It was getting toward quitting time

It was getting toward quitting time on lower Spring Street. Taxis were dawdling close to the curb, stenographers were getting an early start home, streetcars were clogging up, and traffic cops were preventing people from making perfectly legal right turns.
The Quorn Building was a narrow front, the color of dried mustard, with a large case of false teeth in the entrance. The directory held the names of painless dentists, people who teach you how to become a letter carrier, just names, and numbers without any names, Rush Madder, Attorney-at-Law, was in Room 619.
I got out of a jolting open-cage elevator, looked at a dirty spittoon on a dirty rubber mat, walked down a corridor that smelled of butts, and tried the knob below the frosted glass panel of 619. The door was locked, I knocked.
A shadow came against the glass and the door was pulled back with a squeak. I was looking at a thick-set man with a soft round chin, heavy black eyebrows, an oily complexion and a Charlie Chan mustache that made his face look fatter than it was.
He put out a couple of nicotined fingers. "Well, well, the old dog catcher himself. The eye that never forgets. Marlowe is the name, I believe?"
I stepped inside and waited for the door to squeak shut. A bare carpetless room paved in brown linoleum, a flat desk and a rolltop at right angles to it, a big green safe that looked as fireproof as a delicatessen bag, two filing cases, three chairs, a built-in closet and washbowl in the corner by the door.
"Well, well, sit down," Madder said. "Glad to see you." He fussed around behind his desk and adjusted a burst-out seat cushion, sat on it. "Nice of you to drop around. Business?"
I sat down and put a cigarette between my teeth and looked at him. I didn't say a word. I watched him start to sweat. It started up in his hair. Then he grabbed a pencil and made marks on his blotter. Then he looked at mc with a quick darting glance, down at his blotter again. He talked-to the blotter.
"Any ideas?" he asked softly.
"About what?"
He didn't look at me. "About how we could do a little business together. Say, in stones."
"Who was the wren?" I asked.
"Huh? What wren?" He still didnt look at me.
"The one that phoned me."
"Did somebody phone you?"
I reached for his telephone, which was the old-fashioned gallows type. I lifted off the receiver and started to dial the number of Police Headquarters, very slowly. I knew he would know that number about as well as he knew his hat.
He reached over and pushed the hook down. "Now, listen," he complained. "You're too fast. What you calling copper for?"
I said slowly: "They want to talk to you. On account of you know a broad that knows a man had sore feet."
"Does it have to be that way?" His collar was too tight now. He yanked at it.
"Not from my side. But if you think I'm going to sit here and let you play with my reflexes, it does."
Madder opened a flat tin of cigarettes and pushed one past his lips with a sound like somebody gutting a fish. His hand shook.
"All right," he said thickly. "All right. Don't get sore."
"Just stop trying to count clouds with me," I growled. "Talk sense. If you've' got a job for me, it's probably too dirty for me to touch. But I'll at least listen."
He nodded. He was comfortable now. He knew I was bluffing. He puffed a pale swirl of smoke and watched it float up.
"That's all right," he said evenly. "I play dumb myself once in a while. The thing is we're wise. Carol saw you go to the house and leave it again. No law came."
"Carol?"
"Carol Donovan. Friend of mine. She called you up.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันได้รับไปสู่การเลิกสูบบุหรี่ในเวลาที่ต่ำกว่าถนนฤดูใบไม้ผลิ แท็กซี่ถูกฆ่าเวลาใกล้กับขอบเสมียนได้รับบ้านที่เริ่มต้นในช่วงต้นรถถูกอุดตันขึ้นและตำรวจจราจรได้รับการป้องกันไม่ให้คนจากการทำที่ถูกต้องตามกฎหมายอย่างสมบูรณ์จะเปิด.
