Hello. I'm Severn Suzuki, speaking

Hello. I'm Severn Suzuki, speaking for ECO, the Environmental Children's Organization. We are a group of 12 and 13 year olds trying to make a difference: Vanessa Suttie, Morgan Geisler, Michelle Quigg, and me. We've raised all the money to come here ourselves, to come 5,000 miles to tell you adults you must change your ways.

Coming up here today, I have no hidden agenda. I am fighting for my future. Losing my future is not like losing an election or a few points on the stock market. I am here to speak for all generations to come. I am here to speak on behalf of the starving children around the world whose cries go unheard. I am here to speak for the countless animals dying across this planet because they have nowhere left to go. I am afraid to go out in the sun now because of the holes in our ozone. I am afraid to breathe the air because I don't know what chemicals are in it. I used to go fishing in Vancouver - my home - with my dad, until just a few years ago we found the fish full of cancers. And now we hear of animals and plants going extinct every day, vanishing forever.

In my life, I have dreamt of seeing the great herds of wild animals, jungles and rainforests, full of birds and butterflies, but now I wonder if they will even exist for my children to see. Did you have to worry of these things when you were my age? All this is happening before our eyes and yet we act as if we have all the time we want and all the solutions. I'm only a child, and I don't have all the solutions. I want you to realize, neither do you. You don't know how to fix the holes in our ozone layer. You don't know how to bring the salmon back up a dead stream. You don't know how to bring back an animal now extinct. And you can't bring back the forest that once grew where there is now a desert.

If you don't know how to fix it, please stop breaking it.

Here you may be delegates of your government, businesspeople, organizers, reporters or politicians. But really you are mothers and fathers, sisters and brothers, aunts and uncles, and all of you are someone's child. I am only a child, yet I know we are all part of a family 5 billion strong. In fact, 30 million species strong. And borders and governments will never change that. I am only a child, yet I know that we're all in this together and should act as one single world towards one single goal. In my anger, I am not blind, and in my fear, I am not afraid of telling the world how I feel. In my country, we make so much waste. We buy and throw away, buy and throw away, buy and throw away, and yet Northern countries will not share with the needy. Even when we have more than enough, we are afraid to share. We are afraid to let go of some of our wealth.

In Canada, we live the privileged life with plenty of food, water and shelter. We have watches, bicycles, computers and television sets. The list could go on for two days. Two days ago here in Brazil, we were shocked when we spent time with some children living on the streets. This is what one child told us, "I wish I was rich. And if I were, I would give all the street children food, clothes, medicines, shelter, and love and affection. If a child on the streets who has nothing is willing to share, why are we who have everything still so greedy? I can't stop thinking that these are children my own age; that it makes a tremendous difference where you are born; that I could be one of the children living in the favelas of Rio. I could be a child starving in Somalia, or a victim of war in the Middle East or a beggar in India. I am only a child, yet I know that if all the money spent on war was spent on finding environmental answers, ending poverty and finding treaties, what a wonderful place this Earth would be.

At school, even in kindergarten, you teach us how to behave in the world. You teach us to not fight with others. To work things out. To respect others. To clean up our mess. Not to hurt other creatures. To share, not be greedy. Then why do you go out and do the things you tell us not to do? Do not forget why you are attending these conferences - who you are doing this for. We are your own children. You are deciding what kind of world we are growing up in.

Parents should be able to comfort their children by saying "Everything's going to be all right. It's not the end of the world. And we're doing the best we can." But I don't think you can say that to us anymore. Are we even on your list of priorities? My dad always says "You are what you do, not what you say." Well, what you do makes me cry at night. You grown ups say you love us, but I challenge you, please make your actions reflect your words.

