Additionally,water-bottle incubatio

Additionally,water-bottle incubations for respiration and NH4
+ excretion
were conducted on board in order to calibrate the enzymatic measurements
with specific R/ETS and GDH/NH4
+ ratios for the Benguela
system. Zooplankters were collected by WP-2 net hauls and after fractionation,
maintained in filtered seawater at sea surface temperature
(14–16 °C). After an hour acclimation period, the healthiest organisms
were incubated in filtered seawater at 14 °C for 2 h in glass-capped bottles.
All the experiments included at least one control flask. Oxygen consumption
was estimated by the continuousmeasurement of dissolved O2
with a 6-channel Strathkelvin 928 Oxygen System® respirometer. Once
the incubation was finished, a sample of seawater (10 ml) was siphoned
off from each bottle for NH4
+ determinations in accordance with the
phenol–hypochlorite method (Solorzano, 1969). Afterwards, the zooplankters
were removed and frozen at −80 °C in order to analyze the
enzyme activities as described above. The mean R/ETS value for zooplankton
was 0.48 ± 0.29 (n = 19), while for GDH/NH4
+ it was 16.4 ±
12.2 (n = 26). Although the standard deviations were high, these ratios
are close to the reported R/ETS ratio by Bode et al. (2013) for the same region,
and in the middle of the range of GDH/NH4
+ ratios from the literature
(Fernández-Urruzola et al., 2011). The errors caused by these ratios
have been discussed by King and Packard (1975), and Hernández-León
and Gómez (1996). Furthermore, del Giorgio (1992) found that these
errors were not greater than those of other methods used in standard
ecological procedures for plankton metabolic processes, such as the thymidine
and 14C uptake techniques (Richardson, 1991). As a result, the
average ratiosmeasured here were used to estimate the community respiration
and NH4
+ excretion throughout this study. Oxygen consumption
rates were converted into carbon from the respiratory quotient of 0.86,
assuming a mixed diet (Omori and Ikeda, 1984). The C/N uptake ratio
of 6.1 (μg C/μg N) given by Dugdale and Goering (1967) was used to assess
the carbon regenerated by the zooplankton NH4
+ excretion rates.
Gross primary production (GPP) was estimated from chlorophyll-a and
14C uptake measurements made on board; the calculations followed the
procedure described in Brown et al. (1991) for the Benguela system,
with the regression model (best fit to the data): 14C = 3.75
chlorophyll-a0.653 (n=24, r2= 0.60, p b 0.001). The difference between
GPP and the daily phytoplankton respiration (assumed to be 10% of
hourly production multiplied by night hours) equaled the net primary
production (NPP).
3. Results
Mohrholz et al. (this volume) describe in detail