อาคาร Quorn เป็นหน้าแคบสีของมัสตาร์ดแห้งด้วย กรณีที่มีขนาดใหญ่ของฟันที่ผิดพลาดในทางเข้า ไดเรกทอรีที่จัดขึ้นชื่อของทันตแพทย์เจ็บปวดคนที่สอนวิธีที่จะกลายเป็นผู้ให้บริการจดหมายเพียงชื่อและหมายเลขโดยไม่ต้องชื่อใด ๆ วิ่งแมดเดออัยการที่กฎหมายอยู่ในห้อง 619 เมื่อ
ฉันได้ออกจากเปิดกระแทก ลิฟท์ -cage มองที่ปากแตรสกปรกบนเสื่อยางสกปรกเดินไปตามทางเดินที่กลิ่นของก้นและพยายามที่ปุ่มด้านล่างแผงกระจกฝ้าของ 619 เมื่อประตูถูกล็อคผมเคาะ.
เงามาต่อต้านแก้ว และประตูที่ถูกดึงกลับมาพร้อมกับสารภาพ ฉันถูกมองที่เป็นคนหนาตั้งด้วยคางนุ่มรอบคิ้วสีดำหนักผิวมันและหนวดชาลีจันทร์ที่ทำให้ใบหน้าของเขาดูอ้วนขึ้นกว่าเดิม.
เขาใส่ออกคู่ของนิ้วมือ nicotined "ดีดีสุนัขเก่าจับตัวเอง. ตาที่ไม่เคยลืม. มาร์โลว์เป็นชื่อที่ผมเชื่อว่า?"
ฉันก้าวภายในและรอให้ประตูไปสู่การรับสารภาพปิด ห้อง carpetless เปลือยปูเสื่อน้ำมันสีน้ำตาล, แผนกแบนและ rolltop ที่มุมขวามันตู้นิรภัยสีเขียวขนาดใหญ่ที่ดูเป็นทนไฟถุงขนมสองกรณียื่นสามเก้าอี้ในตัวตู้เสื้อผ้าและ washbowl ใน มุมประตู.
"ดีดีนั่งลง" แมดเดอกล่าวว่า "ยินดีที่ได้พบคุณ." เขาอยุ่รอบหลังโต๊ะทำงานของเขาและปรับเบาะที่นั่งระเบิดออกนั่งอยู่บนนั้น "ที่ดีของคุณจะลดลงไปรอบ ๆ . ธุรกิจ?"
ผมนั่งลงและวางบุหรี่ระหว่างฟันของฉันและมองไปที่เขา ผมไม่ได้พูดอะไรสักคำ ผมดูเขาเริ่มที่จะมีเหงื่อออก มันเริ่มต้นขึ้นมาในผมของเขา จากนั้นเขาก็คว้าดินสอและทำเครื่องหมายบนกระดาษซับหมึกของเขา จากนั้นเขาก็มองไปที่พิธีกรได้อย่าง darting รวดเร็วลงที่หมึกของเขาอีกครั้ง เขาพูดคุยเพื่อกระดาษซับหมึกได้.
"ความคิดใด?" เขาถามเบา ๆ .
"เกี่ยวกับอะไร?"
เขาไม่ได้มองมาที่ฉัน "เกี่ยวกับวิธีการที่เราสามารถทำธุรกิจเล็ก ๆ ด้วยกัน. กล่าวว่าในหิน."
"ใครเป็นนกกระจิบได้หรือไม่" ฉันถาม.
"หือ? อะไรนกกระจิบ?" เขายังคงไม่ได้มองมาที่ฉัน.
"คนที่โทรหาฉันได้."
"ไม่โทรศัพท์คนที่คุณ?"
ฉันถึงกับโทรศัพท์ของเขาซึ่งเป็นสมัยเก่าประเภทตะแลงแกง ผมยกออกรับและเริ่มที่จะกดหมายเลขบัญชาการตำรวจที่ช้ามาก ผมรู้ว่าเขาจะได้รู้ว่าตัวเลขเกี่ยวกับที่เช่นเดียวกับที่เขารู้ว่าหมวกของเขา.
เขาถึงกว่าและผลักดันให้เบ็ดลง "ตอนนี้ฟัง" เขาบ่น "คุณเร็วเกินไปสิ่งที่คุณเรียกทองแดง.?"