Thank you.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สวัสดี ผมเซเวิร์น Suzuki พูดในสิ่งแวดล้อม องค์กรเด็กสิ่งแวดล้อม เราคือกลุ่มของ 12 และ 13 ปีเธอพยายามสร้างความแตกต่าง: วาเนสซา Suttie มอร์แกน Geisler มิเชล Quigg และฉัน เราได้ยกเงินทั้งหมดมาที่นี่ตนเอง มา 5000 ไมล์บอกผู้ใหญ่ คุณต้องเปลี่ยนทางของคุณมีวาระซ่อนเร้นไม่มาที่นี่วันนี้ ฉันกำลังต่อสู้เพื่ออนาคตของฉัน สูญเสียอนาคตของฉันไม่ได้เช่นการสูญเสียการเลือกตั้งหรือกี่จุดในตลาดหุ้น ฉันอยู่ที่นี่พูดสำหรับรุ่นทั้งหมดมา ฉันอยู่ที่นี่พูดแทนเด็ก starving ทั่วโลกร้องไห้ได้ยิน ฉันอยู่ที่นี่พูดสำหรับสัตว์นับไม่ถ้วนตายในโลกนี้ เพราะพวกเขาไม่มีที่ไหนมีซ้ายไป ฉันกลัวที่จะออกไปในขณะนี้เนื่องจากหลุมในโอโซนของเรา ฉันกลัวหายใจอากาศได้เนื่องจากไม่ทราบสารเคมีที่อยู่ในนั้น เคยไปตกปลาในแวนคูเวอร์ - บ้านของฉัน - กับพ่อ จนกระทั่งเพียงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเราพบปลาที่เต็มไปด้วยโรคมะเร็ง และตอน นี้เราได้ยินเสียงของสัตว์และพืชสูญไปทุกวัน หายสาบสูญตลอดในชีวิตของฉัน ฉันฝันเห็นฝูงใหญ่ ของสัตว์ป่า ป่า ไม่ นกและผีเสื้อ แต่ตอนนี้ ฉันสงสัยว่า ถ้า พวกเขาแม้จะมีที่สำหรับลูก ๆ ดู คุณไม่มีการวิตกกังวลสิ่งเหล่านี้เมื่อคุณมีอายุของฉัน ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นก่อนที่ตาของเรา และยัง เราทำเหมือนกับว่าเรามีเวลาเราต้องการและการแก้ ฉันเป็นเด็ก และไม่แก้ไขปัญหาทั้งหมด อยากให้รู้ ไม่คุณ คุณไม่ทราบวิธีการแก้ไขปัญหาช่องว่างในชั้นโอโซนของเรา คุณไม่ทราบวิธีการนำปลาแซลมอนสำรองกระแสตาย คุณไม่ทราบวิธีการนำสัตว์สูญตอนนี้กลับมา และคุณไม่สามารถนำกลับมาป่าที่เคยโตตอนนี้มีทะเลทรายถ้าคุณไม่ทราบวิธีการแก้ไขปัญหา กรุณาหยุดทำลายมันที่นี่คุณอาจเป็นคนของรัฐบาล ธุรกิจ ออร์แกนไนเซอร์ ผู้สื่อข่าว หรือนักการเมือง แต่จริง ๆ คุณมีมารดา และบิดา น้องสาว และพี่ชาย aunts และลุง และทั้งหมดของคุณของเด็ก ผมเป็นเด็ก แต่ฉันรู้ว่า เราเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวแข็งแรง 5 ล้าน ในความเป็นจริง แข็งแรง 30 ล้านชนิด และเส้นขอบและรัฐบาลจะไม่เปลี่ยน ผมเป็นเด็ก ได้รู้ว่า เราอยู่ในนี้ทั้งหมดด้วยกัน และควรทำหน้าที่เป็นโลกเดียวหนึ่งเป้าหมายหนึ่งเดียว ในความโกรธของฉัน ฉันไม่ได้ตาบอด และความกลัวของฉัน ฉันไม่บอกโลกว่าฉันรู้สึกกลัว ในประเทศของฉัน เราทำเสียมาก เราซื้อ และทิ้ง ซื้อ และทิ้ง ซื้อทิ้ง และยัง ประเทศจะร่วมกันกับที่ยากจน เมื่อเราได้มากกว่าเพียงพอ เราจะกลัวที่จะใช้ร่วมกัน เราจะกลัวที่จะปล่อยของให้เลือกมากมายของเราแคนาดา เราอาศัยชีวิตอภิสิทธิ์ ด้วยอาหาร น้ำ และที่พักพิง เรามีนาฬิกา จักรยาน คอมพิวเตอร์ และโทรทัศน์ รายการสามารถไปในสองวัน สองวันที่ผ่านมาที่นี่ในบราซิล ได้ตกใจกลัวเมื่อเราใช้เวลากับเด็กบางชีวิตบนท้องถนน เป็นเด็กอะไรบอกเรา "ฉันต้องการรวยได้ และถ้าฉันได้ เราจะมอบให้เด็ก ๆ ที่ถนนอาหาร เสื้อผ้า ยา พัก อาศัย และ เสน่หา ว่าเด็กบนท้องถนนไม่มียินดีที่จะใช้ร่วมกัน เหตุใดเราที่มีทุกอย่างยังคงโลภมาก ไม่สามารถหยุดความคิดเหล่านี้เป็นเด็กอายุของตัวเอง ทำให้ความแตกต่างมหาศาลที่คุณจะเกิด ว่าฉันไม่ได้หนึ่งของเด็กที่อาศัยอยู่ใน favelas ของ Rio อาจเป็นเด็กที่อดอยากในโซมาเลีย หรือตกเป็นเหยื่อของสงครามในตะวันออกกลางหรือขอทานในประเทศอินเดีย ผมเป็นเด็ก ได้รู้ว่า ถ้าเงินทั้งหมดที่ใช้ใน สงครามถูกใช้ในการค้นหาคำตอบสิ่งแวดล้อม สิ้นสุดความยากจน และค้นหาสนธิสัญญา โลกนี้ทำสิ่งที่ดีจะโรงเรียน แม้แต่ในโรงเรียนอนุบาล คุณสอนเราทำงานในโลก คุณสอนเราไม่ได้ต่อสู้กับผู้อื่น การทำงานกิจกรรมจาก การเคารพผู้อื่น การล้างระเบียบของเรา ไม่ทำร้ายสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ การใช้ร่วมกัน ไม่ได้ตะกละ แล้ว ทำไมไม่ไปเที่ยว และทำในสิ่งที่คุณบอกไม่ให้เรา อย่าลืมทำไมคุณเข้าร่วมประชุมเหล่านี้ - ที่คุณมีอย่างนี้ เราเป็นลูกของคุณเอง คุณจะตัดสินใจอะไรของโลกเราจะเจริญเติบโตขึ้นผู้ปกครองควรจะสบายเด็ก ด้วยการพูดว่า "ทุกอย่างเป็นไปถูกต้องทั้งหมด ไม่มีจุดสิ้นสุดของโลก และเรากำลังทำดีสุดที่เราสามารถ" แต่ฉันไม่คิดว่า คุณสามารถพูดกับเราอีกต่อไป ใจเราแม้แต่ในรายการลำดับความสำคัญหรือไม่ พ่อของฉันเสมอว่า "คุณมีสิ่งที่คุณทำ ไม่สิ่งที่คุณพูด" ดี สิ่งที่คุณทำให้ฉันร้องไห้ตอนกลางคืน Ups ของคุณโตบอกว่า คุณรักเรา แต่ฉันท้าทายคุณ กรุณาทำการสะท้อนถึงคำของคุณขอบคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สวัสดี. ฉันเวิร์นซูซูกิพูด ECO องค์การเด็กสิ่งแวดล้อม เราคือกลุ่มที่ 12 และ 13 ปีพยายามที่จะสร้างความแตกต่าง: วาเนสซ่า Suttie มอร์แกน Geisler มิเชลล์ Quigg และฉัน เราได้ยกเงินทั้งหมดที่จะมาที่นี่ตัวเราเองที่จะมา 5,000 ไมล์ที่จะบอกคุณผู้ใหญ่ที่คุณต้องเปลี่ยนวิธีการของคุณ. ขึ้นมาที่นี่ในวันนี้ฉันไม่มีวาระซ่อนเร้น ฉันกำลังต่อสู้เพื่ออนาคตของฉัน การสูญเสียในอนาคตของฉันจะไม่ชอบการสูญเสียการเลือกตั้งหรือไม่กี่จุดในตลาดหุ้น ฉันอยู่ที่นี่จะพูดให้ทุกรุ่นที่จะมา