“It’s the same guy from yesterday.”

“It’s the same guy from yesterday.”

“Sunbae! It’s that guy who came with Miss Jung Hyo Rin yesterday… And today he’s with Miss Seo Yoon.”

The people from the moles event could not hide their severe jealousy.

As if it wasn’t enough that he was with Jung Hyo Rin yesterday, so today be brought Seo Yoon.

Moreover, Lee Hyun’s behavior was incomparable and extremely despicable.

‘Yesterday when Jung Hyo Rin was holding onto his arm, he acted as if he was shy… but today he’s enthusiastically holding onto Miss Seo Yoon’s hand.’

‘Pretentious bastard.’
‘He’s the player among all players.’

The moles surged in anger.

“You have to grab onto this plastic mallet and hit them.”

Under Lee Hyun’s advice, Seo Yoon raised the plastic mallet.

Pyok pyok pyok pyok pyok pyok!

]T/N: A pico hammer makes squeaky noises on impact.]

It was extremely different from playing with the clumsy Jung Hyo Rin.

Even while holding Lee Hyun’s hand, Seoyoon didn’t miss a single mole with her swift strikes.

Compared to her simpleton personality, her athleticism wasn’t normal.

Every time they got hit by the pico hammer, the moles simultaneous felt bitter and sad.

‘It wouldn’t be as unfair if it was a guy with a handsome face or had a whole lot of money.’

‘What kind of charm does such an ordinary guy have…’

They also went to shoot plushies. Thanks to yesterday’s experience, he was able to easily shoot down a small carrot and a kiwi plushie.

“Gift.”

Lee Hyun gave Seo Yoon the carrot plushie as a gift.

“I have to give the other plushie as a gift to my little sister, so you can only have one.”

“…”

Seoyoon grasped the carrot doll firmly in her hand.

Since it was the last day of the festival, Lee Hyun took Seo Yoon to sightsee the festival until late at night.

They were such a sight that a lot of people stared at them with looks of wonder as they went around various events.

Seo Yoon didn’t burst into radiant laughter, but she was blushing bright red. When passing a crowded place, she went where Lee Hyun led her, and she even grabbed his hand tightly.

“Would you like to dance?”

Lights were brightly lit on the grass lawn where the main stage was.

A ballad piece was playing and couples were dancing, so Lee Hyun also asked Seo Yoon if she wanted to dance.

Seo Yoon nodded slightly, with a face flushed red.

Lee Hyun held her hand and brought her closer.

Their bodies moved naturally in beat with the music.

The piece wasn’t extremely hard to dance along to, but they were both clumsy. They couldn’t determine who was going leading, so they both stepped on each other’s feet a couple of times.

“…”