ฉันบอกว่าช้า: ".. พวกเขาต้องการที่จะพูดคุยกับคุณในบัญชีของคุณรู้ในวงกว้างที่รู้ผู้ชายคนหนึ่งที่มีอาการเจ็บเท้า"
"มันต้องมีวิธีการที่ ? " คอของเขาคือแน่นเกินไปในขณะนี้ เขาดึงมัน.
"ไม่ได้มาจากด้านข้างของฉัน. แต่ถ้าคุณคิดว่าฉันจะไปนั่งอยู่ที่นี่และช่วยให้คุณสามารถเล่นกับการตอบสนองของฉันมันไม่."
แมดเดอเปิดกระป๋องแบนของบุหรี่และผลักดันหนึ่งที่ผ่านมาริมฝีปากของเขาด้วยเสียง เหมือนใครบางคนคว้านปลา มือของเขาสั่น.
"สิทธิทั้งหมด" เขากล่าวอย่างหนาแน่น "สิทธิทั้งหมด. ไม่ได้รับเจ็บ."
"เพียงแค่หยุดความพยายามที่จะนับเมฆกับฉัน" ผมคำราม "พูดคุยความรู้สึก. หากคุณได้ 'ได้งานสำหรับฉันมันอาจจะสกปรกเกินไปสำหรับฉันที่จะสัมผัส. แต่อย่างน้อยผมจะฟัง."
เขาพยักหน้า เขาเป็นความสะดวกสบายในขณะนี้ เขารู้ว่าผมกำลัง bluffing เขาป่องหมุนอ่อนของควันและเฝ้าดูมันลอยขึ้น.
"นั่นคือทั้งหมดที่ถูกต้อง" เขากล่าวอย่างสม่ำเสมอ "ผมเล่นเป็นใบ้ตัวเองครั้งในขณะที่. สิ่งที่เป็นเราไม่ฉลาด. แครอลเห็นคุณไปที่บ้านและปล่อยให้มันอีกครั้ง. ไม่มีกฎหมายมา."
"แครอ?"
"แครอลโดโนแวน. เพื่อนของฉัน. เธอเรียกคุณ ขึ้น.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันคือการต่อออกเวลาบนล่าง Spring Street แท็กซี่ก็ขี้เกียจชิดขอบถนน stenographers ได้รับบ้านเริ่มต้น Directions มีอุดตันขึ้น และตำรวจป้องกันบุคคลจากการผิดกฏหมาย ถูกเปลี่ยนอาคาร Quorn เป็นหน้าแคบ สีมัสตาร์ดแห้ง กับคดีใหญ่ของฟันปลอมในทางเข้า ไดเรกทอรีที่จัดขึ้นชื่อของทันตแพทย์ที่ไม่เจ็บปวด คนที่สอนให้คุณเป็นจดหมายผู้ให้บริการชื่อและตัวเลขใดๆโดยไม่ต้องชื่อ รัช ทนายความที่กฎหมาย อยู่ในห้องผม .ฉันออกมาจาก jolting ลิฟต์เปิดกรง ดูกระโถนสกปรกบนเสื่อยางสกปรก เดินลงทางเดินที่ได้กลิ่นของก้น และพยายามลูกบิดด้านล่างกระจกฝ้าแผงของคุณ . ประตูล็อก ผมเคาะเงามาต่อสู้กับกระจกและประตูถูกดึงกลับด้วย . . ผมมองไปที่ชายชุดหนานุ่มกับรอบคาง คิ้วดำหนา , ผิวผิวมัน และชาร์ลี ชาน หนวดที่ทำให้ใบหน้าของเขาดูอ้วนกว่ามันเขาใส่ออกคู่ของ nicotined นิ้ว " . ดี ดี แก่สุนัขจับเอง ดวงตาที่ไม่เคยลืม มาร์โลว์ เป็นชื่อ ผมเชื่อ ? "ฉันก้าวเข้าไปแล้วรอให้ประตูปิด . . carpetless เปลือยในห้องปูเสื่อน้ำมันในสีน้ำตาล