Although it makes sense that organi

Although it makes sense that organizations would invest in
relationships with organizations that share similar goals and geographic
foci, this social structure is problematic for managing large
landscapes to achieve broad, shared goals at the ecoregional scale.
In fire-prone landscapes such as the ECE, some forest restoration
activities (e.g., thinning to restore desired structure) can
help reduce the risk of large wildfire, and some fire protection activities (e.g., thinning to reduce flammable vegetation) can help
return forest structure and processes to their natural fire regimes.
Despite the complementarity of forest restoration and fire protection,
these two types of organizations did not appear to engage in a
pattern of interaction that reflects frequent communication, coordination
or joint problem-solving. The lack of apparent high-levels
of cooperation among these organizations could hinder recognition
of interdependencies between fire protection and forest
restoration. It could also limit opportunities to develop mutually
acceptable strategies for addressing the problem of large and
intense wildfires burning across the jurisdictions of the multiple
ownerships and stakeholder groups that comprise the ecoregion.
Moreover, despite wildfire’s tendency to burn across administrative
and ownership boundaries, fire protection organizations
did not appear to be very interconnected at the scale of the ECE:
they were named as working partners and information sources
by less than two other fire protection organizations on average,
whereas forest restoration organizations were named by more than
three other forest restoration organizations on average (Table 1).
Although we did not ask who they worked with and sought
information from during fire events (which might have reflected
stronger ties) the low average indegree of fire protection organizations
may be a reflection of legal and policy barriers that
prevent planning and implementing joint wildfire risk mitigation
actions across their different jurisdictions (Fischer & Charnley,
2012; Knight & Landres, 1998; Landres et al., 1998).
Our finding of relatively little bridging social capital at local
levels may reflectthe logic of cooperation on natural resource management
at smaller spatial scales than the ecoregion. Although the
accumulation of flammable forest vegetation is an ecoregion-wide
problem, wildfire events rarely if ever occur on the scale of an entire
ecoregion. Thus, while collective ecoregion-wide problem solving
and coordination of plans and actions would likely be fruitful, cooperation
to conduct the work of thinning and prescribed burning to
minimize potential movement of fire across the landscape makes