Lee Hyun was very uneasy because he didn’t know when Seo Yoon would explode.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"มันเป็นคนเดียวกันจากเมื่อวานนี้""Sunbae เป็นคนที่มาพร้อมกับนางสาว Jung Hyo ริ้นเมื่อวาน... และวันนี้เขาก็ มีจินเกสท์นางสาว Seo"คนจากเหตุการณ์ไฝสามารถซ่อนพระของพวกเขาอย่างรุนแรงว่า มันไม่เพียงพอที่เขาได้กับริ้น Hyo Jung เมื่อวานนี้ ดังนั้นวันนี้นำจินเกสท์ Seoนอกจากนี้ ลีฮยอนน่าชังมาก และไม่'เมื่อวานนี้เมื่อริ้น Hyo จุงได้จับลงบนแขนของเขา เขาดำเนินว่าเขาอาย... แต่วันนี้เขาใหม่ ๆ ถือนางสาวโซจินเกสท์ของมือไว้''ดัดจริตลูกครึ่ง''เขาจะเล่นระหว่างผู้เล่นทั้งหมด'ไฝจากเพิ่มขึ้นในความโกรธ"ได้คว้าบนบอลลูนพลาสติกนี้ และตีพวกเขา"ภายใต้คำแนะนำของ Lee Hyun จินเกสท์ Seo ขึ้นบอลลูนพลาสติกPyok pyok pyok pyok pyok pyokเสียง T/n: pico ค้อนให้ส่งเสียงดังเอี้ย]การกระทบ]ก็แตกต่างกันมากเล่นกับ Hyo ริ้นป้ำ ๆ ของจุงแม้ในขณะที่ถือมือ Lee Hyun, Seoyoon ไม่พลาดโมลเดียวกับนัดหยุดงานของ swiftเปรียบเทียบกับบุคลิกของเธอ simpleton, athleticism เธอไม่ปกติทุกครั้งที่พวกเขาได้ตี ด้วยค้อน pico ไฝเกิดรู้สึกขม และเศร้า'มันจะไม่ได้เป็นธรรมถ้ามีผู้ชายหน้าหล่อ หรือมีเงินทั้งหมด''เสน่ห์ชนิดใดเช่นเป็นคนธรรมดามี...'พวกเขายังไปยิง plushies ด้วยประสบการณ์ของเมื่อวานนี้ เขาได้ยิง plushie กีวีและแครอทขนาดเล็ก"ของขวัญ"ลีฮยอนให้โซจินเกสท์ plushie แครอทเป็นของขวัญ"แล้วจะให้ plushie อื่น ๆ เป็นของขวัญให้น้องน้อย เพื่อให้คุณได้เพียงหนึ่ง"“…”Seoyoon grasped ตุ๊กตาแครอทอย่างแน่นหนาในมือของเธอเนื่องจากมันเป็นวันสุดท้ายของเทศกาล ลีฮยอนเอาจินเกสท์ Seo เพื่อเที่ยวชมเทศกาลจนดึกพวกนั้นเห็นว่า มากจ้องไปที่พวกเขา มีลักษณะของใจเดินรอบเหตุการณ์ต่าง ๆจินเกสท์ Seo ไม่ได้ออกมาเป็นเสียงหัวเราะสดใส แต่เธอถูก blushing แดง เมื่อผ่านสถานที่แออัด เธอไปลีฮยอนนำเธอ และเธอได้คว้ามือเขาไว้แน่น"คุณต้องการเต้นรำหรือไม่"ไฟมีแสงสว่างทั่วถึงบนสนามหญ้าหญ้าซึ่งมีขั้นตอนหลักการบทกวีชิ้นถูกเล่น และคู่ เต้น เพื่อลีฮยอนถามจินเกสท์ Seo ถ้า เธออยากเต้นโซจินเกสท์พยักหน้าเล็กน้อย มีหน้าที่ล้างสีแดงลีฮยอนขึ้นมือของเธอ และทำให้เธอใกล้ชิดกับเพลงของพวกเขาย้ายตามธรรมชาติชิ้นส่วนไม่ยากมากไปเต้นตาม แต่พวกเขาทั้งสองป้ำ ๆ พวกเขาไม่สามารถกำหนดที่ถูกนำไป ดังนั้นพวกเขาทั้งสองก้าวเท้าของกันสองครั้ง“…”ลีฮยอนได้ไม่สบายใจมาก เพราะเขาไม่รู้ว่าเมื่อจินเกสท์ Seo จะขยาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" มันก็เหมือนกับผู้ชายคนเมื่อวาน . . . " รุ่นพี่

" ผู้ชายคนนั้นที่มากับคุณ จอง ฮโย ริน เมื่อวาน . . . . . . . และวันนี้เขามากับคุณซอยุน "

คนจากไฝเหตุการณ์ไม่อาจซ่อนความอิจฉาอย่างรุนแรงของพวกเขา .

