Emission mechanism[edit]The photons

Emission mechanism[edit]
The photons of a light beam have a characteristic energy proportional to the frequency of the light. In the photoemission process, if an electron within some material absorbs the energy of one photon and acquires more energy than the work function (the electron binding energy) of the material, it is ejected. If the photon energy is too low, the electron is unable to escape the material. Since an increase in the intensity of low-frequency light will only increase the number of low-energy photons sent over a given interval of time, this change in intensity will not create any single photon with enough energy to dislodge an electron. Thus, the energy of the emitted electrons does not depend on the intensity of the incoming light, but only on the energy (equivalently frequency) of the individual photons. It is an interaction between the incident photon and the outermost electrons.

Electrons can absorb energy from photons when irradiated, but they usually follow an "all or nothing" principle. All of the energy from one photon must be absorbed and used to liberate one electron from atomic binding, or else the energy is re-emitted. If the photon energy is absorbed, some of the energy liberates the electron from the atom, and the rest contributes to the electron's kinetic energy as a free particle.[6][7][8]

Experimental observations of photoelectric emission[edit]
The theory of the photoelectric effect must explain the experimental observations of the emission of electrons from an illuminated metal surface.

For a given metal, there exists a certain minimum frequency of incident radiation below which no photoelectrons are emitted. This frequency is called the threshold frequency. Increasing the frequency of the incident beam, keeping the number of incident photons fixed (this would result in a proportionate increase in energy) increases the maximum kinetic energy of the photoelectrons emitted. Thus the stopping voltage increases. The number of electrons also changes because the probability that each photon results in an emitted electron is a function of photon energy. If the intensity of the incident radiation of a given frequency is increased, there is no effect on the kinetic energy of each photoelectron.

Above the threshold frequency, the maximum kinetic energy of the emitted photoelectron depends on the frequency of the incident light, but is independent of the intensity of the incident light so long as the latter is not too high.[9]

For a given metal and frequency of incident radiation, the rate at which photoelectrons are ejected is directly proportional to the intensity of the incident light. An increase in the intensity of the incident beam (keeping the frequency fixed) increases the magnitude of the photoelectric current, although the stopping voltage remains the same.

The time lag between the incidence of radiation and the emission of a photoelectron is very small, less than 10−9 second.

The direction of distribution of emitted electrons peaks in the direction of polarization (the direction of the electric field) of the incident light, if it is linearly polarized.[10]

Mathematical description[edit]

Diagram of the maximum kinetic energy as a function of the frequency of light on zinc
The maximum kinetic energy K_max of an ejected electron is given by

K_max = h,f - varphi,
where h is the Planck constant and f is the frequency of the incident photon. The term varphi is the work function (sometimes denoted W, or phi[11]), which gives the minimum energy required to remove a delocalised electron from the surface of the metal. The work function satisfies

varphi = h,f_0,
where f_0 is the threshold frequency for the metal. The maximum kinetic energy of an ejected electron is then

K_max = h left(f - f_0
ight).
Kinetic energy is positive, so we must have f > f_0 for the photoelectric effect to occur.[12]

Stopping potential[edit]
The relation between current and applied voltage illustrates the nature of the photoelectric effect. For discussion, a light source illuminates a plate P, and another plate electrode Q collects any emitted electrons. We vary the potential between P and Q and measure the current flowing in the external circuit between the two plates.

If the frequency and the intensity of the incident radiation are fixed, the photoelectric current increases gradually with an increase in the positive potential on the collector electrode until all the photoelectrons emitted are collected. The photoelectric current attains a saturation value and does not increase further for any increase in the positive potential. The saturation current increases with the increase of the light intensity. It also increases with greater frequencies due to a greater probability of electron emission when collisions happen with higher energy photons.

If we apply a negative potential to the collector plate Q with respect to the plate P and gradually increase it, the photoelectric current decreases, becoming zero at a certain negative potential. The negative potential on the collector at which the photoelectric current becomes zero is called the stopping potential or cut off potential[13]

i. For a given frequency of incident radiation, the stopping potential is independent of its intensity.

ii. For a given frequency of incident radiation, the stopping potential is determined by the maximum kinetic energy K_maxof the photoelectrons that are emitted. If qe is the charge on the electron and V_0 is the stopping potential, then the work done by the retarding potential in stopping the electron is q_eV_0, so we have

q_eV_0 = K_max.
Recalling

K_max = h left(f - f_0
ight),
we see that the stopping voltage varies linearly with frequency of light, but depends on the type of material. For any particular material, there is a threshold frequency that must be exceeded, independent of light intensity, to observe any electron emission.

