each respondent by partitioning the

each respondent by partitioning the respondent’s item responses into parallel half tests, computing the
variance between the halves, and then averaging the result over all respondents at the given score level.
Lord (1955) suggested that conditional standard errors of measurement could be derived by
application of the binomial error model. Qualls-Payne (1992) detailed how Keats (1957), Feldt (1984), and
Jarjoura (1986) refined Lord’s application of the binomial model. Lord himself has suggested another
refinement (Lord, 1984). By and large these refinements involve a compound binomial model; in general
they result in estimates of conditional measurement errors that are smaller than those obtained by applying
the simple binomial model.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ตอบแต่ละ โดยการแบ่งพาร์ทิชันการตอบรับสินค้าของผู้ตอบในแบบทดสอบครึ่ง คอมพิวเตอร์ผลต่างระหว่างด้าน แล้ว หาค่าเฉลี่ยกับมากกว่าผู้ตอบทั้งหมดที่คะแนนกำหนดระดับการพระเจ้า (1955) แนะนำว่า สามารถมาตามเงื่อนไขข้อผิดพลาดมาตรฐานของการวัดโดยการประยุกต์รูปแบบผิดพลาดทวินาม Qualls-Payne (1992) รายละเอียดวิธี Keats (1957) Feldt (1984), และJarjoura (1986) กลั่นใช้พระแบบทวินาม พระเจ้าเองได้แนะนำอีกรีไฟน์เมนท์ (พระ 1984) โดย large และ refinements เหล่านี้เกี่ยวข้องกับแบบจำลองทวินามผสม โดยทั่วไปผลการประเมินการประเมินเงื่อนไขข้อผิดพลาดที่มีขนาดเล็กกว่าที่ได้รับ โดยใช้รุ่นทวินามอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอบโดยแต่ละแบ่งการตอบสนองรายการตอบไว้ในการทดสอบครึ่งขนานคอมพิวเตอร์
แปรปรวนระหว่างครึ่งแล้วค่าเฉลี่ยผลกว่าผู้ตอบแบบสอบถามทั้งหมดในระดับคะแนนที่กำหนด.
พระเจ้า (1955) ชี้ให้เห็นว่าข้อผิดพลาดมาตรฐานเงื่อนไขของการวัดอาจจะมาจาก
การประยุกต์ใช้ ของรูปแบบทวินามข้อผิดพลาด วัลส์-เพน (1992) รายละเอียดวิธีคีทส์ (1957), Feldt (1984) และ
Jarjoura (1986) การกลั่นแอพลิเคชันของพระเจ้าของรูปแบบทวินาม พระเจ้าได้แนะนำตัวเองอีก
การปรับแต่ง (ลอร์ด, 1984) โดยและขนาดใหญ่เหล่านี้เกี่ยวข้องกับการปรับแต่งรูปแบบทวินามสารประกอบ; โดยทั่วไป
พวกเขามีผลในการประมาณการของข้อผิดพลาดการวัดตามเงื่อนไขที่มีขนาดเล็กกว่าผู้ที่ได้รับโดยการใช้
รูปแบบทวินามง่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอบโดยการตอบสนองแต่ละรายการของผู้ตอบในการทดสอบครึ่งขนาน , คอมพิวเตอร์
ความแปรปรวนระหว่างซีก แล้วเฉลี่ยผลมากกว่าผู้ตอบแบบสอบถามทั้งหมดที่ได้รับระดับคะแนน
พระผู้เป็นเจ้า ( 1955 ) ชี้ให้เห็นว่าเงื่อนไขข้อผิดพลาดมาตรฐานของการวัดอาจจะได้มาโดยการใช้ทวินาม
ข้อผิดพลาดแบบ ควอลส์ เพน ( 1992 ) รายละเอียดวิธีการคีทส์ ( 1957 )เฟลท์ ( 1984 ) และ
jarjoura ( 1986 ) ถึงท่านประยุกต์ใช้แบบจำลองทวินาม . พระเจ้าทรงแนะนำการปรับแต่งอีก
( พระเจ้า , 1984 ) โดยและขนาดใหญ่การปรับแต่งเหล่านี้เกี่ยวข้องกับสารประกอบทวินามแบบ ทั่วไป
พวกเขาส่งผลให้ประมาณการของความคลาดเคลื่อนของการวัดตามเงื่อนไขที่ขนาดเล็กกว่าได้ โดยการใช้
รูปแบบแบบง่าย