THE PROBLEMSThe first problem faced

THE PROBLEMS
The first problem faced by the parent of a hurt child is to discover just what it is that their child is, or has. Whether the child's problem is discovered at birth, or a week, a month, or years after birth, or even if the problem is created by some trauma such as an automobile accident during the teenage years, the problem of discovering exactly what has happened is immense for most parents. Most people are extremely ignorant in regards to hurt children. Their limited information usually comprises a collection of "old wives tales," and a few details about a child belonging to some distant relative or neighbor. As traumatic as the discovery that you have a hurt child is, the lack of information intensifies that trauma all the more. The family physician who helped you through your last case of the flu, or who correctly diagnosed your neighbor's heart condition often disappoints you in regards to your hurt child. He frequently cannot even tell you what is wrong with your child, let alone what to do about it. All too often his suggestion is to institutionalize the child as soon as possible. Doctors commonly wish that the problem would simply go away. Either at your doctor's recommendation, or because of our own need for information, you may search further for answers by going to see a “specialist." The specialist usually takes the form of a neurologist, neurosurgeon, orthopedist, or a psychiatrist. The visit with the specialist often is an even more upsetting and frustrating experience than the visit with the family doctor, because the "specialist" should know. Why doesn't your doctor know? Why doesn't the specialist know? Quite frankly, they don't know because almost no one knows!
What is known about the brain today is extremely limited, and of what is known, much of it has just been learned in the last twenty years. Some diagnoses are relatively easy to make, such as Down syndrome, with physical signs which can be seen and chromosome tests which can be used for confirmation. Or to a lesser degree, cerebral palsy, which is used to describe most children with obvious motor problems. But even with these problems, if you ask the physician exactly where the problem is, or what is going to happen to the child, the answers will probably be vague. Unfortunately however, of all the questions asked, the one which is generally answered with the greatest frequency and confidence is the one about which the least is known. That is, what is to become of my child, or what is the prognosis (outlook). Every hurt child is different and almost every hurt child has a chance, if given the opportunity. If every doctor's response to the question of prognosis is simply that he doesn't know, and not that it is hopeless, many, many, more hurt children would improve, and some would have the opportunity for “normal" lives.

SYMPTOMATIC DIAGNOSIS
In order for the parent to begin to understand the nature of their child's problem, it will be necessary to explore the vague and contradictory terminology applied to children with problems. Of the many terms used to categorize children with problems, few are attempts to describe the source of the problem, rather they are descriptions of the symptoms. In that a child may possess a variety of symptoms, a number of different symptomatic labels may be attached to each child. In addition to the problem of more than one term being applicable to an individual child, there is within the fields dealing with such children tremendous difference of opinion and controversy over the definitions and applications of specific terms. A thorough discussion of terms could easily comprise an entire volume in itself, and is outside the scope of this particular text. I wish only to give the parent some understanding of terms which may be applied to their child. In order to simplify the parent's task of acquiring some understanding of the various terms, I will endeavor to define each specific term as it relates to the general term of cerebral palsy, and as it affects or relates to a child's functional abilities.

CEREBRAL PALSY
Cerebral Palsy is a term applied to a group of individuals whose primary handicap is physical, as opposed to mental. These children, as a group, exhibit problems which affect their ability to gain mobility (crawling, creeping, walking), to use their hands (eating, writing, dressing), and to verbalize or talk. This large group is subdivided into lesser groups based primarily upon the specific way in which their muscles, or the control of their muscle function, is abnormal. Within each group the level of severity varies, as well as the areas of the body which are affected. There is also a great deal of overlap. That is, within one child you may see many types of cerebral palsy, or the child may exhibit different forms at various times during development. Except in very severe cases where an obvious injury has occurred (generally around the time of birth) a child may not be diagnosed until six to twenty-four months following birth, as it may be this long before the symptoms become obvious. Cerebral palsy may develop as the result of an injury to the central nervous system before, during, or after birth. Triplegia: Involvement of three extremities, usually both legs and one arm. Monoplegia: Involvement of only one limb. The classifications of cerebral palsy according to syndrome, and in order of frequency are:


SPASTIC
The most common form of cerebral palsy is spastic cerebral palsy. The term "spasticity" refers to the function of individual muscles within the child's body. When a child with spasticity attempts to move the involved limb, or if someone attempts to stretch an involved muscle, the muscle responds with a strong contraction, or tightening. In that the muscle flexion is centered in the flexor muscles, the opposing extensor muscles often become stretched and lose some of their functional ability. If a limb remains in a state of extreme tightening of the flexor muscle, causing a stretching of the extensor for extended periods of time, a condition develops which is known as a "contracture," in which the function of the limb is almost completely inhibited. Spastic involvement of the legs generally results in some degree of "scissoring." The spastic muscles of the legs tend to limit knee movement, while the spastic adductor muscles (inner thigh) of the legs draw the legs inward until they actually cross each other. This motion also tends to rotate the legs inward at the hips, pulling the leg away from the hip socket. In addition, the flexor within the calf tends to pull the heel up which pushes the toes down and rotates the foot inward.