ฉันอยู่ที่นี่ที่จะพูดในนามของเด็กที่หิวโหยทั่วโลกที่มีการร้องไปไม่เคยได้ยิน ฉันอยู่ที่นี่จะพูดให้สัตว์ตายนับไม่ถ้วนทั่วโลกนี้เพราะพวกเขาไม่เคยมีใครที่ไหนเลยไป ฉันกลัวที่จะออกไปในดวงอาทิตย์ในขณะนี้เพราะหลุมในโอโซนของเรา ฉันกลัวที่จะสูดอากาศเพราะผมไม่ทราบว่าสารเคมีที่อยู่ในนั้น ผมเคยไปตกปลาในแวนคูเวอร์ - บ้านของฉัน - กับพ่อของฉันจนเพียงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเราพบว่าปลาเต็มรูปแบบของการเกิดโรคมะเร็ง และตอนนี้เราได้ยินเสียงของสัตว์และพืชจะสูญพันธุ์ทุกวันหายไปตลอดกาล. ในชีวิตของฉันฉันมีความฝันในการมองเห็นฝูงที่ดีของสัตว์ป่าป่าและป่าฝนที่เต็มไปด้วยนกและผีเสื้อ แต่ตอนนี้ฉันสงสัยว่าพวกเขายังจะ ที่มีอยู่สำหรับลูก ๆ ของฉันที่จะเห็น คุณไม่ต้องกังวลสิ่งเหล่านี้เมื่อคุณอายุของฉัน? ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของเราและเรายังทำหน้าที่เป็นถ้าเราได้ทุกเวลาที่เราต้องการและการแก้ปัญหาทั้งหมด ฉันก็แค่เด็กและฉันไม่ได้มีการแก้ปัญหาทั้งหมด ฉันต้องการให้คุณตระหนักถึงไม่ทำคุณ คุณไม่ทราบวิธีการแก้ไขหลุมในชั้นโอโซนของเรา คุณไม่ทราบวิธีที่จะนำปลาแซลมอนกลับขึ้นกระแสตาย คุณไม่ทราบวิธีการที่จะนำกลับสัตว์สูญพันธุ์ และคุณไม่สามารถนำกลับมาป่าที่เคยขยายตัวที่มีอยู่ในขณะนี้ทะเลทราย. หากคุณไม่ทราบวิธีการที่จะแก้ไขได้โปรดหยุดทำลายมัน. ที่นี่คุณจะได้รับมอบหมายอาจรัฐบาลของธุรกิจจัดผู้สื่อข่าวหรือ นักการเมือง แต่จริงๆคุณเป็นพ่อแม่พี่สาวและพี่ชายของป้าและลุงและคุณทุกคนเป็นลูกของใครบางคน ฉันเป็นเพียงเด็ก แต่ฉันรู้ว่าเราเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวทั้งหมด 5 พันล้านที่แข็งแกร่ง ในความเป็นจริง 30 ล้านสปีชีส์ที่แข็งแกร่ง และเส้นขอบและรัฐบาลจะไม่เปลี่ยนที่ ฉันเป็นเพียงเด็ก แต่ฉันรู้ว่าพวกเราทุกคนในเรื่องนี้ร่วมกันและควรทำหน้าที่เป็นโลกหนึ่งเดียวไปสู่เป้าหมายหนึ่งเดียว ความโกรธของฉันฉันไม่ได้ตาบอดและอยู่ในความกลัวของฉันฉันไม่กลัวบอกให้โลกรู้ว่าฉันรู้สึก ในประเทศของฉันเราทำให้เสียมาก เราซื้อและโยนออกไปซื้อและโยนออกไปซื้อและโยนออกไปและยังภาคเหนือของประเทศจะไม่ได้มีส่วนร่วมกับคนยากจน แม้ในขณะที่เรามีมากเกินพอที่เราจะกลัวที่จะแบ่งปัน เรามีความกลัวที่จะปล่อยให้ไปของบางส่วนของความมั่งคั่งของเรา. ในแคนาดาเรามีชีวิตที่ได้รับการยกเว้นด้วยความอุดมสมบูรณ์ของอาหารน้ำและที่พักพิง เรามีนาฬิกา, จักรยาน, เครื่องคอมพิวเตอร์และโทรทัศน์ รายการได้ต่อไปเป็นเวลาสองวัน สองวันที่ผ่านมาที่นี่ในบราซิลเราก็ตกใจเมื่อเราใช้เวลาอยู่กับเด็กบางคนที่อาศัยอยู่บนถนน นี่คือสิ่งที่เด็กคนหนึ่งบอกกับเราว่า "ฉันหวังว่าฉันรวย. และถ้าผมผมจะให้เด็กทุกคนถนนอาหาร, เสื้อผ้า, ยารักษาโรคที่อยู่อาศัยและความรักและความรัก. ถ้าเด็กบนท้องถนนที่มีอะไรที่เป็น ? ยินดีที่จะแบ่งปันทำไมพวกเราที่มีทุกอย่างยังคงโลภดังนั้นฉันไม่สามารถหยุดคิดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเด็กอายุของตัวเองนั่นก็จะทำให้ความแตกต่างอย่างมากที่คุณจะเกิดนั่นฉันอาจจะเป็นเด็กคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ใน favelas ริโอ. ฉันอาจจะเป็นเด็กที่หิวโหยในประเทศโซมาเลียหรือตกเป็นเหยื่อของสงครามในตะวันออกกลางหรือขอทานในอินเดีย. ฉันเป็นเพียงเด็ก แต่ฉันรู้ว่าถ้าเงินทั้งหมดที่ใช้ในการสงครามได้ใช้เวลาในการหาสิ่งแวดล้อม คำตอบที่สิ้นสุดความยากจนและการหาสนธิสัญญาสิ่งที่เป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมโลกนี้จะเป็น. ที่โรงเรียนแม้จะอยู่ในโรงเรียนอนุบาลที่คุณสอนเราวิธีการปฏิบัติตนในโลก. คุณสอนให้เราได้ต่อสู้กับคนอื่น ๆ . ในการทำงานสิ่งที่ออก. ในการเคารพ คนอื่น ๆ . ในการทำความสะอาดเป็นระเบียบของเรา. ไม่ทำร้ายสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ . ในการร่วมกันไม่ได้โลภ. แล้วทำไมคุณจะออกไปและทำในสิ่งที่คุณบอกเราไม่ได้จะทำอย่างไร? อย่าลืมว่าคุณจะเข้าร่วมการประชุมเหล่านี้ - คนที่คุณกำลังทำอยู่นี้ เราเป็นเด็กของคุณเอง คุณกำลังตัดสินใจเลือกสิ่งที่ชนิดของโลกเรามีการเจริญเติบโตขึ้นมาใน. พ่อแม่ผู้ปกครองควรจะสามารถปลอบเด็กของพวกเขาโดยกล่าวว่า "ทุกอย่างจะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง. มันไม่สิ้นสุดของโลก. และที่เรากำลังทำดีที่สุดที่เราสามารถ." แต่ผมไม่คิดว่าคุณสามารถพูดได้ว่าให้เราอีกต่อไป เราแม้ในรายการของความสำคัญ? พ่อของฉันพูดเสมอว่า "คุณเป็นสิ่งที่คุณทำไม่ได้สิ่งที่คุณพูด." ดีสิ่งที่คุณทำทำให้ฉันร้องไห้ในเวลากลางคืน คุณเติบโตขึ้นอัพว่าคุณรักเรา แต่ผมขอท้าคุณโปรดให้การกระทำของคุณสะท้อนให้เห็นถึงคำพูดของคุณ. ขอบคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สวัสดี ผมเซเวิร์น ซูซูกิ การพูดสำหรับ Eco , องค์กรด้านสิ่งแวดล้อมของเด็ก เราคือกลุ่มของ 12 และ 13 ปี olds พยายามสร้างความแตกต่าง : วาเนสซ่า suttie มอร์แกนไกสเลอร์ มิเชล ควิก และฉัน เราได้ยกเงินทั้งหมดให้มาที่นี่เองมา 5 , 000 ไมล์ บอกผู้ใหญ่ คุณต้องเปลี่ยนวิธีการของคุณ .

