On the morning of March 2 a rnment

On the morning of March 2 a rnment press release indicated that matters were under control The abortive coup of 1912 was more than a dramatic episode in the history of modern Thailand. The motives of its leaders showed the spread of Western political ideas, including the idea of nation alism, among the Thai people. Some of these ideas, in the forms in which the coup leaders expressed them, bear unmistakable traces of His Majesty's own rhetoric. The abortive coup of 1912, then, in some respects constituted an indirect tribute to the effectiveness of vajira vudh's nationalistic message. The essential aims of the 1912 coup group were not entirely in the category of political idealism. Dissatisfaction with the King on a much more persona evel was, in fact, the first stimulus to revolu tionary thought. The coup idea seems to have originated in an incident that occurred shortly before vajiravudh became king. A small group of soldiers got into a quarrel with a group of pages of the then crown Prince Vajiravudh over the favors of a girl who sold betel nut. The quarrel ended with the soldiers, armed with sticks, chasing the pages back into the safety of Parusakawan Palace. The following day the Crown Prince demanded redress for the insult to his position by the application of an old provision of the palatine law that called for lashing on the back with a rattan rod, King Chulalongk orn at first resisted, so did the Minister of Justice, Prince Rabi, who pleaded that the new Westernized penal code made lashing with the rattan out moded. (Undoubtedly both the King and the Prince were concerned over the possible bad effects that the resumption of such "barbaric practices would have on Western states at the very time Siam was seeking to achieve removal of treaty restrictions on its juridical sovereignty.) The crown Prince insisted. The beatings were adminis- red, and the seeds of embitterment with vajiravudh were planted among the military and among some members of the leg profession.' Personal antipathy to the Prince intensified after he became king in 1910. Testimonies of those involved in the 1912 abortive coup show a wide range of criticisms: coup members spoke not only of Vajiravudh's insistence on the shameful" beatings but also of his absorption in putting on plays" and indulgence in other extravagant diversions; his overfondness for the Wild Tiger Corps, whose maneu vers were no better than "playacting"; his waste of money in "build and his excessive devotion to "officials in the ing various palaces and who in royal household" who were "eating up the kingdom suited those beneath them. Some criticisms circulated in the form of The Monarchy rumors. These criticisms were generalized into comments such as The King does not pay attention to the government" and "our country will be in danger of foreign exploitation because of the wickedness of one person The personal antipathy to the King on the part of some of the coup members, however, became part of a larger picture. It merged with, and can hardly be separated from, the conviction that absolute monarchy in Siam was outmoded and must go. None of the coup leaders held that the removal of "one person' was the whole solution to Siam's problems. The coup leaders spoke against "obligation to they