Three-step model[edit]
In the X-ray regime, the photoelectric effect in crystalline material is often decomposed into three steps:[14]:50–51

Inner photoelectric effect (see photodiode below[clarification needed]). The hole left behind can give rise to auger effect, which is visible even when the electron does not leave the material. In molecular solids phonons are excited in this step and may be visible as lines in the final electron energy. The inner photoeffect has to be dipole allowed.[clarification needed] The transition rules for atoms translate via the tight-binding model onto the crystal.[clarification needed] They are similar in geometry to plasma oscillations in that they have to be transversal.
Ballistic transport[clarification needed] of half of the electrons to the surface. Some electrons are scattered.
Electrons escape from the material at the surface.
In the three-step model, an electron can take multiple paths through these three steps. All paths can interfere in the sense of the path integral formulation. For surface states and molecules the three-step model does still make some sense as even most atoms have multiple electrons which can scatter the one electron leaving.[citation needed]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลไกการปล่อยก๊าซเรือนกระจก [แก้ไข]
โฟตอนของแสงไฟมีสัดส่วนพลังงานลักษณะความถี่ของแสง ในกระบวนการ photoemission หากอิเล็กตรอนภายในวัสดุบางอย่างดูดซับพลังงานของโฟตอนหนึ่งและได้รับพลังงานมากขึ้นกว่าฟังก์ชั่นการทำงาน (อิเล็กตรอนพลังงานยึดเหนี่ยว) ของวัสดุที่มันจะออกมา ถ้าโฟตอนพลังงานต่ำเกินไปอิเล็กตรอนไม่สามารถที่จะหลบหนีวัสดุ เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของความเข้มของแสงความถี่ต่ำจะเพิ่มจำนวนของโฟตอนพลังงานต่ำส่งผ่านช่วงเวลาที่กำหนด, การเปลี่ยนแปลงในความรุนแรงนี้จะไม่สร้างโฟตอนใด ๆ เดียวที่มีพลังงานพอที่จะขับไล่อิเล็กตรอน ดังนั้นพลังงานของอิเล็กตรอนที่ปล่อยออกมาไม่ได้ขึ้นอยู่กับความเข้มของแสงที่เข้ามา แต่ในการใช้พลังงาน (ความถี่เท่ากัน) ของโฟตอนของแต่ละบุคคล มันเป็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างโปรตอนและอิเล็กตรอนนอกสุด. อิเล็กตรอนสามารถดูดซับพลังงานจากโฟตอนเมื่อฉายรังสี แต่พวกเขามักจะทำตาม "ทั้งหมดหรือไม่มีอะไร" หลักการ ทั้งหมดของพลังงานจากโฟตอนจะต้องมีการดูดซึมและนำไปใช้เพื่อปลดปล่อยอิเล็กตรอนจากอะตอมที่มีผลผูกพันหรืออื่น ๆ พลังงานที่ถูกปล่อยออกมาอีกครั้ง หากพลังงานโฟตอนจะถูกดูดซึมบางส่วนของพลังงานที่ปล่อยอิเล็กตรอนจากอะตอมและส่วนที่เหลือก่อให้พลังงานจลน์ของอิเล็กตรอนเป็นอนุภาคฟรี. [6] [7] [8] การสังเกตการทดลองการปล่อยตาแมว [แก้ไข] ทฤษฎีของผลตาแมวต้องอธิบายการสังเกตการทดลองปล่อยอิเล็กตรอนจากพื้นผิวโลหะสว่าง. สำหรับโลหะที่กำหนดมีอยู่ความถี่ต่ำสุดของรังสีบางเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นดังต่อไปนี้ที่ไม่ได้รับการปล่อยออกมา photoelectrons ความถี่นี้เรียกว่าความถี่เกณฑ์ การเพิ่มความถี่ของคานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้จำนวนโฟตอนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้รับการแก้ไข (ซึ่งจะส่งผลในการเพิ่มขึ้นตามสัดส่วนในการใช้พลังงาน) เพิ่มพลังงานจลน์สูงสุดของ photoelectrons ที่ปล่อยออกมา ดังนั้นการเพิ่มขึ้นของแรงดันไฟฟ้าที่หยุด จำนวนอิเล็กตรอนยังมีการเปลี่ยนแปลงเพราะความน่าจะเป็นว่าแต่ละผลโฟตอนในอิเล็กตรอนที่ปล่อยออกมาเป็นหน้าที่ของโฟตอนพลังงาน ถ้าความเข้มของรังสีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของความถี่ที่ได้รับเพิ่มขึ้นไม่มีผลกระทบต่อพลังงานจลน์ของโฟโตอิเล็กตรอนแต่ละ. เหนือความถี่เกณฑ์ที่พลังงานจลน์สูงสุดของโฟโตอิเล็กตรอนที่ปล่อยออกมาขึ้นอยู่กับความถี่ของแสงที่ตกกระทบ แต่ เป็นอิสระจากความเข้มของแสงที่ตกกระทบตราบใดที่หลังไม่สูงเกินไป. [9] สำหรับโลหะที่กำหนดและความถี่ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรังสีอัตราที่ photoelectrons จะพุ่งออกมาเป็นสัดส่วนโดยตรงกับความเข้มของแสงที่ตกกระทบ การเพิ่มขึ้นของความเข้มของลำแสงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น (การรักษาความถี่คงที่) เพิ่มขนาดของตาแมวปัจจุบันแม้ว่าแรงดันไฟฟ้าหยุดยังคงเหมือนเดิม. ล่าช้าเวลาระหว่างอุบัติการณ์ของการฉายรังสีและการปล่อยของโฟโตอิเล็กตรอนที่มีขนาดเล็กมากน้อย กว่าสอง 10-9. ทิศทางของการกระจายตัวของยอดอิเล็กตรอนที่ปล่อยออกมาในทิศทางของโพลาไรซ์ (ทิศทางของสนามไฟฟ้า) ของแสงที่ตกกระทบหากมีการโพลาไรซ์เป็นเส้นตรง. [10] คำอธิบายคณิตศาสตร์ [แก้ไข] แผนภาพสูงสุด พลังงานจลน์เป็นหน้าที่ของความถี่ของแสงบนสังกะสีพลังงานจลน์สูงสุด K_ สูงสุดของอิเล็กตรอนพุ่งออกมาจะได้รับจากK_ สูงสุดชั่วโมง = ฉ - varphi, ที่ h คือพลังค์อย่างต่อเนื่องและเป็นฉความถี่ของ โฟตอนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ระยะ varphi เป็นฟังก์ชั่นการทำงาน (บางครั้งเขียนแทน W หรือ พี [11]) ซึ่งจะช่วยให้การใช้พลังงานขั้นต่ำที่จำเป็นในการลบอิเล็กตรอน delocalised จากพื้นผิวของโลหะ ฟังก์ชั่นการทำงานที่ตอบสนอง varphi ชั่วโมง = f_0, ที่ f_0 ความถี่เกณฑ์สำหรับโลหะ พลังงานจลน์สูงสุดของอิเล็กตรอนพุ่งออกมาแล้วK_ สูงสุดชั่วโมง = left (ฉ - f_0 ขวา). . พลังงานจลน์เป็นบวกดังนั้นเราจึงต้องมีฉ> f_0 สำหรับผลตาแมวที่จะเกิดขึ้น [12] หยุดศักยภาพ [ แก้ไข] ความสัมพันธ์ระหว่างแรงดันไฟฟ้าที่ใช้ในปัจจุบันและแสดงให้เห็นถึงลักษณะของผลตาแมว สำหรับการอภิปรายเป็นแหล่งกำเนิดแสงส่องสว่างแผ่น P, และแผ่นอิเล็กโทรถามอีกเก็บอิเล็กตรอนที่ปล่อยออกมาใด ๆ เราแตกต่างกันอาจเกิดขึ้นระหว่าง p และ q และวัดกระแสไฟฟ้าที่ไหลในวงจรภายนอกระหว่างสองแผ่น. ถ้าความถี่และความเข้มของรังสีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้รับการแก้ไขในปัจจุบันเพิ่มขึ้นตาแมวค่อยๆเพิ่มขึ้นในการที่มีศักยภาพในเชิงบวกต่อการสะสม