มาอัพที่นี่ วันนี้ผมมีเบื้องลึก .ผมต่อสู้เพื่ออนาคต สูญเสียอนาคตของฉันไม่เหมือนแพ้การเลือกตั้งหรือไม่กี่จุดในตลาดหุ้น ฉันมาที่นี่เพื่อพูดให้คนรุ่นหลัง ฉันมาที่นี่เพื่อพูดในนามของเด็กที่อดอยากทั่วโลกที่ร้องไห้ไปไม่เคยได้ยิน . ฉันมาที่นี่เพื่อพูดแทนสัตว์ที่ตายนับไม่ถ้วนทั่วดาวดวงนี้ เพราะพวกเขาไม่มีที่ให้ไปแล้วผมกลัวที่จะออกไปในดวงอาทิตย์ เพราะหลุมในอากาศของเรา ผมกลัวที่จะหายใจ เพราะฉันไม่รู้ว่าสารเคมีใน ผมเคยไปตกปลาในเมืองแวนคูเวอร์ - บ้าน - ของฉันกับพ่อ จนไม่กี่ปีที่ผ่านมาที่เราพบปลาเต็มรูปแบบของโรคมะเร็ง และตอนนี้ เราได้ยินเสียงของสัตว์และพืชจะสูญพันธุ์ทุกวันหายไปตลอดกาล