more sense on smaller scales. The mismatch between the spatial
scales on which landscapes and humans function, as suggested by our findings, arguably has led to a disconnect between the spatial
scale of an ecological problem and the spatial scale of human
response (Kondolf & Podolak, 2014). Despite increasing wildfire risk
being an ecoregion-scale problem, we see little evidence of social
organization for addressing the problem at this scale

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึงแม้ว่ามันทำให้รู้สึกที่องค์กรจะลงทุนในความสัมพันธ์กับองค์กรที่มีเป้าหมายคล้ายคลึงกัน และทางภูมิศาสตร์foci โครงสร้างทางสังคมนี้เป็นปัญหาสำหรับการจัดการขนาดใหญ่ภูมิทัศน์เพื่อให้บรรลุเป้าหมายสิ่ง ห้องส่วน ecoregionalในภูมิประเทศไฟได้ง่ายเช่น ECE ฟื้นฟูป่าบางกิจกรรม (เช่น บางคืนค่าโครงสร้างที่ต้องการ) สามารถช่วยลดความเสี่ยงจากไฟป่าขนาดใหญ่ และบางกิจกรรมการป้องกันไฟไหม้ (เช่น บางลดไวไฟพืช) สามารถช่วยกลับป่าโครงสร้างและกระบวนการไประบอบไฟธรรมชาติของพวกเขาแม้เขาของป่าฟื้นฟูและไฟการป้องกันไม่ปรากฏทั้งสองประเภทนี้องค์กรการ มีส่วนร่วมในการรูปแบบของการโต้ตอบที่พบบ่อยการสื่อสาร ประสานงานหรือร่วม แก้ปัญหา การขาดความชัดสูงระดับความร่วมมือระหว่างองค์กรเหล่านี้อาจเป็นอุปสรรคต่อการรับรู้ของการเกี่ยวข้องกันระหว่างการป้องกันไฟไหม้ป่าฟื้นฟู นอกจากนี้มันยังอาจจำกัดโอกาสพัฒนาร่วมกันยอมรับกลยุทธ์ในการจัดการกับปัญหาของขนาดใหญ่ และกล่าวรุนแรงเผาในเขตอำนาจของตัวกรรมสิทธิ์และผิที่ประกอบด้วยการ ecoregionนอกจากนี้ แม้ มีแนวโน้มของไฟป่าจะเผาทั่วดูแลและขอบเขตความเป็นเจ้าของ ไฟป้องกันองค์กรไม่ปรากฏที่จะเชื่อมต่อกันมากส่วนของ ECE การ:พวกเขาตั้งชื่อเป็นพันธมิตรทำงานและแหล่งข้อมูลโดยน้อยกว่าสองอื่น ๆ ไฟป้องกันองค์กรเฉลี่ยในขณะที่ตั้งชื่อโดยองค์กรฟื้นฟูป่ามากกว่าสามป่าฟื้นฟูองค์กรอื่น ๆ โดยเฉลี่ย (ตารางที่ 1)ถึงแม้ว่าเราไม่ขอให้พวกเขาทำงานด้วย และขอข้อมูลจากเหตุการณ์ไฟ (ซึ่งอาจมียอดความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่ง) indegree เฉลี่ยต่ำขององค์กรป้องกันไฟอาจเป็นการสะท้อนปัญหาและอุปสรรคทางกฎหมายและนโยบายที่ป้องกันการวางแผน และทำการลดความเสี่ยงไฟป่าร่วมกันการดำเนินการในเขตอำนาจศาลของตนแตกต่างกัน (Fischer และ Charnley2012 อัศวินและ Landres, 1998 Landres et al. 1998)เราหาของค่อนข้างน้อยเชื่อมโยงทุนทางสังคมในท้องถิ่นระดับอาจ reflectthe ตรรกะของความร่วมมือในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติที่เล็ก spatial ชั่งกว่าการ ecoregion แม้ว่าการสะสมของพืชป่าไวไฟจะมีทั้ง ecoregionปัญหา เหตุการณ์ไฟป่าไม่ค่อยมีถ้าเคยเกิดขึ้นในระดับของทั้งecoregion ดังนั้น ในขณะที่การแก้ปัญหารวมทั้ง ecoregionและประสานงานของแผนและการดำเนินการจะประสบ ความร่วมมือทำงานของผมบางและการเผาไหม้ที่กำหนดเพื่อลดการเคลื่อนไหวของไฟผ่านทำให้ภูมิทัศน์ความรู้สึกเพิ่มเติมบนเครื่องชั่งขนาดเล็ก ไม่ตรงกันระหว่างการเชิงพื้นที่เครื่องชั่งซึ่งมนุษย์และภูมิทัศน์ฟังก์ชัน แนะนำโดยการค้นพบของเรา เนื้อหานำไปสู่การเชื่อมต่อระหว่าง spatialขนาดของปัญหาที่มีระบบนิเวศและขนาดพื้นที่ของมนุษย์การตอบสนอง (Kondolf & Podolak, 2014) แม้ มีความเสี่ยงไฟป่าเพิ่มขึ้นเป็นปัญหาที่มีขนาด ecoregion เราดูหลักฐานน้อยของสังคมองค์กรจัดการปัญหาในสเกลนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่มันก็ทำให้รู้สึกว่า องค์กรจะลงทุนในความสัมพันธ์กับองค์กรที่คล้ายคลึงกันและเป้าหมายทางภูมิศาสตร์วางโครงสร้างทางสังคมนี้เป็นปัญหาในการจัดการขนาดใหญ่ที่ใช้ร่วมกันเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่กว้างขนาด ecoregional .ไฟที่มีภูมิทัศน์เช่น ECE มีการฟื้นฟูป่ากิจกรรมต่างๆ ( เช่น การฟื้นฟูโครงสร้างที่ต้องการ )ช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดไฟป่าขนาดใหญ่และบางกิจกรรมป้องกันอัคคีภัย ( เช่นการลดพืชไวไฟ ) สามารถช่วยให้คืนป่าโครงสร้างและกระบวนการระบบไฟของธรรมชาติแม้จะมี complementarity ของการฟื้นฟูป่าและไฟป้องกันเหล่านี้สองชนิดขององค์กรที่ไม่ปรากฏที่จะมีส่วนร่วมในแบบแผนของปฏิสัมพันธ์ที่สะท้อน สื่อสาร ประสานงานหรือร่วมในการแก้ไขปัญหา ขาด ระดับสูง ปรากฏความร่วมมือขององค์กรเหล่านี้จะขัดขวางการรับรู้ของ interdependencies ระหว่างการป้องกันไฟป่าการฟื้นฟู นอกจากนี้ยังสามารถ จำกัด โอกาสที่จะพัฒนาร่วมกันกลยุทธ์ได้รับการยอมรับสำหรับจัดการกับปัญหาของใหญ่ไฟป่าที่รุนแรงเผาข้ามเขตอำนาจศาลของหลาย ๆเป็นเจ้าของร่วมกัน และกลุ่มที่ประกอบด้วย ecoregion .นอกจากนี้ แม้จะมี แนวโน้ม ที่ จะ เขียน ผ่านการบริหารของไฟป่าและขอบเขตความเป็นเจ้าขององค์กร ป้องกันอัคคีภัยไม่ได้ปรากฏเป็น มาก เชื่อมต่อกันในขนาดของ ECE :พวกเขามีชื่อเป็นหุ้นส่วนการทำงานและแหล่งข้อมูลน้อยกว่าสองอื่น ๆการป้องกันอัคคีภัยขององค์กรโดยในขณะที่องค์กรฟื้นฟูป่าถูกตั้งชื่อโดยมากกว่าสามอื่น ๆองค์กรฟื้นฟูป่าโดยเฉลี่ย ( ตารางที่ 1 )ถึงแม้ว่าเราไม่ได้ถามใคร พวกเขาทำงานด้วย และ ขอข้อมูลจากในเหตุการณ์ไฟไหม้ ( ซึ่งอาจจะสะท้อนให้เห็นความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่ง ) indegree เฉลี่ยต่ำของหน่วยงานป้องกันอัคคีภัยอาจจะสะท้อนให้เห็นถึงอุปสรรคทางกฎหมายและนโยบายป้องกันการวางแผนและดําเนินการลดความเสี่ยงไฟป่าร่วมกันการกระทำข้ามเขตอำนาจศาลที่แตกต่างกันของพวกเขา ( charnley ฟิชเชอร์ & ,2012 ; อัศวิน & landres , 1998 ; landres et al . , 1998 )เราพบค่อนข้างน้อยเชื่อมโยงทุนทางสังคมที่ท้องถิ่นอาจ reflectthe ระดับตรรกะของความร่วมมือในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติพื้นที่ที่เล็กลงกว่า ecoregion เกล็ด . แม้ว่าการสะสมของไวไฟสังคมพืชป่าเป็น ecoregion กว้างปัญหาไฟป่าเหตุการณ์แทบไม่เคยเกิดขึ้นในระดับของทั้งecoregion . ดังนั้น , ในขณะที่กลุ่ม ecoregion กว้าง การแก้ปัญหาและการประสานงานของแผนและการกระทำอาจจะมีผล ความร่วมมือการดําเนินงานของการเผา และ กำหนดลดศักยภาพการเคลื่อนไหวของไฟข้ามแนวนอนทำให้รู้สึกมากขึ้นในระดับที่เล็กลง ไม่ตรงกันระหว่างพื้นที่เครื่องชั่งในที่ภูมิประเทศและมนุษย์ฟังก์ชัน เป็นข้อเสนอแนะจากผลการวิจัยของเรา arguably มี led เพื่อเชื่อมต่อระหว่างพื้นที่ขนาดของปัญหาทางนิเวศวิทยา และขนาดพื้นที่ของมนุษย์การตอบสนอง ( kondolf & podolak 2014 ) แม้เพิ่มเสี่ยงไฟป่าเป็น ecoregion ขนาดปัญหา เราเห็นหลักฐานเล็ก ๆของสังคมองค์กรเพื่อจัดการกับปัญหาขนาดนี้