อิเล็กโทรดจน photoelectrons ทั้งหมดที่ปล่อยออกมาจะถูกเก็บรวบรวม ปัจจุบันตาแมวบรรลุค่าความอิ่มตัวและไม่เพิ่มขึ้นอีกสำหรับการเพิ่มขึ้นในเชิงบวกที่อาจเกิดขึ้น ความอิ่มตัวในปัจจุบันเพิ่มขึ้นกับการเพิ่มความเข้มของแสง นอกจากนี้ยังเพิ่มที่มีความถี่มากขึ้นเนื่องจากมีความน่าจะเป็นมากขึ้นของการปล่อยอิเล็กตรอนเมื่อชนกันเกิดขึ้นกับโฟตอนพลังงานที่สูงขึ้น. ถ้าเราใช้ศักยภาพเชิงลบแผ่นสะสม Q ที่เกี่ยวกับแผ่น P และค่อยๆเพิ่มมันลดลงในปัจจุบันตาแมวกลายเป็น เป็นศูนย์ที่มีศักยภาพเชิงลบบางอย่าง ที่อาจเกิดขึ้นในทางลบต่อนักสะสมที่ปัจจุบันกลายเป็นศูนย์ตาแมวที่เรียกว่าหยุดที่มีศักยภาพหรือตัดออกที่อาจเกิดขึ้น [13] ฉัน สำหรับความถี่ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้รับการฉายรังสีที่มีศักยภาพในการหยุดการเป็นอิสระจากความรุนแรงของมัน. ii สำหรับความถี่ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้รับการฉายรังสีที่มีศักยภาพในการหยุดจะถูกกำหนดโดยพลังงานจลน์สูงสุด K_ maxof photoelectrons ที่ปล่อยออกมา หาก Qe ค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับอิเล็กตรอนและ V_0 คือการหยุดที่มีศักยภาพแล้วงานที่ทำโดยที่มีศักยภาพในการหยุดการชะลออิเล็กตรอนเป็น q_eV_0 เพื่อให้เรามีq_eV_0 = K_ สูงสุด. ระลึกK_ สูงสุดชั่วโมง = left (ฉ - f_0 ขวา) เราจะเห็นว่าแรงดันไฟฟ้าที่แตกต่างกันไปหยุดเป็นเส้นตรงกับความถี่ของแสง แต่ขึ้นอยู่กับชนิดของวัสดุ สำหรับวัสดุใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีความถี่ในเกณฑ์ที่จะต้องเกินเป็นอิสระจากความเข้มของแสงเพื่อสังเกตการปล่อยอิเล็กตรอนใด ๆ . รูปแบบสามขั้นตอน [แก้ไข] ในระบอบการปกครองของ X-ray ผลตาแมวในวัสดุผลึกจะถูกย่อยสลายมักจะเป็น ขั้นตอนที่สาม: [14]: 50-51 ผลตาแมวภายใน (ดูด้านล่างโฟโตไดโอด [ชี้แจงจำเป็น]) หลุมทิ้งไว้ข้างหลังสามารถก่อให้เกิดผลกระทบเจาะซึ่งสามารถมองเห็นได้แม้ในขณะที่อิเล็กตรอนไม่ทิ้งวัสดุ ในของแข็งโมเลกุลโฟนันส์มีความตื่นเต้นในขั้นตอนนี้และอาจจะมองเห็นเป็นเส้นในพลังงานอิเล็กตรอนสุดท้าย photoeffect ภายในจะต้องมีขั้วได้รับอนุญาต. [ชี้แจงจำเป็น] กฎเปลี่ยนแปลงสำหรับอะตอมแปลผ่านทางรูปแบบที่มีผลผูกพันแน่นบนคริสตัล. [ชี้แจงจำเป็น] พวกเขาจะคล้ายกันในรูปทรงเรขาคณิตที่จะแนบแน่นพลาสม่าในการที่พวกเขาจะต้องขวาง. Ballistic การขนส่ง [ชี้แจงจำเป็น] ครึ่งหนึ่งของอิเล็กตรอนไปยังพื้นผิว อิเล็กตรอนบางคนจะกระจาย. อิเล็กตรอนหนีออกมาจากวัสดุที่พื้นผิว. ในรูปแบบสามขั้นตอนที่อิเล็กตรอนสามารถใช้หลายเส้นทางผ่านทั้งสามขั้นตอน เส้นทางที่ทุกคนสามารถเข้าไปยุ่งในความรู้สึกของการกำหนดเส้นทางหนึ่ง สำหรับรัฐพื้นผิวและโมเลกุลแบบสามขั้นตอนไม่ยังคงให้ความรู้สึกบางอย่างที่แม้แต่อะตอมส่วนใหญ่จะมีอิเล็กตรอนหลายที่สามารถกระจายอิเล็กตรอนออก. [อ้างจำเป็น]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

[ ]
แก้ไขกลไกการปล่อยโฟตอนของแสง แสงเป็นพลังงานมีลักษณะสัดส่วนของความถี่ของแสง ในกระบวนการด้าน ถ้าอิเล็กตรอนภายในวัสดุดูดซับพลังงานของโฟตอน และได้รับพลังงานมากกว่าฟังก์ชันการทำงาน ( อิเล็กตรอนพลังงานปก ) ของวัสดุ มันออก . ถ้าโฟตอนพลังงานต่ำเกินไปอิเล็กตรอนไม่สามารถหนีวัสดุ เนื่องจากการเพิ่มขึ้นในความเข้มของแสงความถี่ต่ำจะเพิ่มจำนวนโฟตอนพลังงานต่ำส่งมอบช่วงเวลาเปลี่ยนความเข้มนี้จะไม่สร้างโฟตอนที่มีพลังงานเพียงพอที่จะขับเดี่ยวเป็นอิเล็กตรอน ดังนั้นพลังงานของอิเล็กตรอนที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความเข้มของแสงที่เข้ามาแต่พลังงาน ( ก้องความถี่ของโฟตอนแต่ละ มันเป็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างเหตุการณ์โฟตอน และอิเล็กตรอนนอกสุด

อิเล็กตรอนสามารถดูดซับพลังงานจากโฟตอนเมื่อฉายรังสี แต่พวกเขามักจะตามทั้งหมด " หรือหลักการอะไรเลย " ทั้งหมดของพลังงานจากโฟตอนจะต้องถูกดูดซึม และใช้เพื่อปลดปล่อยอิเล็กตรอนจากอะตอมหนึ่งผูกหรืออื่น ๆที่เป็นพลังงานที่ปล่อยออกมา ถ้าพลังงานโฟตอนถูกดูดซึม , บางส่วนของพลังงานที่ปล่อยอิเล็กตรอนจากอะตอม และที่เหลือจัดสรรพลังงานของอิเล็กตรอนเป็นอนุภาคอิสระ [ 6 ] [ 7 ] [ 8 ]

ทดลองเปรียบเทียบการแก้ไข ]
ตาแมวทฤษฎีของปรากฏการณ์โฟโตอิเล็กทริกต้องอธิบายการสังเกตทดลองการปล่อยอิเล็กตรอนจากสว่างผิวโลหะ

เพื่อให้โลหะ มีอยู่บางขั้นต่ําความถี่ของรังสีที่เกิดขึ้นด้านล่าง ซึ่งไม่มีโฟโต้อิเลคตรถูกปล่อยออกมา ความถี่นี้เรียกว่า ค่าความถี่ การเพิ่มความถี่ของเหตุการณ์ บีมรักษาจำนวนของโฟตอนเหตุการณ์ถาวร ( นี้จะส่งผลในการเพิ่มสัดส่วนในการใช้พลังงานสูงสุด ) เพิ่มพลังงานของโฟโต้อิเลคตรที่ปล่อยออกมา ดังนั้นการเพิ่มแรงดัน จำนวนอิเล็กตรอนจะเปลี่ยน เพราะการที่แต่ละผลลัพธ์ในการปล่อยโฟตอนอิเล็กตรอนเป็นฟังก์ชันของโฟตอนพลังงานถ้าความเข้มของรังสีความถี่ของเหตุการณ์ที่ได้รับเพิ่มขึ้น ไม่มีผลกระทบต่อพลังงานจลน์ของแต่ละ photoelectron

เกณฑ์ความถี่สูงสุดของโฟโตอิเล็กตรอนพลังงานจลน์ที่ขึ้นอยู่กับความถี่ของแสงเกิดขึ้น แต่เป็นอิสระของความเข้มของแสงที่เกิดขึ้นตราบใดที่หลังไม่สูงจนเกินไป [ 9 ]

เพื่อให้โลหะและความถี่ของรังสีที่เกิดขึ้น , อัตราที่โฟโต้อิเลคตรจะพุ่งออกเป็นสัดส่วนโดยตรงกับความเข้มของแสงที่เกิดขึ้น เพิ่มความรุนแรงของเหตุการณ์ บีม ( รักษาความถี่คงที่ ) เพิ่มขนาดของตาแมว ปัจจุบันแม้ว่าหยุดดันยังคงเดิม

เวลาล่าช้าระหว่างการเกิดและการปล่อยรังสีของโฟโตอิเล็กตรอนมีขนาดเล็กมากน้อยกว่า 10 − 9 วินาที

ทิศทางการกระจายของอิเล็กตรอนที่ยอดในทิศทางของการโพลาไรซ์ ( ทิศทางของสนามไฟฟ้าของแสงที่เกิดขึ้น ถ้ามันเป็นเชิงขั้ว [ 10 ]

คำอธิบายทางคณิตศาสตร์ [ แก้ไข ]

แผนภาพของพลังงานจลน์สูงสุดเป็นฟังก์ชันของความถี่ของแสงบนสังกะสี
สูงสุดพลังงานจลน์ k_ สูงสุดของอิเล็กตรอนออกมาให้

k_ max = H , F - varphi
h , ที่เป็นข่าวแต้มสีและ f คือความถี่ของเหตุการณ์โฟตอน . คำว่า varphi เป็นฟังก์ชันงาน ( บางครั้งเขียนแทน W , N หรือพีพี [ 11 ] )ซึ่งให้พลังงานขั้นต่ำที่ต้องเอา delocalised อิเล็กตรอนจากพื้นผิวของโลหะ งานฟังก์ชันน่าพอใจ

f_0 varphi = H ,
, ที่ f_0 คือความถี่ขีดเริ่ม สำหรับโลหะ พลังงานจลน์สูงสุดของอิเล็กตรอนจะออกแล้ว

k_ max = H N ซ้าย ( F - f_0 สิทธิ ) .
พลังงานจลน์เป็นบวก ดังนั้นเราต้องมี F > f_0 สำหรับปรากฏการณ์โฟโตอิเล็กทริกเกิดขึ้น . [ 12 ]

หยุดศักยภาพ [ แก้ไข ]
ความสัมพันธ์ระหว่างกระแสไฟฟ้าและความต่างศักย์ที่แสดงให้เห็นถึงธรรมชาติของปรากฏการณ์โฟโตอิเล็กทริก . สำหรับการอภิปราย , แสงส่องสว่างแผ่น P และอีกจานไฟฟ้า Q รวบรวมใด ๆที่ปล่อยอิเล็กตรอน เราเปลี่ยนที่อาจเกิดขึ้นระหว่าง P และ Q และวัดกระแสที่ไหลในวงจรภายนอกระหว่างสองแผ่น

ถ้าความถี่และความรุนแรงของเหตุการณ์การแก้ไข , Photoelectric ปัจจุบันค่อยๆเพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มศักยภาพบวกกับนักสะสมที่ขั้วจนโฟโต้อิเลคตรที่ปล่อยออกมาจะถูกเก็บรวบรวม กระแสโฟโตอิเล็กทริกได้ค่าอิ่มตัวและไม่เพิ่มขึ้นอีก เพื่อเพิ่มศักยภาพในเชิงบวกใด ๆความอิ่มตัวของสีปัจจุบันเพิ่มขึ้นกับการเพิ่มขึ้นของความเข้มแสง นอกจากนี้ยังเพิ่มความถี่มากขึ้น เนื่องจากมีความเป็นไปได้มากขึ้นของการปล่อยอิเล็กตรอนเมื่อการชนกันเกิดขึ้นกับโฟตอนพลังงานสูง

ถ้าเราใช้ศักยภาพเชิงลบที่จะเก็บจานถามด้วยความเคารพจาน P และค่อยๆเพิ่มขึ้น , Photoelectric ปัจจุบันลดลงกลายเป็นศูนย์ที่บางเชิงลบที่อาจเกิดขึ้น ลบที่อาจเกิดขึ้นกับนักสะสมที่ตาแมว ปัจจุบันกลายเป็นศูนย์เรียกว่าหยุดที่มีศักยภาพหรือตัดศักยภาพ [ 13 ]

ผมให้ความถี่ของเหตุการณ์รังสี , การหยุดที่มีศักยภาพเป็นอิสระของความเข้มของมัน

2 ให้ความถี่ของรังสี เหตุการณ์การหยุดอาจจะกำหนดโดย k_ พลังงานจลน์สูงสุด N maxof ที่โฟโต้อิเลคตรที่ถูกปล่อยออกมา ถ้า QE เป็นค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับอิเล็กตรอนและ v_0 คือหยุดความสามารถ มันทำงานโดยการศักยภาพในการหยุดอิเล็กตรอนเป็น q_ev_0 ดังนั้นเราได้

q_ev_0 = k_ .
นึกถึง

k_ max = H ( F - f_0 N ซ้ายขวา )
เราเห็นว่าจะหยุดแรงดันตามความถี่ของแสง แต่ขึ้นอยู่กับชนิดของวัสดุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับวัสดุใด ๆ มีเกณฑ์ที่จะต้องเกินความถี่อิสระ ความเข้มแสง สังเกตมีอิเล็กตรอนออก

3 ขั้นตอนรูปแบบ [ แก้ไข ]
ในเอ็กซ์เรย์ ระบอบการปกครอง ปรากฏการณ์โฟโตอิเล็กทริกในวัสดุคริสตัลมักจะย่อยสลายออกเป็นสามขั้นตอน : [ 14 ] :50 - 51

ผลตาแมวภายใน ( เห็นโฟโตไดโอดด้านล่าง [ ชี้แจงจำเป็น ] ) หลุมทิ้งไว้จะก่อให้เกิดผลกระทบสว่าน ซึ่งสามารถมองเห็นได้แม้เมื่ออิเล็กตรอนไม่ทิ้งวัสดุ โมเลกุลในของแข็งโฟนอนตื่นเต้นในขั้นตอนนี้และอาจจะมองเห็นเป็นเส้นในอิเล็กตรอนพลังงานขั้นสุดท้าย การ photoeffect ชั้นในเป็นโพลที่ได้รับอนุญาต[ ชี้แจงจำเป็น ] การเปลี่ยนแปลงกฎสำหรับอะตอมแปลผ่านรูปแบบการผูกแน่นลงบนผลึก [ ชี้แจงจำเป็น ] พวกเขาจะคล้ายกันในเรขาคณิตกับพลาสมา การสั่นในที่พวกเขาต้องถูกขวาง
[ ชี้แจงจำเป็น ] ขีปนาวุธขนส่งของครึ่งหนึ่งของอิเล็กตรอนไปยังพื้นผิว บางตัวมีอยู่ .
อิเล็กตรอนออกจากวัสดุที่พื้นผิว .
ใน 3 โมเดล อิเล็กตรอนสามารถใช้หลายเส้นทางผ่านขั้นตอนเหล่านี้สาม ทุกเส้นทางสามารถแทรกแซงในความรู้สึกของเส้นทางและการกำหนด สำหรับสภาพผิวและโมเลกุลขั้นตอนที่สามรูปแบบจะยังคงให้ความรู้สึกบางอย่างแม้ที่สุดอะตอมมีอิเล็กตรอนหลายซึ่งสามารถหนึ่งอิเล็กตรอนออกจากกระจาย . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]