ในชีวิตของฉันฉันได้ฝันเห็นฝูงใหญ่ของสัตว์ป่า ป่าและป่าฝน เต็มไปด้วย นก ผีเสื้อ แต่ตอนนี้ผมสงสัยว่าพวกเขาจะอยู่เพื่อลูก ๆของฉันดู คุณต้องกังวลเรื่องเหล่านี้เมื่อคุณอายุเท่าผม ? ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นก่อนที่ตาของเรา แต่เราทำเหมือนเราได้ตลอดเวลาที่เราต้องการ และโซลูชั่นทั้งหมด ผมเป็นแค่เด็กและฉันไม่ได้มีโซลูชั่นทั้งหมด ฉันต้องการให้คุณเข้าใจ คุณก็เหมือนกัน คุณไม่ทราบวิธีการแก้ไขช่องโหว่ในชั้นบรรยากาศของเรา คุณไม่ทราบวิธีการเอาปลาแซลมอนมากระแสตาย คุณไม่รู้วิธีที่จะนำสัตว์ตอนนี้สูญพันธุ์ และคุณไม่สามารถทำให้ป่าที่เคยเติบโตที่ขณะนี้มีทะเลทรายกลับ

ถ้าคุณไม่ทราบวิธีแก้ไข กรุณาหยุดทำลายมัน .