spoke for "faithfulness to the Thai nation one solitary person In the area of political ideology, the ideas of the coup party of 1912 were far from mature. A few of the coup members knew some- thing of outside events and attempted to instruct the others in the dea that absolute monarchy was an unprogressive and dying institu tion, that virtually all other states in the world were either constitu or told less-well-read members tional monarchies republics. The about the forms of governments in Europe and America, the success of Japan after its adoption of a constitution, the movement of the Young Turks, the democratic revolution in Portugal, and finally and above all, the victory of the Kuomintang in China. Siam, they said. was behind the times: Siam also needed a parliament, in which the people could have a voice in government, in order to progress economically, socially, politically. The coup group, however, had not yet crystallized its thoughts on the form of government best suited to Siam. Some opted for a republic. The majority appear to have favored having a king under law, that is, a constitutional monarchy. But no constitution had been drawn up, no clear political path for the future had been agreed upon. The lack of a precise political goal, however, was not seen as an obstacle to taking political action in the interests of the nation. The nationalistic purposes of the coup group are hard to question. Patriotic slogans abounded and were convincingly phrased. The nation's lack of progress, the poverty of the people, the susceptibility of the country to foreign domination were all cited as real ills. All Thai had to love their country and put its interests before all else. Death was preferable to national slavery. It is paradoxical that many of the remarks and slogans of the coup party closely reflected the ideas of the King himself, said one coup member, "We are Thai and must a paraphrase love our nation and religion and land of our birth of the King's own "nation, religion, and king," with "land of our birth substituted "king the coup party was up life rather than nation"-almost identical to the wild motto "Give u rather than honor. Although the coup members focused mainly affairs they took an occasional glance at the presumed reaction of the outside world. The prevailing thought seemed to be that foreigners who looked down on the Thai as unprogressive, who even criticized the for would be by a move toward constitutionalism. favorably impressed view was also hat the existing government was exercising too harsh a policy with respect to local Chinese, that this policy had to be changed or it might lead to revolts of the chinese in Siam and to severe action on the part of the Chinese republican government 6 The King's very stress on the crucial need for national defense was used by the coup party, and used against him. The argument here repeated the King's own comments that long peace in Siam had ed to national weakness and consequent disadvantage in terms of outside power. The coup members, almost all of whom were soldiers, however, faulted the King for not giving adequate support to the regular armed forces. The army, they said, lacked weapons; its leaders were ignored. The real defense of the kingdom was not being prepared to do its job. The cry "can all of us