหลักของการผลิตรวมกับการรวมศูนย์การวางแผนของรัฐที่นำเสนอหวังที่ดีที่สุดสำหรับเพียงมนุษยธรรมและคุ้มสังคม แต่ถึงแม้ผู้ที่อยู่ด้านซ้ายที่ปฏิเสธวิสัยทัศน์การปฏิวัติของแตกกับทุนนิยมยืนยันว่ารัฐกิจกรรมเป็นสิ่งจำเป็นที่จะรับมือกับการเป็นเจ้าภาพของผลกระทบที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจทุนนิยม- ความยากจนการว่างงานที่เพิ่มขึ้นความไม่เท่าเทียมกันภายใต้บทบัญญัติของสินค้าสาธารณะเช่นการฝึกอบรมและสุขภาพของประชาชน ในกรณีที่ไม่มีการแทรกแซงของรัฐเช่นตลาดทุนนิยมจะกลายเป็น"โรงงานนรก" ในคำอุปมาของคาร์ล Polanyi ที่ผุกร่อนรากฐานทางสังคมของexistence.1 ของตัวเองป้องกันเหล่านี้ของรัฐยืนยันได้กลายเป็นที่ปรับตัวลดลงอย่างเห็นได้ชัดในช่วงหลายปีที่ผ่านมาทั้งในวาทศิลป์ของพวกเขากำลังและความสามารถในการทางการเมืองของตนในทางปฏิบัติในการระดม แม้ว่าซ้ายยังไม่ได้มายอมรับตลาดอลหม่านและรัฐน้อยที่สุดเป็นศีลธรรมที่พึงประสงค์หรือมีประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจจะมีมากน้อยบางอย่างที่สถาบันการศึกษาจะได้รับการปกป้องในอดีตที่ผ่านมาสามารถบรรลุความยุติธรรมทางสังคมและเศรษฐกิจที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในอดีต การเมืองในประชาธิปไตยทุนนิยมชะมัด
ปกป้องยืนยันรัฐกับชนิดเหล่านี้ของการโต้แย้ง ใน
รุนแรงที่สุดรูปแบบสังคมนิยมปฏิวัติโต้เถียงกรรมสิทธิ์สาธารณะ
อาจารย์ใหญ่หมายถึงการผลิตรวมกับส่วนกลาง
รัฐวางแผนเสนอความหวังที่ดีที่สุดสำหรับแค่มนุษยธรรมและสังคมคุ้ม

แต่แม้ผู้ที่ด้านซ้าย ที่ปฏิเสธนิมิตของการปฏิวัติ
แตกกับระบบทุนนิยม ยืนยันว่านักเคลื่อนไหว รัฐจึงจำเป็น
แก้โฮสต์ของผลกระทบเชิงลบที่เกิดจากพลวัตของเศรษฐกิจทุนนิยม
– ความยากจน การว่างงาน เพิ่มความไม่เท่าเทียมกัน ,
ภายใต้บทบัญญัติของสินค้าสาธารณะ เช่น การฝึกอบรม และสาธารณสุข ใน
ไม่มีการแทรกแซงแบบนี้ตลาดทุนนิยมจะกลายเป็น
" ซาตานโรงสี , " คาร์ลโปลานยีคำอุปมาที่กัดกร่อนรากฐานทางสังคม
การดำรงอยู่ของตัวเอง 1 เหล่านี้ป้องกันของ
รัฐยืนยันได้กลายมาเป็นอย่างเห็นได้ชัดในปีที่ผ่านมา ทั้งในการบังคับและ
และความจุทางการเมืองของพวกเขาในทางปฏิบัติเพื่อระดม . แม้ว่า
แล้วไม่มารับตลาดอลหม่านและรัฐน้อยที่สุดเท่าที่
จริยธรรมที่พึงประสงค์ หรือมีประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจก็มีมากน้อยบางอย่างที่
สถาบันมันปกป้องในอดีตสามารถบรรลุความเป็นธรรมทางสังคมและ
ความอยู่ดีกินดีทางเศรษฐกิจในปัจจุบัน