ที่นี่คุณสามารถเป็นตัวแทนของรัฐบาล , นักธุรกิจ , จัด , นักข่าว หรือนักการเมือง แต่เธอมีมารดาและบิดา พี่น้อง ป้าและลุง และพวกนายเป็นลูกของคนอื่น ฉันเป็นเพียงเด็ก แต่ผมรู้ว่าเราทุกคนเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว 5 พันล้านดอลลาร์ที่แข็งแกร่ง ในความเป็นจริง , 30 ล้านสายพันธุ์ที่แข็งแรง และเส้นขอบ และรัฐบาลจะไม่เปลี่ยน ผมเป็นแค่เด็กแต่ฉันรู้ว่าเราทั้งหมดในนี้ร่วมกัน และต้องเป็นโลกใบเดียวต่อหนึ่งเป้าหมาย ความโกรธของฉัน ฉันไม่ได้ตาบอด และความกลัวของฉัน ฉันไม่กลัวที่จะบอกโลกว่าฉันรู้สึกอย่างไร ในประเทศของเรา , เราให้เสียเหลือเกิน เราซื้อทิ้งซื้อทิ้งซื้อและโยนออกไปและยังภาคเหนือของประเทศจะไม่แบ่งปันให้ผู้ยากไร้ แม้ว่าเราจะมีมากกว่าเพียงพอเรากลัวที่จะแบ่งปัน เรากลัวที่จะปล่อยบางส่วนของความมั่งคั่งของเรา

ในประเทศแคนาดา เราใช้ชีวิตกับสิทธิพิเศษมากมาย อาหาร น้ำ และที่อยู่อาศัย เรามีนาฬิกา , จักรยาน , คอมพิวเตอร์ และโทรทัศน์ รายการที่สามารถไปสองวัน เมื่อสองวันก่อนที่นี่ในบราซิล เราตกใจมาก เมื่อเราใช้เวลากับเด็กข้างถนน นี่คือสิ่งที่เด็กบอกเรา