soldiers and Thai just silently watch our Thai nation be destroyed? yielded the answer No, of course not Indeed, the coup leaders argued, soldiers were the on y element in society brave enough and in a strong enough position to do something to remedy the situation Some of the coup leaders undoubtedly had selfish motives as we as political and nationalistic ones, but the self-serving motivation appears not to have been dominant. only a few of the secre and often extremely frank, testimonies refer at a to the relatively poor wages and the slow promotions in the army. Perhaps if the coup party had grown larger in numbers, and with such growth had appeared more likely to succeed, the numbers of those who joined in the hopes of gaining personal advantage would have become more significant. The organization and tactical plans of the 1912 coup party had serious weaknesses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเช้าของวันที่ 2 มีนาคม เป็น rnment ข่าวระบุว่า เรื่องถูกควบคุมถูกทำรัฐประหาร abortive ซาวน่ามากกว่าตอนเป็นละครประวัติศาสตร์ไทยสมัยใหม่ ไม่สนคำครหาของผู้นำแสดงให้เห็นว่าการแพร่กระจายความคิดการเมืองตะวันตก รวมถึงความคิดของประเทศ alism คนไทย แนวคิดเหล่านี้ ในแบบที่ผู้นำรัฐประหารแสดงให้ หมีร่องรอยที่แน่แท้ของสำนวนของในหลวงเอง ทำรัฐประหาร abortive ซาวน่า แล้ว บางประการทะลักเป็นส่วยทางอ้อมเพื่อประสิทธิภาพของวชิร vudh nationalistic ข้อความ จุดมุ่งหมายที่สำคัญของกลุ่มรัฐประหารซาวน่าไม่ได้ทั้งหมดในหมวดของ idealism ทางการเมือง ความไม่พอใจกับใน evel กับตัวมากขึ้น ในความเป็นจริง กระตุ้นครั้งแรกจะคิด tionary revolu ความคิดรัฐประหารดูเหมือนจะ มีมาในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในไม่ช้าก่อนวชิราวุธเป็น กษัตริย์ กลุ่มเล็ก ๆ ของทหารได้ไปทะเลาะวิวาทกับกลุ่มหน้าแล้วยุพราชวชิราวุธผ่านหอมของสาวขายหมากถั่ว ทะเลาะวิวาทการสิ้นสุดกับทหาร อาวุธกับ sticks ไล่หน้ากลับเข้าไปในความปลอดภัยของพาเล Parusakawan วันต่อไปนี้ที่ยุพราชแค่ดำเนินการดูถูกเพื่อตำแหน่งของเขา โดยใช้การสำรองเก่า palatine กฎหมายที่เรียกว่าการเฆี่ยนหลังกับร็อดเป็นหวาย อร Chulalongk คิงที่แรก resisted ก็รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม เจ้าชาย Rabi ที่ pleaded ที่ใหม่ Westernized อาญาทำเฆี่ยน ด้วยหวายออก moded (ไม่ต้องสงสัยทั้งพระราชาและเจ้าชายมีเกี่ยวข้องมากกว่าสุดลักษณะด้อยซึ่งคณะเช่น "มีวิธีป่าเถื่อนในตะวันตกอเมริกาเวลามากสยามถูกแสวงหาเพื่อให้บรรลุของสนธิสัญญาจำกัดอำนาจอธิปไตยของ juridical.) ยุพราชยืนยัน การตีระได้ adminis-สีแดง และได้ปลูกเมล็ดพันธุ์ของ embitterment กับวชิราวุธ ระหว่างทหาร และบางสมาชิกของอาชีพขา ' Antipathy ส่วนบุคคลเพื่อให้เจ้าชาย intensified หลังจากที่จะเป็นกษัตริย์ใน 1910 คำให้การของผู้เกี่ยวข้องในการรัฐประหาร abortive ซาวน่าแสดงวิจารณ์หลากหลาย: รัฐประหารสมาชิกพูดไม่เท่า insistence ของวชิราวุธในที่แม้ "ตีระแต่ยังของเขาดูดซึมในการวางเงื่อนไขในการเล่น" และปลดปล่อยในแบบอื่น ๆ diversions overfondness ของเขาสำหรับหน่วยเสือป่า vers ซึ่ง maneu ได้ไม่ดีกว่า "playacting" เขาเสียเงิน "สร้างและอุทิศตัวของเขามากเกินไปให้" เจ้าหน้าที่ในบริษัทพระราชวังและต่าง ๆ ที่ในพระราชวัง "ที่ถูก"กินค่าอาณาจักรเหมาะที่พวก นั้น วิจารณ์บางอย่างหมุนเวียนไปในรูปแบบของข่าวลือพระมหากษัตริย์ วิจารณ์เหล่านี้ถูกตั้งค่าทั่วไปเป็นข้อคิดเห็นเป็นพระไม่สนใจรัฐบาล" และ"ประเทศของเรา จะอันตรายในการใช้ประโยชน์จากต่างประเทศเนื่องจากเลื่อมใสของคน antipathy ส่วนบุคคลของกษัตริย์ในส่วนของสมาชิกรัฐประหาร อย่างไรก็ตาม เป็น ส่วนหนึ่งของภาพใหญ่ ผสานกับ และไม่สามารถแยกออกจาก เชื่อมั่นว่า สมบูรณาญาสิทธิราชย์สยาม