โต๊ะเรียบและ rolltop มุมขวามัน ใหญ่ สีเขียว ที่ดูปลอดภัยทนไฟเป็นถุงอาหารสำเร็จรูป สองฟ้องศาลกรณีสามเก้าอี้ ตัวตู้และอ่างล้างมือในมุมข้างประตู" เอาล่ะ นั่งลงๆ " , " กล่าวว่า ดีใจที่ได้พบคุณ " เขาวิตกกังวลอยู่หลังโต๊ะทำงานของเขาและระเบิดออก ปรับเบาะที่นั่ง นั่งทับมัน . " ดีใจที่คุณเลื่อนไปรอบ ๆ ธุรกิจ ?ฉันนั่งลงและเอาบุหรี่ระหว่างฟันของฉัน และมองไปที่เขา ผมไม่ได้บอกอะไรเลย ผมดูเขาเริ่มเหงื่อ มันเริ่มขึ้นในผมของเขา แล้วเขาก็คว้าดินสอและทำเครื่องหมายในบันทึกประจำวันของเขา เขามองฉันอย่างรวดเร็ว darting เหลือบลงในบันทึกประจำวันของเขาอีกครั้ง เขาพูดกับบันทึกประจำวัน" ความคิดใด ? เขาถามเบาๆ" เรื่องอะไร "เขาไม่ได้มองฉัน เกี่ยวกับวิธีที่เราสามารถทำธุรกิจเล็กๆด้วยกัน บอกว่า ในหิน "" ใครคือเรน ? " ฉันถาม" หือ ? เร็นอะไร " เขายังไม่ได้มองฉัน" คนที่โทรหาฉัน ." มีใครโทรหาคุณ ?ผมเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ของเขา ซึ่งเป็นประเภทตะแลงแกงที่ล้าสมัย ผมยกออกไปรับและเริ่มกดหมายเลขโทรศัพท์ของสำนักงานใหญ่ตำรวจ ช้ามาก ผมรู้ เขาจะรู้ว่า ตัวเลขเกี่ยวกับเช่นเดียวกับเขารู้ว่าหมวกของเขาเขาเอื้อมมาผลักตะขอลง” ตอนนี้ฟัง " เขาบ่น " คุณเร็วเกินไป สิ่งที่คุณเรียกทองแดง ?ฉันพูดช้าๆ : " พวกเขาต้องการที่จะคุยกับคุณ ในบัญชีของคุณรู้คร่าว ๆว่าเป็นคนเท้าเจ็บ”" มันต้องเป็นแบบนั้น ? คอของเขาแน่นเกินไปแล้ว เขากระชากมัน" ไม่ได้มาจากด้านข้างของฉัน แต่ถ้าคุณคิดว่าผมจะนั่งอยู่เฉยๆ และปล่อยให้คุณเล่นกับปฏิกิริยาของผมมัน "บ้าเปิดกระป๋องแบนบุหรี่และผลักหนึ่งผ่านริมฝีปากของเขาด้วยเสียงเหมือนมีการชำแหละปลา มือของเขาสั่น" ก็ได้ " เขาพูด " หนา . เอาล่ะ ไม่ต้องเจ็บ "" หยุดเพียงแค่พยายามที่จะนับเมฆกับผม " ผมคำราม " . พูดมีเหตุผล ถ้าคุณมีงานให้ผมทำ มันอาจจะสกปรกเกินไปสำหรับผมที่จะสัมผัส แต่อย่างน้อยฉันก็จะฟัง "เขาพยักหน้า เขาสบายแล้ว เขารู้ว่าฉันกำลังหลอกเรา เขาหมุนอ่อนป่องควัน และเฝ้าดูมันลอยขึ้นมา" ไม่เป็นไรครับ " เขากล่าวอย่างเท่าเทียมกัน " ฉันโง่เองสักครั้ง สิ่งที่เรากำลังปัญญา แครอล เห็นคุณไปที่บ้านและออกไปอีกครั้ง ไม่มีกฎหมายมา ." แครอล ?" แครอล โดโนแวน เพื่อนของฉัน เธอโทรหาคุณ