Spastic involvement of the arms results in some degree of tightening of the flexor muscles, so as to pull the elbows in toward the sides of the body, and the hands and wrists toward the chin. The backs of the hands tend to come together, and the fingers flex into a tight fist. The thumb generally is flexed to such a degree as to draw it against the palm of the hand, with the spastic fingers curled over it. Associated with the spastic child one often finds an exaggerated startle response to stimulation, inefficient respiration, curvature of the spine (which results from remaining in an upright position without the necessary development of the trunk muscles which would permit the child to support his spine), and failure to develop normal hip sockets because of his difficulty in achieving normal movement of his legs. Various visual problems, such as nystagmus (vibration of the eyes) or strabismus (lack of convergence the eyes' inability to work together in unison), are also evident. In addition, many spastic children exhibit abnormal electrical activity in their brains with associated seizure activity. In some cases, spastic children also suffer from some loss of mental ability. The author would be remiss if he were not to mention the role of orthopedic surgery in the spastic child. Although orthopedic surgery is thought by many to be indicated in some spastic children, particularly for heel cords, hamstrings, adductors, and hips, it is becoming less popular due to the understanding that the spastic child's problem is his brain and not his muscles, per se, that rehabilitation can often correct such problems without surgery, and that surgery often presents not only a delay to rehabilitative therapy, but a complication often greater than the original problem. For every action, there is a reaction. If the orthopedist cuts a spastic muscle because it is producing an abnormal pull, when the child reaches the developmental age when the cut muscle should be doing its normal job, that developmental movement of the limb will be lost or will be very abnormal. For example, if spastic adductor muscles are cut because they are causing the legs to scissor, their later function of holding the legs directly under the body, when creeping on the hands and knees or walking, will be lost and the legs will tend to spread, causing the child to have difficulties trying to hold the body up straight.

ATHETOSIS
The athetoid child is one of the most perplexing children there is to work with. He is generally an extremely happy child, a delightful, cheerful, optimistic, bright child, whose progress is often extremely slow and difficult. The athetoid child's muscles, although a bit hyper (increased) in tone, react in very abnormal fashion, and the harder the child tries to correct an activity the more uncontrolled his movements become The abnormal motor function of the athetoid is in the form of excessive movement and uncontrolled movement. This uncontrolled movement increases with the child's effort to move with his level of excitement or with environmental stimulation. With excessive stimulation, the athetoid's body flails rapidly and wildly. With relaxation, the abnormal function decreases, and with sleep, disappears. The ath

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาปัญหาแรกที่ต้องเผชิญ โดยแม่ของเด็กน้อยจะเที่ยวเพียงสิ่งที่ลูก หรือมี ว่าเป็นการค้นพบปัญหาของเด็กที่ เกิด หรือสัปดาห์ เดือน หรือปีหลังคลอด หรือกระทั่งปัญหาสร้าง โดยบาดเจ็บบางอย่างเช่นอุบัติเหตุรถยนต์ในช่วงปีวัยรุ่น ปัญหาของการค้นพบว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมากสำหรับผู้ปกครองส่วนใหญ่ คนส่วนใหญ่ไม่รู้มากในการไปทำร้ายเด็กได้ ข้อมูลที่จำกัดของพวกเขามักจะประกอบด้วยชุดของ "นิทานภรรยาเก่า" และกี่รายละเอียดเกี่ยวกับเด็กที่อยู่ห่างไกลหรือใกล้เคียงบาง เจ็บปวดที่ดิสคัฟเวอรี่ที่คุณมีเด็กบาดเจ็บได้ ไม่มีข้อมูลมากขึ้น intensifies บาดเจ็บที่คอย แพทย์ครอบครัวที่ช่วยให้คุณผ่านเรื่องของคุณล่าสุดของไข้หวัด หรือที่ถูกวินิจฉัยโรคหัวใจเพื่อนบ้านมักจะลำบากคุณในเด็กบาดเจ็บ เขาบ่อยไม่ได้แจ้งสิ่งผิดปกติกับเด็ก ให้เพียงอย่างเดียวจะทำอะไรเกี่ยวกับมัน ทั้งหมดบ่อยเกินไปแนะนำเขาได้ institutionalize เด็กโดยเร็วที่สุด แพทย์ทั่วไปต้องว่า ปัญหาจะแค่ไป ที่แนะนำของแพทย์ผู้รักษา หรือ เพราะเราเองต้องการข้อมูล คุณอาจค้นหาเพิ่มเติมสำหรับคำตอบไปดู "เชี่ยวชาญ" ผู้เชี่ยวชาญมักจะใช้รูปแบบ ของการ neurologist โรง orthopedist จิตแพทย์ เข้าชม มีผู้เชี่ยวชาญมักจะได้เป็น upsetting ยิ่งยุ่งยากและประสบการณ์มากกว่าไปกับครอบครัวหมอ เพราะ "เชี่ยวชาญ" ควรรู้ ทำไมไม่แพทย์ของคุณทราบหรือไม่ ทำไมไม่เชี่ยวชาญรู้ ค่อนข้างตรงไปตรงมา พวกเขาไม่ทราบ เพราะแทบไม่มีใครรู้ สิ่งที่เรียกว่าเกี่ยวกับสมองวันนี้จำกัดมาก และของสิ่งที่เรียกว่า มากของมันมีเพียงการเรียนรู้ในช่วงยี่สิบปี วิเคราะห์บางง่ายต้องการ เช่นดาวน์ซินโดรม สัญญาณทางกายภาพที่สามารถมองเห็นและทดสอบโครโมโซมซึ่งสามารถใช้ยืนยันได้ หรือ ระดับน้อย สมอง ซึ่งใช้อธิบายเด็กส่วนใหญ่ มีปัญหามอเตอร์ที่ชัดเจน แต่แม้จะ มีปัญหาเหล่านี้ ถ้าคุณถามแพทย์ตรงที่เป็นปัญหา หรืออะไรจะเกิดขึ้นกับเด็ก คำตอบคงจะคลุมเครือ แต่อย่างไรก็ตาม ของทุกคำถามที่ถาม ซึ่งโดยทั่วไปจะตอบความถี่มากที่สุดและมั่นใจได้หนึ่งที่เป็นที่รู้จักน้อยที่สุด นั่นคือ อะไรคือการเป็นลูกของฉัน หรือสิ่งคาดคะเน (outlook) เด็กน้อยทุกคนจะแตกต่างกัน และเด็กน้อยเกือบทุกคนมีโอกาส ถ้าให้โอกาส ถ้า ตอบรับของแพทย์ทุกคำถามที่คาดคะเนนั้นที่เขาไม่รู้ว่า แล้วไม่งั้นจะตา มาก มาก มาย เด็กเจ็บมากต้องปรับปรุง และบางคนจะมีโอกาสสำหรับชีวิต "ปกติ"อาการการวินิจฉัยIn order for the parent to begin to understand the nature of their child's problem, it will be necessary to explore the vague and contradictory terminology applied to children with problems. Of the many terms used to categorize children with problems, few are attempts to describe the source of the problem, rather they are descriptions of the symptoms. In that a child may possess a variety of symptoms, a number of different symptomatic labels may be attached to each child. In addition to the problem of more than one term being applicable to an individual child, there is within the fields dealing with such children tremendous difference of opinion and controversy over the definitions and applications of specific terms. A thorough discussion of terms could easily comprise an entire volume in itself, and is outside the scope of this particular text. I wish only to give the parent some understanding of terms which may be applied to their child. In order to simplify the parent's task of acquiring some understanding of the various terms, I will endeavor to define each specific term as it relates to the general term of cerebral palsy, and as it affects or relates to a child's functional abilities.CEREBRAL PALSYCerebral Palsy is a term applied to a group of individuals whose primary handicap is physical, as opposed to mental. These children, as a group, exhibit problems which affect their ability to gain mobility (crawling, creeping, walking), to use their hands (eating, writing, dressing), and to verbalize or talk. This large group is subdivided into lesser groups based primarily upon the specific way in which their muscles, or the control of their muscle function, is abnormal. Within each group the level of severity varies, as well as the areas of the body which are affected. There is also a great deal of overlap. That is, within one child you may see many types of cerebral palsy, or the child may exhibit different forms at various times during development. Except in very severe cases where an obvious injury has occurred (generally around the time of birth) a child may not be diagnosed until six to twenty-four months following birth, as it may be this long before the symptoms become obvious. Cerebral palsy may develop as the result of an injury to the central nervous system before, during, or after birth. Triplegia: Involvement of three extremities, usually both legs and one arm. Monoplegia: Involvement of only one limb. The classifications of cerebral palsy according to syndrome, and in order of frequency are:SPASTICThe most common form of cerebral palsy is spastic cerebral palsy. The term "spasticity" refers to the function of individual muscles within the child's body. When a child with spasticity attempts to move the involved limb, or if someone attempts to stretch an involved muscle, the muscle responds with a strong contraction, or tightening. In that the muscle flexion is centered in the flexor muscles, the opposing extensor muscles often become stretched and lose some of their functional ability. If a limb remains in a state of extreme tightening of the flexor muscle, causing a stretching of the extensor for extended periods of time, a condition develops which is known as a "contracture," in which the function of the limb is almost completely inhibited. Spastic involvement of the legs generally results in some degree of "scissoring." The spastic muscles of the legs tend to limit knee movement, while the spastic adductor muscles (inner thigh) of the legs draw the legs inward until they actually cross each other. This motion also tends to rotate the legs inward at the hips, pulling the leg away from the hip socket. In addition, the flexor within the calf tends to pull the heel up which pushes the toes down and rotates the foot inward.Spastic involvement of the arms results in some degree of tightening of the flexor muscles, so as to pull the elbows in toward the sides of the body, and the hands and wrists toward the chin. The backs of the hands tend to come together, and the fingers flex into a tight fist. The thumb generally is flexed to such a degree as to draw it against the palm of the hand, with the spastic fingers curled over it. Associated with the spastic child one often finds an exaggerated startle response to stimulation, inefficient respiration, curvature of the spine (which results from remaining in an upright position without the necessary development of the trunk muscles which would permit the child to support