outmoded และต้องไป ไม่มีผู้นำรัฐประหารขึ้นที่เอาของ "คน ' ไม่แก้ปัญหาทั้งปัญหาของสยาม พูดผู้นำรัฐประหารต่อต้าน "การจะพูดสำหรับ"ความซื่อสัตย์หนึ่งปัจเจกบุคคลในพื้นที่ของอุดมการณ์ทางการเมือง ความคิดของบุคคลทำรัฐประหารของซาวน่าได้ไกลจากทีมชาติไทย บางจากรัฐประหาร สมาชิกรู้บางสิ่งที่อยู่นอกเหตุการณ์ และพยายามสั่งสอนผู้อื่นใน dea สมบูรณาญาสิทธิราชย์ที่มีการตาย และ unprogressive institu สเตรชัน อเมริกาอื่น ๆ แทบทุกแห่งมี constitu ใด หรือบอกสมาชิกน้อยดีอ่าน tional monarchies ทวีป ที่เกี่ยวกับรูปแบบของรัฐบาลในยุโรปและอเมริกา ความสำเร็จของญี่ปุ่นหลังจากที่ยอมรับของรัฐธรรมนูญที่ การเคลื่อนไหวของเติร์กหนุ่ม การปฏิวัติประชาธิปไตยในโปรตุเกส และในที่สุด และเหนือ สิ่งอื่นใด ชัยชนะของพรรคก๊กมินตั๋งที่ในจีน สยาม กล่าว ไม่ช้า: สยามยังต้องการรัฐสภา ที่คนอาจมีเสียงในรัฐบาล การดำเนินการทางเศรษฐกิจ สังคม ทางการเมือง กลุ่มรัฐประหาร อย่างไรก็ตาม มีไม่ได้ตกผลึกความคิดในรูปแบบของรัฐบาลที่ดีที่สุดเหมาะสมกับสยาม บางคนเลือกการเป็นสาธารณรัฐ ส่วนใหญ่จะ มีปลอดมีกษัตริย์ใต้กฎหมาย คือ ระบอบรัฐธรรมนูญ แต่รัฐธรรมนูญไม่มีการออกค่า เส้นทางไม่ชัดเจนทางการเมืองในอนาคตมีการตกลง ขาดเป้าหมายทางการเมืองชัดเจน อย่างไรก็ตาม ไม่เห็นเป็นอุปสรรคในการดำเนินการทางการเมืองผลประโยชน์ของประเทศชาติ วัตถุประสงค์ของกลุ่มรัฐประหาร nationalistic ยากคำถาม คำขวัญรักชาติ abounded และถูก phrased convincingly ของประเทศขาดความก้าวหน้า ความยากจนของประชาชน ไก่เพื่อครอบงำทางต่างประเทศได้ทั้งหมดอ้าง ills เป็นจริง ไทยทั้งหมดรักประเทศของตน และนำความสนใจก่อนอื่นทั้งหมดได้ ตายถูกกว่าไปเป็นทาสชาติ คือ paradoxical ที่หลายหมายเหตุและคำขวัญของฝ่ายรัฐประหารอย่างใกล้ชิดสะท้อนความคิดของกษัตริย์เอง ว่า หนึ่งประหารสมาชิก, "เราเป็นไทย และต้องการถ่ายทอดจากรักของชาติ และศาสนา และแผ่นดินเกิดของเราของกษัตริย์"ชาติ ศาสนา และพระมหา กษัตริย์ กับ "แผ่นดินเกิดของเราแทน"กษัตริย์ฝ่ายรัฐประหารมีค่าชีวิตแทนที่เป็นประเทศ"-เกือบเหมือนกับคำขวัญป่า"ให้ u แทนเกียรติ แม้ว่ากิจการส่วนใหญ่มุ่งเน้นสมาชิกรัฐประหาร พวกเขาเอาตาปฏิกิริยา presumed ของโลกภายนอกที่เป็นครั้งคราว คิดค่าดูเหมือน จะที่ชาวต่างชาติที่มองลงไปในไทยเป็น unprogressive ผู้วิพากษ์วิจารณ์แม้จะมี โดยย้ายไปรัฐธรรมนูญนิยม พ้องต้องประทับใจมองยังเป็นรัฐบาลอยู่ได้ออกกำลังกายนโยบายรุนแรงเกินไปกับภาษาจีนท้องถิ่น ซึ่งนโยบายนี้ได้ถูกเปลี่ยนแปลง หรือมันอาจนำไรของจีนในสยาม และการกระทำรุนแรงในส่วนรัฐบาลพลจีน 6 กษัตริย์มีความเครียดมากตามความต้องการสำคัญสำหรับการป้องกันชาติ หาดใหญ่ถูกใช้ โดยฝ่ายรัฐประหาร และใช้กับเขา อาร์กิวเมนต์ที่นี่ซ้ำข้อคิดเห็นของพระยาวสันติภาพในสยามมี ed ชาติอ่อนแอและข้อเสียตามมาในเงื่อนไขที่อยู่นอกอำนาจ สมาชิกรัฐประหาร เกือบทุกคนถูกทหาร ไร เกิดความผิดพร่องกษัตริย์ไม่ให้เพียงพอสนับสนุนให้กองทัพประจำการ กองทัพ กล่าว ขาดอาวุธ ผู้นำที่ถูกละเว้น การป้องกันที่แท้จริงของอาณาจักรถูกไม่กำลังเตรียมการทำงานของมัน ร้อง "สามารถเราไทยและทหารเพียงเงียบ ๆ ดูประเทศไทยของเราถูกทำลายหรือไม่ หาคำตอบไม่มี ของหลักสูตรไม่แน่นอน ผู้นำรัฐประหารโต้เถียง ทหารมีองค์บนในสังคมกล้าพอ และในตำแหน่งที่แข็งแรงพอที่จะทำบางอย่างเพื่อแก้ไขสถานการณ์ของรัฐ ผู้นำอย่างไม่ต้องสงสัยก็เห็นแก่ตัวไม่สนคำครหาเป็นเราเป็นคนเมือง และ nationalistic แต่แรงจูงใจตนเอง serving เหมือนไม่ มีหลักการ เพียงไม่กี่ secre และมักมากตรงไปตรงมา คำอ้างอิงที่มีค่าจ้างค่อนข้างยากจนและโปรโมชั่นช้าในกองทัพ บางทีถ้าฝ่ายรัฐประหารที่มีเติบโตมีขนาดใหญ่ตัวเลข และ มีการเจริญเติบโตดังกล่าวได้ปรากฏแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จ หมายเลขของผู้ที่เข้าร่วมในความหวังของการได้รับประโยชน์ส่วนบุคคลจะได้กลายเป็นยิ่ง องค์กรและแผนยุทธวิธีของฝ่ายรัฐประหารซาวน่ามีจุดอ่อนที่ร้ายแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเช้าวันที่ 2 มีนาคมปล่อย rnment กดชี้ให้เห็นว่าเรื่องที่อยู่ภายใต้การควบคุมการทำรัฐประหารสำเร็จ 1912 เป็นมากกว่าตอนที่น่าทึ่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของประเทศไทยที่ทันสมัย แรงจูงใจของผู้นำแสดงให้เห็นว่าการแพร่กระจายของความคิดทางการเมืองตะวันตกรวมทั้งความคิดของประเทศ alism ในหมู่คนไทย บางส่วนของความคิดเหล่านี้ในรูปแบบที่เป็นผู้นำการรัฐประหารแสดงพวกเขาแบกร่องรอยแน่แท้ของสำนวนของตัวเองของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว การรัฐประหารสำเร็จของปี 1912 จากนั้นในบางประการประกอบด้วยบรรณ​​าการทางอ้อมเพื่อประสิทธิภาพของข้อความชาตินิยมวชิร vudh ของ จุดมุ่งหมายที่สำคัญของกลุ่มรัฐประหาร 1912 ไม่ได้ทั้งหมดในหมวดหมู่ของอุดมการณ์ทางการเมือง ความไม่พอใจกับพระมหากษัตริย์ในบุคคลมากขึ้น Evel ได้ในความเป็นจริงกระตุ้นแรกที่จะ revolu คิด tionary ความคิดรัฐประหารดูเหมือนจะเกิดขึ้นในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่นานก่อนที่วชิราวุธกลายเป็นกษัตริย์ กลุ่มเล็ก ๆ ของทหารได้เข้าไปทะเลาะกับกลุ่มของหน้าแล้วมงกุฎเจ้าชายวชิราวุธมากกว่าโปรดปรานของสาวที่ขายหมาก ทะเลาะกันจบลงด้วยทหารติดอาวุธด้วยไม้หน้าไล่กลับเข้ามาในความปลอดภัยของ Parusakawan พระราชวัง วันรุ่งมกุฎราชกุมารเรียกร้องการชดเชยสำหรับดูถูกตำแหน่งของเขาโดยการประยุกต์ใช้ของบทบัญญัติเก่าของกฎหมายเพดานปากที่เรียกร้องให้มีการเฆี่ยนที่ด้านหลังด้วยไม้หวายกษัตริย์ Chulalongk orn ที่ต่อต้านครั้งแรกเพื่อให้ได้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม เจ้าชาย Rabi ที่สารภาพว่าประมวลกฎหมายอาญาใหม่ตะวันตกทำให้การเฆี่ยนด้วยหวายออก moded (ไม่ต้องสงสัยทั้งพระมหากษัตริย์และเจ้าชายมีความกังวลมากกว่าผลเสียที่เป็นไปได้ว่าการเริ่มต้นใหม่ของดังกล่าว "วิธีปฏิบัติที่ป่าเถื่อนจะมีในรัฐเวสเทิร์ในเวลามากสยามกำลังมองหาเพื่อให้บรรลุการกำจัดของข้อ จำกัด ของสนธิสัญญาเกี่ยวกับอำนาจอธิปไตยของการพิจารณาคดีของตน.) มงกุฎเจ้าชาย ยืนยัน. โดยการเฆี่ยนตีมีการบริหารจัดการตสีแดงและเมล็ดของแผลเก่ากับวชิราวุธถูกนำมาปลูกในหมู่ทหารและในหมู่สมาชิกของวิชาชีพขาบาง. ความเกลียดชังส่วนบุคคลไปยังเจ้าชายทวีความรุนแรงมากหลังจากที่เขากลายเป็นกษัตริย์ในปี 1910 คำพยานของผู้ที่เกี่ยวข้องใน 1912 แสดงการทำรัฐประหารสำเร็จที่หลากหลายของการวิพากษ์วิจารณ์: สมาชิกรัฐประหารพูดไม่เพียง แต่การเรียกร้องวชิราวุธบนเกียรติ "เฆี่ยนตี แต่ยังของการดูดซึมของเขาในการวาง ละคร "และปล่อยตัวในเซ็งฟุ่มเฟือยอื่น ๆ overfondness ของเขาสำหรับป่าเสือกองพลซึ่ง maneu Vers ไม่ดีกว่า" playacting "; เสียของเขาของเงินในการ" สร้างและความจงรักภักดีที่มากเกินไปของเขาไป "เจ้าหน้าที่ในไอเอ็นจีพระราชวังต่างๆและผู้ที่อยู่ใน พระราชครัวเรือน "ที่ถูก" กินราชอาณาจักรเหมาะกับผู้ใต้พวกเขา. วิพากษ์วิจารณ์บางหมุนเวียนในรูปแบบของข่าวลือสถาบันพระมหากษัตริย์. วิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ถูกทั่วไปเข้ามาแสดงความคิดเห็นเช่นพระมหากษัตริย์ไม่ได้ให้ความสนใจกับรัฐบาล "และ" ประเทศของเราจะได้รับ ตกอยู่ในอันตรายของการแสวงประโยชน์จากต่างประเทศเพราะความชั่วร้ายของคนเกลียดชังบุคคลต่อพระมหากษัตริย์ในส่วนของบางส่วนของสมาชิกในการทำรัฐประหาร แต่กลายเป็นส่วนหนึ่งของภาพขนาดใหญ่ มันรวมกับและแทบจะไม่สามารถแยกออกจากความเชื่อมั่นที่ว่าระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ในสยามสมัยและถูกต้องไป ไม่มีผู้นำรัฐประหารถือได้ว่าการกำจัดของ "คนคนหนึ่ง 'เป็นวิธีการแก้ปัญหาทั้งปัญหาของสยาม. ผู้นำรัฐประหารพูดกับ" ภาระหน้าที่ในการที่พวกเขาพูด "ซื่อสัตย์ต่อชาติไทยหนึ่งคนโดดเดี่ยวในพื้นที่ของอุดมการณ์ทางการเมืองที่ ความคิดของพรรครัฐประหาร 1912 