Changes in viscoelastic properties

Changes in viscoelastic properties as a function of the wheat starch content of crab sticks from Alaska Pollock and Pacific Whiting surimi determined from transient and oscillatory measurements were studied. Based on the frequency dependence of the complex shear modulus (G∗), the two types of sticks were discriminated in terms of gel stiffness (An) and the difference (G0′ − G0″) as a function of starch content. Creep and recovery tests allowed gel strength, S, to be determined from the relation modulus, G(t). This body of parameters provides an interesting method for the industrial assessment of the nominal quality of surimi and its derivatives.

Overall, the tests revealed that stiffness and hardness in the product increase with increasing starch contents. Specifically, the optimum starch content for Alaska Pollock sticks was found to be 11%, above which the product becomes unacceptably hard and brittle. By contrast, the optimum starch content for Pacific Whiting sticks was 11–15%, which reflects a decreased gelling capacity of this type of surimi.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเปลี่ยนแปลงในคุณสมบัติ viscoelastic เป็นฟังก์ชันของเนื้อแป้งข้าวสาลีของปูจาก Pollock อลาสกาและ Whiting แปซิฟิกซูริมิที่กำหนดจากการตรวจวัดแบบชั่วคราว และ oscillatory ที่มีศึกษา จากการพึ่งพาความถี่ของมอดุลัสเฉือนซับซ้อน (G∗), ไม้สองชนิดถูก discriminated ในแง่ของความแข็งเจล (เป็น) และความแตกต่าง (G0′ − G0″) เป็นฟังก์ชันของปริมาณแป้ง การทดสอบการคืบและการกู้คืนความแข็งแรงของเจล S ได้รับการพิจารณาจากความสัมพันธ์ของโมดูลัส G(t) ได้ ร่างกายนี้ของพารามิเตอร์ให้เป็นวิธีที่น่าสนใจสำหรับการประเมินอุตสาหกรรมคุณภาพปกติของซูริมิและอนุพันธ์โดยรวม การทดสอบเปิดเผยว่า ความแข็ง และความแข็งในผลิตภัณฑ์เพิ่มขึ้น ด้วยการเพิ่มเนื้อหาแป้ง เฉพาะ เนื้อหาแป้งที่ดีที่สุดสำหรับอลาสกา Pollock แท่งพบว่ามี 11% ซึ่งผลิตภัณฑ์จะแข็ง และเปราะ unacceptably โดยคมชัด เนื้อหาแป้งที่เหมาะสมสำหรับไม้ Whiting แปซิฟิกถูก 11 – 15% ซึ่งสะท้อนถึงความจุลดลงสารเจลซิชนิดนี้ซูริ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงในคุณสมบัติ viscoelastic เป็นหน้าที่ของปริมาณแป้งข้าวสาลีไม้ปูอลาสก้าจาก Pollock และแปซิฟิกไวทิงซูริมิที่กำหนดจากการวัดชั่วคราวและกวัดแกว่งถูกศึกษา บนพื้นฐานของการพึ่งพาอาศัยความถี่ของความซับซ้อนเฉือนโมดูลัส (G *) ทั้งสองประเภทของไม้ที่ถูกเลือกปฏิบัติในแง่ของเจลความแข็ง (เป็น) และความแตกต่าง (G0 - G0 ") เป็นหน้าที่ของเนื้อหาแป้ง คืบและการกู้คืนการทดสอบได้รับอนุญาตแข็งแรงของเจล, S, ได้รับการพิจารณาจากโมดูลัสความสัมพันธ์, G (T) ร่างกายของพารามิเตอร์นี้จะให้วิธีการที่น่าสนใจสำหรับการประเมินอุตสาหกรรมที่มีคุณภาพที่ระบุของซูริมิและอนุพันธ์.

โดยรวมการทดสอบพบว่าความแข็งและความแข็งเพิ่มขึ้นในผลิตภัณฑ์ที่มีการเพิ่มปริมาณแป้ง โดยเฉพาะปริมาณแป้งที่เหมาะสมสำหรับอลาสกาพอลล็อคแท่งพบว่า 11% ดังกล่าวข้างต้นซึ่งจะกลายเป็นสินค้าที่ไม่น่ายากและเปราะ โดยคมชัดปริมาณแป้งที่เหมาะสมสำหรับแปซิฟิกไวทิงไม้เป็น 11-15% ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความจุก่อเจลลดลงของประเภทของซูริมินี้