his spine), and failure to develop normal hip sockets because of his difficulty in achieving normal movement of his legs. Various visual problems, such as nystagmus (vibration of the eyes) or strabismus (lack of convergence the eyes' inability to work together in unison), are also evident. In addition, many spastic children exhibit abnormal electrical activity in their brains with associated seizure activity. In some cases, spastic children also suffer from some loss of mental ability. The author would be remiss if he were not to mention the role of orthopedic surgery in the spastic child. Although orthopedic surgery is thought by many to be indicated in some spastic children, particularly for heel cords, hamstrings, adductors, and hips, it is becoming less popular due to the understanding that the spastic child's problem is his brain and not his muscles, per se, that rehabilitation can often correct such problems without surgery, and that surgery often presents not only a delay to rehabilitative therapy, but a complication often greater than the original problem. For every action, there is a reaction. If the orthopedist cuts a spastic muscle because it is producing an abnormal pull, when the child reaches the developmental age when the cut muscle should be doing its normal job, that developmental movement of the limb will be lost or will be very abnormal. For example, if spastic adductor muscles are cut because they are causing the legs to scissor, their later function of holding the legs directly under the body, when creeping on the hands and knees or walking, will be lost and the legs will tend to spread, causing the child to have difficulties trying to hold the body up straight.ATHETOSISThe athetoid child is one of the most perplexing children there is to work with. He is generally an extremely happy child, a delightful, cheerful, optimistic, bright child, whose progress is often extremely slow and difficult. The athetoid child's muscles, although a bit hyper (increased) in tone, react in very abnormal fashion, and the harder the child tries to correct an activity the more uncontrolled his movements become The abnormal motor function of the athetoid is in the form of excessive movement and uncontrolled movement. This uncontrolled movement increases with the child's effort to move with his level of excitement or with environmental stimulation. With excessive stimulation, the athetoid's body flails rapidly and wildly. With relaxation, the abnormal function decreases, and with sleep, disappears. The ath

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาการปัญหาแรกที่ต้องเผชิญกับผู้ปกครองของเด็กเจ็บคือการค้นพบว่าอะไรที่มันคือการที่เด็กของพวกเขาเป็นหรือมี
ไม่ว่าจะเป็นปัญหาของเด็กมีการค้นพบที่เกิดหรือสัปดาห์เดือนหรือปีหลังจากที่เกิดหรือแม้กระทั่งถ้ามีปัญหาจะถูกสร้างขึ้นจากการบาดเจ็บบางอย่างเช่นอุบัติเหตุทางรถยนต์ในช่วงปีวัยรุ่นปัญหาของการค้นพบสิ่งที่เกิดขึ้นคือ อันยิ่งใหญ่สำหรับพ่อแม่มากที่สุด คนส่วนใหญ่ไม่รู้มากในการที่จะทำร้ายเด็ก ข้อมูลที่ จำกัด ของพวกเขามักจะประกอบด้วยคอลเลกชันของ "นิทานภรรยาเก่า" และรายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับเด็กที่เป็นญาติห่าง ๆ บางหรือเพื่อนบ้าน ในฐานะที่เป็นบาดแผลการค้นพบว่าคุณมีเด็กเจ็บคือการขาดของข้อมูลที่จะทวีความรุนแรงการบาดเจ็บว่าทุกคนที่มากขึ้น แพทย์ในครอบครัวที่ช่วยให้คุณผ่านกรณีสุดท้ายของการระบาดของไข้หวัดหรือผู้ที่ได้รับการวินิจฉัยอย่างถูกต้องโรคหัวใจเพื่อนบ้านของคุณมักจะผิดหวังคุณในเรื่องที่เกี่ยวกับบุตรหลานของคุณเจ็บ เขามักจะไม่สามารถแม้แต่จะบอกคุณสิ่งที่ผิดปกติกับบุตรหลานของคุณให้อยู่คนเดียวว่าจะทำอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทั้งหมดบ่อยเกินไปข้อเสนอแนะของเขาคือการสถาบันเด็กโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ แพทย์ทั่วไปหวังว่าปัญหาที่เกิดขึ้นก็จะหายไป ทั้งที่คำแนะนำของแพทย์หรือเพราะความจำเป็นของเราเองสำหรับข้อมูลที่คุณสามารถค้นหาต่อไปเพื่อหาคำตอบได้โดยไปที่เห็น "ผู้เชี่ยวชาญ." ผู้เชี่ยวชาญมักจะใช้รูปแบบของนักประสาทวิทยา, การผ่าตัด, ชำนาญศัลยกรรมกระดูกหรือจิตแพทย์. การเข้าชม กับผู้เชี่ยวชาญมักจะเป็นประสบการณ์ที่ร้ายมากยิ่งขึ้นและทำลายกว่าการเยี่ยมชมกับแพทย์ของครอบครัวเพราะ "ผู้เชี่ยวชาญ" ควรรู้. ทำไมไม่แพทย์ของคุณรู้ว่าทำไมไม่ได้ผู้เชี่ยวชาญรู้หรือไม่? ค่อนข้างตรงไปตรงพวกเขาสวม ' ทราบเพราะเกือบจะไม่มีใครรู้!
สิ่งที่เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับสมองในวันนี้มี จำกัด มากและสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันมากของมันได้รับเพียงแค่เรียนรู้ในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา. วินิจฉัยบางอย่างที่ค่อนข้างง่ายที่จะทำเช่นดาวน์ซินโดร กับสัญญาณทางกายภาพซึ่งสามารถมองเห็นและการทดสอบโครโมโซมที่สามารถใช้สำหรับการยืนยัน. หรือในระดับน้อยสมองพิการซึ่งจะใช้ในการอธิบายถึงเด็กส่วนใหญ่ที่มีปัญหามอเตอร์ที่เห็นได้ชัด. แต่แม้จะมีปัญหาเหล่านี้ถ้าคุณถามแพทย์ ตรงที่เป็นปัญหาหรือสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเด็กคำตอบอาจจะเป็นที่คลุมเครือ แต่น่าเสียดายที่ แต่ของทุกคำถามที่ถามอย่างใดอย่างหนึ่งซึ่งเป็นคำตอบโดยทั่วไปกับความถี่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและความเชื่อมั่นเป็นหนึ่งเกี่ยวกับการที่อย่างน้อยเป็นที่รู้จักกัน นั่นคือสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเด็กของเราหรือสิ่งที่เป็นการพยากรณ์โรค (Outlook) เด็กทุกคนเจ็บปวดแตกต่างกันและเกือบทุกเด็กเจ็บมีโอกาสหากได้รับโอกาส ถ้าการตอบสนองของแพทย์ทุกคำถามของการพยากรณ์โรคก็คือว่าเขาไม่ทราบและไม่ว่ามันเป็นความหวังหลายเด็กเจ็บมากขึ้นจะดีขึ้นและบางส่วนจะมีโอกาสในการ "ปกติ" ชีวิต. อาการวินิจฉัยในสั่งซื้อสำหรับผู้ปกครองที่จะเริ่มต้นที่จะเข้าใจธรรมชาติของปัญหาของเด็กก็จะมีความจำเป็นในการสำรวจคำศัพท์ที่คลุมเครือและขัดแย้งนำไปใช้กับเด็กที่มีปัญหา. ของหลายคำที่ใช้ในการจัดหมวดหมู่เด็กที่มีปัญหาน้อยมีความพยายามที่จะอธิบายแหล่งที่มา ของปัญหา แต่พวกเขามีรายละเอียดของอาการ. ในว่าเด็กอาจมีความหลากหลายของอาการเป็นจำนวนของป้ายที่มีอาการแตกต่างกันอาจจะแนบมากับเด็กแต่ละคน. นอกจากนี้ในการแก้ไขปัญหามากกว่าหนึ่งคำที่ถูกบังคับไปยัง เด็กแต่ละคนมีอยู่ในสาขาที่เกี่ยวข้องกับเด็กเช่นความแตกต่างอันยิ่งใหญ่ของความคิดเห็นและการทะเลาะวิวาทมากกว่าคำจำกัดความและการประยุกต์ใช้คำที่เฉพาะเจาะจง. การอภิปรายอย่างละเอียดของข้อตกลงได้อย่างง่ายดายประกอบด้วยปริมาณทั้งหมดในตัวเองและอยู่นอกขอบเขตของข้อความนี้โดยเฉพาะ . ฉันต้องการเพียงเพื่อให้ผู้ปกครองเข้าใจบางคำซึ่งอาจจะนำไปใช้กับเด็กของพวกเขา เพื่อที่จะลดความซับซ้อนของงานของผู้ปกครองในการรับความเข้าใจในแง่ต่าง ๆ บางอย่างที่ฉันจะพยายามที่จะกำหนดในแต่ละคำเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับคำทั่วไปของสมองพิการและเป็นมันมีผลกระทบหรือเกี่ยวข้องกับเด็กความสามารถในการทำงาน. สมองพิการสมองอัมพาตเป็นคำที่นำไปใช้กับกลุ่มบุคคลที่มีแฮนดิแคหลักคือทางกายภาพเมื่อเทียบกับจิต เด็กเหล่านี้เป็นกลุ่มปัญหาจัดแสดงที่มีผลต่อความสามารถในการที่จะได้รับการเคลื่อนย้าย (คลานคืบคลานเดิน) ที่จะใช้มือของพวกเขา (กินการเขียนการแต่งกาย) และคำพูดหรือพูดคุย กลุ่มนี้มีขนาดใหญ่แบ่งเป็นกลุ่มน้อยบนพื้นฐานของวิธีการที่เฉพาะเจาะจงในการที่กล้ามเนื้อของพวกเขาหรือการควบคุมการทำงานของกล้ามเนื้อของพวกเขาเป็นที่ผิดปกติ ภายในแต่ละกลุ่มระดับความรุนแรงแตกต่างกันไปเช่นเดียวกับพื้นที่ของร่างกายที่ได้รับผลกระทบ นอกจากนี้ยังมีการจัดการที่ดีของการทับซ้อน นั่นคือภายในเด็กคนหนึ่งคุณอาจจะเห็นหลายประเภทของสมองพิการหรือเด็กอาจแสดงในรูปแบบที่แตกต่างกันในหลาย ๆ ครั้งในระหว่างการพัฒนา ยกเว้นในกรณีที่รุนแรงมากที่ได้รับบาดเจ็บที่ชัดเจนเกิดขึ้น (โดยทั่วไปในช่วงเวลาของการเกิด) เด็กอาจจะไม่ได้รับการวินิจฉัยจนกว่า 6-24 เดือนต่อไปนี้เกิดเพราะอาจเป็นแบบนี้นานก่อนที่จะมีอาการที่เห็นได้ชัดกลายเป็น สมองพิการอาจจะพัฒนาเป็นผลมาจากการบาดเจ็บที่ระบบประสาทส่วนกลางที่ก่อนระหว่างหรือหลังคลอด Triplegia: การมีส่วนร่วมในสามของแขนขาขามักจะและแขน Monoplegia: การมีส่วนร่วมเพียงหนึ่งขา การจำแนกประเภทของสมองพิการตามกลุ่มอาการของโรคและเพื่อความถี่คือ: กระตุกรูปแบบที่พบมากที่สุดของสมองพิการเป็นอัมพาตสมองกระตุก คำว่า "เกร็ง" หมายถึงการทำงานของกล้ามเนื้อของแต่ละบุคคลที่อยู่ภายในร่างกายของเด็ก เมื่อเด็กมีเกร็งพยายามที่จะย้ายแขนขาที่เกี่ยวข้องหรือถ้ามีคนพยายามที่จะยืดกล้ามเนื้อเกี่ยวข้องกับกล้ามเนื้อตอบสนองกับการหดตัวแรงหรือกระชับ ในการที่กล้ามเนื้องอเป็นศูนย์กลางในกล้ามเนื้อข้อต่อที่ฝ่ายตรงข้ามยืดกล้ามเนื้อมักจะกลายเป็นยืดและสูญเสียบางส่วนของความสามารถในการทำงานของพวกเขา ถ้าแขนขายังคงอยู่ในสถานะของความกระชับมากของกล้ามเนื้อข้อต่อที่ก่อให้เกิดการยืดของยืดสำหรับการขยายระยะเวลาสภาพการพัฒนาซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็น "ฝึก" ซึ่งในการทำงานของแขนขาที่เกือบจะยับยั้งอย่างสมบูรณ์ . การมีส่วนร่วมเกี่ยวกับอาการกระตุกของขาโดยทั่วไปผลในระดับหนึ่งของ "scissoring." กล้ามเนื้อกระตุกของขามีแนวโน้มที่จะ จำกัด การเคลื่อนไหวที่หัวเข่าในขณะที่กล้ามเนื้อกระตุก adductor (ต้นขาด้านใน) ของขาวาดขาเข้าจนกว่าพวกเขาจริงข้ามกัน การเคลื่อนไหวนี้ยังมีแนวโน้มที่จะหมุนขาเข้าที่สะโพกดึงขาออกจากซ็อกเก็ตสะโพก นอกจากนี้กล้ามเนื้อภายในลูกวัวมีแนวโน้มที่จะดึงส้นเท้าขึ้นซึ่งผลักดันให้เท้าลงและหมุนเท้าเข้าด้านใน. การมีส่วนร่วมเกี่ยวกับอาการกระตุกของผลการแขนในระดับของการกระชับของกล้ามเนื้อกล้ามเนื้อบางส่วนเพื่อที่จะดึงข้อศอกในต่อ ด้านข้างของร่างกายและมือและข้อมือที่มีต่อคาง หลังมือมีแนวโน้มที่จะมาร่วมกันและนิ้วมือดิ้นเป็นกำปั้นแน่น นิ้วหัวแม่มือโดยทั่วไปเกร็งในระดับที่จะวาดมันกับฝ่ามือของที่มีนิ้วมือกระตุกขดมากกว่านั้น ที่เกี่ยวข้องกับเด็กกระตุกหนึ่งมักจะพบการตอบสนองความตกใจที่พูดเกินจริงที่จะกระตุ้นการหายใจไม่มีประสิทธิภาพโค้งของกระดูกสันหลัง (ซึ่งเป็นผลมาจากที่เหลืออยู่ในตำแหน่งตั้งตรงโดยไม่ต้องมีการพัฒนาที่จำเป็นของกล้ามเนื้อลำตัวซึ่งจะอนุญาตให้เด็กที่จะสนับสนุนกระดูกสันหลังของเขา) และความล้มเหลวในการพัฒนาซ็อกเก็ตสะโพกปกติเพราะความยากลำบากของเขาในการบรรลุการเคลื่อนไหวปกติของขาของเขา ปัญหาภาพต่างๆเช่นอาตา (การสั่นสะเทือนของตา) หรือตาเหล่ (ขาดการคอนเวอร์เจนตาไม่สามารถที่จะทำงานร่วมกันในเวลาเดียวกัน) นอกจากนี้ยังเห็นได้ชัด นอกจากนี้เด็กกระตุกหลายแสดงกิจกรรมไฟฟ้าผิดปกติในสมองของพวกเขาที่มีกิจกรรมการจับกุมที่เกี่ยวข้อง ในบางกรณีเด็กกระตุกยังทนทุกข์ทรมานจากการสูญเสียความสามารถทางจิตบางอย่าง ผู้เขียนจะสะเพร่าถ้าเขาไม่พูดถึงบทบาทของการผ่าตัดกระดูกในเด็กกระตุก แม้ว่าการผ่าตัดกระดูกเป็นความคิดโดยมากจะถูกระบุในเด็กกระตุกโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับสายส้น hamstrings, adductors และสะโพกจะกลายเป็นที่นิยมน้อยลงอันเนื่องมาจากความเข้าใจว่าปัญหาเด็กกระตุกเป็นสมองของเขาและไม่กล้ามเนื้อของเขาต่อ SE ฟื้นฟูที่มักจะสามารถแก้ไขปัญหาดังกล่าวโดยไม่ต้องผ่าตัดและการผ่าตัดที่มักจะนำเสนอไม่เพียง แต่ความล่าช้าต่อการรักษาฟื้นฟู แต่ภาวะแทรกซ้อนที่มักจะมากกว่าปัญหาเดิม สำหรับการดำเนินการทุกครั้งที่มีการตอบสนอง ถ้าตัดชำนาญศัลยกรรมกระดูกกล้ามเนื้อกระตุกเพราะมันคือการผลิตดึงผิดปกติเมื่อเด็กอายุถึงพัฒนาการของกล้ามเนื้อเมื่อตัดควรจะทำงานปกติว่าการเคลื่อนไหวของแขนขาการพัฒนาจะหายไปหรือจะผิดปกติมาก ตัวอย่างเช่นถ้ากล้ามเนื้อกระตุก adductor ถูกตัดเพราะพวกเขาจะก่อให้เกิดขากรรไกรที่ฟังก์ชั่นต่อมาของพวกเขาในการถือครองขาโดยตรงภายใต้ร่างกายเมื่อคืบคลานในมือและหัวเข่าหรือเดินจะหายไปและขาจะมีแนวโน้มที่จะแพร่กระจาย ทำให้เด็กที่จะมีปัญหาในการพยายามที่จะถือร่างกายตรง. ATHETOSIS เด็ก athetoid เป็นหนึ่งในเด็กงงส่วนใหญ่มีการทำงานร่วมกับ โดยทั่วไปเขาเป็นเด็กที่มีความสุขมากที่มีความสุขร่าเริงมองโลกในแง่เด็กที่สดใสซึ่งมักจะเป็นความคืบหน้าช้ามากและยาก กล้ามเนื้อของเด็ก athetoid แม้ว่าไฮเปอร์บิต (เพิ่มขึ้น) ในโทนตอบสนองในแบบที่ผิดปกติมากและยากที่เด็กพยายามที่จะแก้ไขกิจกรรมที่ไม่สามารถควบคุมได้มากขึ้นการเคลื่อนไหวของเขากลายเป็นฟังก์ชั่นมอเตอร์ที่ผิดปกติของ athetoid ที่อยู่ในรูปแบบของการมากเกินไป การเคลื่อนไหวและการเคลื่อนไหวที่ไม่สามารถควบคุม ที่ไม่สามารถควบคุมการเคลื่อนไหวเพิ่มขึ้นกับความพยายามของเด็กที่จะย้ายไปอยู่กับระดับของความตื่นเต้นของเขากับการกระตุ้นหรือสิ่งแวดล้อม กับการกระตุ้นมากเกินไปร่างกาย athetoid ของ flails ได้อย่างรวดเร็วและอย่างดุเดือด ผ่อนคลายด้วยฟังก์ชั่นที่ผิดปกติลดลงและมีการนอนหลับหายไป ATH

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหา
ปัญหาแรกที่เผชิญ โดยผู้ปกครองของเด็กจะเจ็บค้นพบเพียงแค่สิ่งที่มันเป็นว่า ลูกของตน หรือมี ว่าปัญหาของเด็กที่ถูกค้นพบตั้งแต่เกิด หรือเป็นสัปดาห์ เป็นเดือน หรือเป็นปีหลังคลอด หรือถ้าเป็นปัญหาที่สร้างขึ้นโดย บาดแผล เช่น อุบัติเหตุรถยนต์ในช่วงปีวัยรุ่นปัญหาของการค้นพบสิ่งที่เกิดขึ้นคืออันยิ่งใหญ่สำหรับผู้ปกครองมากที่สุด คนส่วนใหญ่เป็นสิ่งงมงาย เรื่องทำร้ายเด็ก ข้อมูลที่จำกัดของพวกเขามักจะประกอบด้วยคอลเลกชันของ " นิทาน " เก่า " และรายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับเด็กของบางญาติห่าง หรือเพื่อนบ้าน เป็นบาดแผลที่ค้นพบว่า มีเด็กถูกทำร้าย ,ขาดข้อมูล intensifies ที่บาดเจ็บทั้งหมดเพิ่มเติม ครอบครัวแพทย์ที่ช่วยให้คุณผ่านคดีล่าสุดของไข้หวัด หรือที่ถูกต้อง การวินิจฉัยภาวะหัวใจเพื่อนบ้านของคุณมักจะทำให้คุณผิดหวังในการไปถึงของคุณทำร้ายเด็ก เขามักไม่สามารถบอกคุณมีอะไรกับเด็ก ปล่อยให้อยู่คนเดียวจะทำอะไรเกี่ยวกับมันทั้งหมดบ่อยเกินไปข้อเสนอของเขาคือสถาบันของเด็กโดยเร็วที่สุด แพทย์มักหวังว่าปัญหาจะหายไป ที่แนะนำของคุณหมอ หรือเพราะความต้องการของเราเอง สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม คุณอาจค้นหาคำตอบ โดยจะเห็นเป็น " ผู้เชี่ยวชาญ . " ผู้เชี่ยวชาญมักจะใช้รูปแบบของระบบประสาท ศัลยแพทย์ระบบประสาท หมอโรคกระดูก หรือจิตแพทย์เยี่ยม ผู้เชี่ยวชาญมักจะเป็นมากขึ้นและ upsetting ประสบการณ์ที่น่าผิดหวังกว่าเยี่ยมชมกับแพทย์ครอบครัว เพราะ " ผู้เชี่ยวชาญ " ที่ควรรู้ ทำไมไม่ให้หมอรู้มั้ย ทำไมไม่ให้ผู้เชี่ยวชาญที่รู้ ? พูดตรงๆนะ เขาไม่รู้ เพราะแทบไม่มีคนรู้
สิ่งที่เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับสมองวันนี้น้อยมาก และสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันเท่าไหร่จะได้รับเพียงแค่เรียนรู้ในช่วงยี่สิบปี บางโรคจะค่อนข้างง่ายในการสร้าง เช่น ดาวน์ ซินโดรม ด้วยสัญญาณทางกายภาพที่สามารถเห็นและตรวจโครโมโซมซึ่งสามารถใช้สำหรับการยืนยัน หรือในระดับน้อย , สมองพิการ , ซึ่งถูกใช้เพื่ออธิบายเด็กส่วนใหญ่มีปัญหามอเตอร์ที่ชัดเจน แต่ด้วยปัญหาเหล่านี้