ได้ไกลจากผู้ใหญ่. ไม่กี่ของสมาชิกในการทำรัฐประหารรู้ว่าบางสิ่งบางอย่างที่เกิดจากเหตุการณ์ภายนอกและพยายามที่จะสั่งให้คนอื่น ๆ ใน dea ที่ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์เป็นการ institu unprogressive และตายที่แทบทุกรัฐอื่น ๆ ในโลกที่มีทั้ง constitu หรือบอกสมาชิกน้อยดีอ่านสาธารณรัฐกษัตริย์ tional. เกี่ยวกับรูปแบบของรัฐบาลในยุโรปและอเมริกาที่ประสบความสำเร็จของญี่ปุ่นหลังจากที่การยอมรับของรัฐธรรมนูญ, การเคลื่อนไหวของหนุ่มสาวชาวเติร์กที่การปฏิวัติประชาธิปไตย . ในโปรตุเกสและในที่สุดและเหนือสิ่งอื่นชัยชนะของก๊กมินต​​ั๋ในประเทศจีนสยามที่พวกเขากล่าวว่าหลังเวลา:. สยามยังจำเป็นรัฐสภาซึ่งในคนที่อาจจะมีความเสียงในรัฐบาลเพื่อความคืบหน้าทางเศรษฐกิจ สังคมการเมือง กลุ่มที่ทำรัฐประหาร แต่ไม่ได้ตกผลึกยังคิดของตนในรูปแบบของรัฐบาลที่ดีที่สุดเหมาะกับสยาม บางคนเลือกที่จะเป็นสาธารณรัฐ ส่วนใหญ่ปรากฏว่าได้รับการสนับสนุนที่มีพระมหากษัตริย์อยู่ภายใต้กฎหมายที่เป็นระบอบรัฐธรรมนูญ แต่รัฐธรรมนูญไม่ได้รับการวาดขึ้นไม่มีเส้นทางทางการเมืองที่ชัดเจนสำหรับอนาคตที่ได้รับตามที่ตกลงกัน ขาดการมีเป้าหมายทางการเมืองที่ถูกต้อง แต่ไม่ได้มองว่าเป็นอุปสรรคต่อการดำเนินการทางการเมืองในความสนใจของประเทศ วัตถุประสงค์ของกลุ่มชาตินิยมรัฐประหารเป็นสิ่งที่ยากที่จะตั้งคำถาม คำขวัญรักชาติต่าง ๆ นานาและเรียบเรียงตะล่อม การขาดของประเทศของความคืบหน้าการแก้ไขปัญหาความยากจนของคนที่อ่อนแอของประเทศในการปกครองของชาวต่างชาติที่ถูกอ้างว่าเป็นความเจ็บป่วยจริง ไทยทุกคนที่จะรักประเทศของพวกเขาและนำผลประโยชน์ของตนก่อนสิ่งอื่นใด ความตายเป็นที่นิยมในการเป็นทาสของชาติ มันเป็นความขัดแย้งที่มากของคำพูดและคำขวัญของพรรครัฐประหารสะท้อนให้เห็นอย่างใกล้ชิดความคิดของกษัตริย์กล่าวว่าสมาชิกรัฐประหารหนึ่งว่า "เรามีภาษาไทยและแปลความหมายต้องรักประเทศของเราและศาสนาและที่ดินของการเกิดของพระมหากษัตริย์ของตัวเอง "ชาติศาสนาและพระมหากษัตริย์" กับ "ดินแดนแห่งเกิดของเราแทน" ราชาบุคคลที่ทำรัฐประหารขึ้นในชีวิตมากกว่าประเทศ "-almost เหมือนกับคำขวัญป่า" ให้ยูมากกว่าเกียรติ. แม้ว่าสมาชิกรัฐประหารส่วนใหญ่เน้นเรื่องพวกเขา เอาได้อย่างรวดเร็วเป็นครั้งคราวที่ปฏิกิริยาสันนิษฐานของโลกภายนอก. ความคิดที่ดูเหมือนจะเป็นไปได้ว่าชาวต่างชาติที่มองลงไปในไทยเป็น unprogressive ที่แม้จะได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ในการที่จะเป็นโดยการย้ายต่อรัฐธรรมนูญ. ประทับใจมุมมองเป็นหมวกยังเป็นที่แพร่หลาย รัฐบาลที่มีอยู่ได้รับการออกกำลังกายที่รุนแรงเกินไปนโยบายที่เกี่ยวกับท้องถิ่นของจีนว่านโยบายนี้จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงหรือมันอาจจะนำไปสู่​​การปฏิวัติของจีนในสยามและการกระทำที่รุนแรงในส่วนของรัฐบาลสาธารณรัฐจีน 6 ความเครียดมากของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเมื่อวันที่ ความต้องการที่สำคัญสำหรับการป้องกันประเทศถูกใช้โดยบุคคลที่ทำรัฐประหารและใช้กับเขา อาร์กิวเมนต์ที่นี่ความคิดเห็นของตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีกของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่ว่าสันติภาพที่ยาวนานในสยามได้ ed ความอ่อนแอในระดับชาติและข้อเสียที่เกิดขึ้นในแง่ของอำนาจนอก สมาชิกรัฐประหารเกือบทุกคนเป็นทหาร แต่โทษฐานที่พระมหากษัตริย์ไม่ให้การสนับสนุนอย่างเพียงพอกับกองกำลังติดอาวุธปกติ กองทัพพวกเขากล่าวว่าไม่มีอาวุธ ผู้นำถูกละเลย การป้องกันที่แท้จริงของราชอาณาจักรไม่ได้ถูกจัดทำขึ้นเพื่อใช้ในงานของตน ร้องไห้ "สามารถทั้งหมดของเราทหารและไทยเพียงอย่างเงียบ ๆ ดูชาติไทยของเราถูกทำลาย? ยอมแพ้ไม่มีคำตอบที่แน่นอนไม่ได้ที่จริงผู้นำรัฐประหารเป็นที่ถกเถียงกันทหารเป็นองค์ประกอบวายในสังคมกล้าพอและอยู่ในตำแหน่งที่พอที่แข็งแกร่ง ที่จะทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อแก้ไขสถานการณ์ที่บางส่วนของผู้นำรัฐประหารไม่ต้องสงสัยมีแรงจูงใจที่เห็นแก่ตัวที่เราเป็นคนการเมืองและชาตินิยม