The Renaissance (UK /rɨˈneɪsəns/, U

The Renaissance (UK /rɨˈneɪsəns/, US /ˈrɛnɨsɑːns/, French pronunciation: ​[ʁənɛsɑ̃s], from French: Renaissance "re-birth", Italian: Rinascimento, from rinascere "to be reborn")[1] was a cultural movement that spanned the period roughly from the 14th to the 17th century, beginning in Italy in the Late Middle Ages and later spreading to the rest of Europe. Though availability of paper and the invention of metal movable type sped the dissemination of ideas from the later 15th century, the changes of the Renaissance were not uniformly experienced across Europe.

As a cultural movement, it encompassed innovative flowering of Latin and vernacular literatures, beginning with the 14th-century resurgence of learning based on classical sources, which contemporaries credited to Petrarch, the development of linear perspective and other techniques of rendering a more natural reality in painting, and gradual but widespread educational reform.

In politics, the Renaissance contributed the development of the conventions of diplomacy, and in science an increased reliance on observation. Historians often argue this intellectual transformation was a bridge between the Middle Ages and Modern history. Although the Renaissance saw revolutions in many intellectual pursuits, as well as social and political upheaval, it is perhaps best known for its artistic developments and the contributions of such polymaths as Leonardo da Vinci and Michelangelo, who inspired the term "Renaissance man".[2][3]

There is a consensus that the Renaissance began in Florence, Italy, in the 14th century.[4] Various theories have been proposed to account for its origins and characteristics, focusing on a variety of factors including the social and civic peculiarities of Florence at the time; its political structure; the patronage of its dominant family, the Medici;[5][6] and the migration of Greek scholars and texts to Italy following the Fall of Constantinople at the hands of the Ottoman Turks.[7][8][9]

The Renaissance has a long and complex historiography, and in line with general scepticism of discrete periodizations, there has been much debate among historians reacting to the 19th-century glorification of the "Renaissance" and individual culture heroes as "Renaissance men", questioning the usefulness of Renaissance as a term and as a historical delineation.[10] The art historian Erwin Panofsky observed of this resistance to the concept of Renaissance:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรเนสซอง (UK/rɨˈneɪsəns / สหรัฐ อเมริกา/ˈrɛnɨsɑːns / ออกเสียงภาษาฝรั่งเศส: [ʁənɛsɑ̃s], จากฝรั่งเศส: เรอเนสซองซ์ "การกำเนิด" อิตาลี: Rinascimento จาก rinascere "จะรีบอร์น") [1] มีการเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรมที่ขยายระยะคร่าว ๆ จากที่ 14 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 17 เริ่มต้นในอิตาลีในปลายยุคกลาง และต่อมา แพร่กระจายของยุโรป แม้ว่าความพร้อมของกระดาษและการประดิษฐ์โลหะชนิด movable sped เผยแพร่ความคิดจากศตวรรษ 15 ภายหลัง การเปลี่ยนแปลงของเรเนสซองได้ไม่สม่ำเสมอเมื่อเทียบเคียงประสบการณ์ทั่วยุโรป

เป็นการเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรม ผ่านดอกนวัตกรรมของ literatures ติ และพื้นถิ่นตอน เริ่มต้น ด้วยรีเซอร์เจนซ์ศตวรรษที่ 14 ตามแหล่งคลาสสิก เรียนรู้ contemporaries ที่เครดิตเปตราก การพัฒนามุมมองเชิงเส้นและเทคนิคของการแสดงจริงในภาพวาดธรรมชาติ และแพร่หลาย แต่ค่อย ๆ ศึกษาปฏิรูป

ในเมือง เรเนสซองส่วนการพัฒนาแบบแผน ของการทูต และวิทยาศาสตร์พึ่งสังเกตที่เพิ่มขึ้น นักประวัติศาสตร์มักจะโต้แย้งการเปลี่ยนแปลงทางปัญญานี้เป็นสะพานระหว่างยุคกลางและสมัยประวัติ แม้ว่าเรเนสซองเห็นการปฏิวัติในหลายชั้นปัญญา เป็นแรงกระเพื่อมต่อสังคม และการเมือง เป็นทีรู้จักกันดีสำหรับการพัฒนาศิลปะและการจัดสรรดังกล่าว polymaths นชี Leonardo และ Michelangelo ซึ่งแรงบันดาลใจจากคำว่า "คนเรอเนสซองซ์"[2][3]

มีฉันทามติที่เรเนสซองที่เริ่มขึ้นในฟลอเรนซ์ อิตาลี ในศตวรรษที่ 14[4] ทฤษฎีต่าง ๆ ได้รับการเสนอบัญชีกำเนิดและลักษณะ เน้นความหลากหลายของปัจจัยรวมทั้งข้องสังคม และพลเมืองของฟลอเรนซ์ในเวลา โครงสร้างทางการเมือง อุปถัมภ์ของครอบครัวเป็นหลัก ออฟเดอะ[5][6] และการโยกย้ายของนักปราชญ์กรีกและข้อความที่อิตาลีต่อตกเปิลแต่ให้พวกออตโตมันเติร์ก[7][8][9]