ถ้ามันไม่เพียงพอ ว่า เขา กับ จอง ฮโย ริน เมื่อวาน วันนี้ก็เลยจะพาซอยุน

นอกจากนี้ พฤติกรรมของลีฮุน ก็หาตัวจับยากมาก

และน่ารังเกียจ' เมื่อวาน ตอนจอง ฮโย รินก็จับแขนของเขา เขาทำราวกับว่าเขาขี้อาย . . . . . . . แต่ในวันนี้ เขากระตือรือร้นไว้ คุณซอยุนมือ ' '

'pretentious เลว เขาเป็นผู้เล่นของผู้เล่นทุกคน "

ไฝเพิ่มขึ้นในความโกรธ

" คุณต้อง คว้าค้อนพลาสติกนี้และกด "

ตามคําแนะนําของลีฮุน โซยุนยกค้อนพลาสติก

pyok pyok pyok pyok pyok pyok !

T / N : Pico Hammer ทำให้เสียงแหลมต่อ ]

มันค่อนข้างแตกต่างจากการเล่นกับเงอะงะจอง ฮโย ริน

แม้ในขณะที่ถือมือของ ลี ฮุน seoyoon ไม่พลาดสายเดี่ยวกับนัดที่รวดเร็วของเธอ

เทียบกับเธอคนโง่บุคลิกกีฬาของเธอไม่ได้ปกติ

ทุกครั้งที่พวกเขาโดน Pico ค้อนไฝพร้อมกันรู้สึกขมและเศร้า

มันคงไม่ยุติธรรมถ้าเป็นผู้ชายที่มีหน้าตาหล่อเหลา หรือมีมากทั้งเงิน . . .

'what ชนิดของเสน่ห์อย่างเช่นคนธรรมดาได้ . . . . . . . '

ยังไปยิงพลัชชี่ . ขอบคุณประสบการณ์เมื่อวาน เขาก็สามารถยิงลงแครอทขนาดเล็กและกีวี plushie



" ของขวัญ "ลีฮยอนให้ซอยูน plushie แครอทให้เป็นของขวัญ

" ฉันต้องให้ plushie อื่น ๆเป็นของขวัญให้น้องสาวของฉันเพื่อให้คุณสามารถมีเพียงหนึ่ง . . . "

" . . . . . . . "

seoyoon คว้าแครอทตุ๊กตาอย่างแน่นหนาในมือของเธอ

เพราะมันเป็นวันสุดท้ายของ เทศกาล , ลี ฮุน พา ซอ ยุน เพื่อเที่ยวชมงานจนดึกดื่น

มันช่างเป็นภาพที่หลายคนมองพวกเขาด้วยท่าทางสงสัย ขณะที่พวกเขาเดินไปรอบ ๆเหตุการณ์ต่าง ๆ .

ซอยูนไม่ได้ออกมาเป็นเสียงหัวเราะที่สดใส แต่ เธอหน้าแดงสดใส สีแดง เมื่อผ่านสถานที่ที่แออัด เธอเดินไปที่ ลี ฮุน พาเธอ และเธอก็คว้ามือของเขาไว้แน่น

" คุณชอบเต้นรำมั้ย ? "

มีไฟสว่างจ้าบนสนามหญ้าหน้าบ้านที่เวทีหลัก

เป็นเพลงบัลลาดชิ้นเล่นและคู่เต้น ดังนั้นลีฮยอนยังถามซอยุน ถ้าเธออยากจะเต้น

ซอยุนพยักหน้าเล็กน้อยด้วยใบหน้าที่แดงแดง

ลีฮยอนกอดมือของเธอและพาเธอเข้าใกล้

ร่างกายของพวกเขาย้ายตามธรรมชาติในจังหวะกับเพลง

ชิ้น ไม่ได้ยากมากที่จะเต้นตาม แต่ทั้งคู่ก็ซุ่มซ่าม พวกเขาไม่สามารถหาคนที่จะเป็นผู้นำดังนั้นพวกเขาทั้งสองก้าวเท้าในแต่ละอื่น ๆสองสามครั้ง แล้ว

" . . . . . . . "

ลีฮยอนรู้สึกไม่สบายใจ เพราะเขาไม่ได้รู้ว่าเมื่อโซยุน

จะระเบิด