แต่แรงจูงใจของตัวเองให้บริการจะปรากฏขึ้นที่จะไม่ได้รับการที่โดดเด่น. เพียงไม่กี่ SECRE และมักจะตรงไปตรงมามากประจักษ์พยานดู ที่กับค่าจ้างที่ค่อนข้างยากจนและโปรโมชั่ช้าในกองทัพ. บางทีถ้าบุคคลที่ทำรัฐประหารได้เติบโตขนาดใหญ่ในตัวเลขและมีการเจริญเติบโตดังกล่าวได้ปรากฏมีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จจำนวนของผู้ที่เข้าร่วมในความหวังของการดึงดูดประโยชน์ส่วนบุคคล จะกลายเป็นความสำคัญมากขึ้น. องค์กรและแผนยุทธวิธีของพรรครัฐประหาร 1912 มีจุดอ่อนที่ร้ายแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงเช้าของวันที่ 2 มีนาคม เป็น rnment แถลงข่าวระบุว่า เรื่องภายใต้การควบคุมรัฐประหารของ 1912 มากกว่าตอนที่อย่างมากในประวัติศาสตร์ไทยสมัยใหม่ แรงจูงใจของผู้นำ มีการแพร่กระจายของความคิดทางการเมืองแบบตะวันตก รวมทั้งความคิดของประเทศ alism ในหมู่คนไทย บางส่วนของความคิดเหล่านี้ในรูปแบบซึ่งในผู้นำรัฐประหารแสดงพวกเขาหมีแน่แท้ ร่องรอยของฝ่าบาทวาทศิลป์เอง การทำรัฐประหารของ 1912 แท้งแล้ว ในบางเคารพ constituted บรรณาการทางอ้อมต่อประสิทธิผลของวชิร vudh ชาตินิยมข้อความ จุดมุ่งหมายสำคัญของ 1912 รัฐประหารกลุ่มที่ไม่ได้ทั้งหมดในหมวดหมู่ของอุดมการณ์ทางการเมือง ความไม่พอใจกับกษัตริย์ในบุคคลมากขึ้น Evel เป็น , ในความเป็นจริงกระตุ้นแรก revolu tionary คิด คิดรัฐประหาร ดูเหมือนจะเกิดขึ้นในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่นาน และกลายเป็นราชา กลุ่มเล็ก ๆของทหาร ทำให้ทะเลาะกับกลุ่มของหน้าเว็บขององค์รัชทายาทเหนือบุญแล้ว ผู้นำของผู้หญิงที่ขายหมาก . การทะเลาะจบลงกับทหาร พร้อมอาวุธไม้ไล่หน้าหลังเข้าไปในความปลอดภัยของ parusakawan Palace วันนี้องค์รัชทายาทต้องการแก้ไขสำหรับดูถูกกับตำแหน่งของเขาโดยการใช้บทบัญญัติของกฎหมายเก่าเพดานปากที่เรียกการเฆี่ยนหลังด้วยหวาย คันต่อไป กษัตริย์ chulalongk อรตอนแรกต่อต้านแล้ว รัฐมนตรีกระทรวงยุติธรรม ราบี เจ้าชาย ,ผู้ที่อ้อนวอนว่าใหม่ชาวตะวันตก ประมวลกฎหมายอาญา ให้เฆี่ยนด้วยหวายออก moded . ( ไม่ต้องสงสัย ทั้งพระราชาและองค์ชายมีความกังวลมากกว่าเป็นไปได้ไม่ดีผลที่เริ่มต้นเช่น " ป่าเถื่อนการปฏิบัติที่จะมีต่ออเมริกาตะวันตกที่สยาม คือการแสวงหาเพื่อให้บรรลุมากเวลาในการกำจัดข้อ จำกัด ของกฎหมายสนธิสัญญาว่าด้วยอธิปไตย ) องค์รัชทายาท ยืนยันทุบตีเป็นผู้บริหาร - สีแดง และเมล็ดของ embitterment กับวชิราวุธที่ปลูกในหมู่ทหารและของสมาชิกบางคนของขาอาชีพ ส่วนตัวการเป็นปรปักษ์กับเจ้าชายมากขึ้นหลังจากที่เขากลายเป็นกษัตริย์ใน 1910 คำให้การของผู้ที่เกี่ยวข้องใน 1912 ทำแท้งรัฐประหารแสดงที่หลากหลายของการวิพากษ์วิจารณ์ :สมาชิกรัฐประหารพูดไม่เพียงวชิราวุธก็ยืนกรานทุบตีละอาย " แต่ยังดูดซึมของเขาใส่เล่น และความลุ่มหลงในความสนใจฟุ่มเฟือยอื่น ๆ overfondness ของเขาสำหรับกองเสือป่า ซึ่ง maneu Vers ไม่มีดีกว่า " เล่นละคร "เขาเสียเงินในการ " สร้างและความจงรักภักดีที่มากเกินไปของเขา " เจ้าหน้าที่ในไอเอ็นจีต่างๆพระราชวัง และใครในราชวงศ์ " ที่ " กินอาณาจักรเหมาะกับผู้ที่อยู่ใต้มัน บางวิพากษ์วิจารณ์หมุนเวียนในรูปแบบของสถาบันกษัตริย์ข่าววิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ในความคิดเห็นทั่วไป เช่น กษัตริย์ ไม่ได้ให้ความสนใจกับรัฐบาล " และ " ประเทศของเราจะอยู่ในอันตรายของการแสวงประโยชน์จากต่างประเทศเพราะความชั่วของบุคคลหนึ่งบุคคลการไม่เห็นด้วยกับกษัตริย์ในส่วนของรัฐประหารสมาชิก แต่กลายเป็นส่วนหนึ่งของภาพใหญ่ มันรวมกับ และแทบจะไม่สามารถแยกจากความเชื่อมั่นว่าสมบูรณาญาสิทธิราชย์สยามเป็นล้าสมัยและต้องไป ไม่มีผู้นำรัฐประหารจัดขึ้นที่กำจัด " คนหนึ่งของโซลูชั่นทั้งสยาม เป็นปัญหา ผู้นำรัฐประหารพูดต่อ " ว่าพวกเขาคุยกัน " ความสัตย์ซื่อต่อชาติไทยคนหนึ่งโดดเดี่ยวในพื้นที่ของอุดมการณ์ทางการเมือง ความคิดของกบฏพรรค 2455 อยู่ห่างไกลจากผู้ใหญ่ไม่กี่ของรัฐประหารสมาชิกรู้บาง - สิ่งที่อยู่นอกเหตุการณ์ และพยายามสั่งสอนผู้อื่นในทางที่ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์เป็น unprogressive และตาย institu tion ที่แทบทุกประเทศอื่น ๆในโลกมีทั้ง constitu หรือบอกน้อยดีอ่านสมาชิก tional กษัตริย์สาธารณรัฐ . เกี่ยวกับรูปแบบของรัฐบาลในยุโรป และอเมริกาความสำเร็จของญี่ปุ่นหลังจากการยอมรับของรัฐธรรมนูญ การเคลื่อนไหวของหนุ่มไฟแรง , การปฏิวัติประชาธิปไตยในโปรตุเกส และสุดท้าย และเหนือสิ่งอื่นใด ชัยชนะของพรรคก๊กมินตั๋งในประเทศจีน สยาม , พวกเขากล่าวว่า . อยู่เบื้องหลังครั้ง : สยามยังต้องการรัฐสภาซึ่งในคนไม่มีเสียงในรัฐบาล เพื่อความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ สังคม การเมือง กลุ่มรัฐประหารอย่างไรก็ตาม ก็ยังไม่ตกผลึกความคิดของตนในรูปแบบของรัฐบาลเหมาะที่สุดกับสยาม บางคนเลือกสำหรับสาธารณรัฐ ส่วนใหญ่จะปรากฏให้มีชอบมีกษัตริย์ภายใต้กฎหมาย นั่นคือ รัฐธรรมนูญ แต่ไม่มีรัฐธรรมนูญได้รับการวาดขึ้น ไม่เคลียร์เส้นทางการเมืองในอนาคตได้ตกลงกันไว้ ขาดเป้าหมายชัดเจนทางการเมือง อย่างไรก็ตามไม่ได้มองว่าเป็นอุปสรรคต่อการกระทำทางการเมืองในผลประโยชน์ของประเทศ วัตถุประสงค์ชาตินิยมของกลุ่มรัฐประหารจะยากที่จะถาม คำขวัญปลุกใจ abounded และ convincingly phrased . ความคืบหน้าของประเทศ ความยากจนของประชาชน ความไวของประเทศจักรวรรดินิยมต่างชาติทั้งหมดอ้างเป็นเช่นนี้จริงคนไทยทุกคนต้องรักประเทศของพวกเขาและเอาผลประโยชน์ของตนก่อนใครทั้งหมด ความตายคือดีกว่าไปเป็นทาสของชาติ มันคือ paradoxical ที่หลายข้อสังเกตและคำขวัญของรัฐประหาร พรรคอย่างใกล้ชิดสะท้อนให้เห็นความคิดของพระองค์เอง กล่าวว่า หนึ่งในสมาชิกรัฐประหาร " เราคนไทยต้องถอดความรักประเทศชาติและศาสนาและแผ่นดินเกิดของพระเอง " ชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์" กับ " แผ่นดินของเราเกิดทดแทน " กษัตริย์รัฐประหารพรรคชีวิตมากกว่าชาติ " - เกือบจะเหมือนกันกับป่าคำขวัญ " ให้คุณมากกว่าค่ะ แม้ว่าการรัฐประหารสมาชิกมุ่งเน้นกิจการพวกเขาจึงมีเหลือบเป็นครั้งคราวที่สันนิษฐานว่าปฏิกิริยาของโลกภายนอก แลกเปลี่ยนความคิดดูเหมือนจะเป็นชาวต่างชาติที่ดูถูกคนไทย unprogressive เป็น ,ที่วิพากษ์วิจารณ์สำหรับจะโดยย้ายต่อรัฐธรรมนูญ . ประทับใจ ซึ่งดูยังหมวกรัฐบาลปัจจุบันได้ออกกําลังกายเกินไป นโยบายเกี่ยวกับจีนท้องถิ่นว่า นโยบายนี้มีการเปลี่ยนแปลง หรืออาจนำไปสู่การปฏิวัติของจีนในสยามและรุนแรง การกระทำในส่วนของรัฐบาลสาธารณรัฐจีน 6 ของพระราชามาก ความเครียดในความต้องการที่สำคัญสำหรับการป้องกันประเทศถูกใช้โดยรัฐประหาร พรรค และใช้กับเขาอาร์กิวเมนต์นี้ซ้ำของกษัตริย์เองแสดงความคิดเห็นที่ยาวและมีความสงบในยามเอ็ด เนื่องจากเสียเปรียบในแง่ของอำนาจภายนอก อ่อนชาติ รัฐประหาร สมาชิกเกือบทั้งหมดของคนที่เป็นทหาร อย่างไรก็ตาม ตำหนิกษัตริย์ไม่ให้การสนับสนุนที่เพียงพอกับประจำทัพ กองทัพ พวกเขาบอกว่าไม่มีอาวุธ ผู้นำของตนถูกละเลยการป้องกันที่แท้จริงของอาณาจักร ไม่ได้เตรียมที่จะทำงานของมัน ร้องไห้ " เราทุกคนและทหารไทยก็เงียบดูประเทศไทยของเราถูกทำลาย ? หาคำตอบที่ไม่ แน่นอน แน่นอน ผู้นำรัฐประหารแสดงความคิดเห็นทหารเป็น Y องค์ประกอบในสังคมกล้าพอและอยู่ในตำแหน่งที่แข็งแกร่งพอที่จะทำบางอย่างเพื่อแก้ไขสถานการณ์บางอย่างของผู้นำรัฐประหารไม่ต้องสงสัยมีแรงจูงใจที่เห็นแก่ตัวที่เราเป็นคนการเมืองและชาตินิยม แต่ให้ตัวเองแรงจูงใจเหมือนไม่ได้เด่น เพียงไม่กี่ของ secre และมักจะมาก แฟรงค์หลักฐานอ้างอิงในการจ่ายค่าจ้างที่ค่อนข้างยากจนและโปรโมชั่นช้าในกองทัพ บางทีถ้าเกิดรัฐประหาร พรรคได้เติบโตขึ้นในตัวเลขและมีการเจริญเติบโตดังกล่าวได้ปรากฏมีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จ ตัวเลขของผู้ที่เข้าร่วมในความหวังของการดึงดูดประโยชน์ส่วนบุคคลจะเป็นสำคัญมากขึ้น องค์กร และแผนกลยุทธ์ของ 1912 รัฐประหารพรรคมีจุดอ่อนที่ร้ายแรง