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ ขวดน้ำ incubations สำหรับหายใจและ NH4+ การขับถ่ายได้ดำเนินการบนเรือการปรับเทียบวัดเอนไซม์ในระบบเฉพาะ R/ETS และ เฮ/NH4+ อัตราส่วนสำหรับเบงระบบ Zooplankters ถูกเก็บรวบรวม โดย hauls สุทธิ WP-2 และหลัง จากแยก ส่วนรักษาในน้ำทะเลกรองที่อุณหภูมิผิวหน้าทะเล(14 – 16 ° C) หลังจากชั่วโมง acclimation ระยะ สิ่งมีชีวิตหนีจากมี incubated ในน้ำทะเลกรองที่ 14 ° C สำหรับ h 2 ในขวดแก้วปรบมือทดลองทั้งหมดรวมหนาวควบคุมน้อย ปริมาณการใช้ออกซิเจนถูกประเมิน โดย continuousmeasurement ของ O2 ละลายมีแบบ 6 ช่องระบบออกซิเจน 928 Strathkelvin ® respirometer ครั้งการบ่มเสร็จ มี siphoned ตัวอย่างของน้ำทะเล (10 มล.)ออกจากขวดแต่ละสำหรับ NH4+ determinations สอดคล้องกับการวิธีวาง – ไฮโป (Solorzano, 1969) ภายหลัง zooplanktersถูกเอาออก และแช่แข็งที่ −80 ° C เพื่อวิเคราะห์การกิจกรรมของเอนไซม์ที่อธิบายข้างต้น หมายถึงค่า R/ETS สำหรับ zooplanktonเป็น 0.48 ± 0.29 (n = 19), สำหรับ เฮ/NH4+ ก็ 16.4 ±12.2 (n = 26) ถึงแม้ว่าค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานได้สูง อัตราส่วนเหล่านี้อยู่ใกล้กับอัตราส่วน R/ETS รายงานโดยเป็นลาง et al. (2013) ในภูมิภาคเดียวกันและระหว่างช่วงของ เฮ/NH4+ อัตราส่วนจากวรรณคดี(Fernández Urruzola et al., 2011) ข้อผิดพลาดที่เกิดจากอัตราส่วนเหล่านี้ได้กล่าวถึงกษัตริย์ และ Packard (1975), และ แคว้น Hernándezและ Gómez (1996) นอกจากนี้ Giorgio del (1992) พบว่าเหล่านี้ข้อผิดพลาดได้มากกว่าวิธีอื่น ๆ ที่ใช้ในมาตรฐานเหล่านั้นขั้นตอนที่ระบบนิเวศสำหรับแพลงก์ตอนเผาผลาญกระบวน เช่น thymidine การและเทคนิคการดูดซับ 14C (ริชาร์ดสัน 1991) ดังนั้น การใช้ประเมินการหายใจชุมชนเฉลี่ย ratiosmeasured ที่นี่และ NH4+ การขับถ่ายตลอดการศึกษานี้ ปริมาณการใช้ออกซิเจนราคาถูกแปลงเป็นคาร์บอนจากผลหารหายใจของ 0.86สมมติว่าอาหารผสม (โอโมริและอิเคดะ 1984) อัตราการดูดซับ C/N6.1 (μg C/μg N) Dugdale และ Goering (1967) ที่ใช้ในการประเมินคาร์บอนที่สร้าง โดย zooplankton NH4+ อัตราการขับถ่ายผลิตหลักรวม (อย่าง) ถูกประเมินจากคลอโรฟิลล์ a และ14C ดูดซับวัดทำบนเรือ การคำนวณตามขั้นตอนที่อธิบายไว้ในสีน้ำตาลและ al. (1991) สำหรับระบบเบงด้วยแบบจำลองถดถอย (พอดีข้อมูล): 14 C = 3.75คลอโรฟิลล์-a0.653 (n = 24, r2 = 0.60, p b 0.001) ความแตกต่างระหว่างอย่างและหายใจ phytoplankton ประจำวันที่ (ถือว่า 10% ของผลิตต่อชั่วโมงคูณ ด้วยชั่วโมงคืน) ตอนหลักสุทธิผลิต (NPP)3. ผลลัพธ์Mohrholz et al. (เล่มนี้) อธิบายในรายละเอียด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ฟักตัวของเชื้อน้ำขวดสำหรับการหายใจและ NH4
+ ขับถ่าย
ได้ดำเนินการในคณะกรรมการเพื่อสอบเทียบวัดเอนไซม์
ที่มีเฉพาะ R / ETS และ GDH / NH4
+ อัตราส่วนสำหรับเบง
ระบบ Zooplankters ถูกเก็บรวบรวมโดย WP-2 ลากสุทธิหลังจากแยก,
การบำรุงรักษาในน้ำทะเลที่ผ่านการกรองที่อุณหภูมิผิวน้ำทะเล
(14-16 ° C) หลังจากปรับตัวในช่วงเวลาชั่วโมง, สิ่งมีชีวิตที่ดีต่อสุขภาพ
ถูกบ่มในน้ำทะเลที่ผ่านการกรองที่ 14 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 2 ชั่วโมงในขวดแก้วที่ปกคลุมด้วย.
การทดสอบทั้งหมดรวมอย่างน้อยหนึ่งขวดควบคุม การใช้ออกซิเจน
เป็นที่คาดกันโดย continuousmeasurement ของ O2 ละลาย
ที่มี 6 ช่องทาง Strathkelvin 928 ออกซิเจนSYSTEM® respirometer เมื่อ
บ่มเสร็จตัวอย่างของน้ำทะเล (10 มล.) ที่ถูกดูด
ออกจากขวดแต่ละ NH4
+ หาความสอดคล้องกับ
วิธีการฟีนอลไฮโปคลอไรต์ (Solorzano, 1969) หลังจากนั้น zooplankters
ถูกถอดออกและแช่แข็งที่ -80 องศาเซลเซียสเพื่อวิเคราะห์
การทำงานของเอนไซม์ที่อธิบายข้างต้น เฉลี่ย R / ค่า ETS สำหรับแพลงก์ตอนสัตว์
เป็น 0.48 ± 0.29 (n = 19) ในขณะที่สำหรับ GDH / NH4
+ มันเป็น 16.4 ±
12.2 (n = 26) แม้ว่าค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานสูงอัตราส่วนเหล่านี้
จะใกล้เคียงกับอัตราส่วน R / ETS รายงานโดย et al, ลางบอกเหตุ (2013) สำหรับภูมิภาคเดียวกัน
และในช่วงกลางของช่วงของ GDH / NH4
+ อัตราส่วนจากวรรณกรรม
(Fernández-Urruzola et al., 2011) ข้อผิดพลาดที่เกิดจากอัตราส่วนเหล่านี้
ได้รับการกล่าวโดยกษัตริย์และแพคการ์ด (1975) และHernández-เลออน
และGómez (1996) นอกจากนี้เดลจอร์โจ (1992) พบว่าสิ่งเหล่านี้
ไม่ได้มีข้อผิดพลาดมากขึ้นกว่าวิธีการอื่น ๆ ที่ใช้ในการมาตรฐาน
ขั้นตอนของระบบนิเวศสำหรับกระบวนการเผาผลาญอาหารของแพลงก์ตอนเช่น thymidine
14C และเทคนิคการดูดซึม (ริชาร์ด 1991) เป็นผลให้
ค่าเฉลี่ย ratiosmeasured ที่นี่ถูกนำมาใช้ในการประมาณการการหายใจของชุมชน
และ NH4
+ ขับถ่ายตลอดการศึกษาครั้งนี้ การใช้ออกซิเจน
ราคาถูกแปลงเป็นคาร์บอนไดออกไซด์จากความฉลาดทางระบบทางเดินหายใจ 0.86
สมมติว่าอาหารผสม (Omori และอิเคดะ, 1984) C / N อัตราส่วนการดูดซึม
6.1 (ไมโครกรัม C / ไมโครกรัม N) ที่กำหนดโดยดักเดลและ Goering (1967) ถูกนำมาใช้ในการประเมิน
คาร์บอนสร้างใหม่โดยแพลงก์ตอนสัตว์ NH4
+ อัตราการขับถ่าย.
การผลิตหลักรวม (GPP) ได้รับการประเมินจากคลอโรฟิล และ
การวัดการดูดซึม 14C ในกระดาน; การคำนวณตาม
ขั้นตอนที่อธิบายในบราวน์, et al (1991) สำหรับระบบเบง,
กับรูปแบบการถดถอย (แบบที่ดีที่สุดให้กับข้อมูล): 14C = 3.75
คลอโรฟิล a0.653 (n = 24, r2 = 0.60, PB 0.001) ความแตกต่างระหว่าง
GPP และการหายใจของแพลงก์ตอนพืชในชีวิตประจำวัน (สันนิษฐานว่าจะเป็น 10% ของ
การผลิตต่อชั่วโมงคูณด้วยเวลากลางคืน) เท่ากับสุทธิขั้นต้น
การผลิต (NPP).
3 ผล
Mohrholz et al, (หนังสือเล่มนี้) อธิบายในรายละเอียด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้ น้ำในขวด incubations สำหรับการหายใจและการขับถ่าย NH4

จำนวนบนกระดานเพื่อที่จะเปลี่ยนแปลง
วัดเอนไซม์กับ ETS R / ที่เฉพาะเจาะจงและ GDH / NH4
อัตราส่วนสำหรับระบบเบงเกวลา

zooplankters ครั้งนี้ได้ไป wp-2 สุทธิและหลังจากญี่ปุ่น
รักษาในน้ำทะเลกรองที่
อุณหภูมิผิวน้ำทะเล ( 14 – 16 ° C ) หลังจากชั่วโมง acclimation ระยะเวลาค้นสิ่งมีชีวิต
ถูกเลี้ยงในน้ำทะเลกรองที่ 14 ° C 2 H ในแก้วฝาครอบขวด
การทดลองทั้งหมดรวมอย่างน้อยหนึ่งในการควบคุม
ใช้ออกซิเจนละลายน้ำประมาณ โดย continuousmeasurement O2
กับ 6-channel strathkelvin 928 ออกซิเจนระบบ® respirometer . เมื่อ
4 เสร็จ ตัวอย่างของน้ำทะเล ( 10 ml ) คือดูด
ออกจากขวดแต่ละสำหรับ determinations NH4
ตาม
ฟีนอล–วิธีไฮ ( solorzano , 1969 ) ภายหลัง zooplankters
ถูกถอดออกและแช่แข็งที่− 80 ° C เพื่อวิเคราะห์
กิจกรรมเอนไซม์ตามที่อธิบายไว้ข้างต้น ค่าเฉลี่ยของ R / ETS คุ้มค่ามาก
0.48 ± 0.29 ( n = 19 ) ในขณะที่ GDH / NH4
มันเหลือ±
12.2 ( n = 25 ) แม้ว่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานสูงอัตราส่วน
เหล่านี้อยู่ใกล้กับรายงาน R / ETS อัตราส่วนลาง et al . ( 2013 ) ในภูมิภาคเดียวกัน
และอยู่ในช่วงของ GDH / NH4

ต่อจากวรรณคดี ( เฟร์นันเดซ urruzola et al . , 2011 ) ข้อผิดพลาดที่เกิดจากอัตราส่วน
เหล่านี้ได้รับการกล่าวถึงโดยกษัตริย์และ Packard ( 1975 ) , และ เอร์นันเดซ . kgm ndez เลออง
และ G óแมส ( 1996 ) นอกจากนี้ เดล จิ ( 1992 ) พบว่าเหล่านี้
ข้อผิดพลาดมีค่าสูงกว่าวิธีการอื่น ๆที่ใช้ในกระบวนการทางนิเวศวิทยามาตรฐาน
สำหรับกระบวนการเผาผลาญ เช่น แพลงก์ตอน และเทคนิคต่างๆ 14c เพียง
( ริชาร์ดสัน , 1991 ) เป็นผลให้ ,
เฉลี่ย ratiosmeasured ที่นี่ถูกใช้เพื่อประเมินการหายใจและการขับถ่าย NH4

ชุมชนตลอดการศึกษา
การใช้ออกซิเจนอัตราที่ถูกแปลงเป็นคาร์บอนจากไอคิวทางเดินหายใจของ 0.86
สมมติว่าเป็นอาหารผสม ( โอโมริ และ อิเคดะ , 1984 ) C / ไนโตรเจน อัตราส่วน
ของ 6.1 ( μ G C / μ G n ) และให้ โดยดักเดลเกอริง ( 1967 ) ถูกใช้เพื่อประเมินคาร์บอนที่ได้จากสัตว์


และ NH4 อัตราผลผลิตขั้นปฐมภูมิ ( GPP ) คือคำนวณจากการวัดคลอโรฟิลล์และ
14c การทำบนกระดานการคำนวณตามขั้นตอนที่อธิบายไว้ใน
สีน้ำตาล et al . ( 1991 ) สำหรับระบบเบงเกวลา
กับ , แบบจำลองการถดถอย ( พอดีกับข้อมูล ) : 14c = 3.75
chlorophyll-a0.653 ( n = 24 , R2 = 0.60 , P B 0.001 ) ความแตกต่างระหว่าง
GPP และการหายใจแพลงก์ตอนพืชทุกวัน ( สมมติเป็น 10% ของการผลิตรายชั่วโมงคูณชั่วโมงคืน

) เท่ากับผลผลิตปฐมภูมิสุทธิ ( NPP )
3 ผลลัพธ์
mohrholz et al . ( เล่มนี้อธิบายในรายละเอียด