เรอเนสซองซ์มีความยาว และซับซ้อนเขียนประวัติศาสตร์ และ โดยทั่วไป scepticism ของแยกกัน periodizations ได้มีการถกเถียงกันมากในหมู่นักประวัติศาสตร์ที่ปฏิกิริยาการ glorification ศตวรรษ "เรอเนสซองซ์" และวีรบุรุษแต่ละวัฒนธรรมเป็น "เรอเนสซองซ์"คน ซักถามประโยชน์ของเรอเนสซองซ์ เป็นคำ และ เป็น delineation ประวัติศาสตร์[10] นักประวัติศาสตร์ศิลปะที่ Panofsky แอร์สังเกตนี้ต้านกับแนวคิดของเรอเนสซองซ์:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ( อังกฤษ / r ɨˈเน่ɪ s เพลงชาติ NS / เรา / ˈ R ɛ N ɨ S ɑː NS / การออกเสียงภาษาฝรั่งเศส : ​ [ N ] ɑ̃ʁəɛ s s จากฝรั่งเศสยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา " หลังคลอด " , อิตาลี : Rinascimento จาก rinascere " เกิดใหม่ " ) [ 1 ] คือ การเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรมที่ถูกวัดระยะเวลาประมาณจาก 14 ถึงศตวรรษที่ 17 จุดเริ่มต้นในอิตาลีในช่วงปลายยุคกลางและต่อมากระจายไปยังส่วนที่เหลือของยุโรปถึงความพร้อมของกระดาษและสิ่งประดิษฐ์จากโลหะชนิดเคลื่อนที่ เร่งเผยแพร่ความคิดจากต่อมา ศตวรรษที่ 15 , การเปลี่ยนแปลงของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยามีเหมือนกันประสบการณ์ทั่วยุโรป .

ตามการเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรม มันครอบคลุมถึงนวัตกรรมการออกดอกของวรรณกรรมภาษาละตินและภาษา เริ่มตั้งแต่ศตวรรษที่ 14 การเรียนรู้ตามแหล่งคลาสสิกซึ่งโคตรเครดิตแนวฉาก การพัฒนามุมมองเชิงเส้นและเทคนิคอื่น ๆของการแสดงความเป็นจริงที่เป็นธรรมชาติมากขึ้นในการวาดภาพ และค่อยเป็นค่อยไป แต่แพร่หลายการปฏิรูปการศึกษา .

การเมืองในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการสนับสนุนการพัฒนาของการประชุมทางการทูต และวิทยาศาสตร์เพิ่ม อาศัยการสังเกตนักประวัติศาสตร์มักจะยืนยันการแปลงทรัพย์สินทางปัญญานี้เป็นสะพานเชื่อมระหว่างยุคกลางและประวัติศาสตร์สมัยใหม่ ถึงแม้ว่าศิลปวิทยาเห็นการปฏิวัติในการล่าสัตว์ ปัญญามาก เป็น สังคม และการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง มันอาจจะเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการพัฒนาของศิลปะ และผลงานของ polymaths เช่น เลโอนาร์โด ดา วินชี และ Michelangelo ,ที่ทำให้คำว่า " ผู้รอบรู้ " . [ 2 ] [ 3 ]

มีมติว่า ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการเริ่มในฟลอเรนซ์ , อิตาลี ในศตวรรษที่ 14 . [ 4 ] ต่าง ๆทฤษฎีที่ได้รับการเสนอบัญชีสําหรับการกําเนิดและลักษณะ เน้นความหลากหลายของปัจจัยรวมทั้งสังคมและ peculiarities ของพลเมือง ฟลอเรนซ์ในขณะนั้น โครงสร้างทางการเมืองของตน การอุปถัมภ์จากครอบครัวเด่นเมดิซี ; [ 5 ] [ 6 ] และการย้ายถิ่นของนักวิชาการชาวกรีกและข้อความไปยังอิตาลีหลังการเสียกรุงคอนสแตนติโนเปิลในมือของออตโตมันเติร์ก [ 7 ] [ 8 ] [ 9 ]

เรเนซองส์ มีประวัติศาสตร์ที่ยาวและซับซ้อน และสอดคล้องกับความสงสัยทั่วไปของ periodizations ไม่ต่อเนื่องมีการถกเถียงกันมากในหมู่นักประวัติศาสตร์ปฏิกิริยาต่อการเชิดชูศตวรรษของ " ศิลปวิทยา " และวัฒนธรรม " Renaissance Heroes เป็นแต่ละคน ถามประโยชน์ของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเป็นระยะยาวและเป็นการอธิบายประวัติศาสตร์ [ 10 ] นักประวัติศาสตร์ศิลปะเออร์วิน พานอฟสกีสังเกตของความต้านทานนี้แนวคิดของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา :