I saw her in the theatre. I sat dow

I saw her in the theatre. I sat down beside her during the interval. It was long since I had last seen her and if someone had mentioned her name I hardly think I would have recognized her. She addressed me brightly.

“Well, it is many years since we first met. How time does fly! Do you remember the first time I saw you? You asked me to luncheon.” Did I remember? It was twenty years ago and I was living in Paris. I had a small apartment in a Latin Quarter and I was earning only just enough money to keep body and sole together. She had read a book of mine and had written to me about it. I answered, thanked her, and presently I received from her another letter saying that she was passing through Paris and would like to have a chat with me. Would I give her a little luncheon at Foyot’s? Foyot’s is a restaurant at which the French senators eat and it was so far beyond my means that I had never even thought of going there. But I was flattered and was too young to have learned to say no to a woman. I had eighty francs (gold francs) to last me the rest of the month and a decent luncheon should not cost more than fifteen. If I stopped drinking coffee for the next two weeks I could manage well enough.

I answered that I would meet my friend at Foyot’s on Thursday at half past twelve. She was not so young as I expected. She was in fact a woman of forty and she gave me the impression of having more teeth than were necessary for any practical purpose. She talked a lot, but since she seemed inclined to talk about me I was prepared to be an attentive listener.

I was startled when the menu was brought, for the prices were a good deal higher than I had expected. But she assured me. “I never eat anything for luncheon,” she said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเห็นเธอในโรงละคร ผมนั่งลงข้าง ๆ เธอในระหว่างช่วง ก็นานตั้งแต่ผมล่าสุดเห็นเธอ และถ้าบุคคลได้กล่าวถึงชื่อของเธอ ผมแทบไม่คิดว่า ฉันจะได้รู้จักเธอ เธอได้ฉันสดใส "ดี มันเป็นหลายปีตั้งแต่เราพบกันครั้งแรก วิธีเวลาบิน คุณจำเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นคุณได้หรือไม่ คุณถามผมไปเลี้ยงอาหารกลางวันกัน" ผมจำได้อย่างไร มันเป็นยี่สิบปีแล้ว และผมก็อยู่ในปารีส ผมมีอพาร์ตเมนต์ขนาดเล็กไตรมาสละติน และผมได้รับเงินเพียงพอเพื่อให้ร่างกายและเดียวกัน เธอได้อ่านหนังสือของฉัน และได้เขียนถึงฉันเลย คำตอบ ขอบคุณเธอ และปัจจุบันผมได้รับจากจดหมายอื่นบอกว่า เธอถูกผ่านปารีส และต้องการมีการสนทนากับฉัน จะฉันให้เธอเลี้ยงอาหารจำนวนน้อยที่ของ Foyot ของ Foyot เป็นร้านอาหารที่วุฒิสมาชิกฝรั่งเศสกิน และมันก็ไกลเกินของฉันหมายความว่าฉันเคยมีความคิดไป แต่ผมภูมิใจ และวัยรุ่นได้เรียนรู้จะไม่มีผู้หญิง ผมแปดฟร็องซ์ (ทองฟร็องซ์) ถึงผมส่วนเหลือของเดือน และเลี้ยงอาหารกลางวันดีไม่ควรใช้มากกว่าห้า ถ้าผมหยุดดื่มกาแฟสำหรับสองสัปดาห์ต่อมา ผมสามารถจัดการดีพอ คำตอบว่า จะไปรับเพื่อนของ Foyot ที่วันพฤหัสบดีที่ผ่านมาครึ่งสิบสอง เธอไม่ได้เป็นสาวจึงเป็น ในความเป็นจริงเธอเป็นผู้หญิงที่สี่สิบ และเธอให้ฉันความประทับใจของการมีฟันมากขึ้นกว่าความจำเป็นเพื่อวัตถุประสงค์ทางปฏิบัติ หล่อนพูดมาก แต่เนื่องจากเธอดูเหมือนแนวโน้มที่จะพูดคุยเกี่ยวกับฉัน ได้เตรียมที่จะ ฟังความเอาใจใส่ ผมสะดุ้งเมื่อนำเมนู สำหรับราคาถูกดี ๆ สูงกว่าที่ผมคาดหวัง แต่เธอใจฉัน เธอกล่าวว่า "ผมไม่เคยกินอะไรสำหรับเลี้ยงอาหารกลางวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันเห็นเธอในโรงละคร ผมนั่งลงข้างๆเธอในระหว่างช่วงเวลา มันเป็นความยาวตั้งแต่ฉันได้เห็นเธอที่ผ่านมาและถ้ามีคนได้กล่าวถึงชื่อของเธอฉันแทบจะไม่คิดว่าฉันจะได้รับการยอมรับของเธอ เธอ addressed ฉันสดใส.

"ดีก็เป็นเวลาหลายปีนับตั้งแต่ที่เราพบกันครั้งแรก วิธีเวลาจะบิน! คุณจำได้ว่าครั้งแรกที่ผมเห็นคุณ? คุณถามผมในการเลี้ยงอาหารกลางวัน. "ผมจำได้ไหม? มันเป็นยี่สิบปีที่ผ่านมาและฉันยังมีชีวิตอยู่ในกรุงปารีส ฉันมีพาร์ทเมนท์ขนาดเล็กใน Latin Quarter และฉันถูกรายได้เพียงเงินพอเพียงเพื่อให้ร่างกายและร่วมกัน แต่เพียงผู้เดียว เธอได้อ่านหนังสือของฉันและได้เขียนถึงฉันเกี่ยวกับมัน ผมตอบว่าขอบคุณเธอและปัจจุบันผมได้รับจากเธอจดหมายอีกฉบับหนึ่งบอกว่าเธอได้รับการผ่านปารีสและต้องการที่จะมีการสนทนากับฉัน ฉันจะให้เธอเลี้ยงอาหารกลางวันเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ Foyot หรือไม่? Foyot เป็นร้านอาหารที่วุฒิสมาชิกฝรั่งเศสกินและมันก็เพื่อให้ห่างไกลนอกเหนือหมายของฉันที่ฉันไม่เคยคิดแม้แต่จะไปที่นั่น แต่ผมก็ภูมิใจและเป็นเด็กเกินไปที่จะได้เรียนรู้ที่จะบอกว่าไม่มีผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันมีสิบฟรังก์ (ฟรังก์ทอง) จะมีอายุการใช้งานผมส่วนที่เหลือของเดือนและเลี้ยงอาหารกลางวันที่ดีไม่ควรมีค่าใช้จ่ายมากขึ้นกว่าสิบห้าปี ถ้าผมหยุดดื่มกาแฟเป็นเวลาสองสัปดาห์ต่อไปฉันจะจัดการได้ดีพอ.

ผมตอบว่าผมจะได้พบกับเพื่อนของฉันที่ Foyot ในวันพฤหัสบดีที่ 00:30 เธอไม่ได้เป็นคนหนุ่มสาวเพื่อที่ผมคาดไว้ เธออยู่ในความเป็นจริงผู้หญิงสี่สิบและเธอให้ฉันประทับใจของการมีฟันมากกว่ามีความจำเป็นสำหรับวัตถุประสงค์ในทางปฏิบัติใด ๆ เธอพูดคุยกันมาก แต่เพราะเธอดูเหมือนแนวโน้มที่จะพูดคุยเกี่ยวกับฉันฉันก็พร้อมที่จะเป็นผู้ฟังที่ใส่ใจ.

ผมก็ต้องสะดุ้งเมื่อเมนูถูกนำสำหรับราคาที่มีการจัดการที่ดีสูงกว่าที่ผมคาดหวัง แต่เธอมั่นใจฉัน "ผมไม่เคยกินอะไรสำหรับงานเลี้ยงอาหารกลางวัน" เธอกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเห็นเธอในละคร ฉันนั่งลงข้างๆ เธอ ใน ช่วง มันเป็นเวลานานตั้งแต่ฉันได้เห็นเธอ และหากมีใครเอ่ยถึงชื่อเธอ ผมไม่คิดว่า ผมจะได้รู้จักเธอ เธอคุยกับผมดีครับ" อืม มันก็หลายปี ตั้งแต่ที่เราพบกันครั้งแรก เวลาจะบิน คุณจำตอนที่เราเจอกันครั้งแรก คุณขอให้ฉันอาหารกลางวัน " ผมจำได้มั้ย ? มันเป็นยี่สิบปีที่ผ่านมาและฉันอาศัยอยู่ในปารีส ผมมีบ้านหลังเล็กๆในไตรมาสละติน และผมได้เงินแค่เงินเพียงพอเพื่อให้ร่างกายและอย่างเดียวกัน เธอได้อ่านหนังสือของผม และได้เขียนถึงฉันเกี่ยวกับมัน ผมตอบขอบคุณเธอและปัจจุบันฉันได้รับจดหมายจากเธออีกว่า เธอผ่านปารีส และต้องการจะคุยกับฉัน ฉันจะให้เธองานเลี้ยงเล็ก foyot ? foyot เป็นภัตตาคารที่วุฒิสมาชิกฝรั่งเศสกิน และมันก็ไกลเกิน หมายถึงว่าผมไม่เคยคิดจะไปที่นั่น แต่ผมรู้สึกดีใจมาก และเด็กเกินกว่าที่จะเรียนรู้ที่จะบอกว่าไม่มีผู้หญิง ผมมี 80 ฟรังค์ ( ฟรังก์ทอง ) ที่จะทำให้ส่วนที่เหลือของเดือนและอาหารกลางวันที่ดีไม่ควรเสียค่าใช้จ่ายมากกว่า 15 ถ้าฉันหยุดดื่มกาแฟ สำหรับถัดไปสองสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันสามารถจัดการได้ดีพอฉันตอบไปว่าฉันจะได้เจอเพื่อนที่ foyot วันพฤหัสบดีที่ครึ่งที่ผ่านมา 12 เธอไม่เด็กแล้วอย่างที่ฉันคิดไว้ เธออยู่ในความเป็นจริงผู้หญิงสี่สิบ เธอให้ฉันความรู้สึกของการมีฟันมากขึ้นกว่าที่จำเป็นสำหรับจุดประสงค์ในทางปฏิบัติใด ๆ เธอพูดเยอะ แต่ดูเหมือนเธออยากจะพูดเกี่ยวกับฉัน ฉันก็เตรียมที่จะเป็นผู้ฟังที่ใส่ใจฉันสะดุ้งเมื่อเมนูถูกนำ ในราคาที่ดีกว่าที่ฉันคาดไว้ แต่เธอมั่นใจฉัน " ผมไม่เคยกินอะไรกลางวัน " เธอกล่าว